Urodziło się pierwsze dziecko - lek - Forum

Widac że jest rozwiązanie , po to sa banki komórek maciezystych żeby nie posuwac sie do zbrodni invitro.

Nie raz walczylismy o życie naszego dziecka, nie raz potrzebował podania krwi, nigdy nie zastanawiałam sie zeby jego nie ratować.

 jezeli potrzebowałby takich komórek maciezystych nigdy nie posunęłabym sie do takiego czynu jak invitro są inne rozwiązania.

Moja wiara i zaufanie do Boga jest dla mnie najważniejsza, to dzięki Bogu moje dziecko zyje i niechciałbym naruszyć zaufania i więzi z Bogiem .On Jest dla nas wszystkim

Nikt tu chyba nie nazywa zła dobrem Ducinaltum. Ja widzę złe skutki, jakie niesie za soba sytuacja, o której tu rozmawiamy. Tylko czasem pozostaje kwestia wyboru mniejszego zła... W życiu niestety często tak siez darza... I co wtedy?

Tak, jak napisałam kilka postów wyzej:

nie wiem, co byłoby mi łatwiej sobie wybaczyc:

to, ze zabiłam zarodki, by ratować dziecko

czy to

 że nie zrobiłamw szystkiego, by je ratować i pozwoliłam mu umrzeć na moich oczach...

Wiecie co - gdyby lekarze nie zaproponowali takiego rozwiązania, rodzice myśleliby, że robią wszystko (i tak pewnie było).

Tak samo jak lekarz nie proponuje aborcji z powodu złego stanu zdrowia matki (czy pogarszajacego się wzroku) - dziecko przychodzi na świat.

Oceniamy zachowanie rodziców, zapominamy o lekarzach. Wcześniej wstawiłam artykuł Szymona Hołowni - o lekarzach produkujących ludzi - leki - dziecioterapia.

Czy lekarz powinien wykorzystywać medycynę do działań nieetycznych? Czy ma do tego prawo? Bo tak naprawdę dylemat zaczyna się dopiero po pytaniu lekarza...

Masz sporo racji.

O lekarzach nikt nie wspomina...

Medycyna idzie do przodu, a brak przepisów dotyczących tego, jak daleko wolno lekarzowi sie posunąć w celu ratowania życia, badź w celach naukowych...

Kłania sie etyka lekarska.

Resume: We wcześniejszych postach pozwoliłam sobie na uwagę natury ogólnej w związku z Twoim przypadkiem zdecydowania  o urodzeniu być może chorego dziecka, iż podjęcie decyzji w pewnej sytuacji, nie daje stuprocentowej gwarancji, iż w innym momencie życia podejmiemy dokładnie taką samą. Tym bardziej nie mamy pewności, jak zachowalibyśmy się, gdy okoliczności decyzji również się zmienią. Zaznaczyłam również, że bywają tragiczniejsze dylematy w kwestii aborcji: urodzić lub nie prawdopodobnie chore dziecko. Myślę, ze nie jest trudno taki hipotetyczny scenariusz przywołać.

Oczywiście to ja mam wybitne przeczulenie i atakuję…. Ty nie J)))) Uraziłam Cię… Nie chciałam i nie wiem, czym.. Nie rozumiem, co Cię dotknęło? Ze nie doceniłam Twej niezłomnej wiary i nie wzięłam za pewnik, ze TY nigdy w życiu…… ?

NIE wzięłam- bo taka jest moja filozofia życiowa…  Dopiero w ostatniej minucie życia  wszystko może już być pewne w życiu człowieka, nie wcześniej.. To jest moje zdanie- czym ono uraża? W czym zasługuje na określenie: „czysta arogancja”?

Chyba, że uraziło Cię, co innego,  iż nie znalazłam analogii do przypadku z wątku… Nie znalazłam jej, bo jej nie ma. Nigdy nie zostałaś poddana takiej dokładnie próbie – i to jest fakt niepodważalny. To Cię uraża?

Nie jesteśmy pokrewnymi duszami, Jagienko… I nie ma w tym nic złego. Nie lubisz ze mną rozmawiać, zarzucasz mi, że muszę mieć zawsze ostatnie słowo, a jednak sama nie odpuszczaszJ)) Ja lubię z Tobą rozmawiać, bo w rozmowie z drugim człowiekiem nie oczekuję przyklaskiwania mi i cenię odmienność sądów, która zmusza do myślenia i nie pozwala na jałowość myśli. A ostatnie zdanie mieć lubię, tak jak i TY.. ale ja się tego nie zapieram J))

Jagienko, Elenai -  a ja lubię rozmawiać z Wami obiema, choć moje poglądy są różne od poglądów Was obu! :) I myślę, że dzięki temu dyskusje nasze są prawdziwie kształcące i mają sens - bo o czym tu dyskutować mając identyczny światopogląd, nieprawdaż?:)

" Wbrew pozorom nie jestem kategoryczna. W sytuacjach skomplikowanych mam mnóstwo dylematów, wahań. To nie siebie jestem pewna - ale Boga. Staram się żyć zgodnie z moralnością chrześcijańską - ale wpatrzona w Boga, nie w siebie. Ufam Jemu, nie sobie. I w sytuacji trudnej tak na to patrzę - by być wierną Bogu. Bo to On jest źródłem siły. Opieram się na Nim, a nie na własnej chwiejności."

Piękne. Uwielbiam czytać Twe rozwazania o Bogu, wierze, ducinaltum... Nigdy nie znajduję w nich pychy czy buty osoby gęboko wierzącej. Szczerze podziwiam Twą wiarę.

Dziękuję, Elenai i ...nie wiem, co Ci więcej napisać. Zaskoczyłaś mnie. Twoje dylematy niejednokrotnie pomogły mi ...zweryfikować moją wiarę i na nowo odpowiedzieć sobie, co dla mnie jest ważne.


Podobnie jak Mama Julki uważam, że różne spojrzenia, poglądy - mogą być budujące. Nie dlatego, by zmienić własne jak chorągiewka - ale by poznać inne.

To mamy coś wspólnego Ducinaltum:)

Dyskusje z ludźmi o różnych poglądach sprawiają, że sie rozwijam... Takie mam odczucia...

Co do zmiany poglądów, to...bywa, że pod wpływem dyskusji mogą one ulec zmianie...jeśli argumenty drugiej strony do mnie przemówią... Wiadomo, z echorągiewką na wietrze byc nie mozna, ale miedzy innymi weryfikacja swoich poglądów jest celem dyskusji.

ja lubię rozmawiać ze wszystkimi, własnie z takich powodów jak Ola , uczę się od każdej z was, ale nigdy nie rezygnuję z siebie. nie umiem tak pieknie pisać o wierze jak ducinaltum, ani mądrze jak jagienka i elenai.

ducinaltum podziwiam twoją wiarę, ale brakuje mi czasami w twoich wypowiedziach wyrozumiałosci dla wahań i watpliwości innych ludzi, bo ja takie mam, mimo ze uważam się za osobę z zasadami, nie jestem siebie pewna- głownie w jednym przypadku - mojego dziecka , czekałam na niego tak długo i kocham go tak bardzo, ze nie wiem co zrobiłabym w godzinie próby.ale też nie chce czuc sie z tego powodu oceniana gorzej

Wiem, że nie wszyscy sprostaliby trudnej próbie - to emocje i dramat rodziców.

Dlatego zwróciłam uwagę, że zabrakło ...oceny zachowania lekarzy. To lekarz proponuje działanie takie, a nie inne. Dylemat zaczyna się, gdy lekarz proponuje in vitro, jako "jedyne rozwiązanie ratujące życie". Współcześnie etyka przegrała z techniką. Ja uważam, że to, iż lekarz jest w stanie technicznie coś wykonać, nie oznacza, że ma prawo to zrobić. Zwłaszcza prawo moralne.



anusia - nie oceniłam i nie oceniam Ciebie. Oceniłam zachowanie - produkcję człowieka - leku. Bo człowiek jest celem samym w sobie, nie środkiem do celu. Ma prawo być naturalnie poczętym, a nie chodowanym na szkle, potem implantowanym, selekcjonowanym. Nie chcę też, by w tym wątku powstała kolejna debata nad samym in vitro.

Podziwiam i chylę czoła przed cudem, jakim jest rodzicielstwo. Cudem i trudem.

Wtrącając się mimochodem w te off topowe rozważania przyznam rację, że ciekawa wymiana zdań to podstawa dobrej dyskusji. I że lepiej ją prowadzić z kimś kto ma inne spojrzenie na życie niż my. Ale we wszystkim trzeba zachować umiar. Zarówno w tym co się pisze, do kogo i jak się cudze wypowiedzi odbiera.

Wielu ciekawych starć oratorskich wszystkim życzę.

Moją opinię w temacie przewodnim zamieściłam chyba na pierwszej stronie... i przepraszam za OT.

 Ale zauważ, że nie ma jakieś jednej definicji słowa - etyka. Czy zachowanie lekarza było nieetyczne? Z Twojego punktu widzenia tak. Z punktu widzenia części lekarzy - również.

Ale są również lekarze, którzy in vitro trakują jako tryumf nauki nad chorobą  (skupiam się akurat na rozważanym przypadku). I z jego punktu widzenia to, co zrobił, w najmniejszym stopniu nie jest nieetyczne - wszak korzystając z rozwoju nauki uratował dzieci, które jeszcze kilkanascie lat temu zapewne skazane byłyby na powolne umieranie.

Lekarze nie złamali prawa. A czy to było etyczne? Według ciebie - tak. Według mnie - w tym, konkretnym przypadku - nie.

I kłania sie pojecie etyki lekarskiej, której potrzebne są konkretne reguły uwzgledniające najnowsze zdobycze medycyny!