Czy jesteście za posiadaniem dzieci przez pary homoseksualne - Forum

Powinnaś na Czerskiej pracować, bo ostatnio nie mają wielu zdolnych manipulatorów :) na pewno by Cię przyjęli. Bartoś porzucił Kościół, dlatego autorytetem dla mnie żadnym w tej kwestii nie jest. Jeśli ktoś decyduje się zamieścić swoje świadectwo w takiej sprawie, to brawa za odwagę, ale nie jest to coś koniecznego. Nigdzie nie napisałem, że takich świadectw się nie daje. Ale Twój ostatni post dużo pokazuje - mianowicie złą wolę w interpretacji innych wpisów :) to ważna sprawa w dyskusji. 

Dziękuję za troskę o moją pracę :) Z Twojej usilnej pracy tutaj Fronda i szanowny pan redaktor naczelny też są na pewno bardzo zadowoleni :)

Porzucił bo widocznie widział, ile w nim absurdów. Dla mnie autorytetem nie jest też ktoś, komu zaprzeczają seksuologowie, działa wbrew nauce, lub ktoś kto tak się produkował pisząc książki o leczeniu homoseksualistów, a sam robił to, o czym pisałam wcześniej. Ale to tak jakoś Ci uciekło z pola widzenia i wybrałeś to, co możesz skrytykować a przy okazji zainteresować się moją pracą :) jeszcze raz - dziękuję :)

U Ciebie widzę dokładnie to samo :) Przy okazji jeszcze znikanie z dyskusji, odkopywanie ich co jakiś czas i pojawianie się z kilkoma zdaniami albo osobistymi wycieczkami. :)

Wtrącę się troszkę personalnie. Spititout zarzuciła Barttowi, że gdzieś tam napisał, że nie zna wyleczonego homoseksualisty a odsyła do świadectw. Ja tu nie widzę żadnej sprzeczności. Przyznał, że NIE ZNA OSOBIŚCIE. A czy powołując się na czyjeś świadectwo albo słowa MUSIMY znać autora osobiście? Chyba nie, bo wiele naszych odniesień byłoby  w takim razie nieprawdziwych.

Ale ja niczego mu nie zarzuciłam :) chodzi mi o to, że to nie są świadectwa wyleczenia, a jedynie trwania we wstrzemięźliwości albo zmiany "nawyków" na jakiś czas. A żaden przypadek "wyleczenia" nie jest udokumentowany naukowo.

Zdecydowanie jestem na nie. Jak rozwiązać sytuację, kto jest Mamą a kto Tatą??? Jak wytłumaczyć diecku takie zjawisko??? Dla mnie posiadanie dzieci przez pary homoseksualne to chore.

Ja znam osobiście wyleczonego homoseksualistę - innych stety bądź niestety tylko pośrednio bądź od znajomych psychologów.

Ze zmuszaniem do masturbacji nie spotkałam się - znajomy doktor psychologii, który w Warszawie prowadzi dla nich terapię nie stosuje czegoś takiego;) A to, że takie przypadki były czy nawet jeszcze gdzieś są - nie jest w zasięgu mojego wpływu ;) znajomi stosują  natomiast z powodzeniem m.in. terapię zaburzonych więzi, coraz bardziej popularną także w USA. Nie trafiają do nich jedynie osoby zmuszone przez rodzinę, nawet nie wiem, czy znajomy z Wawy ma  w ogóle takiego pacjenta. Motywy mają przeróżne. Zachowania homoseksualne czy biseksualne są w tych przypadkach czymś wtórnym - więc to nie na "oduczeniu" skupia się terapia.

Nie jest to jedynie efekt traumy z dzieciństwa - choć też bym tego chciała. Znam rodziny, jedne osobiście, inne pośrednio - które wychowują w "wolności" wyboru praktyk seksualnych, gdzie dopuszcza się eksperymentowanie, bo uważa się to "za normalne", gdzie role rodziców są bardzo rozmyte. Definicyjnie nie podlega to pod traumę - w niektórych środowiskach jest to nawet promowane. Do dziś pamiętam rozmowę z wojującą feministką, matka dwóch małych dziewczynek, która bardzo nie chciała, by jakiekolwiek zasady jej dzieciom były narzucane. Oczywiście, że osoby homoseksualne wyszły także z rodzin hetero ;)

Tak, jak KK krytykuje zachowania homoseksualne (uwaga: zachowania, ocenia czyny), tak stworzyszenia i organizacje bezpośrednio lub pośrednio wspierające ruchy gejowskie bronią tego jako "normy", nic nowego.

Kolega (zachowania homoseksualne jako efekt socjalizacji) najpierw trafiał do psychologów, którzy kazali mu to zaakceptować.

Dziecko pozbawione rodziców w sensie społecznym lub biologicznym ma wystarczająco zaburzony obraz świata i samego siebie, wystarczające rany - potrzebuje rodziców, mężczyzny i kobiety, potrzebuje prawidłowych wzorców - a nie tworów alternatywnych, bo lepsze to, niż nic.

Jest to przyklad tego, że lekarze stosowali głupią praktykę, NIGDZIE NIE MA NAPISANE, że Kościół się w to mieszał i nkazywał takie praktyki. Jest za to napisane, że fundamentaliści religijni byli przeciwko masturbacji, nie jest więc prawdą, ze leczono masturbacją za aprobatą Kościoła. Wcześniejsza wypowiedź jest nieprawdziwa.

Myślę, że dzieci te nie zostały adoptowane tylko poczęte w naturalny sposób.Przynajmniej mam nadzieję, że nie zostały kupione... a czy są dobrze wychowane i czy im dobrze? Pobądź z nimi przez jakiś czas, to się przekonasz. Nie wystarczy patrzenie z boku ani raz na jakiś czas. Dzieci potrafią dużo ukryć.

Tu się nie zgadzam. Dla niektórych nasze prawo JEST DO PRZEJŚCIA. Ale nigdy dla homoseksualistów.

Z tej całej dyskusji najbardziej jednak mnie poraża pojmowanie homoseksualizmu jako choroby...

Mamy XXI wiek...

Choroba nie przestaje nią być tylko dlatego, że ktoś tak przegłosował :)

A było jakieś głosowanie? Kiedy udowodniono, że to jest choroba?

A mnie brak argumentów za tym, aby pary homoseksualne adoptowały, a pomimo to upieranie się, że powinny. Jedynym argumentem jest to, ze to politycznie poprawne. A mnie tak zwyczajnie dzieci żal.

A ja z tej dyskusji wyciągam m. in. argument o tym, że 1. polepszy to sytuację dzieci w domach dziecka, 2. nie udowodniono zagrożeń wynikających z faktu adopcji dzieci przez homoseksualistów, 3. liczy się miłość do dziecka, 4. Wychowanie w rodzinie hetero nie jest żadną gwarancją na odebranie właściwych wzorców, ani też wychowanie w rodzinie homo nie może być z góry skazane na odebranie wzorców niewłaściwych.

Dodam tylko, ż eto nie jest moja argumentacja - to argumenty zwolenników, które ja wyciągnęłam z tej dyskusji.

Tak:

1. nie polepsyszy, gdyż wielokrotnie pisano, że w krajach, które wprowadziły coś takiego, nie polapszyła się; wyjściem jedynym dobrym jest zwiększenie liczby rodzin zastępczych heteroseksualnych,

2. nie udowodniono, ale i nie napisano, że ich nie ma. Badania muszą trwac co najmniej kilka - kilkanaście lat, aby wyniki były miarodajne. Nie chcemy w tym czasie narażać dzieci na niewłaściwe wzorce. Nie musimy zawsze uczyć się na swoich błędach. Dlatego m in. podałam przykład wychowania bezstresowego, które niegdyś tak zachwalano, a teraz mówi się o nim w negatywach,

3. liczy się miłość zdrowa do dziecka - taka daje gwarancję właściwego wychowania. Oraz odpowiednie wzorce. Wzorzec taki, jaki chcemy mieć w społeczeństwie, powinien być wzorcem nakierowanym na rozmnożenie oraz zachowania ról społecznych tradycyjnych,

4. niestety, ale człowiek ma mieć odpowiednie wzorce tak, aby się nie pogubić w życiu. Zachwianie ról społecznych temu nie służy. Posiadanie dwóch tatusiów czy mamuś jest sprzeczne z wzorcem tradycyjnym i biologicznym.

A dlaczego miłość homoseksualistów do dziecka ma byc niezdrowa? Przecież nie jest ono obiektem seksualnym!

Tak - może być zdrowa w sensie braku popędu ku dziecku, ale nie może być rodzicielska. A to już ogromny minus. Rodzicielska - jak mama i tata, ewentualnie jak mama lub jak tata. NIe ma nigdzie jak mama i mama lub tata i tata.

Widzisz, ludzie prędko ulegają trendom. Mało posługują się wiedzą, dużo - reakcją za kimś lub przeciwko - bez względu na to, jak jest naprawdę.

Mogłabym przychylić się do postulatu adopcji dzieci przez homoseksualistów, jeśli wieloletnie badania potwierdzą brak negatywnych skutków. Czyli - za minimum 10 - 15 lat, gdy pierwsze adoptowane dzieci wejdą w wiek dorosły. Dzisiejsza wiedza mówi wyraźnie, że takie coś jest złym pomysłem, a rozwiązanie - niewłaściwym.

Idąc jeszcze tropem miłości dodam, że nie każda miłość jest dla dziecka korzystna. NIe każda miłość jest korzystna dla jego wychowania. Dlatego zabiera się dzieci np. alkoholikom. Nie wierzysz, że oni kochają dzieci? Kochają zapewne, a jest to niezdrowa miłość. Kochają mocno, ale nie potrafią się nimi dobrze zająć.

To prawda, ale homoseksualisci nie są równoznaczni z patologią. Prócz orientacji seksualnej, która tak naprawdę na wychowanie dziecka ma znikomy wpływ, wszystko inne jest takie samo jak u innych ludzi.

Na wychowanie dziecka różne czynniki mają wpływ. Nawet to, że w jakimś momencie są wyrwani ze swojego środowiska i wrzucni w nowe, o czym dyskutujemy w temacie gimnazjów. Kilka lat temu gimnazja tez były zachwalane. Nie sa one jakies inne niż inne organizacje. A jednak okazuje sie, że szkodzą.

Skąd czerpiesz wiedzę, że orientacja seksualna opiekuna nie ma wpływu na dziecko?

I nieprawdą jest, że wszystko jest tak samo jak u innych ludzi. Bo ról społecznych nie ma, są zamazane, niewyraźne, a to jest DUŻY NEGATYWNY WPŁYW.