ABORCJA za czy przeciw - Forum

Akurat w sprawach sercowych myślenie ma kolosalną przyszłość - ludzie robią różne głupie rzeczy, ale jeśli w tych najwazniejszych sprawach pozwolą sobie na głupotę, to niech ich nie dziwi mocno skomplikowane życie. Mają to na własne życzenie. Uczucia są dynamiczne, zmienne... a miłość nie jest uczuciem. I zdrowa miłość z zasady jest mądra i wybiera to, co dobre. 

Nie wiem jakimi kryteriami spititout się w życiu kierujesz, ale większość obrońców życia jakich znam zupełnie nie wpisuje się w to, co tu napisałaś. Wiem, że to bardzo wygodne krzyczeć, że obrońców życia interesuje człowiek tylko do momentu narodzin, a potem już nie. Wiem, że to bardzo wygodne zwalać odpowiedzialność za dziecko na innych - ale to zwyczajnie nie jest dobre. 

I jeszcze jedno - jak udzielę pierwszej pomocy ofierze wypadku i uratuje mu życie, to chyba nie znaczy, że mam teraz opiekować się nim i brać za niego odpowiedzialność dożywotnio, co? 

I wiem też, że dużo wygodniej i łatwiej jest krzyczeć, że lepiej zabić dzieci zanim się narodzą, bo później problemy z nimi są, niż cokolwiek w ich obronie zrobić. 

Fajnie - zabijajmy z litości. 

Nie wiem czy dokładnie tak samo, ale patrząc np. na rodziców ciężko upośledzonych dzieci (dorosłych dzieci), na to jak się nimi opiekują, śmiem twierdzić, że jest to wykonalne. 

To ich nie potępiaj - wystarczy, że potępisz zabijanie niewinnych dzieci. Warto oddzielać czyn od osoby. 

Wiele casusów tego typu przerabialiśmy, ale muszę przyznać, że pierwszy raz spotykam się z sytuacją, w której zgwałcona kobieta rozważa o multiplikacji genów jej oprawcy i możliwym przekazaniu tych patologicznych dalej. Zazwyczaj motywy sa zupełnie inne. I niezależnie od tego, jakie one są, nie powinno się karać za gwałt bezbronnego człowieka, który dopiero co zaczął istnieć. A już na pewno nie powinno dokładać się kobiecie dodatkowych cierpień: 

Nie Bartt , nie jest to wykonalne...a przynajmniej nie we wszystkich przypadkach.

Dawno temu ( gdy studia były studiami) musiałam odbyć praktyki w ośrodkach dla młodzieży głęboko upośledzonej - do dziś pamiętam swoją i opiekunów bezsilność...

W miarę łatwo jest gdy się ma pod opieką jedną osobę - gorzej gdy kilka a nawet kilkanaście...

Czyli jest to trudne, bardzo trudne, czasem niemal graniczące z niemożliwością... ale wykonalne :-) 

Często jest to niemożliwe...a nawet bardzo często. Przez miesiąc mojej praktyki kilka dziewczyn zaszło w ciążę...z chłopakami z tego samego ośrodka.

Raczej trudno tych ludzi trzymać caly czas pod kluczem prawda? A do tego by sie to sprowadzało.

Widać kontrola była za słaba - a to niedobrze, bo równie dobrze mogli w tym czasie coś sobie zrobić. 

I nawet jeśli zdarzy się, że tacy ludzie poczną dziecko - to dalej nie jest powód, żeby je zabijać. 

Wiesz co Bartek, wyobraź sobie taką sytuację; żenisz się i krótko po ślubie wyjeżdżasz służbowo na miesiąc, a w tym czasie Twoją śliczną młodziutką żonę wracającą wieczorem z pracy do domu gwałci grupka pijanych osiedlowych bandziorów. I ta Twoja śliczna młoda żonka po tym gwałcie zachodzi w ciążę. Policja łapie bandytów, ale żaden z nich nie wie, który może być ojcem, bo zgwałcili ją wszyscy, a było ich pięciu....

"Akurat w sprawach sercowych myślenie ma kolosalną przyszłość - ludzie robią różne głupie rzeczy, ale jeśli w tych najwazniejszych sprawach pozwolą sobie na głupotę, to niech ich nie dziwi mocno skomplikowane życie. Mają to na własne życzenie. Uczucia są dynamiczne, zmienne... a miłość nie jest uczuciem. I zdrowa miłość z zasady jest mądra i wybiera to, co dobre. "

Pogrubione powtórz zakochanym ;]

Jak to wszystko ładnie pachnie teorią... idealiści to mają proste życie - powtarzają frazesy, sami żyją w swojej zamkniętej bańce i myślą, że wszystko jest czarno białe ;] a spróbuj pokazać, że nie! Nie żebym komuś nie życzyła zdrowej miłości, ale życie sobie różne rzeczy weryfikuje.

"Nie wiem jakimi kryteriami spititout się w życiu kierujesz, ale większość obrońców życia jakich znam zupełnie nie wpisuje się w to, co tu napisałaś."

Większość, czyli nie wszyscy. A w to co napisałam i tak wielu się wpisuje.

"I jeszcze jedno - jak udzielę pierwszej pomocy ofierze wypadku i uratuje mu życie, to chyba nie znaczy, że mam teraz opiekować się nim i brać za niego odpowiedzialność dożywotnio, co? "

Dożywotnio nie, ale zainteresować się co z nim wypada.

I ode mnie tyle w temacie aborcji, bo na przestrzeni kilku stron wystarczająco napisałam, a obojętnie czego nie napiszę dalej, to i tak będzie powtarzanie w kółko tego samego ;]

No, teraz wszystko jasne - pozwolę na zabicie tego dziecka, które w niej się rozwija i od razu będzie jej lepiej, Cudowne lekarstwo! 

a jak będzie Tobie?

A co to ma do rzeczy? W jaki sposób tragedia takiego małżeństwa miałaby usprawiedliwiać zabicie dziecka? 

Hmmm... czyli patrząc na dorastającego malucha ani w tobie ani w twojej zonie nie bedzie żalu że to dziecko nie jest wasze...że wychowujecie dziecko gwalcicieli...jasne Bartt - wiesz co...przeżyj trochę zycia, otwórz umysł, to może kiedys zrozumiesz co chcemy ci przekazać....

Aaaaa....juz rozumiem - każesz urodzic ( no bo jak zabić ) i podrzucisz do okienka życia...tak?

w końcu nie zabileś...tylko pozbyłeś się problemu....

Jeśli zakochanym ma powtórzyć, to m.in. mnie:) I zgadzam się z Barttem w 100% - miłość to w większym stopniu  odpowiedzialna decyzja, mniej uczucie. A ZAKOCHANIE to zdecydowanie jeszcze NIE MILOŚĆ.

I znów popiera Bartta:) Wychowanie takiego dziecka na pewno nie byłoby łatwe dla małzonków! Ale trudności i poświęcenie czesto owocują głębsza miłością. A jak wdzięczne takie dziecko byłoby że żyje! A ile dobrego mogłoby zrobić! Jeśli nie dalibyśmy mu szansy na życie....... nie będę kończyć. Na pewno śmierć takiego dziecka nie rozwiazałaby problemu i całej tragicznej sytuacji. A wręcz to dziecko właśnie mogłoby wniesć wiele dobrego w życie małżonków i nie tylko ich, co - jeszcze raz powtarzam - na pewno nie byłoby łatwe. Ale przecież wiele trudnych rzeczy owocuje dobrem:)

aluna, rozumiem co chcesz przekazać - że Twój strach przed żalem jest ważniejszy, niż życie dziecka.

Miałem nie zabierać głosu w tym wątku (wiele razy było dyskutowane).

Czytając Bartta wypowiedzi, przypomniał mi się pewien ksiądz, który był u nas z kolędą 2 lata temu.
Wiek ok.30 lat, znający świat i problemy małżeństw oraz dzieci od podszewki. Po kolejnym zwrocie do mnie "mój synu" i kilkoma uwagami na temat organizacji w naszej rodzinie oraz dzieciom dnia itd. z wielkim hukiem wyleciał z mojego mieszkania.
Bartt, ożeń się, przeżyj problemy z życia wzięte, wychowaj chociaż jedno dziecko (daj Boże zdrowe!) - jeżeli wogóle będzie Ci dane je mieć, przeżyj troski rodziców podczas choroby, a wtedy można dyskutować o życiu.

W tym przypadku zgadzam się z Aluną. Nie wszystko można załatwić w takim ośrodku - nawet jak się chce.

I zgadzam się, że trzeba to samemu zobaczyć,  aby uwierzyć.

Podam przykład jednego tylko chłopca ( w innym wątku podawałam), który mieszkał w domu dla chłopców. Miał chyba z 9 lat, często wkładał ręce pod kołdrę. Jedynym działaniem wychowawczm było w tym przypadku poproszenie go, aby ręce wyjął. Był posłuszny. Po jakimś czasie jednak zapominał i znowu chował ręce pod kołdrę. Osoby upośledzone umyslowo myślą troszkę inaczej niż my i tzreba im stwarzać warunki na ich miarę i możliwości.

Wiem też, ze w jednym z osrodków był inny sposób - z jednej strony zawstydzano, z drugiej - namawiano do tego, aby inna osoba donosiła, jesli zobaczy, jak dwoje ludzi uprawia seks. I chyba tez to jakoś tam zdawało egzamin.

Mam rodzinę. Wychowuje nie jedno dziecko. Przeżywam wiele trudności. A zgadzam się z Barttem. To czym się kieruje obecnie było IDENTYCZNE zanim zawiązałam rodzinę. Dowód na to, że są pewne wartości, które zostają niezmienne. Wychowana na Ewangelii nie zmieniłam nic z tego co się nauczyłam. Bo Ewangelia była taka sama jak miałam lat 10, 20, 40 i więcej. Dlatego nie uważam, że Bartt nagle zmieni swoje poglądy gdy będzie miał rodzinę. Sama jestem na to przykładem.

Często tacy księża bazują na tym, czego doświadczyli w dzieciństwie. Niektórzy studiują w tym kierunku, aby móc odpowiadać i doradzać.

Nikła liczba księży, ci, którzy uważają się za wyższych od pospólstwa, kłapię gędbą bez sensu ( nie ma takich wielu).

Jeśli coś Ci nie pasuje, to nie musisz ze mną rozmawiać. Nie wiem czy kiedyś osiągnę Twój poziom doświadczenia i mądrości życiowej i godzien będę z Tobą rozmawiać - ale gwarantuję Ci, że i bez tego będę spokojnie spał w nocy.

Dziękuję :)

tak, w teorii wiedzą wszystko, ale najczęściej aby pomóc innym potrzebna jest wiedza praktyczna. Przeżyć, zrozumieć, znależć rozwiązanie - wtedy można dzielić się z innymi i przekonywać do swoich racji.

Nie umniejszam roli duchownych, ale powinni być ekspertami w swojej dziedzinie - w innych podpowiedzieć, wspólnie się zastanowić, lecz nie narzucać.

Nikt nikomu nie każe korzystać z pomocy duchownych. Ale np. ja i wielu moich znajomych (żeby nie było - narzeczeni, małżeństwa, rodzice) korzystają z ich pomocy i nie narzekają - wręcz przeciwnie.