Duchy - Forum

W zasadzie na anonimy nie odpisuję ,no ale raz nie zawsze!!

Powiem Ci że słyszałam gdzieś od kogoś ,że duch nie zrobi krzywdy człowiekowi

To wśród żywych są ludzie żli ,i takich należy się wystrzegać

Ja osobiście wierzę w duchy. Nie boję się ich jakoś obsesyjnie, ale myślę, że za dużo jest takich sytuacji opisywanych przez ludzi, że mogłoby być to blefem. Obok Krakowa w Wieliczce jest taki dom, stary, bardzo stary. Fajny obszar, bo i do centrum blisko, ale nie jakieś takie gwarne miejsce. W koło nowe budynki, a tam stoi taka ruina. Najpierw usprawiedliwiałam to tym, że może o prostu rodzina nie może się dogadać ze sobą i dlatego nie sprzedają działki. Podobno spalono tam małe dziecko w piecu. Straszna historia.

Z innych takich to dom na drodze z Krakowa do Zakopanego tzw. Zakopianka- zabiło się w nim dwóch braci. Do dzisiejszego dnia pojawiają się na nim ślady krwi o godzinie w której ta tragedia miała miejsce.

Przepraszam za anonim ale trudno przyznać się do takiego czegoś,a są tu osoby które mnie znają osobiście i poprostu obawiam się jakiś przykrych sytuacji bo jak już komus o tym powiem przeważnie tak się to kończyło.Mama zawsze powtarzała że trzeba bać się żywych a nie umarłych.Niby to wiem,ale to nie jest takie proste.Jak wiem,że on jest obok bo go czuje albo widze to zawsze zaciskam oczy i prosze żeby odszdł bo się boje.I idą sobie wtedy.Czasami też mi pomagają,ostrzegają.Ale ogólnie to jest trudne.

Nie miałam nigdy z czymś takim do czynienia.

I naprawdę daleko mi tu do dawania jakichkolwiek porad,mimo,że ich od nas oczekujesz.

Powiem tylko,że też wierzę,że jakies życie pozagrobowe istnieje.

Ja duchów nie widzę, już nie, w mieszkaniu dzieją się czasami dziwne rzeczy, dzieci budzą się obudwoje na raz, drzwi się otwirają, Oskar płacze i pokazuje palcem, ale co tam, ja to olewam, staram się, bo ciarki mnie przechodzą na samą myśl. jak powiedziałam komuś to wyśmianie i tyle. Normalnie widzę jak zamknięte drzwi są łapane za klamkę i otwierane. Stwierdziłam, że jestem chora psychicznie bo nic na pewno nie ma;) Wiele razy też słyszałam, że to żywi robią krzywdę a duchy nie. 

To co do dzieci to wiem,że tak jest.Tylko później im to mija.Wiem to po moim dziecku;/I mam nadzieje że jej to minie!!!

Dziękuje czuje się lepiej i zaczynam wierzyć że nie jestem wielką wariatką:)

Coś z tą ciążą jest...ja miałam taką sytuację dziwną raz w życiu. Kiedy byłam w 6 miesiącu przyjechałam do mamy. Spałam w pokoju i poczułam jak ktoś obok siada na lózku. Myślałam, że to sen ale obok widziałam wgłębienie na łózku. Od tego momentu nic więcej się nie wydarzyło.

Wątek już był

https://www.familie.pl/Forum-5-66/m316184-2,Duchy-czy-istnieja.html

Wierzę w duchy, chociaż tylko raz zdarzyło mi się "mieć z nimi doczynienia". To było w wieku lat nastu, mieszkałam w małej wsi, w lato często do późnej nocy łaziło się po okolicy. Raz, około 1 w nocy, wracaliśmy grupą znajomych do domu. Przechodziliśmy właśnie obok domu naszej koleżanki, której niedawno umarł dziadek. Tuż przed jej domem, z bocznej uliczki wyszedł na nas stary mężczyzna. Szedł, uśmiechał się, ubrany był w krótki rękawek, a była 1 w nocy. Niby lato, ale aż tak ciepło nie było. Minął nas i poszedł dalej ulicą i wtem zaczęliśmy się przekrzykiwać "widzieliście, jak on wyglądał? był identyczny". Bo owy mężczyzna wyglądał jak dziadek naszej koleżanki, który umarł kilka tygodni wcześniej. Nie wiem jak mogłam potem spokojnie wrócić do domu.

Moi rodzice, kiedy byliśmy małym dziećmi jechali z nami i ze znajomymi na wakacje. Była 3 w nocy i jechali przez jakieś pola gdy nagle przy samej ulicy stał blady mężczyzna. Stał nieruchomo, nie przestraszył go nawet przejeżdżający obok samochód. Moi rodzice dopiero po chwili uświadomili sobie, że ten facet wyglądał podejrzanie. Stwierdzili, że zawrócą,bo może potrzebuje pomocy. Zawrócili, ale faceta już nie było.

Kolejne, to tylko zbieg okoliczności, ale...Boję się horrorów, ale czasem lubię je oglądać. Oglądałam z moim mężem, wtedy jeszcze facetem, Amityville i w tym horrorze morderca zabijał o 3:15. Po horrorze zasnęliśmy, a raczej on zasnął, a ja się kręciłam i zasnąć nie mogłam. Słyszałam jakieś skrzypiące podłogi i przytulałam się mocniej do faceta. W końcu udało mi się zdrzemnąć, ale przebudziłam się po pewnym czasie. Sięgnęłam po telefon i w tym samym momencie z godziny 3:14 zrobiła sie 3:15. Brrr, od razu faceta obudziłam.

Z sytuacji nie-duchowych, ale strasznych. Przyjaciółka z rodziccami wracała z nart, noc, pola, lasy. Jechali samochodem, była godzina ok.1-2 w nocy. Ulica pusta, jadą przez lasy gdy nagle na ulice wyjeżdża z impentem palący się wózek dziecięcy. Na szczęście kierowcy udało się go wyminąć, zadzwonili na policję i okazało się, że w tym miejscu złodzieje rozbierali samochody, a w wózku na szczęście nikogo nie było. 

jejku...Dziś w nocy ktoś mnie budził, szarpał za rękę...Wołam Patryk, co chcesz? Do łazienki? i nic, cisza..I znów ktoś mnie puka w szyję...Zapaliłam światło, pewna, że któryś chłopak chce do łazienki, albo pić..A tu pusto...Kurczę wystarszyłam się niewąsko....A Mąż na nocce w pracy...Do rana usnąć nie mogłam. Zapaliłam światło i oglądałam tv. A chłopcy spali jak te aiołki...

Do teraz nie wiem, kto mnie obudził i szarpał za rękę i pukał w szyję....

Wiesz, trochę mam obawy, ale w sumie to aż tak się nie boję... Trochę dziwnie się poczułam, bo wyraźnie ktoś mnie szarpał za rękę i pukał w szyję. Ale nie mocno...A jednak to czułam...

moj synek robi pa pa przed snem komus w przedpokoju :DDDD zawsze :)
podswiadomosc płata nam często figle :)

Podświadomie nie czułam, że ktoś mnie szarpie...Ja to czułam normalnie....

I nie wiem, co myśleć...Mama dzwoniła, ze zmarł pewien Pan (dalszy sąsiad z mojej rodzinnej miejscowości) , z którym jeszcze niedawno ( w sobotę będą dwa tygodnie) rozmawiałam.....

wiesz co :) psychika czasami robi takie psikusy ze nie tylko szarpanie człowiek może czuc :)

Mm nadzieję, że nic gorszego nie poczuję...

Ogólnie dzis noc była spokojna...

A co to bylo przedtem- nie wiem....

Napewno:)))

Ja tam jednak myślę, że coś w tym wszystkim jest....