Mój pierwszy DZIEŃ DZIECKA – wygraj kosmetyki dla dziecka! - Forum

Mój synek ma rok i 3 mieisące i wkońcu od dwóchraczył zacząć używać własnych nóg do chodzenia :-) do tej pory chodziła jedynie przy meblach i przy dobrym humorze- trzymany za rękę (ale to tylko przy naprwdę dobrym humorzie) Nie chciał zrobić kroku do przodu sam.

Ale radość, jak tu nagle sobie zaczął maszerować od okna do drzwi, od drzwi do telewizora itp. Tak po prostu jakby chciał powiedzieć ,,Dobra koniec tego udawania".

Majsia moja ma 10 i pół miesiąca. Nie chodzi jeszcze, nie mówi, wydawałoby się, że nie ma się czym chwalić, a jednak.. Od ponad miesiąca moja córcia sama pije ze szklanki, nikt jej tego nie uczył, nikt jej nie pokazywał. Mała napatrzyła się na mnie, ponieważ wypijam hektolitry kawy i postanowiła spróbować sama :)

Pewnego dnia złapałam ją gdy trzymała w rączkach mój kubek i zabierała się do opróżnienia go. Na szczęście udało mi się zabrać go na czas :) Od tamtej pory musimy chować i ukrywać przed Majsią wszystkie szklanki i kubki ponieważ mała gdy tylk taki kubeczek zauważy, biegnie do niego na czworaka z nadzieją, że może tym razem się uda :)

Samodzielność mojej małej bardzo mnie cieszy i jestem strasznie dumna z tego, że Majutka jest aż tak "dorosła" :)

Ach tych wspomnień jest tak wiele, że możnaby całą książkę napisać! Ja podzielę się wspomnieniem pierwszej ciąży.

Byliśmy z mężem kilka miesięcy po ślubie, a we mnie zrodziło się wielkie pragnienie bycia mamą. Tzn od kiedy sięgam pamięcią chciałam mieć dzieci-już w gimnazjum oglądałam wózki i maleńkie ubranka. Ale w tych miesiącach po ślubie to stało się już bardzo silne, do tego stopnia, że ciągle tylko o tym myślałam, że chcę być mamą. Mąż nie był do tego przekonany- fakt, że to nie był najlepszy moment- oboje mieliśmy jeszcze rok studiów przed sobą, mieszkaliśmy na stancji żyjąc z jednej pensji, którą mąż przynosił pracując dorywczo poza studiami. Ja jednak zawsze wiedziałam, że to nie pieniądze są w życiu najważniejsze tylko właśnie rodzina. Że dziecko potrzebuje kochających rodziców i poczucia bezpieczeństwa a nie markowych sprzętów. Próbowałam męża przekonywać, ale on wciąż się wahał.

W wakacje pracował w Warszawie. Ja w tym czasie pojechałam z mamą do babci, żeby nie siedzieć sama. U babci bardzo dziwnie się czułam, ciągle chciało mi się spać, byłam dziwnie przemęczona, choć całymi dniami praktycznie nic nie robiłam. Kiedy w piątek po południu wróciłam do domu coś mnie tknęło, że może jednak...? Pobiegłam po test ciążowy i nie czekając od razu go zrobiłam. Najpierw jedna kreska, zawiedziona położyłam test na pralkę. Chwilę potem zobaczyłam drugą! Pamiętam jak mi serce zaczęło walić, oglądałam ten test ze 100 razy i nie ogłam uwierzyć. Wieczorem mąż miał wrócić do domu, a ja przez kilka godzin nie mogłam usiedzieć  w miejscu. Pamiętam,że chodziłam w tą i z powrotem po mieszkaniu co chwila zerkając na test. Chciało mi się śpiewać z radości.

Kiedy mąż  wrócił od progu oznajmiłam mu:

-muszę ci o czymś powiedzieć

Na co mój mąż odparł: jesteś w ciąży? 

I tak pozbawił mnie możliwości wygłoszenia dobrej nowiny. 

Tydzień później zaczęłam krwawić. Wsiedliśmy z mężem w taksówkę oboje mając łzy w oczach i jechalismy do szpitala. Byliśmy pewni, że straciliśmy dzieciątko. Na szczęście okazało się, że maluszek jest cały i zdrowy! 

Później był czas na pierwsze kopniaczki, aż w koncu na niespodziewany poród w 36 tc. Dziś nasz synek ma 2 latka, jest dla nas nieustannym źródłem radości, a my oczekujemy juz kolejnego dzieciątka:)

 Czekając na moment kiedy dziecko zaczyna wypowiadać pierwsze słowa , stawaiać pierwsze kroki , rodzic uzbraja się w cierpliwość i z wyczekiwaniem oczekuje tych cudownych chwil.Pierwsze słowo , jakie wypowiedział mój synek majac kilka miesiecy , oczywiście brzmiało "mama" to był taki moment w którym jako młoda mama , poczułam ogromną radość i dumę z tego ,że jestem mamą - najważniejszą osobą w życiu malca , która rosnąc odwdzięcza się każdym gestem i słowem za to , że o każdej porze dnia i nocy jesteśmy blisko 

Dla mnie najpiękniejsze chwile to ta wszechogarniająca miłość,której nie da się doświadczyć nie mając dziecka.Jak widzę tą uśmiechniętą buźkę gibającą się na nóżkach,opartą o szczebelki łóżeczka,te oczka wpatrzone we mnie, jak śpię z nadzieją że zaraz się obudzę i wezmę córeczkę do siebie to od razu wychodzi słońce...

Piszą same Mamusie wiec pora na kilka słów od Tatusia Mój pierwszy Dzień Dziecka można podzielić na kilka etapów.

1: Gdy od Zajaczka Wielkanocnego dostałem pudełeczko z maleńkimi bucikami dziecięcymi i karteczką Witaj Tatusiu. Cieszyłem sie jak dziecko.Wyściskałem żonkę. Obdzwoniłem wszystkich znajomych. 

2:Gdy ujrzałem po raz pierwszy synka na USG i usłyszałem bicie maleńkiego serduszka Płakałem jak Bóbr
3: Gdy pierwszy raz poczułem jak kopie mój mały Piłkarz Tu poczułem jego istnienie nmacalnie

4: Gdy po raz pierwszy zobaczyłem moje Cudo. Byłem obecny podczas porodu i jako pierwszy dostałem Synka na ręcePielęgniarka dała mi go ze słowami skierowanymi do żony: Urodziła pani małego klona MężaAle byłem dumny - synek wygladał jak moja miniaturowa kopia. Do dziś wszyscy nam mówią, że jesteśmy bardzo do siebie podobni. Żona złości się, że synek nie ma nic po niej - robiła tylko jako inkubator

5:Potem była pierwsza kąpiel, pierwsze słowa Tata, pierwszy ząbek, pierwsze kroczki, pierwszy mecz na którym byliśmy razem, pierwsza nauka jazdy na rowerze, pierwsza nauka pływania......

Mój pierwszy Dzień Dziecka jest każdego dnia  - bo każdy dzień z moim Skarbem, każdy jego mały suces to dla mnie wielkie święto

Byłam u szczytu  kariery nawet przez  myśl mi nie  przyszło że  mogłabym być w  ciąży, tyle planów miałam , stanowisko  kierownicze i  nagle  zaczęłam mieć  mdłości w pracy, wybuchy  gorąca  co  jest.....pytałam?? Ciążą  nieeee  niee  to niemożliwe  nie teraz,,,,,  i dalej  pracowałam aż po 6 tygodniach  zdecydowałam się  iśc do ginekologa . Gdy  na monitorze  zobaczyłam białą malutką  kropkę a lekarz  powiedział jest Pani w ciąży  łzy szczęścia  zaczęły  spływać mi po policzku, uśmiech  nie  schodził mi  z twarzy,,,  nagle  zdałam  sobie sprawę  że mam już  32 lata niec  w życiu  ciekawego  nie osiągnęłam,  a kariera?!  pzrestała  dla mnie  mieć  jakiekolwiek  znaczenie, wszytsko przestało istnieć  tylko ja i moje  zdjęcie  z  USG  które  powiesiłam na ścianie i pomyślałam od  teraz To Ty  moje KOchane Maleństwo Jesteś najważniejszę  i  nic  innego  nie  zburzy naszego  szczęścia , po  kilku  misiącach  na świat przyszła moja  córeczka Viktoria Malwinka

Jest mnóstwo wspaniałych rzeczy, chwil, wspomnień związanych z byciem rodzicem, ale dla mnie, poza samym faktem bycia mamą i uściskami/całusami mojej małej córeczki, najwspanialsze jest, że najpiękniejsze chwile dające początek wspaniałym wspomnieniom dzieją się cały czas.

Gdy dziś ustaliłyśmy już z córcią (poważny wiek - 18 miesięcy - negocjujemy cały czas wszystko), że woda jest brrr zimna i czas wyjść z wanienki, córcia otulona ręczniczkem prawie wsadziła mi palec w oko i z zadowoloną miną powiedziała "oko". Niby zwyczajne, ale łzy zakręciły mi się w owych oczach i to nie z bólu, tylko ze wzruszenia, bo to było jej pierwsze "oko" i to właśnie ja dostąpiłam zaszczytu, by być świadkiem jak moja córcia mówi pierwszy raz "oko".

I takich chwil jest mnóstwo. Przedwczoraj ryczeliśmy z mężem jak bobry. Mąż zrobił córci kanapki, położył na niej trzy plasterki pomidorka. Córcia spojrzała na kanapkę i powiedziała "tsi" (trzy). Spojrzałam na męża z niedowierzaniem i zapytałam: słyszałeś? on juz nie mógł odpowiedzieć, bo wzruszenie mu gardło zacisnęło, tylko kiwnął głową.

Kiedyś myślałam, że najbardziej wzruszający będzie moment, gdy pierwszy raz zobaczę córcię po porodzie, czy gdy pierwszy raz wezmę ją na ręce, ale tak nie było. Z pierwszych tygodni jej życia najbardziej zapadające w pamięć wspomnienia, to gdy wracaliśmy ze szpitala, córcia spała w foteliku i pierwszy raz miała znaleźć się w swoim domu. Patrzyłam na nią, śledziłam każdy oddech i uświadomiłam sobie, że dopiero teraz wiem, co tak naprawdę znaczy kogoś kochać nad życie. Drugim wspomnieniem jest wyjątkowo trudna dla mnie noc, gdy z gorączka prawie 40 stopni wstałam, by córcię nakarmić. Wzięłam ją na ręce, nakarmiłam i wyczerpana czekałam, aż jej się odbije. Otworzyła wtedy swoje cudne oczka i pierwszy raz się do mnie uśmiechnęła. To był pierwszy raz, gdy nie miałam wątpliwości, że patrzy na mnie, widzi mnie i cieszy się, że jest ze mną. Pamiętam, jak byłam szczęśliwa, że to ja wstałam na to karmienie, a nie mąż. Do tamtej pory nie wierzyłam, że uśmiech dziecka może wynagrodzić nieprzespaną noc. Takie to były moje  początki bycia mamą :)

Każdego dnia coś mnie zadziwia, każdego dnia coś wzrusza. Codziennie tworzą się nowe, piękne wspomnienia

Moj pierwszy dzien dziecka byl udany moj syn tego dnia obchodzil swoje pierwsze urodzinki wiec byl tez tort oraz mala wielka niespodzianka gdy syn poszedl o wlasnych silach a wiec kazdego dnia uczymy sie razem z synem poznawac swiat.

Nasza historia zaczęła się 7 grudnia 2013 roku, kiedy dowiedzieliśmy się od lekarza, że żona jest w ciąży. Byliśmy bardzo szczęśliwi – to była cudowna wiadomość! Zastanawialiśmy się, jak to powiedzieć najbliższym – chcieliśmy, by ta szczególna wiadomość miała szczególną oprawę. Zadzwonić czy wysłać smsa wszyscy potrafią, ale to nie byłoby takie fajne.

Ponieważ zbliżała się Wigilia, postanowiliśmy informację o ciąży podarować w postaci prezentu. 
Przygotowałem piękne, ozdobne pudełko prezentowe. Wyłożyłem je siankiem. Wsypałem do środka cukierki, włożyłem maleńkie buciki oraz rękawiczki niemowlęce. W widocznym miejscu przyczepiłem zdjęcie USG. Gdy wszystko wyglądało tak jak to sobie zaplanowałem, zamknąłem pudełko i położyłem pod choinką.

Wigilię spędzaliśmy z rodzicami. Kiedy zaświeciła pierwsza gwiazdka, zasiedliśmy do stołu i zaczęliśmy jeść kolację. Po kolacji – jak to zawsze bywa – zaczęliśmy rozpakowywać prezenty i składać sobie życzenia. Nikt niczego się nie spodziewał, więc życzyli nam potomka. Można powiedzieć, że ich życzenia miały natychmiastową moc sprawczą.
Kiedy zaczęło się otwieranie prezentów pod choinką został tylko już nasz "prezent". Wyjąłem pudełko i podałem rodzicom. Powiedziałem, że ten prezent zrobiliśmy sami... Kiedy otworzyli pudełko i zobaczyli zdjęcie USG oraz te małe buciki na ich twarzach od razu pojawiły się łzy szczęścia. Pierwszy raz zostaną dziadkami.

Radość trwała przez długi czas, a dzidziuś rósł i rósł. W tym roku na Wigilii będzie nas już o jedną osobę więcej. Nasz Oluś ma już 10  miesiący. To jest prawdziwa magia świąt...

Trzynaście lat temu urodziłam swoją córkę i byłam najszczęsliwszą osbą na świecie. Lata mijały, a ja jakoś nie czułam, że do pełni tego szczęścia czegoś brakuje. Kochałam swoją córkę z całej siły i nie sądziłam, ze moje serce ma większą pojemność. Wszystko zmieniło sie pewnej styczniowej nocy. Nocy - bo dnia nie mogłam się doczekać. Intuicja mi podpowiadała, że mogę być w ciąży, rozsądek zaś podpowiadał, że szanse na ciążę są zerowe. O dziwo, wygrała intuicja. Oczy powiększały mi się coraz bardziej, gdy patrzyły na dwie kreski. Nieodwierzanie i pytanie "jak to się stało" były przodjącymi emocjami. Natychmiast obudziłam Tatusia moich dwóch kresek, który również przede wszystkim był w szoku. Nie dziwcie się naszemu szokowi - mamy prawie 40 lat i mieliśmy wielkie parcie na dziecko. To był dla nas ostatni dzwonek. Postanowiliśmy działać w tym kierunku, a pierwszym krokiem było zapisanie się do lekarza, żeby sprawdził, czy wszystko ze mną jest OK, czy jeszcze mogę zajść w ciążę. Wraz z podjęciem postanowienia porzuciliśmy antykoncepcję, bo przecież organizm musi się przestawić na zwyczajną gospodarkę hormonalną. No cóż... do lekarza i owszem, poszliśmy :) Ale w celu potwierdzenia nszych dwóch kresek. Oczywiście - potwierdził! Teraz nasze dwie kreski są sporym brzuszkiem, w którym mieści się mały urwipłoć. Malutka córeczka kopie równo, a mnie rośnie serce - po to, by mogło obdarzać miłością obie dziewczynki :)

Gdy zrobiłam test ciążowy i zobaczyłam dwie kreseczki, nie mogłam uwierzyć w nasze szczęście. Z niecierpliwością czekałam na męża, który był w pracy, by przekazać mu tę radosną nowinę. Pamiętam te emocje - wizytę u lekarza, który potwierdził ciążę - och jaka byłam dumna, że będę mamą. Niesamowitym przeżyciem było także usłyszenie bicia serduszka na pierwszym usg, nie ukrywam, że łzy same poleciały mi z oczu. Dzień narodzin naszego synka był naszym najszczęśliwszym dniem na świecie. Gdy przyjechaliśmy do domu z naszym dzieckiem, mieliśmy łzy szczęścia w oczach. Pamiętam pierwszy uśmiech, ząbek, dzień w którym sam usiadł, kiedy zaczął stawać na swoich nóżkach, kiedy nieporadnie stawiał pierwsze kroczki. Gdy miał niespełna 17 miesięcy sam pierwszy raz postawił 6 kroczków - po czym zatrzymał się i zaczął sam sobie bić brawo - jaka była nasza radość, akurat obydwoje z mężem z nim byliśmy. A potem był ten nasz pierwszy dzień dziecka, byliśmy niezmiernie szczęśliwi, a Dominiś przez cały dzień super się bawił i co chwilę się uśmiechał. Każdy dzień traktujemy jak nasze wspólne święto.

Najpiękniejszym wspomnieniem jest dla mnie chwila, w której po raz pierwszy ujrzałam naszą kochaną córeczkę Agatkę. Poród był ciężki ale pierwsze spojrzenie malutkiej dziewczynki wynagrodziło cały ten trud. Dziś, gdy tylko zamknę oczy pamiętam tą chwilę ze wszystkimi szczegółami. Malutka istotka wtulona we mnie, ciepło Jej ciałka i pełne spokoju bezbronne spojrzenie sprawiły, że pokochałam moją córeczkę jeszcze mocniej. Łzy wzruszenia spłynęły po policzku mnie i mojemu mężowi, który zdołał tylko powiedzieć "jaka Ona jest piękna". Od tej chwili wiedziałam że jest tylko nasza i musimy stworzyć dla niej cudowny dom prowadząc Ją przez życie tak, aby była szczęśliwa. 

Moim najpiekniejszym wspomnieniem sa narodziny mojego synka Victorka ktory urodzil sie 08.09.2014 byl bardzo wyczekiwanym dzieckiem gdyz wczesniej poronilam 3 razy. Lecz rownie pieknym wspomnieniem ktore zapamietam do konca zycia mialo miejsce kilka dni temu a mianowicie moj synek Victotrek poraz pierwszy powiedzial bardzo ladnie i wyraznie "mama". To bylo tak piekne uczucie uslyszec od wlasnego dziecka "mama". Napewno kazda z mam slyszac jak wlasne dziecko wypowie to slowo jest przeszczesliwa. Jestem dumna z swojego dziecka gdyz powtarza je teraz prawie kazdego dnia.

 Najcudowniejszym dniem ,był ten w którym dowiedziałam się że zostanę mamą,długo wyczekiwane dziecko,upragnione,łzy szczęścia,gdy był już w moich ramionach,każda chwila,każda nowa umiejętność,sprawiają mi wiele radości,pierwszy kroczek z rączkami wyciągniętymi do mamy,i wkońcu pierwsze słowo MAMA łzy same napłyneły do oczu,do dziś cudowne chwiele z moim synem,cudowne kocham Cie mamo,tego się chyba nie daa opisać ,gdyby serce umiało pisać ......My codziennie mamy swój dzień dziecka,codziennie,kocham Cie synku!

Dla mnie każdy dzien jest wspaniałą chwilą z moim najcudowniejszym synem. najpiękniejsze są wspólne poranki, kiedy Maksiu budzi mnie rano dotykając swoimi raczkami mojej twarzy. Każda chwila spędzona z moim synem jest to niesamowite przeżycie. każdy dzień w którym mój skarbuś nabywa nowe umiejętności napawają mnie dumą. Kiedy powie nowe słowo, sam załatwi się w ubikacji, zaniesie kurtkę do przebieralni. 

kiedy zobaczyłam test ciążowy i na nim dwie kreski nogi ugięły mi sie, był wielki płacz. Potem keidy poszłam do lekarza i zobaczyłam bijące serduszko mojego synka diametralnie moje obawy zostały rozwiane. To był przełomowy moment. Od tej chwili tak bardzo pokochałam moje dziecko, że nic innego nie liczyło sie. A teraz jak syn się urodził i już jest ze mną ponad 2,5 roku cieszy mnie wszystko: jego uśmiech, jego zabawa, kąpiel. Kiedy coś jemu wychodzi jestem tak bardzo szczęsliwa. jak płacze to pragne tylko go pocałowac, przytulić.

Nawet jego wybryki  powodują, że uśmiecham się. Każdy dzień z synkeim jest wspaniaa przygodą, wspaniale spędzonymi chwilami. Bo co może być bardziej cudownego jak chwile z dzieckiem

Ten cytat ukzauje to co czułam po pierwszych chwilach z Maksiem

I wy­cięgnęło do mnie ma­lutką rączkę
I siłe mi dało niespotykaną
I miłość największą
bezinteresowną

Było o synku, to może wspomnę o córci.

Zdziwienia ,że jestem w ciąży nie było , bo planowanie dziecka to była decyzja w pełni świadoma. Sam test, a potem wizyta u lekarza była więc czystą formalnością . Całe 9 miesięcy przeszłam bez powikłań, książkowo, idealnie. Świetnie się czułam.

Z całej ciąży wiele różnych zaskakujących chwil pamiętam i wspominam.  Najlepszą jednak chwilą,  jaką wspominam to usg w towarzystwie męża. Miał on okazję zobaczyć nasze cudo pierwszy raz. I ...jestem tego pewna na milion procent- zobaczyłam łzę kręcącą się w kąciku jego oka . Po drugie miał okazję zobaczyć , co tez nasze maleństwo porabia w brzuszku. Mała tak fantastycznie kopała mnie w tym momencie, że wszystko wyglądało tak magicznie od środka , a mój mąż- choć nie raz dotykał mojego brzucha podczas aktywności małej, to i tak wyszedł z taką miną. A pani doktor na pamiątkę zrobiła nam fajne fotki, jak małej nóżka odbija się na moim brzuchu .

Na usg synka poszłam w towarzystwie ... córci. Mała była wręcz oczarowana widokiem małego serduszka. Pan doktor prezentował jej malutkie ciałko kawałek po kawałku ( a trochę to trwało).  Wszystko było fajnie, pięknie.... do czasu, aż pan doktor oznajmił, że będzie mieć... braciszka. Ona po badaniu wyszła z gabinetu do babci i bardzo zła oznajmiła wieść usłyszaną od lekarza. 

Teraz jednak nie zamieniłaby brata za żadne skarby...choć napomyka często- wręcz oznajmia-  że siostrę i tak przecież będzie mieć 

W prawdzie mamą jestem od ponad trzech miesięcy, ale już posiadam dużo wspomnień, które gdy przychodzą to wywołują uśmiech na mej twarzy i oczy nabierają łzami. Najpiękniejszy moment to ten kiedy po cesarskim cięciu leżałam już na sali poporodowej i przynieśli mi syna, zakochałam się od razu, i liczyłam jego piękne paluszki :) Pierwszy uśmiech skierowany w moją stronę, myślałam że oszaleje ze szczęścia. Martwiłam się gdy nie chciał leżeć na brzuszku i podnosić główki i z dnia na dzień, położyłam Miłoszka z myślą, że zaraz zrobi mi awanturę a tu niespodzianka, oparty na przedramionach patrzył na mnie tymi swoimi dużymi oczkami :)