Konkurs! Co zmalował Twój maluch? - Forum

Kuba(obecnie 4 lata) to bardzo żywe dziecko, chętne do pomagania w domu, szczególnie przy gotowaniu.

W zeszłe lato szykowałam powidła śliwkowe(z ok.3kg śliwek), przez trzy dni gotowałam, studziłam i tak w kółko. Trzeciego dnia były gotowe,aby włożyć je do słoików. Wyszłam więc na dwór,by zebrać wysuszone słoiki.  gdy wróciłam zastałam mojego syna wlewającego maggi do garnka z powidłami.

U naszej trzyletniej córeczki można mówić dosłownie o "zmalowaniu":) poieważ niedawno namalowała flamastrami na nóżce dużego króliczka i to rysowała do góry nogami tak, aby oglądający mógł dobrze widzieć:)

Takie sniadanko zmalowała sobie ostatnio moja 6-latka :) Ulubiony kucyk Pony-Fluttershy w wersji 100% jadalnej :)

http://zapodaj.net/64ba6c59d91a4.jpg.html

Malowanie  i psikusy to coś dla moich synów.Jeden z nich starszy Kacper pięknie rysuje.Ale robi to wszędzie i po wszystkim.Ostatnio namalował w zeszycie od matematyki kobietę,a dokładnie piękną uśmiechniętą blondynkę,która w jednej ręce trzymała kran,a w drugiej paczkę czipsów.I wiecie jaki był podpis pod rysunkiem.KRANCZIPS.:) Pani od matematyki na początku się wściekła,ale potem jak dopatrzyła się co tam jest narysowane złagodniała i kazała tylko podpisać nam ,że widzieliśmy co znajduje się w zeszycie od matematyki.:)                                                                                                                                                             Kiedyś byłam po baardzzoooo długiej podróży i padłam zmęczona i prawienie nieprzytomna,spałam niczym zabita.Moi synowie postanowili ......no chyba zrobić mi makijaż :) Dokładnie to dopadli się do moich kosmetyków i wymalowali mnie jak chcieli.Miałam nawet pieprzyki pomalowane markerem :) Możecie sobie wyobrazić moje ździwienie jak zobaczyłam się w lustrze.Uwielbiam ich i ich talent artystyczny,ale czasami doprowadzają mnie niemal do szaleństwa,ale te ich spojrzenie niczym kota ze SHREKA i mięknę:)Mogłabym jeszcze pisać i pisać,o ich artystycznych talentach :) Uwielbiam moich łobuzów i w duchu sobie myślę,że makijaż to muszą mi jeszcze kiedyś zrobić :) nawet pieprzyki:) Pozdrawiam.Marta :)  :)

Mój 22 miesięczny synek Szymon jest bardzo żywym dzieckiem, wszędzie go pełno. Jego ulubione zajęcie to zabawa samochodami, budowanie babek z piasku i układanie klocków. Jednak w ostatnim czasie jego zainteresowania się nieco zmieniły - myślę, że w przyszłości chciałby zostać kucharzem albo cukiernikiem. Sytuacja o której chcę Wam opowiedzieć miała miejsce w pierwszą niedzielę maja tego roku (czyli jest to świeża sprawa ;) ): wspólnie z mężem i córką oglądaliśmy film w telewizji, natomiast syn bawił się klockami :) Zabawa długo nie trwała gdyż znudził się nią i postanowił pójść do drugiego pokoju poszukać bardziej interesującego zajęcia. Coś po około 5 minutach - stwierdziłam, że coś jest za cicho ;) Każdy rodzic wie, że jak jest za cicho to dziecko coś kombinuje ;) Postanowiłam pójść zobaczyć co robi syn. W pokoju go nie było, ale zauważyłam, że drzwi od kuchni są przymknięte. Podeszłam bliżej, powoli je otwarłam i zobaczyłam jak Szymek siedzi na podłodze, cały biały i wysypuje mąkę i cukier puder. Powiem szczerze, że nawet na niego nie nakrzyczałam bo tak mi się chciało śmiać :) Poleciałam tylko po aparat by zrobić fotkę. Kto wie może w przyszłości będzie cukiernikiem jak jego pradziadek :)

14 miesięczny Michaś pociągnął za kabelek od telewizora. Telewizor z niemałym łomotem spadł na ziemię. Odwróciłam się przestraszona, że coś się stało. Michaś stał obok telewizora i poważnym głosem oświadczył: BACH. Czy nam żal? NIE! :)

Moja Julka  niestety nie jest aniołkiem od pomalowanych ścian podłogi stolika i krzeseł a ostatnio zaatakowała nawet komodę doszliśmy o pomalowanej buzi i zębów oczywiście. A z śmiesznych histori ostatnio wybrałam się na zakupy po powrocię patrzę a moja książka się z lekka porwała. Wołam młodą i mówię że musimy porozmawiać, pytam grzecznie dlaczego porwałaś mamusi książkę i tu pada odpowiedź ....... Nie gadam z Tobą, i uciekła do pokoju poprostu parskałam ze śmiechu . Na pytanie jak nazywa się twoja babcia, odpowiada Grażynka, więc pytam a druga a ona mi na to piwko (teściowa zatwardziała abstynentka )

Pewnego razu wracając z przedszkola moja trzyletnia córcia na środku miasta zadaje mi takie pytanie: Mamo a kiedy Ci tata w końcu dzidziusia do brzucha włoży?

Córka mówi bardzo głośno a ludzi było dużo o tej porze.. Byłam w szoku heh :)

Innym razem była bardzo złośliwa podchodziła i kopała tatę więc za karę postawiłam ją do kąta. Po odstaniu kilku minut wróciła do zabawy. Za jakiś czas widzę, że Zuzia znowu stoi w kącie, więc jej mówię, że nie musi stać w kącie bo jest grzeczna i nic nie zbroiła - moja rezolutna córcia podeszła do swojego taty kopneła go i z wielkim uśmiechem i dumą wróciła do kąta...

Tak oto sprawdzają się metody wychowawcze na mojej córci :)

Jak była mniejsza zdarzyło się, że wychodząc od babci powiedziałam do Zuzi, żeby pożegnała się na co moja córcia wykonała znak krzyża: w imię Ojca, i Syna... :D

Witam serdecznie.Na początku muszę przyznać, że bardzo ciekawy portal a jestem po raz pierwszy i napewno nie ostatni.Ale chodzi tu o historię co zmalowało twoje dziecko. A mianowicie było to kilka lat temu gdy syn miał 3 lata ale wraz z męzem pamiętamy to jakby to było dziś.Gdy wrócilam z pracy mój trzyletni synek który był pod opieką babci bardzo był podekscytowany.Nie wiedziałam co jest grane ale wiedziałam ,że coś zmalował, i nie pomyliłam się .Gdy wchodziłam na piętro już na schodach widać dyło piękne rysunki kolorowymi flamastrami a moje dziecko wołało podniecone patrz mamo jakie piękne kotki narysowałem nie powiem ,że byłam zabardzo zadowolona bo ściany były niedawno odnawiane,ale nic nie powiedziałam .A on jeszcze bardziej zadowolony ale mamo jeszcze kotki są na korytarzu choć zobacz.A tam cała ściana w bazgrołach trzylatka. Trochę byłam wściekła bo to były flamastry ale grzecznie wytłumaczyłam ,ze na ścianach nie wolno malować bo tatuś odnawiał i teraz będzie trzeba znowu malować.A synek ze stoickim spokojem i bardzo poważną miną ale ja chciałem tacie pomóc bo takie nudne były te ściany a tatus mówił ,ze pięknie rysuję.Ale to nie koniec wydarzeń.Gdy już ochłonęłam i zaczelismy bawić sie w pokoju Danielek podwija spodenki i mówi ale kotki też są na nogach i co też je teraz będzie trzeba malować? Wtedy tak mnie rozbawił ,że nie byłam już w stanie się na niego gniewać i nawet na pamiątke zrobiłam zdjęcie.Nie wiedziałam dlaczego kotki a on mi powiedział ,ze najłatwiej się je rysuje.A teraz moje dziecko chodzi do podstawówki i niedość ,że najładniej pisze z klasy to wygrywa konkursy i zdobywa pierwsze miejsca w pracach plastycznych , nie tylko szkolnych ale i ogólnopolskich. Jesteśmy z niego dumni a każdą pracę zabawnie nazywamy kotki i podejrzewam ,ze tak zostanie :)

Nigdy bym nie pomyślała, że moje 1,5 roczne dziecko potrafi być tak kreatywne i samodzielnie znaleść nietypowe miejsce do wyżywania się artstycznie:) Zostawiłam małego u niego w pokoju z kredkami i kartkami papieru, aja spoglądając co jakiś czas myłam naczynia. Nagle zrobiło się bardzo cicho a w tle było słychać tylko stękanie:P (pierwsza myśl wiadomo więc nie chciałam przeszkadzać). Po chwili wchodzę do pokoju a moje dziecko ze ściągniętymi rękawami od bodów i pięknie wymalowanym brzuchem oraz buzią od brania kredek do ust stoi dumny z siebie i się uśmiecha:P Nie pomogło założenie bodów, żeby zasłonić dzieło sztuki, ponieważ body były rozciągnięte do pępka:D Widok niezapomniany:)

Pozdrawiam wszystkie mamy szalonych artystów

Mam taką jedną historię, którą nawet panie w przedszkolu przytaczają na zebraniach - z cyklu: jak dzieci reagują na przedszkole. Kiedyś w domu ze znajomymi rozmawialiśmy na temat naszego małego sąsiada, który tak nie chciał zostawać w przedszkolu, że szarpał za drzwi i wołał ratunku, żeby tylko rodzice go wzięli, więc wychowawczyni chcąc go szybko udobruchać dała mu kredki, blok i coś słodkiego. Usłyszała tę rozmowę moja córka i chcąc uzyskać dla siebie jakieś gadżety przedszkolne zrobiła dokładnie to samo - szarpała za drzwi i wołała ratunku. Kiedy z panią zapytałyśmy dlaczego tak robi, stwierdziła że pani za złe zachowanie daje blok i kredki..... Bez komentarza:)

Moja 7 letnia córka jest na etapie naśladowania mamy. wiecie o co chodzi- makijaż, fryzura i te sprwawy...

  Pewnego dnia córkę odprowadziłąm jak zwykle do szkoły, a po powtocie zajęłam się sprzątaniem w jej pokoju. Znalazłam za fotelem pukiel ciemnych włosów. W domku do zabawy kolejny, następnie jeszcze garść włosów pod podyszkami schowane. Wystraszyłam się nie na żarty.

  Gdy mała wróciła ze szkoły szybko wyszło na jaw co się stało. Oliwia postanowiła mieć taką samą fryzurę jak ja- niegdyś modną asymetrię. Obcięła sobie spory kwałek przy grzywce, ale w tak sprytny sposób,że niczego nie było widać na pierwszy rzut oka , bo zaczęła je obcinać od spodu. Dodatkowo zarzuciła na siebie czapkę przed wyjściem i nic nie zauważyłam. A że nigdy nie lubiła długich włosów 

  Ale to nie była jedyna niespodzianka jaką postwnowiła zrobić w tym dniu- pod oczami miała spore sińce.Kiedy delikatnie spróbowałam je zetrzeć szybko zrozumiałam co to jest- MÓJ WODOODPORNY TUSZ Oliwia ma naprawdę długie rzęsiska nie sposób było zauważyć, gdy się umalowała. Jednak musiał zacząć ją drażnić w ciągu dnia i przez pocieranie oczu wyglądała jak szop. No i jak jej umyś ten gąszcz długaśnych rzęs płynem który szczypie w oczy? Chyba każde dziecko nieznosi mycia twarzy a już okolice oczu? A muszę przyznać ,że ten tusz był naprawdę wodoodoprny. 

Najlepsze jest to,że jak mówie- Idź się uczesz to odpowiada- nie dosięgnę szczotki. A tusz mam schowany w tej samej szafce ale na wyższej półce.

Po półgodzinnych próbach jakoś ogarnęłam sytuację. ano zamiast do szkoły-musiała iść do fryzjera, by dzieci się już z niej nie śmiały.

Nasze wnusiaki to dopiero mistrzowie "malowania" ale psikusów...

Ziemusio i Tymusio tak pomagali mamusi w praniu...

takie "cuda zmalowywali" jak chcieli by inni zwrócili na nich uwagę...

Przy jedzeniu też im weny twórczej nie brakowało... 

Gdy się już psikusami znudzili to potrafili zająć się czymś bardziej pożytecznym, jeden rysował, drugi książeczki oglądał... 

I jak tu nie kochać takich cudaków - rozrabiaków...

pomocnicy -malownicy :) chłopaczki psotniaczki :) 

Masz pociechę Grażynko  z Zimka i Tymka wszystko na fotce -to fajne -ja też chwytam wybryki  !!! Oliwka wnuczka -panieneczka utalentowana :) 

Witam serdecznie:-)

Moje dzieciaki Weronika 4 latka, Nikodem 3 latka, odkąd się urodziły są psotnikami. Nic nie mogę na to poradzić :-)

Co zmalowały? nie wiem czy nocy by mi wystarczyło, żeby o tym napisać.

Kiedyś kupiłam dzieciom chrupki. Włączyłam im bajkę w naszej sypialni i dałam miseczkę z chrupkami.  Po kilkunastu minutach wchodzę do sypialni, chrupki zjedzone, a dzieciaki właśnie kończą przesypywać za pomocą tej miseczki ziemię z donicy z dużego kwiatka na nasze łóżko! 

Innym razem maluchy pomagały mi robić pranie. Zawsze jest tak, że ja im podaję ubranie a one wkładają do pralki. W czasie gdy poszłam do pokoju po jeszcze jedne spodnie, synio do pralki wpakował mi plastelinę. Niestety o tym fakcie dowiedziałam się dopiero, gdy pranie dobiegło końca... Na szczęscie były to ubrania domowe a nie wyjściowe koszule i sukienki... nie mniej jednak straty ponieśliśmy... 

Ciekawa jest też historia, gdy córcia siedziała na toalecie. Ja wyszłam z łazienki, żeby przynieść chusteczki wilgotne. Wrcając słyszę krzyk córy: NIE! NIE NIKOŚ!  A mały Nikoś spryskał Weronice całą pupę Wanishem w sprayu... Natychmiastowa kąpiel prysznicem, na szczęście zapobiegła podrażnieniu skóry.

A jeśli chodzi o malowanie... moi rodzice odnowili sobie sypialnię, pięknie pomalowany pokój, czyste ściany... Jednak jeszcze tego samego dnia ich wnuczęta zapragnęły oglądać bajkę w sypialni dziadków. W ruch poszły kredki pastele, cała ściana nad łóżkiem nadawała się jedynie do kolejnego malowania, gdyż dzieci stworzyły na niej ogromną tęczę, niezliczoną liczbę kół i trójkątów i coś w rodzaju linii abstrakcyjnych...

Po dniu pełnym psot i psotek, moje dzieci zażywają zawsze wspólnej kąpieli. Bawią się gumowymi zwierzątkami i kubeczkami. Ja wyszłam z łazienki, żeby przynieść czyste piżamy i bieliznę. Wracam, patrzę a w wannie więcej piany niż wody i dzieci razem wziętych. Maluchy wlały do wanny litrowy płyn do kąpieli, szampon do włosów, płyn do płukani ust i były w trakcie wyciskania pasty do zębów. To się nazywa higiena 5w1 :-)

pozdrawiam ;-)

Nasz Jaś dopiero zaczyna przygodę z malowaniem, więc jak narazie każda płaska powierzchnia jest dla niego kartką papieru. Brudne podłogi są u nas zatem na porządku dziennym. Jednak któregoś dnia wybraliśmy się z synkiem do babci na wieś. Jaś od rana marudził, nie chciał spać a że pogoda była okropna to o wyjściu na dwór nie było mowy. W żaden sposób nie dało się go namówić na zabawę w domu. Widziałam, że jest już bardzo zmęczony, więc podjełam się próby uspania mojego smyka. Nie muszę chyba mówić jak to wyglądało. Kiedy wyszłam z pokoju mama śmiała się, że wyglądałam jakbym wróciła z wojny :D Usiadłam więc, żeby choć chwilę odpocząć i spokojnie wypić spóźnioną kawę. Synek spał w pokoju obok, była cisza, więc dla mnie oznaczało to, że śpi. Po około godzinie usłyszałam jakiś huk dobiegający z tego właśnie pokoju. Przestraszona pobiegłam szybko ale to co ujrzałam przerosło moje oczekiwania. Zamiast śpiącego synka ujrzałam ściany, meble i wszystkie możliwe sprzęty wymazane w piachu! Wszystkie kwiatki były pozrzucane z parapetu a na nim stał mu przepiękny. umorusany synek, który jak się okazało obudził się od razu po tym jak go uspałam. Piasek był wszędzie, Jaś skrupulatnie wymalował ściany nie zapominając przy okazji o swoich włosach. Nie obyło się również bez spróbowania, czy może przypadkiem ziemia z kwiatków dobrze smakuje. Mój maluch okazał się zatem niezłym malarzem. Babcia załamała ręcę, ale później uśmiechnęła się tylko, bo przecież wnuczkowi trzeba wszystko wybaczyć :)

Właśnie jesteśmy na etapie kończenia remontu. Jednak czas ten trochę się przedłuży dzięki moim synom. Postanowili oni mianowice w salonie, wymalowanym pięknie na biało, na wszystkich ścianach po koleji wymalować drogę do Babci Jańci...Najgorsze jest to, że wymalowali ją moimi czerwonymi szminkami. Zużyli wszystkie 4 szminki MAC. Teraz się z tego śmieję, ale tydzień temu płakałam cały wieczór ! Takich mam malarzy pokojowych ;)

Oj, psikusy to po głowie chodzą córci mojej, tak, tak...

Nawet jeśli trzeba wybrac tylko te zwiazane z malowaniem- cała lista powstac by mogła...

-Zabroniłam kiedyś Małej malowac po ścianach kredkami, miała wtedy prawie półtorej roku, kredki karnie poszły do szuflady, gdy poszłam kiedyś gotowac obiad do kuchni, zorientowałam się w pewnym momencie, że cisza nastała... Wchodzę do pokoju, a Mała... trzyma w jednym ręku słuchawki od komputera, a w drugim ręku końcówkę kabla tych słuchawek do komputera i tą końcówką smaruje różnego rodzaju koła i owale po ścianie... na białej ścianie to takie rysy porobiła, że trzeba było malowac cały pokój, jeszcze w przedpokoju mamy takie floresy od słuchawek, kuliste takie...

-Umyłam okna, dwa dni później dziecko moje je danonka, ja robię jakieś przelewy na komputerze, słyszę: "mama, donek na szybie", odpowiadam nie patrząc "tak, tak, na szybie", skończyłam robic przelewy, zainteresowałam się, co moje dziecko robi za zasłoną, odchylam zasłonę, a cały dół balkonowego okna z jednej strony zamalowany donkiem... A Ona stoi z łyżeczką i mówi: "donek żle maluje, nie pasuje"...

-Z donkami, czyli twarożkami, bo tak nazywamy ogólenie serki, danonki, dania, to miałam jeszcze jedną fajną przygodę. Mała jadła Danio, ja postanowiłam zrobic kisiel, poszłam do kuchni, mieszam, mieszam, mieszam, mieszam, cisza taka jakaś, wchodzę do pokoju, a moje dziecko wysmarowane donkiem, cała bluzka, stół, miseczka po śniadaniu, bułka, i Mała dalej smaruje zawzięcie po dywanie łyżeczką z serkiem...

Miała wtedy prawie dwa lata...

-pomalowała kiedyś mazakami domek z klocków duplo, szorowałam to ze dwie godziny,

-mazakami i kredkami ozdabiała różne rzeczy, np. transporter dla kotów, ślizgawkę, swoje paznokcie, nogi- moje, swoje, papierowe puzzle, drzwi od szafy, podłoge w łazience, lodówkę, drzwi od łazienki...

Maluje zawzięcie wszystkim i po wszystkim...

Dziękuję EWUŚ... ja nie wyobrażam by ich nie było i chcę tą radością podzielić się ze światem...