Skrajna nieopowiedzialność - Forum

kantar zakupię w tym tygodniu jak tylko dostanę pensję- polecił nam go ten gość, z którym teraz trenujemy. Nie wiem czy są potrzebni wszyscy ci behawioryści ale: pierwszy był do kitu- właściwie mogę śmiało powiedzieć, że to przez niego mamy problemy, bo jakby za jego radą pozwalaliśmy na pewne zachowania. Druga babka była super - jej metody bardzo nam pomogły ale była mega zapominalska - umawiała się i nie przychodziła :D Zatem trafiliśmy do trzeciego pana - zobaczymy jak efekty. Ze wszystkich miliona dwustu problemów jakie mieliśmy zostały nam 3:

1. pies ma problem jak leżymy (np. na kanapie, żeby obejrzeć film - strasznie nas wtedy zaczepia nawet jak wczesniej 2 godziny był na spacerze czy biegał za rowerem więc nie jest to kwestia wybiegania)

2. kradnie jedzenie z blatów (pracujemy nad tym)

3. boi się obcych- podbiega do ludzi szczeka i skacze na nich na ulicy - teraz próbujemy to opanować za pomocą liny do wyprowadzania (problemu nie ma na smyczy, no chyba, że ktoś podejdzie i próbuje go pogłaskać- wtedy jest jatka) a jak to nie pomoże to zostanie już chyba obroża elektryczna...

Prawidzym panem mojego psa jest mój chłopak ale niestety to w moich obowiązkach jest wyprowadzanie go na spacery ;-) Zatem muszę sobie jakoś z tym poradzić.

Dodałabym jakieś foty tej mojej bestii ale nie umiem, więc zostaje moje profilowe z dnia gdy został znaleziony bezdomny w górach ;-)

Dziewczyny macie rację, nie ma złych psów, są źli właściciele. Ale prawda jest taka, że żaden behawiorysta, trener czy zaklinacz psów nie zagwarantuje nam, że będziemy mieli idealnie ułożonego pieska, posłusznego i karnego. Pies to zwierzę kierujące się przede wszystkim instynktem, w związku z czym nikt nie jest w stanie przewidzieć czy, kiedy i w jakich okolicznościach pies może ugryźć. Może mu np zaszeleścić reklamówka przechodzącej obok osoby i ugryzie, bo poczuje zagrożenie - dlatego tym bardziej każdy właściciel psa powinien się zaopatrzyć w kaganiec. A są też i takie kagańce, które umożliwiają psu zjedzenie smakołyka czy napicie się wody.

Co do odpowiedzialności na podwórku - poszukajcie sobie informacji o głośnej sprawie z Zakopanego, gdzie jakaś turystka weszła sobie na prywatną posesję i będący tam na łańcuchu pies ją ugryzł. Jaki był skutek? Właściciel psa został ukarany grzywną bodaj 8tys zł, za uszkodzenie zdrowia dziewczyny, bo sąd uznał że pies miał za długi łańcuch.. Także niestety, realia są takie, że właściciel każdorazowo ponosi odpowiedzialność za psa, nawet jeśli nie będzie ukarany grzywną czy podonym sposobem to musi stawiać się z psem na obserwację, a to (zwłaszcza na wsiach, gdzie nie ma weterynarza na miejscu), są koszty, które ponosi oczywiście właściciel psa..

Zdjęcia najprościej wrzucić w galerię ;)

Wiesz... czasem na początku od behawiorysty lepszy jest najprostszy treser ale z podejściem do zwierzaka. Najlepiej aby był z polecenia czyli sprawdzony. A to się zwie trixie nie kantar noooo (kantar to mi się z koniem kojarzy)

To zwijanie jedzenia z blatów i to że zaczepia was podczas leżenia na kanapie to nic innego jak próby zwrócenia na siebie uwagi, tym bardziej że Ty mówisz że to Twój chłopak jest jego że tak powiem samcem alfa. Tu może być główny problem, ponieważ zwierzak może być zdezorientowany - niby wybrał sobie Twojego chłopaka ale to Ty go wyprowadzasz. Tu może być najtrudniejsza forma Waszej pracy.

Ja bym o elektrycznej nawet na chwilę nie pomyślała. W ostateczności mówię dopasowana kolczatka i Twoja konsekwentna ręka nic więcej. Element złe zachowanie - kara za pomocą szarpnięcia kolczatki nawet do sprowadzenia psa do siadu to jest chyba kara z najgrubszego gatunku, do tego można zabrać ukochane zabawki. Element dobre zachowanie - nagroda w postaci jakiegoś słodkiego przysmaku (są fajne w sklepach zoologicznych), dobrego słowa, uśmiechu plus zabawy ukochaną zabawką z psem. To przy zachowanej konsekwencji. Za każdym razem i operowanie gestami może naprawdę zmienić pieska, ale to nie będzie za pstryknięciem palcem jak u Żanety ;) To musi potrwać.

Izabela_ ok- ale jak ja idę po chodniku z moim psem to on: idzie przy mojej nodze a pysk ma skierowany w stronę mojej ręki,w której trzymam smakołyki. Jak widzę przechodnia to albo staję z boku i skupiam psa na sobie albo schodzę na trawnik, gdzie dalej skupiam psa na sobie. Jeśli zaś skończyłam szkolenie i po prostu z nim idę to w obecności innych skracam smycz tak, że pies może iść tylko przy mojej nodze- taka krótka smycz i kolczatka o której wspominała Artika dają mi możliwość lekkiego pociągnięcia za smycz i odwrócenia psa w drugą stronę jeśli jednak ktoś zdecyduje się przejść na milimetry od nas (z drugiej strony możnaby też prosić wszystkich ludzi: jak widzicie kogoś z psem to poprostu nie przechodźcie na milimetry od tego psa).

Nie twierdzę, że behawiorysta sprawi, że będę mieć anioła w domu, chciałabym tylko aby ludzie, którzy psów nie mają nie wymagali od nas 160% wysiłku w bezpieczeństwo na ulicach bo za nie odpowiedzialni są wszyscy- i każdy powinien myśleć jak coś robi: rodzice jak wychodzą z dziećmi na spacer, dorośli którzy mijają psy na milimetry bo tak im wygodniej i właściciele psów.

Chodzi o to, że jeśli spotykamy na swojej drodze kogoś nieodpowiedzialnego, to każdy z nas musi pomyśleć za tą osobę: jak podbiega do mnie jakiś dzieciak- muszę pomyśleć za jego rodzica i uniemożliwić mu kontakt z moim psem ale jeśli to ja okażę się kretynem i mój pies bez smyczy podbiegnie do Twojego dziecka to Ty powinnaś pomyśleć za mnie i ochronić swoje dziecko przed moim psem - a potem śmiało zmieszać mnie z błotem ;-)

Artika, kolczatkę mam dobraną do mojego gamonia - pierwszy miesiąc był grzeczny jak aniołek ale już się przyzwyczaił- wczoraj zapomniałam go przepiąć przy rowerze i 10 minut ciągnął na kolczatce i nawet się nie zorientował...mój pies jest megainteligentny - uczy się wszystkiego w 3 minuty (siada, leży, zostaje, przybija piątkę, wraca na zawołanie) i przez tą inteligencję chyba zbyt często kombinuje zamiast po prostu leżeć i delektować się ciszą i spokojem ;-)

Jeśli o to chodzi, to przyczyna moim zdaniem jest prosta. Ja też to przechodziłam, ale nie udało mi się ustalić co zrobić żeby takie zachowania ustały. Jak wynika z Twojego posta, przygarnęliście psa, który szwędał się gdzieś. I teraz Wasz pies boi się, że ktoś go od Was zabierze - my też przygarnęliśmy psa, sukę wyglądu boksera, która błąkała się pod sklepem. Moje dzieci spały na niej, nam pozwalała na najczulsze pieszczoty, była aniołkiem. Natomiast wobec obcych była agresywna i nie pozwala, aby ktoś się do nas zbliżał. Ewidentnie była bita przez mężczyznę, bo jak mój mąż chciał zapiąć ją na smycz to się jeżyła i powarkiwała, a jak ja ją zapinałam to była spokojna. Nie wiem jak się tego wyzbyć u psa, natomiast u tych ze schroniska czy znalezionych takie zachowania są częste.

nie wierze psom,i ich nie lubię,wolę kotki:)

to jak mi się uda wymyślić co zrobić, żeby przestał to dam Ci znać - bo jak na razie to mój główny problem...

Moniko ja się z Tobą zgadzam absolutnie, masz całkowitą rację we wszystkim. Ja chcę tylko ukazać, że jak coś się stanie to policji czy sądu nie interesuje to czy pracujesz nad psem, czy Ty zachowałaś ostrożność i czy ktoś był sam sobie winien. I oczywiście, musimy wszyscy się zachowywać odpowiednio, ale jakby co i tak właściciel ponosi odpowiedzialność - mnie też to irytuje, bo jak pisałam sama zostałam poszkodowana gdy mój pies ugryzł syna sąsiadów, który drażnił mi psa przez pręty kojca, nie zwracając uwagi na moje stanowcze "nie rób". I niestety, nikt się nie zainteresował tym chłopakiem czy jego rodzicami, bo on został pogryziony i to się liczyło. Za dzwoniłam wszędzie, do sanepidu, do inspekcji, mówiłam, że moje podwórko, że kojec, że pies był drażniony - ale to nikogo nie obchodziło. I szczerze, po tym co poczytałam w internecie, cieszyłam się że sąsiedzi nie poszli na policję, bo sądy tak orzekają, że nie wiem czy bym nie płaciła grzywny, bo może pręty były za daleko od siebie. Takie mamy prawo i nic na to nie poradzimy, więc edukujmy siebie ale też bądźmy asekurantami i na wszelki wypadek na chodniku załóżmy psu kaganiec jeśli nie chcemy mieć nieprzyjemności.

dzięki :)

jasne zgadzam się z Tobą, prawo mamy mega słabe ale dlatego też nie przestanę wspominać gdzie mogę jak należy się zachowywać w sytuacji gdy atakuje pies- nawet jeśli jedna osoba dzięki takim postom i dyskusjom jak nasza przestanie machać rękoma i nogami a zachowa się odpowiednio to będzie skuces, który może uchronić przed przykrymi konsekwencjami jakiegoś właściciela psa czy małe dziecko, które psa chciało przytulić :D

Dzisiaj nawet wzięłam kaganiec- założyłam gamoniowi i cały spacer trwał 15 minut bo mój pies rozwalał się o wszystkie krzaki, drzewa i moje nogi (a jedną mam poparzoną od tej nieszczęsnej liny do wyprowadzania bo mi się wkoło nogi zawinęła) aż opracował sposób na zdjęcie kagańca i tyle go widziałam (kaganiec, nie psa)...

Ja też sie ich boje. Jedynie psa mojej mamy sie nie boje.

Odnośnie tej policji to raz weszli na podwórko bez pytania. Moja mama ich wyprosiła za bramę informując ich,ze musi zapiąć psa.  Panowie weszli i wszystko było ok.

Co do Pana/Pani dla psa... Ja jestem panią Bethowena. Niestety.... Od samego początku słuchał TYLKO mnie. Jednak trzeba pokazać psu, gdzie stoi w hierarchii stada. To bardzo trudne. Jednak konsekwentne stawianie dzieci i męża "powyże" psa, dało u nas rezultaty. Najpierw było wchodzenie do domu, wchodzuiłam ja, potem zaraz pies. Aż go utemperowałam, ze najpierw wchodzą wszyscy, potem dopiero on, i to na moje wyraźne pozwolenie- ineczej wejść nie może. Co do pstrykania pacami.... tę metodę "podejrzałam" od Sizara- tego tresera psów. Była cięzko, ale dało się. Nawet na spacerze pies musi słuchać. I powiem Wam, że to jest możliwe, nawet bez kolczatki, bo ja takiej nie posiadam. Mamy tylko obrozę.

Co do nagród. U nas było to głaskanie i drapanie za uchem. Innej metody nagradzania nie stosowałam, bo jak zaczynalam "tresurę" to beti był na diecie i takie smakołyki nie wchodziły u nas w rachubę.

Od maleńkości wpajałam psu, co wolno a co nie....

Może to się wydać Wam dziwne. Mój Beti jest tak nauczony, że gdy odpalam grilla, on kładzie się obok. Jak kiełbasa zaczyna "skwierczeć" to wtedy beti szczeka, bo wiadomo, że kiełbaska smaży sie za mocno. O wzięciu jedzenia bez pozwolenia, nie ma mowy! Poza tym całkiem niedawno, nauczyłam Betowena takiego triku, że nie bierze jedzenia od obcych. Tylko od nas, czyli od Męza mnie i dzieci:)

tylko mi się wydaje, że z tymi kradzieżami jedzenia to też trochę odbicie przeszłości- nasz był bezdomny, musiał walczyć o jedzenie ze swoimi braćmi i teraz może po prostu kradnie bo akurat leży a nie wiadomo czy jutro coś do jedzenia dostanie...

Do domu wchodzi też na końcu, do kuchni ma zakaz wstępu, na meble ma zakaz wstępu, bawimy się z nim na nasze wezwanie a nie jak on przyniesie zabawkę, je na komendę  - my hierarchię mamy poukładaną tylko on nie do końca to ogarnia jeszcze ;-)

Trixie to nazwa firmy produkującej rzeczy dla zwierząt z tego co się orientuję...a kantar bo mechanizm działania jest bardzo podobny :D

Żaneta, ale to nie jest dziwne, tylko właśnie odpowiedzialne podejście do psa i tym bardziej do psa o takich gabarytach. Ty i tak masz szczęście bo masz pojętnego "ucznia", a bywają takie cielątka gdzie w nosie mają swoich właścicieli. W tym opisie po prostu jest wzór konsekwencji w postępowaniu z psem. ja osobiście preferuję metodę gestów nie pstryknięć, a smakołyki to ta łatwiejsza wersja tresury (bo psiak jak każdy szybciej skuma że za dobre zachowanie ma coś pysznego w pysku i tyle). Trzeba tylko wszystko od szczeniaka zaczynać z tresurą a raczej z hierarchią i podejściem do pieska, bo czym później się uczy psa tym trudniej i dłużej to trwa.

Ja owczarka od początku uczyłam że najpierw jestem ja i dziecko potem on. Efekty były rewelacyjne, czym nawet mój ojciec się wtedy zachwycał, a on miał podejście do psów pełne dystansu i sceptycyzmu. Fakt, że przy tym wariatunciu przez pewien czas używałam kolczatki o 2mm grubości tylko poto żeby go uszczypnąć gdy się się nagle zerwać i gdzieś pobiec - wiadomo jak to szczeniak ma tysiąc pomysłów naraz i nie wszystkie bezpieczne a szczególnie w mieście. Ale gdy skończył rok był już tak wyuczony że kolczatka nie była mu potrzebna i najczęściej wywijałam ją na drugą stronę bardziej jako ozdobę niż rzecz do tresury szczegolnie że była lekka i nie obciążała karku owczarka. Zawsze jednak miał na pysku kaganiec ten typu trixie bo miał zdolność wcinania wszystkiego co mu ładnie zapachniało od szczeniaka, a dodatkowo chroniło to innych przed pyskiem, którego i tak nie używał bo zawsze w sytuacji pies-dziecko/przechodzień zasłaniałam go sobą i wyraźnie mówiłam nie wolno i kropka.

Mieliśmy psa przybłędę i on nigdy nie ruszył jedzenia. Mogła kiełbasa na podłodze leżeć a on nie ruszył. Jak sie mu powiedziało "masz" to ruszył.A nie był przed nami nigdy u człowieka.Wychował się w śmietniku przy szkole gdzie oszczeniła się jego matka. A tam z dzieciakami nie miał lekkiego życia.

A pies mojej mamy nie zje jak sie na niego patrzymy. Dopiero gdy zajmiemy sie swoimi sprawami to on zaczyna jesc. Brat albo mama mogą mu z miski jedzenie wyjąć. Ja pewnie też ale nie chce próbować. Nie mówiąc o tym ze koty jedzą z nim.Kiedyś dostał karmę w postaci takiej kiełbasy. Kot jadł z jednej strony a pies z drugiej. Był taki kot co mu w mordy jedzenie wyjmował.

Nie no jasne, że i firma tak się zwie, ale wiele osób (w tym i ja) przyjęło taką nazwę  też do tego mechanizmu bo kantar to tak jak mówiłam skojarzenie niemiłe...

Apropos kotów - one też potrafią być tak samo "dokuczliwe" jak psy więc nie ma co ich wyróżniać. Tak jak jest wiele osobowości i różnych cech charakteru u ludzi, tak i zwierzęta mają swoje osobowości i swoje nawyki po prostu bez względu na to czy to pies, czy kot czy szynszyla która np bardzo lubi spać hihihi

no to ja sie poddaję- mam wyjatkowo opornego psa i zaprzestaję szukania dla niego usprawiedliwień :D Pozostaje mi chować wszystki epomidory i jabłka do chlebaka :D

Wiesz moze on miał gorzej niż ten nasz Ares. Naszym o w odpowiednim momencie zajął sie mój brat który nosił mu kanapki z szynką przez jakis czas. Mój brat nie jadł miesa a mama sie cieszyła ze zaczął i dawała mu podwójne porcje:) a wszystko szło dla psa.Moze to ze w ostatnim okresie życia śmietnikowego miał takie rarytasy pomogło mu w tym by nie brać jedzenia bez pytania.

Ale mamy takiego kota który jak mu sie da to miałczy i niewaidomo co chce. A jak tylko kuchnia jest otwarta to wskakuje na blat i szuka jedzenia. Ma potrzebe zdobywania jedzenia samemu.

Nie wiem, czy mam pojętego ucznia, bo czasem też ma "kuku na muniu":) Może mam wygrane z tym, ze mam swoje podwórko, swóje mijesce, nie muszę go szkolić gdzies w terenie. Mogę to robic kiedy chcę i jak długo chcę;)

Mój czasem też ma takie fifiu w głowie, a jak zobaczy, ze ja zaczynam się śmiać na jego wygłupy to juz całekim koniec tresowania;) jedynie głupoty zostają. Ale przychodzi czas, że trzeba sie wziąć "za robotę" i wtedy też pies musi zrozumieć, ze głupoty potem, najpoerw nauka;)