SZALONE WSPOMNIENIA – konkurs z kosmetykami marki Under Twenty - Forum

Miałyśmy z kumpelami z liceum comiesięczną tradycję - spotykałyśmy się raz w miesiącu na pogaduszkach u jednej z nich w domu. Podczas takich posiadówek plotkowałyśmy, piłyśmy wino i przymierzałyśmy ciuchy. Pewnego razu podczas jednego z takich spotkań, znalazłyśmy przypadkowo w szafie chińskie lampiony, a że wieczór był pogodny spontanicznie postanowiłyśmy wsiąść na rowery i pojechałyśmy na Kopiec Kościuszki (mieszkamy w Krakowie), gdzie puszczałyśmy lampiony i śpiewałyśmy piosenki o miłości, patrząc na wzbijające się niebo lampiony na tle panoramy Krakowa. Sytuacja trochę się skomplikowała, kiedy przyjechał patrol policji, który chciał wlepić nam mandaty za zakłócanie porządku. Na szczęście już po kilku minutach policjanci dołączyli do naszej rozśpiewanej kompanii i razem doskonale się bawiliśmy.

To była naprawdę jedna z najbardziej szalonych, ale też romantycznych nocy, jakie przeżyłam. 

Tym razem napisze o szaleństwie z młodości, ale w jedzeniu!!

Pamiętacie kultowe gumy do żucia Donald i Turbo??Bez nich nie można było iść na imprezę. Często, gdy guma już traciła smak, nie była wyrzucana tylko zasilana kolejną dawką gumowego smaku. A czerwona oranżada w woreczku foliowym lała się u mnie w szkole strumieniami. Do historii mojej młodości przeszły także gumy imitujące papierosy – z każdym buchem człowiek czuł się bardzo dorosły :)

Ach jak miło jest powspominać!Moje nastoletnie lata były rzeczywiście szalone!!Kolorowe,radosne,oryginalne i wyjatkowe.Robilismy mnóstwo dziwnych rzeczy.Ale też twórczych rozwijających.Byłam idywidualistką,wyrózniałam się ubiorem,sposobem bycia :-)
Z ogromną przyjemnością wspominam nasze spontaniczne ogniska,granie na gitarze,śpiewanie utworów Starego Dobrego Małżeństwa i Marka Grechuty.Mam nawet do dziś śpiewnik,gdzie skrupulatnie notowałam chwyty gitarowe i teksty piosenek :-)
Pamiętam też minę mamy ,kiedy przyszłam któregoś dnia z króciutką fryzurą,a wyszłam z domu z włosami do pasa :-) Ot,tak nas naszło z koleżanką na zmianę wizerunku:-)
Mam co wspominać!

Szalone wspomnienia.....hmmm było ich trochę, pierwszym z nich była chyba moja 18 - nastka. Na początku nie myślałam o wyprawieniu urodzin...a gdy już sie zdecydowałąm było za późno na zamówienie sali czy jakies restauracji...więc 18 - nastkę wyprawiłam w domu...gości miałam dosyć sporo bo 20 osób bawiło sie wyśmienicie....pokój usłany balonami, były tańce, hulkańce i swawole:) Lepszej oseimnastki nie mogłam sobie wymarzyć...śpiewu także nie zabrakło...coraz głosniej było słychac sto lat:) a żeby było bardziej wesoło nad ranem udaliśmy się na dyskotekę do remizy strażackiej...to były czasy - teraz takich dyskotek już nie ma...

podczas urodzin nie odbyło się bez wpadek - jedną z nich była złamana swieczka z cyferką 8 :) moja siostra musiała się bardzo starać, żeby świczka nie spadła gdy niosła tort. i tak oto miło spędziłam 18 - nastkę;) 

Kolejnym szalonym wspomieniem był 4 - dniowy wypad na działkę nad jezioro. Wspólnie z koleżankami pojechałyśmy pod namioty. A upał był straszny... mam jasa karnację...w pośpiechu zapomniałam kupić kremu z filtrem a moje szalone koleżanki nasmarowały mnie przyspieszaczem - wyglądłam jak rak!!!! Po powrocie do domu skóra zeszła mi z całego ciała - oparłam się w poradni chirurgicznej....a żeby tego było mało to za dwa tygodnie pojechałam na wesele z niezbyt ładną opalenizną - a tak bardzo starałam się opalić, żeby w sukience wyglądaą wyjątkowo  i prawie mi się udało - tylko trochę w odwrotną stronę. 

Ten nasz cudowny biwak był pełen szalonych pomysłów, wypływaliśmy na środek jeziora na materacu i przywiązanym do niego pontonie...a wszystko to było przywiązane na sznurku do drzewa - ponieważ nie umiałyśmy pływać...ale kto by się wtedy tym martwił...

....podczas tego samego biwaku była burza, zmoczyło nam namioty i wszystkie ubrania....ale radocha i tak była wielka....chyba nic nas nie ominęło:) 

Myślę, że do szalonych wspomnień mogę także zaliczyć moją wyprawę do dziekanatu celem składania dokumentów na pierwszy rok studiów - miałam wtedy 19 lat i będa w drodze nie byłam pewna jaki kierunek studiów wybiorę, szczerze to zdecydowałam się w ostatniej chwili i co ....i co i teraz nie  żałuję, był to jeden z najlepszych wyborów w moim życiu....a co wydarzyło sie wtedy w moim życiu szczególnego to, to  że wybrałam kierunek z którego byłam bardzo zadowolona- to chyba była  intuicja i anioł stróż nademną czuwał :) koniec końców mam pracę z której jestem zadowolona i realizuję się....szalony szybki  wybór mojej przyszłości okazał się strzałem w 10 - tkę!!!!

To były czasy świetności... moje 18-ste urodziny!

Impreza była przednia, zorganizowana w domu, było duzo znajomych, był wielki trójpietrowy tort z racami upieczony przez moją mamę! Był sza,pan i inne trunki... mnóstwo jedzenia..:) Podrzucano mnie do sufitu, nastepnie koledzy zanieśli do wanny i zlali prysznicem- no i tradycji stalo się zadość, bo 18-stka była w oblewany poniedziałek!!!::)

Bawilismy się świetnie, tańczyliśmy w kuchni- jest wielka...  śmiechu było co niemiara...:P Na tej imprezie urodzinowej nawiązały sie nowe prawdziwe przyjaźnie i nowe miłości..:***

sen jednak nad ranem nas zmożył....

3 kolegów spali na łózku rodziców:P

Kilka osób w rzędzie (prawie jedno na drugim) na podłode w pokojach:P

znaleźli się i tacy co poszli spać do stodoły na siano- bo stwierdzili, ze lubię naturalnie i na sztucznym spac nie będą... hahhahahaha


Bylo cudownie, tych urodzin nie zapomnę do końca życia, wspaniała impreza, wspaniali ludzie!, masa smiechu, piękne wspomnienia!!!!!

W szkole z klasą organizowalismy pzredstawienie na temat Anglii..:* Wymysliliśmy skecz... ja przygotowałam scenariusz, który odegraliśmy! Były kostiumy, scena, muzyka, wszystko::P Ja akurat odgrywałam rolę Królowej Anglii Elżbiety II :)
A tu kochani dołaczam ten cudowny scenariusz, który wzbudził u publiczności morze łez smiechu i oczywiście owacje na stojąco!! Hahaha... to było najlepsze przedstawienie w kadencji naszej klasy i chyba całej szkoły ehhee:):)

PREZENTERKA: Dobry dzień.....Guden morning.....Dras fujcie....Bonżur.....Dziń dobry państwu!!

-Witam państwa w programie: „Anglia nie da się nie lubić”..

-Proszę państwa..jak spędzamy wolny czas?

-Część z nas spędza go przed telewizorem, część idzie na spacer, bo po prostu nie stać go na telewizor..

-          A jak spędzają czas nasi Europejscy sąsiedzi, zobaczmy: Oto oni;

-          Na początek- gość z zimnej północy- Selena Krasula.

-          Z kolei nasz drugi gość pochodzi z gorącego południa, uwodziciel włoskich kobiet, wielki fan piłki nożnej- Biern Rasmusmen.

-           BIERN RASMUSMEN: ciao ciao PREZENTERKA Uno bella..!!! ciao ciao- moje opalone ciało!!

-          PREZENTERKA: oh..Biern..Oh nie tylko pogromca włoskich kobiet..!

-          I proszę państwa- nasz trzeci gość pochodzi z Czech- Roxana Paha.

-          I nasz ostatni gość, przybył z Portugalii- Aron Rappapar..

-          PREZENTERKA: No to dobrze. W takim razie przejdźmy do naszego dzisiejszego tematu, Selena jak Ty spędzasz wolny czas..?

-          SELENA: oo...ja czytam książki!!!

-          PREZENTERKA: o to pięknie, a dużo czytasz?

-          SELENA: Już przeczytałam 20 tysięcy.....

-          Uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuhuhuuhuhohoohohooh

-          PREZENTERKA: O to bardzo dużo...

-          SELENA: 20 tysięcy mil podmorskiej żeglugi..!!!

-          ŚMIECH!!!!!!!!

-          Ale doszłam tylko do pierwszego rozdziału..

-          PREZENTERKA: Czemu?

-          SELENA: Bo był obiad i musiałam stanąć przy stole...

-          PREZENTERKA: eee... chyba uśiąść...??

-          SELENA: Nie!! Stanąć!!- bo przy szwedzkim stole się stoi! Hehe

-          PREZENTERKA: Dobrze....Biern A jak Ty spędzasz wolny czas?

-          BIERN: ee....hmm.. no ja zazwyczaj nurkuje..!!

-          PREZENTERKA: nurkujesz..gdzie???

-          ROXANA: W śmieciach!!!

-          ŚMIECH!!!!!!!!!!

-          PREZENTERKA: No to już poważnie...

-          BIERN: Lubię nurkować w morzu...

-          PREZENTERKA: Mmm.. a masz papiery nurka?

-          BIERN: Mam, ale ostatnio mi zamokły..

-          ŚMIECH!!!!!!!!!

-          BIERN: Ostatnio zszedłem na 60m..

-          PREZENTERKA: A jak tam jest?

-          ROXANA: Tak samo jak na 50 tylko głębiej..

-          ŚMIECH!!!!!!!!!!

-          PREZENTERKA: Aron a Ty co robisz w wolnym czasie?

-          ARON: No jak..ja zajmuję się knuciem spisków i wpływaniem na decyzje banku światowego..

-          PREZENTERKA: Proszę państwa, ale to nie koniec atrakcji, już za chwolę będę miała przyjemność zaprosić do mojego stolika gościa specjalnego, gościa prosto z Anglii, ważną osobę

-          Zapraszam Królową Elżbietę II !!!

-          KRÓLOWA: Ohh, bardzo dziękuję za zaproszenie, jestem zaszczycona, że mogę po raz kolejny osobiście uczestniczyć w tym programie i powiedzieć kilka słów na temat pięknego kraju jakim jest Anglia.

-          PREZENTERKA: Myślę, że nasi widzowie posłuchają z wielką chęcią...

-          KRÓLOWA: Ohh, a gdzie moi ulubieńcy: Kevin i Szstefan??

-          PREZENTERKA: Ohh Królowo- niestety Kevina i Sztefana dzisiaj nie będzie (uuuuuuuuuuu), ale przysłali nam listy...!!!

-          Kevin pisze, że...pisze, że.... nie może do nas przyjechać, ponieważ został sam w domu..- Kevin sam w domu..hehehe

-          BRAWA.- ŚMIECH!!!!!!

-          ...a i Sztefan pisze, że również do nas nie przyjedzie, ponieważ jechał z Kevinem na motorze i pomimo tego, że nie pił, jego również zamknęli..!!!

-          BRAWA—ŚMIECH!!!!!

-          KRÓLOWA: Ohh, szkoda, w takim razie może ja teraz powiem wam kilka słów o historii Angli.. [ HRABSTWA]..

-          PREZENTERKA: Dziękujemy bardzo!!, myślę, że wszyscy z zaciekawieniem wysłuchali Twoich słów Droga Królowo!!!

-          A teraz wy nasi drodzy goście opowiedzcie nam troszkę o tym, dlaczego watro zwiedzić Anglię, jej poszczególne kraje..

-          [KRAJE] [DLACZEGO WARTO JE ZWIEDZIĆ]..

-          PREZENTERKA: To teraz czas na kilka ciekawostek... Czy znacie jakieś???

-          [CIEKAWOSTKI]...

-          PREZENTERKA: Dziękujemy państwu serdecznie za wysłuchanie naszych słów. I Tobie Królowo za obecność w naszym programie...

Jejku, wspomnienia z okresu naście lat...? Mnóstwo ich jest i do tego WSZYSTKIE piękne i miłe :) Nawet te niemiłe z perspektywy czasu są miłe :D Mogłabym pisać i pisać...

Do końca życia nie zapomnę, albo raczej ludzie nie dadzą mi zapomnieć , jak kiedyś na mnie mówili - Chińczyk, Japonka. W szkole chłopcy ciągle mi dokuczali i zadawali głupie pytania. a oczywiście wściekałam się, bo nie lubiłam tych określeń. Teraz już wiem, że były to "końskie zaloty". Po kilku latach połowa z tych dokuczycieli podkochiwała się we mnie :) Hehe.

Pochodzę z małej wioski i w pamięci utkwiły mi w szczególności nasze wiejskie festyny letnie. Po pierwsze, nie będąc pełnoletnią mogłam cieszyć się wolnością, bo na festynach zzwyczaj mogłam bawić się do rana (oczywiście pod okiem rodziców, którego wtey nie widziałam), po drugie każdego roku przynosiłam swoje podkłady midi bądź prosiłam grającą tam kapelę o zagranie mi melodii i śpiewałam po 3-4 piosenki. Uwielbiam śpiewać i czułam się wtedy tak bosko :) Dziś sama mam swoją kapelę i czasami również gramy na festynach wiejskich, ale nie ma takiej drugiej Alutki, która wbija się na miejsce wokalistki i po prostu odpływa :)

Często też wspominam wspólne spotkania z przyjaciółmi na przystanku autobusowym. Wtedy w naszej wiosce nie było żadnej sali dla młodzieży, ani nic, dlatego też któregoś dnia młodzież zebrała się na jednym z przystanków, na którym uwielbialiśmy sobie siedzieć, rozmawiać, opowiadać swoje historie, przeycia, grać w karty, skubać słonecznik i oczywiście popalać papierochy i pomalowaliśmy go na biało, na centralnej ścianie namalowaliłmy ogromne oczy, a powyżej napis "Night Club". Pamiętam, że bardzo dbaliśmy o ten przystanek. Sami nawet tam sprzątaliśmy. Jakiś rok później w naszej wiosce powstała sala, na której młodzeż mogła spędzać popołudnia. asz Night Club chyba "przemówił" do władz i mieszkańców, że postanowili zorganizować nam miejsce spotkań. Większe, cieplejsze, bardziej przyzwoite, ale na pewno nie bardziej przytulne i nie z takimi wspomnieniami, jakie wiążą się z tym naszym Night Club'em :)

Wesoło również wspominam swoją pierwszą wielką miłość. Zakochałam się w nim już w drugiej klasie podstawówki i dopiero mi minęło, gdy w trzeciej klasie gimnazjum (on, a ja w pierwszej) zostałam jego dziewczyną dosłownie na tydzień :) Wtedy te wszystkie jego wyidealizowane cechy gdzieś jakoś zniknęły, choć i tak fajny z niego chłopak. Byłam gotowa zrobić wszystko, by np. móc powąchać, dotknąć jego bluzy :P

Podoba sytuacja zdarzyła mi się w liceum, z tym że już troszkę inne podejście miałam o wszystkiego, trochę bardziej dojrzałe :) On był w drugiej klasie, a ja w pierwszej. Kiedy przechodził obok, przez pół godziny czuć było zapach jego perfum w powietrzu. Wraz z koleżankami oszalałyśmy na jego punkcie. Robiłam wszystko, żeby zwrócić na siebie uwagę, chodziłam nawet na "uczniowską palarnię", bo on palił tam papierosy. Tam osobiście się poznaliśmy, kilka razy rozmawialiśmy. Wtedy jeszcze niczego nie zauważyłam, bo byłam ślepo zauroczona jego wdziękiem i oszałamiająco świeżym zapachem... Od słowka do słówka, od uśmieszku do uśmieszku i owy przystojniak zaprosił mnie na swój bal studniówkowy :) Wszystko super, wszystko fajnie, dziewczyny strasznie mi zazdrościły. A ja byłam cała w skowronkach. Jednak zaraz po studniówce czar prysł! Jeju, jeju! Kolega okazał się totalnie pewnym siebie narcyzem. Nie, nie, pomyślałam, to nie dla mnie towarzysz i automatycznie przestał mi się podobać, chociaż zostaliśmy nadal znajomymi. A co lepsze, role się odwróciły. Przystojniaczek teraz do mnie robił maślane oczka i zalotnie się uśmiechał :D Hehe! Fajne takie akcje. Niemądre miłości i zauroczenia :)

Często wspominam również "zakazaną imprezę". Bardzo chciałam z koleżankami pojechać na dyskotekę, a że nie byłam pełnoletnia mój tata nie wyraził zgody. Jednak ja należę do uparciuchów i ryzykantów :) Postanowiłam mimo wszystko się wymknąć i pojechać się pobawić. Ech tam, myślałam, rodzice pogadają, pogadają i przestaną. Jednak to gadanie było najgorszą karą. Kiedy wróciliśmy z dykoteki, żeby nie obudzić rodziców i z nadzieją że się uda zachować ten wypad w tajemnicy postanowiłam wejść do swojego pokoju przez okno. Wdrapałam się na okno, już byłam prawie w środku, pełna nadzieji i radości, że się udało. Nagle! Słyszę głos taty, który wcześnie wstał, bo wybierał się na ryby: "Możesz wejść drzwiami, są już otwarte". Tato stał na dworze i widział tylko moje sztywniejące z przerażenia nogi :) No i nie obeszło się bez tygodniowego gadania, docinania i pouczania...

W czasach kiedy zespół TATU był na czasie przyjaźniłam się z taką  rudą, długowłosą dziewczyną,a ja miałam włoski czarne, obcięte modnie na krótko. Pamiętam,że często udawałyśmy dziewczyny z TATU. Kilka razy robiłyśmy "badania" na dyskotekach, pośród nieznanych nam osób. Jednym z nich było np. że chciałyśmy się dowiedzieć, czy zakazany owoc faktycznie lepiej smakuje? :) Na jedną z dyskotek założyłyśmy sobie obrączki ślubne. Obie cieszyłyśmy się sporym powodzeniem wśród chłopaków, jednak kiedy tylko pokazałyśmy obrączkę, oni po chwili znikali, lub widziałyśmy jak bawią się już z innymi dziewczynami. Chociaż byli też tacy, którym to zupełnie nie przeszkadzało, a nawet pytali gdzie mążi co u niego :) Ale mniejszość. Czyli jednak dystansik do mężatek?

Jest multum takich przygód, które mogłabym opisywać z szerokim uśmiechem na twarzy. Może jeszcze jutro coś dopiszę, jak znajdę wolną chwilkę :)

Moje szaleństwo to były wypady  sobotnie na dyskoteki. Trzymałyśmy się małą grupką dziewczyn, jakoś tak razem od podstawówki.. Siedem nas było do towarzystwa.. Więc wybrałyśmy się na dyskotekę dość spory kawałek od domu. W jedną stronę odwiózł nas tata koleżanki. Był również zaklepany na drogę powrotną. Dyskoteka była super. Oczywiście w końcu się skończyła i była pora powrotu do domu. Ale tatusia koleżanki nie było widać! Nie było takiej wygody z telefonem jak obecnie.. Więc ruszyłyśmy pomalutku na pieszo.. Nogi nas okropnie bolały, w końcu nie dziwne po całej nocy tańców. Ale na szczęście w oddali zobaczyłyśmy światełka.. zbliżał się samochód! Zaczęłyśmy więc machać by nas przypadkiem ów tatuś nie przegapił ..a ciemno było okropnie, bo był ponury październik jak teraz.. Na szczęście , czy nieszczęście samochód się zatrzymał.. Ale to nie był samochód  tatusia  koleżanki a samochód POLICJI! Na szczęście bardzo mili panowie odwieźli nas do domu! Dobrze że rodzice spali bo pewnie miały byśmy tłumaczenia się czemu to akurat policja nas do domu odwozi! Długo śmiałyśmy się z tej przygody.

Zdjęcie z wakacji "na stopa". To nasza pierwsza zbiórka na plaży. Zjeżdżamy się ze Śląska. Przed nami miesąc szaleńswa. Właśnie czekamy na resztę ekipy. Jestem druga od prawej.

Poniżej nasz biwak rozbity oczywiście na dziko, w Gołdapi, w pobliżu jeziora. Intrygowało nas to miejsce, bo niby "kraniec Polski" ale okazało się, że szału nie ma. Mimo to spędziliśmy tam kilka dni, bo jezioro było fajne. Na pierwszym planie ja z moim przyszłym mężem zajadamy się czymś z menażki. Mój namiot to ten fioletowy.

A tutaj zdjęcie z wyjazdu stopem za granicę. Pierwszy nasz dłuższy postój był w Paryżu. Spędziliśmy tam dwie noce - na ulicy. Pierwszą noc na ławce PRZY parku, bo jak się okazało paryskie parki były zamykane na noc. Drugą noc spędziliśmy na wzgórzu Montmartre gdzie turystów było mnóstwo a imprezy trwały całą noc :)

Następny postój był w hiszpańskim San Sebastian. Plażowaliśmy się tydzień czasu, och jak było tam pięknie!

Na koniec jeszcze zdjęcie z zimowego weekendu. Po drodze na Baranią, gdy nie byliśmy jeszcze zbyt zmarznięci, znaleźliśmy jaskinię z lodu. Na pierwszym planie ja.

a na koniec mój facet :

Moje szalone wspomnienia sprzed ukonczenia 20 lat? Hmmm...

Pewnego razu, po niespełnionej i zdradzonej miłości siadłam przed ekranem komputera i znalazłam pewne forum, na którym poznałam jego... Zaczęlismy do siebie pisać najpierw na gg, potem sms, aż w końcu długie dnie spedzaliśmy na rozmowach telefonicznych :) Nie wiedziałam co z tego wyniknie, bo mieszkalismy 450 km od siebie, ale powiedziałam sobie, że on musi byc mój! I tak właśnie się stało. Byłam szalona, nie znałam go osobiście, a wybrałam sie pociągiem, mając lat 19 do innego całkiem obcego miasta. Nie wiedziałam czego sie spodziewać. Była to taka szalona moja podróż :) On zamówił hotel (bo mieszkał jeszcze wtedy z rodzicami), czekał na mnie na stacji i wiedziałam, że to właśnie to!!! Poczułam motylki w brzuchu i w tej chwili jesteśmy małżeństwem 4 lata, a nasza córeczka ma dwa miesiące :) On przeprowadził się do mnie, mamy własne mieszkanie i jesteśmy w pełni szczęśliwi :) 

‘’…..ja mam dwadzieścia lat
Ty masz dwadzieścia lat
Przed nami siódme nieba
Dziś nie potrzeba więcej nam do szczęścia
Chyba już nic
……’’

 Tak, tak tekst piosenki super odzwierciedla lata młodzieńcze. Przypomniała mi się jeszcze z mojej młodości …impreza sylwestrowa!! Raz w życiu byłam na takim Sylwestrze!! Sylwester był w  kościele!! Całkiem inny przebieg miała ta imprez niż to się zwykle zdarza.Stonowany, cichy i z wewnętrznym przemyśleniem….

Zapamiętałam go doskonale, chodź rodzice pukali się w głowy, gdy im powiedziałam gdzie idę na Sylwestra.

,

Wspomnień ciąg dalszy :-)
Gdy miałam lat 17 postanowiłam w czasie wakacji pojechac z  koleżankami na Przystanek Woodstock.Rodziców o pieniądze prosić nie chciałam,więc znalazłyśmy z dziewczynami pracę:-) Plewienie sadzonek dębu :-) Cały hektar był do naszej dyspozycji.Pracowałyśmy rzetelnie i dokładnie,wypłata była więc nie byle jaka,a potem:witaj przygodo!
To był chyba drugi Przystanek Woodstock i odbywał się w Szczecienie Dąbiu,więc daleko od nas.Postanowiłysmy jechac autostopem.Ryzykowne,ale szczęście nam dopisywało.Spotykałaysmy bardzo miłych ludzi.Min.właściciela firmy produkującej lizaki,przemiłego człowieka,który szczodrze obdarzył nas swymi produktami :-)
Kiedy już dotarłyśmy na miejsce,trzeba było rozejrzeć się za jakimś lokum,ponieważ nie dysponowałysmy namiotem.Zbudowałysmy szałas :-)) Byłyśmy z niego dumne,a nasza budowla stała się obiektem wycieczek.To była szalona wyprawa.Poznałysmy wiele ciekawych osób,było mnóstwo dobrej muzyki i niezapomniana atmosfera.Gdzie byłam naprawdę rodzice dowiedzieli się dopiero po powrocie do domu :-)Dodam,że wróciłysmy również autostopem :-)

Od zawsze uwielbiałam podróże. Chodziłam do szkoły z internatem i na pewną niedzielę zamiast do domu zrobiłam sobie wypad do koleżanki do Olsztyna. Odległość jakieś 100 km . Oczywiście umówiona z koleżanką które miała mnie odebrać i ugościć z noclegiem włącznie. No i jeszcze na planowane zakupy oprowadzić mnie miała. Bal się szykował więc miałam w planach zakup materiału na sukienkę. Więc ruszyłam, liniami kolejowymi PKP. Szczęśliwie dotarłam przed wieczorem bez większych przygód. Wysiadłam na peronie. Ludziska się rozeszli a mojej koleżanki ani widu ani słychu! Przeszłam na dworzec, myślę sobie tam poczekam, może się bidulka nie wyrobiła.. Godziny mijały, ludzie obok mnie przechodzili, kolejni odjeżdżali i przyjeżdżali, robiło się coraz później a koleżanki nadal nie było! Miałam gdzieś telefon do niej ale okazało się że chyba gdzieś mi wypadł. Miasta nie znałam w ogóle.. Boże .. myślałam sobie i co ja teraz zrobię.. Jak ja przekoczuję tą noc.. Robiło się nieciekawie i coraz później.. Ale opatrzność czuwała chyba nade mną bo oto pojawił się całkiem niespodziewanie mój ulubiony wujek daleki kuzyn mojej mamy!  Bardzo się zdziwiłam na jego widok on na mój jeszcze bardziej! Rzuciłam się na niego jak na ostatnią deskę ratunku. Ukochany wujek zaopiekował się mną. Zaprowadził mnie do swojego syna do domu ( sama bym do niego nie trafiła). Kuzynostwo serdecznie mnie ugościło, młody rano polatał ze mną po mieście, kupiłam to co potrzebowałam. Zapakowano mnie do pociągu powrotnego i szczęśliwie powróciłam do domu. Co najważniejsze rodzice się nie odwiedzili! A ja odnowiłam więzy rodzinne! Jak teraz na to patrzę- to było po prostu szaleństwo!

Nie zapomnę również szkolnych wycieczek.

Pamiętam jak na jednej z nich:

- wybuchł nam telewizor,

- podczas otwierania okna wypadło nam ono z zawiasami

- jadąc autokarem zaczęło nam padać z góry z klimatyzacji i musiałam ściskać się na dwuosobowych siedzeniach z trzema osobami...

Czytają wątki dziewczyn przypominaja sie mi moje własne historie. Sama byłam zawsze bardzo nieśmiała i bałam sie bardzo podróży ale zdarzało mi sie wpaść na takie szaleństwo jak randka w ciemno podbnie jak alen300. I znam dokładnie to uczucie. Nagle co chwile przechodził facet i w życiu nie widziałam tylu zaniedbanych kolesi w ciągu tych 20 min. czekania w Manufakturze. Sama nie jestem ideAłem i mam mnóstwop wad ( tradzik, okulary, ciuchy najprostsze) ale proszę uwierzcie mi. W Manufakturach nigdy nie widziałam takich osób jak wtedy. naprawdę. Nie wiem jak nawet to opisać. Poza tym koleś mnie wystawił :) On mnie widział. Więc alen300 zazdroszczę Ci. Przy tym ten mój dokładnie mnie obejrzał, upewnił sie ze to ja i zwiał;-) No cóż ja nie mam szczęscia do randek w ciemno. Nie mam pojecia jak to jest ze czasami teraz koleś jakis zaczepia mnie  na ulicy, a taki z czatu ( jestem dla niego za kiepska, obejrzy zdjęcie i sie nie odzywa).

Czytajac jeden z wątków, niestety zgubiłam go:( przypominiała mi sie bardziej optymistyczna historia. Jechałyśmy z przyjaciółką autobusem i kiedy autobus stanął na światłach obok naszego okienka wprost zaczęlo znajdować sie okno tira. Byłyśmy bardzo zajetę przesyłaniem zdjęcia chłopaka, który mi sie bardzo podobał, ale mój tel. opornie przyjmował mmsy. Niby był do tego stworzony,  ale on jednak uprarcie twierdził swoim zachowaniem ze nie jest to jego przeznaczeniem. I Kiedy Pan siedzący w Tirze zauważył jak trzymam w ręku telefon ( Kumpela przesyłała mi MMSa przez Bluethooth-a) on pokazał swój ( wyglądało to tak jakbym ja z nim pisała) . Miał około 40 lat:). Za chwilę jednak zauważył telefon również w ręku mojej kumpeli i wiecie co? Tym razem podniósł do góry jeszcze jeden telefon w drugiej ręce patrząc się z takim usmiechem pokiwując głową na bok jakby tłumaczył  ( ,, To Ja teraz flirtuję z Wami obiema na raz przez telefon. '). Jak nie kochać takich ludzi:) ;-) Mimo ze pracują to jeszcze maja czas na takie serdeczne, miłe żarty. My z koleżanką na widok tych dwóch telefonów od razu sie roześmiałyśmy.

Ściaganiem no cóż niestety nie mogę sie pochwalic bo byłam takim cykorem że to nie nerwy dla mnie. Ale majac jedna poprawkę na studiach wkuwałam całą ksiażkę ( całą noc i przed egzaminem). Niestety nie miałam pojecia jak zaliczę mimo ze to był test. To było zdecydowanie za mało czasu i jeszcze nie miałam pojęcia jak sie uczyć na studiach.

Pomyslałam a niech to dosiade sie do kogoś i chociaż odsapnę od tej nauki zanim nas wpuszczą na salę. Usiadłam obok dwóch sympatycznych dziewczyn, niestety również zajęte tak bardzo mocno jak ja przed chwilą, tylko z ta róznicą, że one nie uczyły sie z ksiazki a z testu , który miał byc ( był jakis przeciek od innej grupy) i wkuwały.... 1a,.... Kaśka pamietaj że w 3 jest d....

Nie musze mówić że ten odpoczynek skończył sie dla mnie zaliczeniem na 4 ( a siedziałam z nimi raptem 2 minuty bo zaraz wchodziłyśmy). Gdybym wczesniej się do nich dosiadła miałabym 5. Z ksiażki właściwie nic mi sie nie przydało bo pytania były naprawdę szczegółowe np. coś co było w tabelce, albo rok.

Wniosek: Ludzie i znajomości to potęga:)

Przyponiała mi sie jeszcze jedna historia, niestety była to historia o  której sama sie dowiedziałam czytajac artykuł. Jest to autentyczna historia i wcale nie tak dawno. Na jednym z egzaminów Było kilka osób pilnujących studentów. I wtedy jedna z pań powiedziała drugiemu pilnujacemu Panowi że ten student po lewej od końca ma ściagę w kieszeni. I ten Pan oczywiscie poszedł do końca sali i powiedział: proszę oddać mi ściagę. kiedy student oddał , Pan przyniósł ściągę i wreczył ją Pani, która zauważyła ściągajacego. I stanal obok niej , a ona na to do niego : -to nie ten.