Dziecko idzie do szpitala - Forum

Dziecko będzie spokojne, gdy Ty będziesz opanowana i nie pokażesz swojego strachu. Z tym, że dzieciaczki są bardzo mądre i potrafią wyczuć każde emocje rodziców.

Ogólnie nie jestem za "przekupstwem" i obdarowywaniem prezentami ale w takim przypadku przygotowałabym chyba drobiazgi na każdy dzień pobytu albo nawet i 3 razy dziennie. Coś, dzięki czemu dziecko poczuje się raźniej i nie będzie myślało o tym, gdzie jest i co je czeka.

Szczerze? Nie da sie przygotowac ani dziecka, zwlaszcza jesli dla dziecka to nowosc , ani siebie, jednak jak pisze Monika, wskazane opanowanie.

Warto odwiedzac dziecko, aby czuło, ze jestesmy.

Nie nastawiac dziecka ze szpital to zło, nie, wrecz przeciwnie. Tlumaczyc ze tam pomagaja.

No i co najwazniejsze, w szpitalu wcale nie jest nudno, zwłaszcza na oddziałach dzieciecych, Tymus bedzie miał co robic.

Jak Alusia szła do szpitala z "baterią", to starałam się jej wytłumaczyć co i jak. Ale ona miała już ponad 5 lat. Pokazywałam jej nawet jak będą jej robić RTG.

Myślę, że nie należy panikować i wyolbrzymiać . Ale trzeba szukać pozytywów i je przekazać dziecku.

Tylko, że z młodszymi może być w tym względzie kłopot.

Jak to odwiedzać? Ja bym nie zostawiła dziecka. Obowiązkowo łóżko przy łóżeczku dziecka w szpitalu. Chyba, że jakieś restrykcje inne...

To tylko jeden dzień. Jedziemy rano a wracamy wieczorem. Tak więc cały czas będziemy z Tymkiem - no może poza czasem spędzonym na sali operacyjnej. Ale ja odkąd się zdecydowaliśmy, że zrobimy z tym porządek to spać nie mogę. Strasznie boję się narkozy. Niby płytka jak to określił chirurg, ale przeraża mnie to, że będą Mu zakładać wenflon i że coś może pójść nie tak.

Najchętniej bym ten dzień przespała. Najchętniej posłałabym do szpitala tylko męża z Młodym. A sama przeczekała to gdzieś z dala. Ale wiem że muszę tam być. Niby jestem twarda ale cały czas pamiętam moją reakcję jak Tymkowi szyli wargę. Małżonek Go trzymał razem z pielęgniarkami. Ja musiałam się odwrócić i wyłam jak pies bo wszystko mnie bolało. Bardziej niż Tymka, który dostał znieczulenie.

Ja wiem Monika, ze sobie tego nie wyobrazasz, ja tez. Ale jak ja lezałam, a przelezałam zwłaszcza w czasach dzieciecych mnóstwo czasu, nie bylo mozliwosci zostawania z dzieckiem. I dzieci dawały rade.

Ale tez wiele zalezy od tego, w jakim dziecko jest wieku...

Ach, wiec Tymus idzie tylko jeden dzien, no to super.

Kasiu, nie powiem nie martw sie, bo i tak bedziesz sie martwiła, w koncu mama jestes. A po, odetchniesz z ulga.

Kasiu! Wszystko będzie dobrze! Widzę, że to Tobie jest potrzebne słowo wsparcia i tłumaczenie, że Młody idzie do szpitala, bo jest to konieczne. To tylko jeden dzień. Wypij melisę. Opowiadaj Młodemu wesołe bajki , takie jak on lubi . I na tym się skup. Postaraj się nie myśleć o przebiegu dnia w szpitalu. Trzymaj się.!!!

Chyba właśnie o to chodzi. Generalnie nie rozmawiamy o tym z mężem. Zdecydowaliśmy się, czekaliśmy na wyznaczenie terminu a teraz czekamy na ten dzień. Ale temat jest jakby poza nami. A ja strasznie potrzebuję się wygadać...

Kasiu , nie będzie to dla ciebie łatwe To tak sie mówi , że na jeden dzień ...musisz być z nim ile sie da Lęk w dziecku zostaje , ale możesz mu coś obiecac extra i wywiązac sie z tego Ważne żebyś była przy nim ile można

Kasiu,wszystko będzie dobrze
Wiem co czujesz,najważniejsze żebyś nie pokazywała Tymusiowi że się denerwujesz.

Byłam z piotrem dwa razy po 3 dni w szpitalu,ostatnio rok temu,więc miał niecałe 2 lata.Miał drobny zabieg,ale pod narkozą i tak jak piszesz,wiedziałam,że trzeba to zrobić,ale potem nie chciałam nawet mysleć jak to będzie.Jak oddawałam go pelęgniarkom na sale operacyjna to nie dałam rady i się rozryczałam troche,a jeszcze gorzej jak mi go przywieźli.Sam pobyt w szpitalu jest przede wszystkim męczący i dla mamy i dla dziecka.Mimo to świadomość,że wszystko to dzieje sie dla dobra dziecka bardzo pomaga.Będzie dobrze,trzymajcie sie.

Spokojnie Kasiu, pielęgniarki pracujące na oddziale dziecięcym mają taką wprawę w zakładaniu wenflonów, że nie powinno być komplikacji. Sama kilka razy wkłuwałam 5 i 7 latkowi wenflon (choć pracuję w większości z dorosłymi) i przy dobrej współpracy rodzica i dziecka nie było żadnych komplikacji. jakie Tymek ma żyłki? Jak ładne i widoczne, to już wcale się tym nie martw.

Powiedz Tymkowi, że to motylek, który musi dostać lekarstwo do picia - na wiele dzieci to działa oraz powiedz mu, że igiełkę Pani zabierze, a zostanie tylko plastikowa kolorowa rurka w rączce. (do dziś spotykam dorosłych, którzy myślą że w wenflonie jest wciąż ta igła, to tymbardziej dziecko może tak pomyśleć).

No a narkoza...No cóż każdy się jej troszkę boi, ale na pewno anestezjolog przed jej podaniem przepyta Was - rodziców o uczulenia i zbierze odpowiedni wywiad.

Będziemy trzymać kciuki, żebyśie wszyscy dali radę tego trudnego dnia!!:)

Dziękuję Wam wszystkim za słowa otuchy. Musi być dobrze. Ale chciałabym, żeby już było po.

Każdy pobyt w szpitalu to dla mnie trauma. Jeśli chodzi o dziewcko to tymbardziej., Wiem doskonale, co czujesz. Musisz być jednak silna, dla Tymka. Nie możesz pokazać, że się boisz. Wiem, że to ciężkie, ale dasz radę!!!! Dzielna z Ciebie kobietka!!!! 

Mam obraz sprzed lat , jak odwiedziłam wnuka w Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie był maleńki miał 2 miesiące Nie mogłam byc z nim bo pracowałam i tylko dojeżdżałam do niego Wyczuwał kiedy odjeżdałam ! Na rękach mi zasypiał, jak kładłam go do łóżeczka donośnie płakał z takim żalem Ten obraz przewija mi się cały czas Kasiu będzie dobrze , jeden dzień, ale jak trudny dla ciebie i dla synka 

Niestety problem jest w tym, że Tymkowi szpital się źle kojarzy. Nigdy nie był ale byłam ja. A po moim ostatnim pobycie na samo hasło szpital wpadał w histerię, choć nie odwiedził mnie ani razu i nie wie jak to wygląda. Wie za to, że jest to coś złego gdzie nie chce się być.

Co do wenflonów to myślę, że z żyłami nie będzie problemów. Jak się wdał we mnie to wkłuć się da wszędzie. Tylko, że ja ostatnio chodziłam po domu z wenflonem i Młody twierdził, że mam chorą rączkę i nawet nie pozwalał mi się tą z wenflonem dotykać. Zatem "motylek" raczej nie przejdzie. Niestety mój stan zdrowia i przygody szpitalne trochę zepsuły możliwość wzięcia Go z zaskoczenia :)

Niemniej jak tak sobie o tym piszemy to już mi lepiej :)

Możesz zawsze troszkę  "naciągnąć" prawdę. Powiedz, że tam będą inne dzieci, może przecież zabrać jakąś zabawkę, że pozna nowych kolegów.... Żeby jak najmniej myślał o tym, że to może coś złego...

Sytuacja trudna i napewno stresująca dla rodziców, ale tak jak piszą inni nie możemy pokazać dziecku że sie boimy bo wtedy nam nie uwierzy że wszystko będzie dobrze...

Trzeba wierzyć i być dobrej myśli i spędzać z dzieckiem jak najwięcej czasu.

Trzymam kciuki za powodzenie 

Dziękuję Wam bardzo za wsparcie. I Ali (mamie Huberta) za broszurkę, która na pewno będzie bardzo pomocna zarówno dla mnie jak i dla Tymka.

Kasiu! Ola z Alą była w szpitalu trzy doby. I Ala też miała pobieraną krew i kroplówki. I o dziwo zniosła to dzielnie , chociaż zawsze była histeryczką. Będzie dobrze. A w szpitalu też są dzieci i sala zabaw, więc jakoś go przekonasz. Ala nawiązała tam bardzo serdeczną znajomośc z chorą poważnie dziewczynką.