Positive parenting - co sądzicie na ten temat? - Forum

21

Poziom: Przedszkolak

Zarejestrowany: 31-03-2009 15:19 . Posty: 3249

26 listopada 2009 23:09 | ID: 83466

Wiecie co byłam dzisiaj w szkole na wywiadówce i przed przejściem do konkretnych klas mieliśmy w sali gimnastycznej wykład na temat wychowywania dzieci i tu mam niespodziankę. Pan, który się wypowiadał jest psychologiem sądowym. Proces wychowawczy powinien opierać się na dwóch podstawowych zasadach: na nagrodzie i karze. Co ciekawe karą dla dziecka za złe zachowanie nie ma być brak nagrody tylko kara która będzie skuteczna a jednocześnie dotkliwa oczywiście nie za bardzo żeby dziecko nie miało po tym urazu ale jednak dotkliwa. Tu oczywiście o biciu i krzyku nie powinno być mowy, bo dziecko nie odbiera tego jako kary tylko jako naszą słabość oraz brak pomysłu na karę a poza tym nie wie za co dostaje czy dlatego że źle zrobiło czy dlatego że my się denerwujemy. Ale w tym momencie napiszę coś co będzie świadczyło że Bart ma w pewnym sensie rację a mianowicie w rodzinie musi być zachowana chierarchia potrzeb tzn dla wszystkich nas nasze dzieci powinny być dla nas najważniejsze ale ich potrzeby absolutnie nie. Czyli np jeżeli planujemy jakiekolwiek zakupy to nawet jeżeli dziecku trzeba kupić coś w pierwszej kolejności to owszem ale nigdy nie mówi się takich rzeczy przy dziecku ponieważ dzieci odbierają takie rzeczy jako sygnał że nie ważne są potrzeby rodziców a jego a to źle. Także jeżeli jest jakaś impreza i dajmy na to dzielimy tort to kawałki tortu rozdajemy od najstarszego do najmłodszego a absolutnie nie zaczynamy od dzieci. Dzieci mają się w ten sposób uczyć że czasem na swoją kolej MUSZĄ poczekać. A co ciekawsze jeżeli rodzic ma kupić sobie kurtkę i dziecku to sobie kupuje w pierwszej kolejności a dopiero potem dziecku a nawet odczekać (jeżeli to możliwe) i jemu kupić później a co ciekawsze nie może ona być droższa a nawet tańsza od tej którą się kupiło sobie. To jest bardzo ważne żeby dzieci potrafiły widzieć potrzeby innych a jednocześnie nie miały poczucia że wszystko co się dzieje wokół niego musi być jemu podporządkowane. Jeszcze taki mały przykład: małe dzieci biorąc zabawkę innego dziecka nie ma świadomości że to nie jego zabawka jak znajduje się w jego ręku to jest jego i trzeba go nauczyć że to nie jego że musi oddać i dlaczegoa jak nie chce albo się buntuje żeby oddać należy zastosować karę np w formie okazania naszego niezadowolenia jeżeli jednak odda wtedy należy go pochwalić i to już jest forma nagrody i jeżeli przez cały proces wychowawczy będziemy w podobnej sytuacji reagowali w podobny sposób to dziecko nauczy się że jak coś jest nie jego nigdy nie weźmie.

22

camea

Poziom: Niemowlak

Zarejestrowany: 04-11-2009 09:50 . Posty: 564

27 listopada 2009 00:52 | ID: 83478

Bartt, jeżeli nie nauczysz się dyskutować z szacunkiem (dla dorosłych również, bo sam twierdzisz, że na szacunek do dziecka Cię nie stać) - nie będę uważała Cię za równorzędnego partnera do dyskusji. Dla mnie jesteś żywym potwierdzeniem teorii - bite dzieci biją swoje dzieci; ci, którymi pogardzano, pogardzają innymi.

Współczuję Ci.

PS. Hitler też był niechcianym dzieckiem, często bitym w dzieciństwie przez matkę.

Dziecko jest najlepszym nauczycielem

23

camea

Poziom: Niemowlak

Zarejestrowany: 04-11-2009 09:50 . Posty: 564

27 listopada 2009 01:00 | ID: 83479

Asiu, ten psycholog trochę ma podstarzałe i upraszczające podejście do tematu... Nie zawsze kara i nagroda działają tak, jak zostało to opisane (warunkowanie pozytywne i negatywne). Gdyby tak było, czym różniłoby się tresowanie zwierząt od wychowywania dzieci?

Tak na zakończenie - bo dla mnie temat jest zakończony (i tak Bartt, nie interesuje mnie już, co masz do zakomunikowania światu na temat wyższości przemocy i wrzasku nad dyskusją z dwulatkiem, dlaczego należy ubrać czapkę) - pomyślmy czasem, czy zamiast główkowania nad karami i nagrodami i ich rolą i słusznością, nie wystarczy odrobina miłości i zrozumienia...Szczególnie dla małego człowieka, oddanego nam pod opiekę.

Dziecko jest najlepszym nauczycielem

24

aśka r

Poziom: Przedszkolak

Zarejestrowany: 31-03-2009 15:19 . Posty: 3249

27 listopada 2009 07:04 | ID: 83480

Słuchaj camea nikt tu nie mówił o sytuacji kiedy nie okazuje się miłości i zrozumienia ja myślę że tu jest ubrane ale w inne słowa nic tylko uczenie mimo wszystko szacunku do potrzeb innych ludzi. A poza tym on powiedział że dzieci nad których potrzebami my się ciągle skupiamy i robimy wszystko żeby mieli wszystko co najlepsze są bardzo słabe psychicznie i nauczone że wszystko co dla nich jest najważniejsze.I powiem Ci że on ma trochę racji ponieważ (możesz się ze mną nie zgodzić) ja pamiętam z czasów kiedy byłam dzieckiem że jeżeli rodzice zostawali przeze mnie prowokowani (niestety dzieci tak mają) i testowani w formie np zachowania które powinno być ukarane w jaikiś konkretny sposób jeżeli jednak z jakiś tam wyższych pobudek nie ukarali mnie i mimo że mi to tłumaczyli to dla mnie byli mięczakami i często wykorzystywałam takie ich reakcje do swoich celów. A co ciekawe im wcześniej dziecko poczuje karę tym szybciej robi wszystko żeby jej uniknąć. Ja widzę po mojej córce. Jak tyko ktokolwiek przyjeżdża do nas i mówi musicie dla Ani to czy tamto i nie pytają się czy mam na to to później i Ani nie obchodzi skąd ja na to wezmę mimo iż jej tłumaczę że akurat nie mam. A także Ty sama pisałaś że też po porodzie myślisz i wspinaniu się czyli jednak nie tylko potrzeby swojego dziecka stawiasz na piedestale także bierzesz pod uwagę własne i właśnie podobnie to się ma do jego wypowiedzi. Akurat nie wszyscy rodzice tak robią często przez to że nie mają albo z kim zostawić dzieci albo jak gdzieś wyjść są ciągle z dzieckiem a potem jak dziecko zostaje bez mamy dłużej to tragedia bo ono myślało że tak będzie przez całe życie. I jeżeli chcesz używać takiego porównania to on właśnie użył podobnego argumentu że do pewnego momentu dziecko jest trochę jak mały zwierzaczek ponieważ większość norm przyjętych w społeczeństwie nie jest jego własnymi normami tylko dla niego obcymi i musi się ich nauczyć po to żeby stały się jego własnymi normami i żeby mógł funkcjonować bez zarzutu w tym społeczeństwie. I coś w tym jest bo właśnie wystarczy zobaczyć jak dzieci wychowują się w domach gdzie jest pies. Ponieważ rodzice pilnują żeby zwierzak nie zrobił nic dziecku a i odwrotnie żeby dziecku zwierzakowi nie zrobiło krzywdy naturalną rzeczą jest że pies dziecko będzie traktował jako członka stada na równi ze sobą. I także nie jesteśmy przewidzieć co spotka nasze dziecko kiedy pójdzie między ludzi czasem będzie potraktowane nie sprawiedliwie bo dla kogoś innego w tym społeczeństwie potrzeby jego nie będą priorytetem i co i zawód bo mama i tata nauczyli mnie że moje potzreby są najważniejsze. Wiadomo że tam gdzie dzieje się krzywda ewidentna to trzeba zawalczyć i to też nie oznacza że wygramy nawet jeśli powinniśmy ale jak ktoś miał pełne prawo tak postąpić to trzeba wstać i iść dalej nie oglądając się za siebie.

25

Bartt

Poziom: Niemowlak

Zarejestrowany: 06-05-2009 22:23 . Posty: 5452

27 listopada 2009 20:02 | ID: 83917

To ja jeszcze raz napiszę, że określanie terminem "bicie" (w kontekście wychowania) zachowań różnych społecznych popaprańców jak i troskliwych rodziców, jest dla tych drugich krzywdzące i niesprawiedliwe. Bo jeśli ktoś uparcie nie chce zauważyć tej różnicy, która wynika z patologii u pierwszych i miłości u drugich, to jest ignorantem.

Wszelkie zwalczanie czy piętnowanie wychowanie, które dopuszcza (dopuszcza, czyli pozwala na karę cielesną wtedy, gdy zajdzie taka konieczność, a inne metody nie poskutkują) krzywdzi normalne rodziny i sprawia wrażenie, że problem przemocy domowej wobec dzieci rozwiązuje się... tymczasem problem pozostaje, bo jak gdzieś jest patologia i przemoc wobec najmłodszych, to nikt się nie zastanawia nad postępowaniem najlepszym dla dziecka - bo nie kieruje nim miłość.

Bartt, jeżeli nie nauczysz się dyskutować z szacunkiem (dla dorosłych również, bo sam twierdzisz, że na szacunek do dziecka Cię nie stać

camea KŁAMIESZ, bo nigdy nie mówiłem, że dziecka nie należy darzyć szacunkiem.

Dla mnie jesteś żywym potwierdzeniem teorii - bite dzieci biją swoje dzieci

camea KŁAMIESZ, bo nigdy nie byłem bity! Nie raz i nie dwa dostałem lanie, ale nigdy nie byłem bity przez rodziców. Obrzydliwe kłamstwo.

ci, którymi pogardzano, pogardzają innymi.

camea KŁAMIESZ, bo nigdy mną nie pogardzano, a ja nie gardzę drugim człowiekiem. Obrzydliwe kłamstwo.

PS. Hitler też był niechcianym dzieckiem, często bitym w dzieciństwie przez matkę.

1) A chłopak, który zasztyletował pod sklepem swojego kolegę, nigdy nie dostał klapsa od rodziców - i co? Będziemy się licytowali?

2) Słowa o "niechcianym dziecku" a zwłaszcza słowo "też" sprawia, że możesz sobie swój szacunek zachować dla siebie, bo ja go nie chcę - bo by mnie obraził.

Zwykle piszę to, co myślę, ale teraz tego nie zrobię, bo chyba nie ma cenzuralnych zwrotów określających takie słowa.

Wracając do dyskusji, warto się chyba skupić na tym, jak pomóc dzieciom, które w domu są rzeczywiście bite - jak dotrzeć do serc i rozumu takich rodziców - bo na to trzeba znaleźć sposób. Najczęściej nie ma wyjścia i pozostaje sięgnąć po przepisy karne, pozbawienie praw rodzicielskich... ale to już leczenie (chociaż leczenie to złe słowo w tym kontekście) skutków... a chodzi o zapobieganie.

Idź wyprostowany wśród tych, co na kolanach...

26

Bartt

Poziom: Niemowlak

Zarejestrowany: 06-05-2009 22:23 . Posty: 5452

27 listopada 2009 20:22 | ID: 83920

Koleżanka mi właśnie powiedziała mądrą rzecz. Doświadczeni psychologowie mówią, że z dzieckiem na początku buduje się relację autokratyczną, opartą o władzę rodzicielską. Dopiero gdy dziecko trochę dorośnie, w miarę jego dojrzewania, relacja staje się coraz mocniej demokratyczna. Bo do tego trzeba dorosnąć. Tak jak później w dorosłym życiu - do demokracji trzeba dorosnąć. :)

Idź wyprostowany wśród tych, co na kolanach...

27

usunięty użytkownik

27 listopada 2009 20:46 | ID: 83922

do bycia rodzicem też - można sobie mówić, gdybać, rysować wyzje ideału rodzicielstwa - ale wszystko zweryfikuje rzeczywistość... poczekamy, zobaczymy Bartku jak to z Tobą będzie

naiwna wiara że uczciwość coś znaczy

28

Bartt

Poziom: Niemowlak

Zarejestrowany: 06-05-2009 22:23 . Posty: 5452

27 listopada 2009 21:15 | ID: 83939

Może trochę poezji ;-)

Apel Twojego Dziecka

Nie psuj mnie, dając mi wszystko, o co Cię poproszę.
Niektórymi prośbami jedynie wystawiam Cię na próbę.

Nie obawiaj się postępować wobec mnie twardo i zdecydowanie.
Daje mnie to poczucie bezpieczeństwa.

Nie pozwól mi utrwalić złych nawyków.
Ufam, że Ty pomożesz mi się z nimi uporać.

Nie postępuj tak, abym czuł się mniejszy niż jestem.
To sprawia, że postępuję głupio, żeby udowodnić że jestem duży.

Nie karć mnie w obecności innych.
Najbardziej mnie przekonujesz, gdy mówisz do mnie spokojnie i dyskretnie.

Nie ochraniaj mnie przed konsekwencjami tego co zrobiłem.
Potrzebne mi są również bolesne doświadczenia.

Nie przejmuj się zbytnio, gdy mówię "Ja Cię nienawidzę".
To nie Ciebie nienawidzę, ale ograniczeń, które stawiasz przede mną.

Nie przejmuj się zbytnio moimi małymi dolegliwościami.
Pomyśl jednak czy nie staram się przy ich pomocy przyciągnąć Twojej uwagi, której tak bardzo potrzebuję.

Nie gderaj.
Będę się bronił, udając głuchego.

Nie dawaj mi pochopnych obietnic,
bo czuję się bardzo zawiedziony, gdy później nie dotrzymujesz.

Nie przeceniaj mnie.
To mnie krępuje i niekiedy zmusza do kłamstwa, aby nie sprawić Ci zawodu.

Nie zmieniaj swoich zasad postępowania w zależności od układów.
Czuję się wtedy zagubiony i tracę wiarę w Ciebie.

Nie zbywaj mnie, gdy stawiam Ci pytania.
Ja znajdę informację gdzie indziej, ale chciałbym żebyś Ty był/a moim przewodnikiem po świecie.

Nie mów, że mój strach i moje obawy są głupie.
Dla mnie są bardzo realne.

Nigdy nawet nie sugeruj, że Ty jesteś doskonały i nieomylny.
Przeżywam bowiem zbyt wielki wstrząs, gdy widzę, że nie jesteś taki.

Nigdy nie myśl, że usprawiedliwianie się przede mną jest poniżej Twojej godności.
Wzbudza ono we mnie prawdziwą serdeczność.

Nie zabraniaj mi eksperymentowania i popełniania błędów.
Bez tego nie mogę się rozwijać.

Nie zapominaj jak szybko dorastam.
Jest Ci zapewne trudno dotrzymać mi kroku, ale - proszę Cię - postaraj się.

Janusz Korczak

Idź wyprostowany wśród tych, co na kolanach...

29

usunięty użytkownik

27 listopada 2009 21:25 | ID: 83943

Bartek nie uczy rodziców dzieci robić dobra... NIE MASZ POJĘCIA o tym temacie. szanowane dziecko - takie na które sie nie krzyczy, nie bije (KLAPS to też bicie, bo głaskaniem bym tego nie nazwała) to nie jest dziecko które ma wszystko... Nie byłeś w takiej sytuacji więc nie wiesz jak się zachowasz kiedy dwulatek będzie ciskał szklanką w ścianę... ja potrafię sie opanować i nie wrzeszczeć. Nigdy też Młodego nie uderzyłam. Więc jak widzę, że można się opanować i osiągnąć efekt wychowawczy (żeby szklanki nie latały, a Młody przeprosił) bez agresji i tracenia neróww to znaczy że TAK MOŻNA. p.s. ja klapsy dostawałam. nie wstydze się tego. ale nigdy za to moim rodzicom nie podziękuję. to niczego nie uczy - tylko tego że dziecko się rodzica boi. to tyle - wrócimy Bartku do rozmowy za jakiś czas - jak bedziesz sam rodzicem dobra?

naiwna wiara że uczciwość coś znaczy

30

Bartt

Poziom: Niemowlak

Zarejestrowany: 06-05-2009 22:23 . Posty: 5452

27 listopada 2009 21:33 | ID: 83947

A o czym jest ten temat, co? O robieniu dzieci? Chyba nie.

Jest o wychowaniu i najlepszym jego modelu dla dobra dziecka.

I nie widzę powodu, dla którego miałbym pisać dopiero, gdy sam będę rodzicem (argumentum ad personam, nieładnie). Gdy to już nastąpi - wtedy będę mógł się podzielić również swoimi doświadczeniami praktycznymi. Na pewno będą bardzo cenne, ale nie potrzebuję ich do tego, żeby powiedzieć, że zabranianie rodzicom stosowania kar cielesnych wobec dzieci, jest chore.

Jak dla mnie możesz do rozmowy wracać kiedy tylko będziesz chciała. :-)

Jak podejdę do kumpla i dam mu "kuksańca" to też będzie bicie... jakby nie patrzeć, nie pogłaskałem go, prawda? Więc jeszcze raz napiszę - skupmy się na tym, co rzeczywiście jest problemem - czyli na dotarciu do patologicznych rodzin i zwalczaniu patologi... na zapobieganiu jej.

Idź wyprostowany wśród tych, co na kolanach...

31

Bartt

Poziom: Niemowlak

Zarejestrowany: 06-05-2009 22:23 . Posty: 5452

27 listopada 2009 21:34 | ID: 83948

Z resztą nie mówię tu Mamo Tymka rodzicom, jak mają wychowywać swoje dzieci :)

Idź wyprostowany wśród tych, co na kolanach...

32

usunięty użytkownik

27 listopada 2009 21:39 | ID: 83951

rodzic autokratyczny??? Tacy rodzice mają swoją wizję i nierzadko od poczatku karzą dziecko wymagając bezwzględnego posłuszeństwa. Rzadko dyskutują z nim na temat kar, nagród czy jakichkolwiek zasad .Natomiast jestem za modelem wychowania, gdzie rodzice konsekwentnie stawiają dziecku granice, ale nie uciekają się do przemocy, szanują opinię dziecka i starają się dziecku wpoić szacunek do innych. To autorytatywny styl wychowania i jest polecany jako najbardziej korzystny dla dziecka i... rodziców. Bo chyba przyjemniej jest cieszyć się autorytetem zbudowanym na miłości i szacunku, niż na strachu. Oczywiście, zdarza się, że bite dziecko wyrasta na normalnie funkcjonującego dorosłego. Dzieje się tak jednak pomimo, a nie dzięki klapsom.

Bartt napisał 2009-11-27 20:22:06

Koleżanka mi właśnie powiedziała mądrą rzecz. Doświadczeni psychologowie mówią, że z dzieckiem na początku buduje się relację autokratyczną, opartą o władzę rodzicielską. Dopiero gdy dziecko trochę dorośnie, w miarę jego dojrzewania, relacja staje się coraz mocniej demokratyczna. Bo do tego trzeba dorosnąć. Tak jak później w dorosłym życiu - do demokracji trzeba dorosnąć. :)

33

usunięty użytkownik

27 listopada 2009 21:47 | ID: 83957

Bartt - dosłownie, przesadzone i jak zwykle odwracasz kota ogonem (tylko mi nie zarzucaj że sie nie da albo że namawiam do znęcania się nad zwięrzętami - to taki zwrot jest). jedno chcę dodać bo o tym jak można wychowywać wiem swoje. Ty też. choć ja z autopsji a Ty masz tylko dziwne marzenia o rodzicielstnie i wychowaniu. Ale do sedna - Jak dasz kumplowi kuksańca to nie wiem co to jest - ale jest jedna zasadnicza różnica pomiędzy kuksańcami z kumplem a dawaniem klapsów dziecku. Po pierwsze - kuksaniec to wygłupy. Klaps to kara wymierzana w złości i nerwach. Po drugie - kumpel jest porównywalnej do Ciebie postury. I ma porównywalną siłę. A jak mu ten kuksanieć się nie spodoba to może Ci oddać. Dziecko jest mniejsze, słabsze i bezbronne... Tak się właśnie uczy dzieci szacunku do bliźnich (że mniejszego można zbić) i zasad rządzących światem (że rację mają silniejsi).

naiwna wiara że uczciwość coś znaczy

34

usunięty użytkownik

27 listopada 2009 21:54 | ID: 83966

a to już dwie zasadnicze różnice dodam żebyś mi nie zarzucił że jestem niekonsekwentna

naiwna wiara że uczciwość coś znaczy

35

Bartt

Poziom: Niemowlak

Zarejestrowany: 06-05-2009 22:23 . Posty: 5452

27 listopada 2009 22:10 | ID: 83981

Ale nie można powiedzieć, że jak mu dałem kuksańca, że go biję :] Tak samo nie można powiedzieć, że dziecko jest bite, bo czasem dostanie klapsa.

Masz całkowitą rację - ja o wychowaniu nic nie wiem. Nie wychowywałem się nigdy. Nigdy nie przypominałem sobie jak moi rodzice mnie wychowywali, nigdy nie patrzyłem, jak wychowują moją młodszą siostrę, nigdy nie rozmawiałem z ludźmi na ten temat... co ja tam wiem.

Dla mnie ten model wychowania, polegający na tym, że na początku jest to relacja autokratyczna, czyli działa się dla dobra dziecka nie do końca zwracając uwagę na jego zdanie, jest całkiem mądry. Gdy dziecko dorasta rodzice zaczynają się liczyć z jego zdaniem, uczą go odpowiedzialności za siebie, adekwatnie do wieku.

Idź wyprostowany wśród tych, co na kolanach...

36

usunięty użytkownik

27 listopada 2009 22:19 | ID: 83988

Bartt napisał 2009-11-27 22:10:08

(...)Dla mnie ten model wychowania, polegający na tym, że na początku jest to relacja autokratyczna, czyli działa się dla dobra dziecka nie do końca zwracając uwagę na jego zdanie, jest całkiem mądry. Gdy dziecko dorasta rodzice zaczynają się liczyć z jego zdaniem, uczą go odpowiedzialności za siebie, adekwatnie do wieku." Acha...tylko to w większości mało realne. Rodzic autokratyczny reprezentuje nie tylko rygorystyczne zasady stylu wychowania - on reprezentuje siebie. Jesli ktos ma cechy autokraty to autokratą będzie zawsze, wierzysz, że kiedyś zacznie sie liczyc ze zdaniem dziecka, tak jak piszesz "adekwatnie do wieku"??

37

usunięty użytkownik

27 listopada 2009 22:19 | ID: 83989

być wychowywanym a wychowywać to dwie różne sprawy doczekasz się potomstwa to zrozumiesz :)

38

aśka r

Poziom: Przedszkolak

Zarejestrowany: 31-03-2009 15:19 . Posty: 3249

27 listopada 2009 23:50 | ID: 84019

Napiszę tylko jedną rzecz należy starać się za wszelką cenę nie doprowadzać do sytuacji kiedy jesteśmy zdenerwowani i dajemy kary dziecku bo nawet jak udaje nam się nie dawanie klapsów to jednak często nawet kara którą wymyślamy może być nie adekwatna do czynu i tego należy unikać. A napiszę coś co chyba jest kluczem w tym wszystkim bez czego ani żadna kara ani nagroda nie będzie skuteczna. Nigdy ale to przenigdy nie należy przy komentować a broń Boże kryrtykować kar bądź nagród dawanych przez drugiego rodzica. Jeżeli nie zgadzamy się albo nie podoba nam się coś takiego dyskutujemy TYLKO wtedy gdy jesteśmy pewni że dziecko nie słyszy i odwrotnie nie należy zmieniać kar bądź nagród pod wpływem komentarzy bądź uwag innych osób bo to bardzo skutecznie podważa nasz autorytet jako rodzica a wtedy ani stosowanie ani nie stosowanie klapsów nic a nic nie pomoże. Najlepiej jest wychowywać przez przykład ale nie wszystko co do dziecka mówimy jesteśmy udowodnić przez przykład własnego postępowanie i dobrze mieć wtedy wsparcie w formie że inne ososby potwierdzą że mówimy prawdę to bardzo pomaga. A jeżeli chodzi o nieszczęsne klapsy to Kasiu może jakimś szczególnym biciem nie jest (bo przecież nie znęcamy się nad dzieckiem) to jednak Bartku dobrze jest mieć lepszy pomysł na karę dla dziecka bo to nic innego jak tylko brak pomysłu na ukaranie dziecka za konkretne zachowanie i tylko działa tu i teraz czyli chwilowo ale problemu jako takiego nie rozwiązuje możesz mi wierzyć.

39

aśka r

Poziom: Przedszkolak

Zarejestrowany: 31-03-2009 15:19 . Posty: 3249

28 listopada 2009 00:19 | ID: 84021

A dodam jeszcze że jeżeli pokażemy dziecku że jako rodzice działamy w tej samej drużynie i będziemy szanowali nawzajem swoje zdanie to dajemy dziecku przykład i ono w naturalny sposób nas też szanuje i automatycznie działa to o czym pisałam wcześniej ta chierarchia w rodzinie ona wbrew pozorom daje dziecku bardzo duże poczucie bezpieczeństwa.

40

usunięty użytkownik

28 listopada 2009 08:59 | ID: 84062

To czy dając kuksańca koledze możemy powiedzieć czy go bojesz to zalezy od tego czy kolega sobie tego kuksańca życzy... zwał jak zwał - peszczota to to nie jestt!!!!

naiwna wiara że uczciwość coś znaczy

Mój adres e-mail
Hasło
Zapamiętaj mnie	Zaznacz jeśli chcesz logować się automatycznie

Positive parenting - co sądzicie na ten temat? - Forum

Wątek: Positive parenting - co sądzicie na ten temat?