Positive parenting - co sądzicie na ten temat? - Forum

Polub Familie.pl na Facebooku

Poleć link znajomym

50 odp. Strona 1 z 3 Odsłon wątku: 5861

camea

Zarejestrowany: 04-11-2009 09:50 . Posty: 564 IP:

2009-11-06 14:52:42

6 listopada 2009 14:52 | ID: 74674

http://londyn.gazeta.pl/londyn/1,85424,5608863,_Positive_parenting__czyli_sama_milosc.html

Powyżej link z krótkim opisem, czym jest positive parenting. Uważacie, że to realne, czy teoria książkowa?

<- 1 2 3 ->

1
oliwka

Zarejestrowany: 19-04-2008 00:57 . Posty: 161880

2009-11-06 14:54:09

6 listopada 2009 14:54 | ID: 74677

Do mnie to nie przemawia....................... to tak jak to wychowanie bezstresowe....................
2
usunięty użytkownik

2009-11-06 15:21:15

6 listopada 2009 15:21 | ID: 74705

idea szczytna ale myślę że nie z każdym dzieckiem to się uda bo jeśli rodzice będą ignorowali złe zachowanie to niektóre dzieci pomyślą że robią dobrze skoro nikt im uwagi nie zwraca!
3
usunięty użytkownik

2009-11-06 15:23:19

6 listopada 2009 15:23 | ID: 74709

Moim zdaniem, to bardzo ciekawe podejście.
Powaga zabija powoli
4
usunięty użytkownik

2009-11-06 15:26:36

6 listopada 2009 15:26 | ID: 74712

Zgadzam się z Emi, skąd dziecko może wiedzieć, co jest dobre a co złe?? My jako rodzice musimy nauczyć je pewnych zachowań i jeśli nie będziemy zwracać na nie uwagi dziecko samo z siebie nie będzie pewnie nawet świadome, że postępuje niewłaściwie. Oczywiście trzeba chwalić na maxa, żeby dziecko nie czuło się wiecznie karcone, ale i zwrócić uwagę trzeba,że robi coś nie tak.
Głowa pełna marzeń...
5
camea

Zarejestrowany: 04-11-2009 09:50 . Posty: 564

2009-11-06 15:44:56

6 listopada 2009 15:44 | ID: 74725

przecież tu nie chodzi o ignorowanie złego zachowania, przeczytajcie artykuł, a nie headline...
Jest różnica pomiędzy powiedzeniem nawet półtorarocznemu dziecku - nie podoba mi się, gdy to robisz; lub: mama jest smutna, gdy zachowujesz się w taki sposób, a "popatrz, co narobiłeś! za karę to lub tamto!" Coś, na co zwraca uwagę positive parenting, jest np. sytuacja, gdy dziecko chwali się mamie, że ładnie zjadło zupę, a mama na to: no, źebyś tylko drugie danie zjadł, a nie zostawił w połowie jak wczoraj... Dziecku w naszym społeczeństwie (dorosłym zresztą też!) wiecznie przypomina się ich złe uczynki; podczas gdy dobre są pochwalone i zapomniane. Przykre to, bo później sami nabieramy takich zachowań, a co gorsza przekonania, że inaczej się nie da, bo nas też tak traktowano.
Jestem pedagogiem Montessori i podobne podejście, jak opisane w artykule stosowałam u wielu dzieci z ogromnym powodzeniem. Byłam takim wychowawcą dla małych i większych dzieci, teraz jestem takim rodzicem. I jakoś nikt mi na głowę dotąd nie wszedł.
Szkoda, że wszystko, co pokazuje istotną rolę naszej miłości i wyrozumiałości jako rodziców (oraz co wymaga konkretnego wysiłku i kontroli własnych zachowań przez dorosłych), wrzucane jest w znienawidzony i wyśmiewany slogan 'wychowanie bezstresowe', którego, jak juz dawno udowodniono, po prostu nie ma.

Tak tylko chciałam sprawdzić, co o tym myślicie... :(
6
usunięty użytkownik

2009-11-06 15:58:00

6 listopada 2009 15:58 | ID: 74734

mój synek ma 17 miesięcy i choć dużo rozumie to to że mu czegoś nie wolno to niestety nie! i co mam ignorować jego zachowanie jak widzę że może sobie krzywdę zrobić? chwalę go za to jak robi dobrze ale do psocenia go bardziej ciągnie :( niektóre dzieci posłuchają jak mówi się "nie rusz tego" "zamknij szafkę" itp a mój nawet jak podejdę do niego i razem zamkniemy ta szafkę pochwalę że jest super chłopak jestem z niego dumna itp to jak się odwrócę to Patryk znowu biegnie szafkę otwierac i słoiki na podłogę rzucać :/ i jak ja mam go wychowywać bez zwrócenia mu uwagi że robi źle???
7
usunięty użytkownik

2009-11-06 15:59:42

6 listopada 2009 15:59 | ID: 74735

ps: czytałam cały artykół ale powiedzenie mojemu dziecku że mamusi jest przykro niestety nie działa może jak będzie starszy! :)
8
Ulinka

Zarejestrowany: 20-10-2009 20:42 . Posty: 6675

2009-11-06 16:57:25

6 listopada 2009 16:57 | ID: 74747

Tak, uważam, że positive parenting jest dobrym sposobem wychowawczym. Może nie od razu będzie przynosił oczekiwane efekty, ale na pewno przyniesie. Dla dziecka nie ma nic lepszego niż poczucie, że jest akceptowane i kochane. Częściej mamy tendencję do krytykowania, oceniania zachowania swojego dziecka niż mówienia mu o tym, które jego zachowania nam się podobają. Dzieci uczą się przede wszystkim od rodziców. Bedą zachowywały się tak, jak rodzice zachowują się wobec nich. Zdarza się, że gdy dziecko uderzy nas, oddajemy mu i mówimy "nie wolno bić mamusi, zobacz jak to boli." Co może zrozumieć? Że nie wolno bić mamusi, ale mamusia może bić dziecko. Jeżeli rzucimy w dziecko klockiem, bo ono wcześniej rzuciło klockiem w nas, możemy wpoić mu zasadę "wet za wet". Jest taka metoda komunikowania się, która nazywa się "językiem żyrafy" (metoda Rosenberga "Porozumienie bez przemocy". Zachęcam do zapoznania sie z nią.
9
Bartt

Zarejestrowany: 06-05-2009 22:23 . Posty: 5452

2009-11-06 16:57:30

6 listopada 2009 16:57 | ID: 74748

Mi się nie podoba "partnerskie" podejście do relacji rodzice-dziecko... tu nie chodzi o jakiś dystans czy wyniosłość, ale małe dziecko nie jest dla rodzica równorzędnym partnerem. :)
Idź wyprostowany wśród tych, co na kolanach...
10
camea

Zarejestrowany: 04-11-2009 09:50 . Posty: 564

2009-11-06 18:10:03

6 listopada 2009 18:10 | ID: 74754

dzięki Ulinka! bo już myślałam, że jestem osamotniona w cywilizowanym podejściu do rodzicielstwa...
Bartt napisał 2009-11-06 16:57:30
Mi się nie podoba "partnerskie" podejście do relacji rodzice-dziecko... tu nie chodzi o jakiś dystans czy wyniosłość, ale małe dziecko nie jest dla rodzica równorzędnym partnerem. :)

Podobnie jak kobieta dla mężczyzny? Jak pracownik dla szefa? Afgańczyk dla Amerykanina? To, że my i dziecko porozumiewamy się ze światem w inny sposób i mamy różne doświadczenia, różne role, nie czyni go 'podrzędnym'. Człowiek zasługuje na szacunek. Kiedy dziecko jest w pełni człowiekiem? Po urodzeniu, czy osiągnięciu pełnoletności? A jeśli...nie dożyje? Kiedy wówczas dostanie swoję porcję zrozumienia, szacunku i partnerskiego traktowania?
Partnerstwo użyte zostało w rozumieniu - jeśli wymagam od dziecka, by np. nie klęło, nie paliło (ktoś wcześniej wspomniał o starszych dzieciach), to sama tego nie robię, proste. Nie biję, bo nie chcę, żeby biło.
11
Ulinka

Zarejestrowany: 20-10-2009 20:42 . Posty: 6675

2009-11-06 18:21:00

6 listopada 2009 18:21 | ID: 74757

Bartt napisał 2009-11-06 16:57:30
Mi się nie podoba "partnerskie" podejście do relacji rodzice-dziecko... tu nie chodzi o jakiś dystans czy wyniosłość, ale małe dziecko nie jest dla rodzica równorzędnym partnerem. :)
W myśl powiedzenia "Dzieci i ryby głosu nie mają" ?
12
aśka r

Zarejestrowany: 31-03-2009 15:19 . Posty: 3249

2009-11-06 19:05:24

6 listopada 2009 19:05 | ID: 74765

Widzisz camea ja w pełni popieram takie podejście do dzieci tylko jak ktoś tu fajnie napisał my w większości mieliśmy inny przykład z góry i to niestety bywa bardzo ciężkie do zrozumienia na czym to polega. Myślę że właśnie to co wywnioskowałaś po wypowiedziach tutaj świadczy o tym że potrzeba dużo czasu do tego żeby to zaczęło działać. Obserwuję programy typu superniania tam właśnie jest mowa o tej metodzie. Ja osobiście mimo, iż staram się bardzo, muszę przyznać się, że jeszcze teraz nie zawsze mi to wychodzi tak jak bym sobie tego życzyła. Niestety (nie chciałabym zwalać winy na nikogo), ale myślę że nie bez znaczenia jest fakt że nie wychowujemy dzieci w próżni i niestety czasem bywa że po drodze nasze dzieci mają do czynienia z różnymi ludźmi i nie do końca i nie zawsze jesteśmy w stanie zareagować na czas. A także akurat w moim przypadku moja starsza córka miała nieszczęście obserwować sytuacje których ona nie powinna była widzieć a ja nie byłam w stanie sama sobie z tym poradzić a jednocześnie spowodować żeby nie uczestniczyła w tym. A myślę że jeżeli jest mowa o tym że dziecko nie jest równorzędnym partnerem to dlatego że my jesteśmy jesteśmy dorośli a dziecko nie i to my jesteśmy za nie odpowiedzialni a nie ono za nas a także my wiemy co zagraża mu a ono nie zdaje sobie jeszcze sprawy z tych zagrożeń.
13
usunięty użytkownik

2009-11-06 21:49:27

6 listopada 2009 21:49 | ID: 74853

ważne żeby nie "przeginać" w żadną stronę. Nie przynosi dobrych efektów bycie zbyt liberalnym rodzicem ale autokratycznym tez nie. To co ważne z artykułu, to wychowywac przez przykład z konsekwencją również na siebie...Wychowywać dzieci to rwieloletnia szkoła dla rodziców, nikt gotowego instruktazu nam nie dał w prezencie niestety. Podstawowa sprawa to wypracowanie autorytetu w osobie rodzica ale nie przez kary i perspektywę strachu. Określenie "partnerskie" relacje ma wiele interpretacji i może np znaczyć "rodzic w randze kumpla", z którym można być na "Ty", i można fajkę zapalić i piwko wypić i to dla mnie za fajne nie jest.
14
Bartt

Zarejestrowany: 06-05-2009 22:23 . Posty: 5452

2009-11-06 21:54:06

6 listopada 2009 21:54 | ID: 74859

camea, już dobrze? Oddychasz? Wdech, wydech, wdech... Afgańczycy i mężczyźni sobie poszli?
Jeśli tak, to możemy na spokojnie.

Uważam, że dziecko nie jest dla rodzica równorzędnym partnerem. Bo cały czas pozostaje od nich zależny, a przede wszystkim oni mają obowiązek je wychować. A potrzebne są prawidłowe relacje między dziećmi a rodzicami, żeby uczyć je pewnego posłuszeństwa i szacunku do rodziców. Szczególnie istotne jest to w przypadku relacji ojciec-syn w tej synowskiej miłości powinien być także pewien respekt przed ojcem.

Nie znaczy to, że "Dzieci i ryby głosu nie mają" - dzieci mają głos i trzeba słuchać, co mówią. Ale ich głos nigdy nie będzie decydujący - bo odpowiedzialność ciąży na rodzicach. Jak dziecko mówi "A" a mama "B", to mogą tak rozmawiać, ale wg mnie nie powinno to ciągle polegać na negocjacjach - skoro dziecko nie potrafi zrozumieć racji, decyzji mamy - to trudno.

Idź wyprostowany wśród tych, co na kolanach...
15
Bartt

Zarejestrowany: 06-05-2009 22:23 . Posty: 5452

2009-11-20 09:22:22

20 listopada 2009 09:22 | ID: 80454

Ktoś mądrze powiedział: "Kto traktuje dzieci jak dorosłych, dochowa się dorosłych jak dzieci"
Idź wyprostowany wśród tych, co na kolanach...
16
usunięty użytkownik

2009-11-20 09:34:14

20 listopada 2009 09:34 | ID: 80473

Bartt napisał 2009-11-20 09:22:22
Ktoś mądrze powiedział: "Kto traktuje dzieci jak dorosłych, dochowa się dorosłych jak dzieci"
nie wydaje mi się... dziecku też się należy szacunek, dobre słowo i pochwała. traktujące je jak równego sobie (ale nie pozwalając na wszystko bo przecież sami też sobie nie pozwalamy na wszystko) mam nadzieję mieć mądre dziecko...
naiwna wiara że uczciwość coś znaczy
17
Bartt

Zarejestrowany: 06-05-2009 22:23 . Posty: 5452

2009-11-20 09:40:09

20 listopada 2009 09:40 | ID: 80484

Ale traktowanie dziecka jak dziecko, a nie jak dorosłego partnera, nie oznacza braku szacunku czy uwłaczanie mu.
Idź wyprostowany wśród tych, co na kolanach...
18
usunięty użytkownik

2009-11-20 09:45:12

20 listopada 2009 09:45 | ID: 80487

tylko że czasami traktując dziecko jak dziecko trochę popadamy w przesadę... tiutiami, omijamy pewne tematy, wydaje nam się że dzieci widzą i wiedzą mniej niż jest w żeczywistości. trzeba znaleźć złoty środek bo każde dziecko jest inne i każdy rodzic inny. nie sztuka schować dziecko pod kloszem, wytresować czy zrobić malutkiego dorosłego. trzeba tak wychować żeby dziecko miało dzieciństwo i wyrosło na dobrego i mądrego człowieka.
naiwna wiara że uczciwość coś znaczy
19
usunięty użytkownik

2009-11-20 09:45:48

20 listopada 2009 09:45 | ID: 80488

edycjo!!!!!!!!!!!!!!!! rzeczywistość się mi machnęła... ale wstyd
naiwna wiara że uczciwość coś znaczy
20
Bartt

Zarejestrowany: 06-05-2009 22:23 . Posty: 5452

2009-11-26 12:40:44

26 listopada 2009 12:40 | ID: 83176

Po internecie krąży taki tekst: Kocham - nie biję! Kocham - nie krzyczę! Kocham - nie wymagam! Kocham - nie wychowuję!
Idź wyprostowany wśród tych, co na kolanach...

<- 1 2 3 ->

Mój adres e-mail
Hasło
Zapamiętaj mnie	Zaznacz jeśli chcesz logować się automatycznie

Positive parenting - co sądzicie na ten temat? - Forum

Wątek: Positive parenting - co sądzicie na ten temat?