Jak zareagowałabyś (zareagowałbyś) na zauważoną przemoc domową u sąsiadów lub znajomych? - Forum

Polub Familie.pl na Facebooku

Poleć link znajomym

51 odp. Strona 1 z 3 Odsłon wątku: 6395

Zaloguj się, aby móc głosować.

Jak zareagowałabyś (zareagowałbyś) na zauważoną przemoc domową u sąsiadów lub znajomych?

Wyniki
1. Zadzwoniłabym(łbym) na policję	11	37,9%
2. Zadzwoniłabym(łbym) na policję anonimowo	14	48,3%
3. Zgłosiłabym (łbym)to do pomocy społecznej	0	0,0%
4. Nie podjęłabym (podjąłbym) żadnej interwencji	0	0,0%
5. Inne ( jakie )	4	13,8%

Liczba głosów: 29

(Data wygaśnięcia: 2015-12-30 23:59:00)

Isabelle

Zarejestrowany: 03-07-2009 19:42 . Posty: 21159 IP:

2009-07-21 09:50:35

21 lipca 2009 09:50 | ID: 37021

Czasem zastanawiam się co ja bym zrobiła w takiej sytacji. Chyba jednak zgłosiłabym na policję. A wy?

<- 1 2 3 ->

1
usunięty użytkownik

2009-07-21 09:59:22

21 lipca 2009 09:59 | ID: 37030

ja też
i wiem, że mogę, wiem że mogę, choć mam pod skórą coś jakby strach...
2
Krysia

Zarejestrowany: 12-09-2008 12:58 . Posty: 32

2009-07-21 10:00:36

21 lipca 2009 10:00 | ID: 37031

Tylko niestety taki "element" potem może się mścić
3
usunięty użytkownik

2009-07-21 10:08:06

21 lipca 2009 10:08 | ID: 37034

dokładnie. nie raz zwracaliśmy się w sprawie sąsiadów o pomoc do straży miejskiej, policji, opieki społecznej. Byliśmy wtedy wytykani palcami, wyzywani od najgorszych. Dlatego teraz nie reagujemy. A dzieci (6 i 7 lat) nadal puszczone samopas, dewastują co popadnie, nie wspominając o ryzyku późnowieczornych zabaw na ulicy (bo kto widział dziecko w tym wieku biegające o 23:00 po ulicy?). Dodam też, że niestety mam przyjemność bycia ofiarą przemocy domowej - bez bicia (choć zdarzyło się dwa razy, że zostałam uderzona, zdarzyło się, że byłam duszona, że poczułam nóż na brzuchu), ale taka przemoc psychiczna może być dużo gorsza. I niestety nic nie mogę zrobić. Mąż nie może pomóc, ponieważ wtedy stracimy mieszkanie i mnóstwo pieniędzy które w nie zainwestowaliśmy. Dlatego zamykam drzwi od pokoju i zaciskam zęby, kiedy mała śpi płaczę. Dla Antoni. Ale ona już widzi, co się dzieje, już koduje, już jest świadoma. I co? nikt nie reaguje.
4
oliwka

Zarejestrowany: 19-04-2008 00:57 . Posty: 161880

2009-07-21 10:11:10

21 lipca 2009 10:11 | ID: 37037

Na pewno trzeba reagować... ale w jaki sposób... też kilka razy się nad taką sytuacją zastanawiałam się... na szczęście, jak do tej pory, nie miałam takiej sytuacji i oby tak dalej było...
5
usunięty użytkownik

2009-07-21 10:11:41

21 lipca 2009 10:11 | ID: 37038

ale jak policja przyjeżdża do wezwania to chyba od progu nie krzyczy kto "doniósł". a jeżeli coś tam się na prawdę działo to chyba warto dla pokrzywdzonych zeznawać w sądzie...
i wiem, że mogę, wiem że mogę, choć mam pod skórą coś jakby strach...
6
usunięty użytkownik

2009-07-21 11:38:47

21 lipca 2009 11:38 | ID: 37076

to normalne, żę każdy obawia się konsekwencji ale wyjściem jest nawet nasza telefoniczna anonimowa interwencja. Na szczęście nie miałam do czynienia z tego typu sytuacjami ale jesli miałabym pewność przemocy nie zostawiłabym tego.
7
usunięty użytkownik

2009-07-21 11:41:40

21 lipca 2009 11:41 | ID: 37079

ja telefonicznie nie umiem anonimowo - przez pracę mimowolnie zawsze jak gdzieś dzwonię to się najpierw przedstawiam...
i wiem, że mogę, wiem że mogę, choć mam pod skórą coś jakby strach...
8
Qinshe

Zarejestrowany: 21-07-2009 10:36 . Posty: 5

2009-07-21 11:49:45

21 lipca 2009 11:49 | ID: 37086

Ja myślę że zgłosiłabym coś takiego anonimowo, żeby coś zrobić, ale uniknąć problemów z sąsiadami
9
usunięty użytkownik

2009-07-21 13:53:53

21 lipca 2009 13:53 | ID: 37159

u nas jest tak, że jak się dzwoni na straż miejską czy policję to anonimowe zgłoszenia olewają. Jak oni twierdzą - dopiero gdy ktoś zgłosi z nazwiska mogą coś zadzialać.
10
anusia

Zarejestrowany: 10-07-2009 16:27 . Posty: 1629

2009-07-21 14:28:43

21 lipca 2009 14:28 | ID: 37192

ja dzwonię na policję,na szczęście zdarzyło mi się to tylko raz.ale przyznam się że reaguję wtedy gdy krzywdzone są dzieci, może mam w głowie że dorosły powinien sam sobie poradzić? gochna nie wiem jak jest u ciebie w domu,ale z doswiadczenia wiem ,że jeśli się dręczycielowi nie postawisz to nic się nie zmieni ,musi wiedzieć że nie jest bezkarny. jestem dzieckiem z tzw. porządnej rodziny gdzie ojciec katował rodzinę a mama nie miała sił żeby nas obronić ,częściowo ze strachu częściowo bo nie miała gdzie pójść.z pozycji dziecka w takiej rodzinie powiem ci że to zostawia ślad na całe życie-ja myślałam o samobójstwie.wyjście na prostą zajęło mi 4 lata terapii dla dorosłych maltretowanych jako dzieci.a sąsiedzi o wszystkim wiedzieli i uznali to za sprawę "wewnątrzrodzinną".
11
usunięty użytkownik

2009-07-21 14:33:19

21 lipca 2009 14:33 | ID: 37194

czasami jak Młody dawał nam popalić i strasznie krzyczał to zastnawialiśmy się z mężem czy może ktoś zadzwoni bo nie wiadomo co się temu naszemu dziecku dzieje. oczywiście przy maltretowaniu często słychać też kata ale nie można przecież założyć że do bicia trzeba używać też ust. dlatego to takie trudne - ocenienie kiedy coś się dzieje nie tak...
i wiem, że mogę, wiem że mogę, choć mam pod skórą coś jakby strach...
12
Isabelle

Zarejestrowany: 03-07-2009 19:42 . Posty: 21159

2009-07-21 14:37:52

21 lipca 2009 14:37 | ID: 37197

Ja mieszkam na wsi i odlegości miedzy domami są spore... a mały miał ta bolesne kolki .... jak skończył miesiąc krzyczał strasznie to sąsiad przyszedł zapytać co się dzieje... było lato, okna pootwierane i sie zaniepokoił... i dobrze zrobił...wytłumaczyłam w czym rzecz i było ok:)
13
mamaHani

Zarejestrowany: 04-11-2008 11:00 . Posty: 271

2009-07-21 15:51:36

21 lipca 2009 15:51 | ID: 37232

Odpowiedź na #12
Mieszkałam w Olsztynie, gdzie odkąd pamiętam mieszkała tam rodzina patologiczna. Za ścianą. Nadal tam mieszkają moi rodzice i siostra z rodziną. Żona, dzieci był bite, ojciec wciąż pijany. Teraz tam mieszka jedno z tych dzieci i sytuacja ta sama. Teraz on bije swoją konkubinę i dzieci, ona ucieka z domu, za chwilę wraca i lądują w łóżku, drą się wtedy niesamowicie. Muzyka na full o każdej porze dnia i nocy. Moja siostra interweniowała, całą resztę sąsiadów to za przeproszeniem g.. obchodzi. Raz przyszła policja, dostał pouczenie, następnym razem nawet nie otworzył, a policja wtedy nic nie może zrobić. Po kolejnej interwencji pani dzielnicowa stwierdziła, że owsze znana jest ta rodzina, ale może poczekać z tydzień, może się poprawi... Szlag trafia. Szkoda tylko tych dzieci. Siotra boi się, bo przecież nieraz waliła w ścianę próbując ich ściszyć. Jak taki podnosi rękę to może się dalej posunąć. Każdy wie jakie kto ma auto z sąsiedztwa. zaraz może stać mu się jakaś krzywda. Nie udowodnisz kto był sprawcą. Błędne koło...
14
monaaa71

Zarejestrowany: 28-01-2009 08:46 . Posty: 28735

2009-07-21 20:59:23

21 lipca 2009 20:59 | ID: 37306

jakiś czas temu mieliśmy sąsiadów,u których praktycznie c wieczór słychać było krzyki,płacze...niejdnokrotnie wzywaliśmyz innymi sąsiadami policję,dzwoniliśmy do drzwi,by się uspokoili.i co to dało?gdy przyjeżdżali policjanci żona broniła męża,udawała,że nic się nie stało.a kto wołał pompcy?szok.a najlepsze,że co niedzielę całą rodzinką chodizli na msze do kościoła...
15
usunięty użytkownik

2009-07-21 21:11:50

21 lipca 2009 21:11 | ID: 37312

kiedyś będac na szkoleniu wyszliśmy całą grupką na przerwę a że była to niedziela więc i troche ciszy wokół. Budynek szkolen znajdował się w srodku blokowiska i kiedy tak odpoczywaliśmy, usłyszeliśmy gdzież z wysokiego piętra krzyk, wołanie kobiety. Trwało to dłuższą chwilę. Ciężko było namierzyć skąd dobiega wołanie...Ale ten krzyk i wołanie powoduje ciary nawet teraz.
16
usunięty użytkownik

2009-07-21 21:52:48

21 lipca 2009 21:52 | ID: 37330

w zeszłym roku na przemian z sąsiadami wzywaliśmy policję i straż miejską średnio 2-3 razy w tyg patologia z sąsiedztwa sobie imprezy robiła w podwórzu (nie mam pojęcia co to za atrakcja koło śmietika siedzieć) był alkochol, wyzwiska, głośna muzyka i do tego dzieci biegające wokoło aż żal się robiło od patrzenia :/
w tym roku odpukać narazie spokój!
17
usunięty użytkownik

2009-07-21 22:11:56

21 lipca 2009 22:11 | ID: 37336

Mój mąż opowiadał kiedyś o znajomej z pracy, która przyszła z podbitym okiem. Podobno ze schodów spadła. Na oko spadła??? Zapytał, czy nie potrzebuje pomocy. Odpowiedziała, że nie. Zastanawiam się, czy to strach przed zmianą czy niewiara, że można żyć normalnie, inaczej.
18
usunięty użytkownik

2009-07-22 08:37:11

22 lipca 2009 08:37 | ID: 37376

miałam taką koleżankę. mąż walił nią o ścianę - głową trzymając ją za włosy. takie "kochające się" małżeństwo. pokazała mi swoje siniaki. i o zgrozo przyznała że to nie pierwszy raz. zrobiłam jej wykład że powinna go zostawić bo jak ją uderzył to nigdy nie przestanie. wysłuchała, przyznała racię i temat się skończył. a ona potem zadzwoniła sobie do niego i tak sobie "tiutali" przez telefon że mnie na wymioty zebrało. zostawił go dopiero jak się okazało że ma drugą. pewnie jakby się nie przyznał do romansu to trwałaby w tym chorym związku i na "spadaniu ze schodów" by się nie skończyło.
i wiem, że mogę, wiem że mogę, choć mam pod skórą coś jakby strach...
19
renata29113

Zarejestrowany: 01-05-2009 22:26 . Posty: 76

2009-07-22 21:49:41

22 lipca 2009 21:49 | ID: 37564

zadzwoniłabym anonimowo- sama mam dziecko i nie chcialabym mieć jakichś problemów z tego powodu
20
Wxxx

Zarejestrowany: 17-12-2009 21:50 . Posty: 9899

2011-03-06 11:29:14

6 marca 2011 11:29 | ID: 440775

Trzeba reagować, żeby nie było za późno, ale też wolałabym pozostać anonimowa