Pierwsza msza - Forum

Gubię się trochę: z jednej strony pragnienie, by dziecko "znało" Kościół (chociaż chyba bardziej jako budynek i element tradycji niż życia duchowego i miejsce wspólnoty), z drugiej dość dziwna realizacja.

Przede wszystkim szanuję to, że nie chcesz, by dziecko było wychowywane w oderwaniu od religii. Dziecko uczy się religii od pierwszych dni, to nie moje widzimisię - a psychologia i pedagogika. Dlatego jestem przeciwnikiem trzymania dziecka z dala od Mszy św. i Kościoła, bo jest za małe, bo niespokojne, bo rozprasza. Natolatek też nie zawsze się skupi, dorosły też może rozpraszać innych. Można wybrać miejsce odpowiednie dla dziecka, porę także. 

Wychowanie dziecka z dala od jakiejkolwiek religii nie jest dobre - bo jesteśmy istotami duchowymi z natury, życie nie lubi próżni, więc potem dorastając będziesz szukał filozofii życia, sensu życia.

Ale ono uczy się przez naśladownictwo. Patrzy na Ciebie, ocenia to, jak ty żyjesz, co ty wybierasz. Słucha tego, co jest dla Ciebie ważne. Możesz pokazywać mu najpiękniejsze świątynie - ale jak to już zostało zauważone, może oceni wnętrze i tyle. Ot, zabytek. Spodoba się albo nie. Ale od swoich pierwszych dni Twoje dziecko uczy się świata i tego, co ważne - od Ciebie.

Dlatego chyba podstawą jest uporżadkowanie swojego świata.  Nie chcesz żyć w Kościele Katolickim - nie musisz. Chociaż to nie Kościół odrzuca, to my wybieramy. Pan Bóg nigdy nikogo nie odtrąca sam - to my podejmujemy decyzje. I zawsze On na nas czeka. Piszesz, że wiara jest dla Ciebie ważna - szukaj w takim razie miejsca dla siebie. Niektórzy drogę do Boga znaleźli przez protestantyzm. A wielu odrzuciło katolicyzm, bo go nie znali zupełnie - mieli jedynie uraz, bo zwrócono im uwagę na grzech. Zdarza się, że potem wracają.

Każdy ma swoją własną historię - ale jeśli wiara czy inne wartości są dla nas ważne, to będą ważne nawet jak znajdziemy się w małej wiosce w Zambii.

jeśli chcesz pokazać synowi wiarę, to nie da się tego zrobić w oderwaniu od Kościoła, może spróbuj znaleźćw tygodniu inny dzień, kiedy zabierzesz go na Mszę swiętą, bo nim się obejrzysz przyjdzie komunia, bierzmowanie, a synek nie będzie wiedział po co to wszystko....

Bartt ma rację, jeżeli teraz nie mieszkasz z ojcem dziecka bez slubu, wierzysz w Boga i chciałabyś się nawrócić, to drogę do Kościoła jako wspólnoty masz otwartą, więc jaka jesteś przeklęta?

i właśnie tak che a wszycy nazywają mnie hipokrytką bo sama nie uznaje kościoła a chce tam dziecko zabierać.

Ja tam nawracać się nie muszę wierze w Boga nie w kościól i mimo mojej opini moje dziecko zasługuje by być przygotowanym do życia jednak w społeczności kościelnej. Nie chodzi o co niedzielne wizyty ale o wiedzę.

W tym wątku widzę przewaga osób które są wierzące i chodzą do kościoła. Puki co tylko one się wypowiadają. Nazywają mnie obłudnicą i hipokrytką. 

To jest jakaś obrona kościoła? Niech może wypowiedzą się osoby które nie chodzą do kościoła!

A Ty nie?

Asiula!!! Ja Ciebie w ogóle nie rozumiem. Co i o czym Ty piszesz.

Przeczytaj sobie wypowiedź Ducinaltum. Ona pięknie wyraziła to czego Ty nie rozumiesz. I jeśli chcesz to wróć do mojej poprzedniej wypowiedzi. Przemyśl to wszystko. Nie mówię Tobie żebyś podejmowała jakieś decyzje, ale zastanów się co piszesz.

Asiula, to powiedz, czego oczekujesz od tego wątku i osób wypowiadających się? Bo ja naprawdę nie mam pojęcia, o co tak naprawdę Ci chodzi.

Piszesz, że nie wierzysz w kościół, ale chcesz tam zabierać swoje dziecko. To jest hipokryzja w najczystszej postaci. A jednak oburzasz się, kiedy mówię o hipokryzji.

Chcesz, żeby dziecko było ochrzczone, bierzmowane i przyjęło sakramenty, ale nie zależy Ci na wychowaniu go w wierze katolickiej (sama powiedziałaś: co sobie wybierze to będzie miał, choćby został buddystą i Ty się w to wtrącać nie będziesz).

Chcesz, żeby dziecko znało kościół jako ważne miejsce, a sama mówisz o tym, że to co się tam dzieje, jest żenujące.

Żalisz się, że zostałaś 'wyklęta przez Kościół', ale zaraz dodajesz, że w sumie to w ogóle nie potrzebujesz rozgrzeszenia.

Mówisz, że nie wierzysz w Kościół tylko w Boga, ale to jest nierealne, skoro Bóg, w którego wierzysz, stworzył Kościół. 'Wierzący niepraktykujący' to tylko pusty slogan dla wygodnickich, którym nie chce się szukać swojego miejsca w Kościele i takich duchownych, za którymi mogliby pójść. Bo łatwiej jest powiedzieć 'ten nasz proboszcz to jest taki czy siaki' zamiast poszukać innego kościoła.

To co piszesz, jest kompletnie nielogiczne i kompletnie nie potrafię Cię zrozumieć. Może Ty albo ktoś mnie oświeci?

Ależ proszę, mogę się wypowiedzieć.

1. Całkowicie zgadzam się z ducinaltum

2. Całkowicie zgadzam się z Barttem

3. Całkowicie zgadzam się z Leną.

Powiedz mi, czego oczekujesz? Traktujesz Kościół poważnie, czy po łebkach? Bo widzę, że sama sobie wmawiasz pewne rzeczy, robisz sie jakąś męczennicą - po co? Jeśli uznajesz Boga miłosiernego to wiesz dobrze, że nie jesteś żadna wyklęta czy potępioną - jeśli żałujesz za grzech to zostanie Ci wybaczone. Wszak jeden nawrócony grzesznik więcej wart w oczach Boga niż stu prawych!

Chcesz, by dziecko żyło zgodnie z wiarą - Ok, ale dlaczego upierasz się (i krytykujesz) Kościół Katolicki? Nie podoba się, nie chodź. Są kościoły protestanckie, są prawosławne, przedstaw mu taki. Co cię tak ciągnie akurat do KK? Tradycja? Przywiązanie? Bo rodzice tak robili? A to już nie tędy droga.

Jeśli wierzysz w Boga, pokaż dziecku ścieżkę, którą będzie mógł podążać. Bo dla dziecka najpierw bogami są rodzice i wierzą im bezkrytycznie.

Jeśli w przyszłości Twoje dziecko będzie rozchwianą, niepewną siebie jednostką, mimo iż będzie ochrzczony, po komunii i obierzmowany to jego rozterki moralne nie będą wina Kościoła (jakiegokolwiek) ale głównie Twoją.

Więc konkretne pytanie:

Czy nie będąc katoliczką i nie uznając zasad kościoła powinnam w taki sam sposób wychowywać własnego syna? Nie mówie teraz o tradycjach, kulturach ale o nim. Czy wychowywanie go tak jak robię to teraz nie zaważy na jego wierze w przyszłości.

Konkretniej już się chyba nie da.

I zanim zaczniecie tu eseje czy podpunkty na kilka stron wysyłać, udzielcie konkretnej odpowiedzi. Pragnę dodać że nie trzeba być katolikiem by chodzić do kościoła. Jakby nie było są to święte miejsca i tak są traktowane nawet przez inne religie.

No na takie postawione pytanie odpowiem!!! Tak!!!! Tak masz go wychować. Nie oszukując samej siebie i nie oszukując dziecka. Bo skoro Ty inaczej postępujesz a inaczej chcesz mu coś wpoić, to jest to hipokryzja. A Twój syn jeśli będzie mądrym dzieckiem i nie oszukiwanym sam wybierze drogę. A o religii możesz mu przekazaywać wiedzę . Nie tylko o chrześcijaństwie . O innych religiach też. Bo syn mieszkając w Anglii będzie miał z wieloma religiami i kulturami do czynienia. I jeżeli Ty mu przekażesz informacje w mądry sposób o innych religiach , to w przyszłości zdobędziesz jego uznanie i szacunek. I tego bardzo szczerze Ci życzę.

I o to mi chodzi. Konkretna odpowiedz. Dziecko nie powinno wyrastać w kłamstwie ani obłudzie ale otwartości i nawet jakbym go miała zabierać do kościoła na jak ktoś to nazwał wycieczkę turystyczną to nic w tym złego. Nie muszę być katolikiem by czasem iść do kościoła na chwilę i to raczej nie jest obłuda. Nie myślę w tym momencie o mszy. 

Idąc Waszym tokiem myślenia skoro nie uznaję kościoła to nie powinnam obchodzić Świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy bo to przecież chrześcijańskie święta. I robiąc to jestem obłudna.

Dlatego np. Świadkowie Jehowy ich nie obchodzą - z ich punktu widzenia byłaby to właśnie obłuda.

z mojego punktu widzenia też.

Czyli każda jedna osoba która zbacza z choćby jednego przykazania bożego nie jest katolikiem. Czyli współżycie przez ślubem wyklucza nas z grona katolików a przez taką osobę przemawia obłuda i hipokryzja. Tak?

Bo jeżeli TAK to prawie co trzecia osoba uczęszczająca do kościoła jest zakłamana.

możliwe, że tak jest

Jezeli najpierw deklaruje, że do pracy przyjde trzeźwy a potem zostanę zwolniony za pijaństwo to mam mieć pretensje do szefa czy do siebie?

Jeżeli jako katolik ktoś zobowiązuje się do przestrzegania przykazań swej wiary, a potem nie przestrzega ich to do kogo powinien mieć pretensje?

Nie patrz na innych, patrz na siebie!

hmmm..

Osoba, która po wielokroć nazywa Biblię li tylko "zbiorem mitów", wierzy w teorie uznające spiskową teorię niby- zmartwychwstania Jezusa, identyfikuje się z poglądami na wychowanie dziecka w wierze z gorliwymi katolikami.

hmmm...

Patrze na siebie i wychodzi na to że niechce być w społeczności katolików i nigdy nie byłam. Jakoś dobrze mi z tym. Jeżeli chodzi o Mateusza to nawet jakbym na siłę łaziła z nim do kościoła to nie odniesie to na jego rozwój żadnego wpływu bo i tak może wyrosnąć na buddystę. A mi tak naprawdę jest obojętne w co i kogo będzie wierzył. Co do świąt to i tak będę je obchodzić nawet jak mam być obłudna. W sumie po tych wszystkich postach macie racje że kościół nie jest mi potrzebny. I tak wychowuje syna bez niego.