Samotne macierzyństwo z wyboru - Forum

Jestem samotną matką ale nie z własnego wyboru, chociaż po biologicznym ojcu swojego dziecka można było się tego spodziewać. Mam nadzieję że Kubuś kiedyś będzie miał normalnego, kochającego i odpowiedzialnego tatusia.

Takie osoby z jednej strony rozumiem ale uważam że nie powinno się świadomie odbierać dziecku możliwości życia w pełnej rodzinie.

Podobnie jak Monika uważam, że to jest pewna krzywda dla dziecka, jeśli świadomie odbiera mu się ojca....

Dzieci takie na starcie pozbawione są szansy na wychowanie w pełnej rodzinie. 

A gdyby chęć posiadania dziecka była silniejsza? wiemy dobrze jak wielką siłę ma instynkt macierzysńki.

moja siostra jest w takiej sytuacji ze jej maly nie zna ojca.
wile razy przy klotni jej to powiedzialam...
wiem zle ale coz..
a glownym powodem ze nie sa razem jej moja matka.

jeśli matka chce tylko dziecko ale nie chce żadnego związku (niekoniecznie z ojcem dziecka) to racja.

Wydaje mi się, że jeśli ta osoba nie potrafi lub nie chce stworzyć związku, to może mieć pewne problemy, z których ta chęć bycia solo wynika, a to z kolei będzie z całą pewnością rzutowało na dziecko. Oczywiście nie ma ludzi, którzy nie mają żadnych problemów i nie każdy, kto nie chce się wiązać ma "problem ze sobą", ale może tak być. Czy robi krzywdę dziecku? Wydaje mi się, że większą krzywdą byłoby gdyby ojciec był i znikł, albo źle pełnił swoją rolę.

moja starsza siostra coś mi wspomina o takim roziazaniu jesli nie znajdzie nikogo z kim by mogła spedzic zycie ma 31 lat wiec zdazyłam sie przyzwyczaic do tejiej opcji mysle ze samotne maciezyństwo moze jest egoistyczne ale w naszych czasach nie jest niczym dziwnym a tym bardziej niczym gorszym

Zgodzę się w 100% - nie jest niczym dziwnym ani niczym gorszym. Oczywiście, że byłoby  wspaniale, gdyby było sobie dwoje ludzi, ktorzy mocno się kochają przez całe życie i mają rodzinę, ale jeśli ma się coś złego dziać to już lepiej być samotną matką.

To niech sprawi sobie zwierzątko. Dziecko to nie zabawka, a życie jest już wystarczająco ciężkie. Instynkt macierzyński to przedewszystkim działanie "dla dobra dziecka", w tym przypadku nie widać czeggoś takiego.

Tu ingerowała Wasza mama. Ale gdyby nie to siostra być może byłaby z ojcem dziecka. 

A co jeśli któreś z rodziców umiera? Wtedy też nie powinno się samotnie wychowywać dziecka?
Tak poza tym uważam, że dzieci z jednym rodzicem, także takim, który chce być sam i tak mają lepiej niż te z domu dziecka.

To jest w takim razie egoizm a nie instynkt macierzyński. Dla mnie liczy się nie tylko to, by mieć dziecko i zaspokoić swój instynkt, lecz przede wszystkim to, aby moje dzieci były szczęśliwe, a posiadanie pełenj rodziny to jeden z warunków tego szczęćia (pomijam tu przypadki, gdy tata nie jest wart bycia z nim, nie interesuje się itp.)

ona jest mloda i naprawde glupia.

tez czasem mysle czy byli by razem....

tylko zle ze nie podala go o alimenty.
ale to przez matke moja...achhhh

Na to się nie ma wpływu. Mam na myśli wybór świadomy.

Nie wiem co o tym sądzić, rozumiem, że instynkt macierzyński potrafi być bardzo silny,a potrzeba posiadania dziecka - ogromna. Pamiętam jak kiedyś sama myślałam o tym, że nawet jak nie będę miała męża to chociaż spróbuję zostać matką, bardzo pragnęłam mieć rodzinę, męża, dzieci. Skoro taki układ nie byłby mi dany, pragnęłabym chociaż namiastki... Rozumiem jednak, że dzieciom, które nie chowają się w pełnej rodzinie, jest trudniej. Nie wiem jednak czy ta świadomość powstrzymałaby mnie przed macierzyństwem. Może i jest to myślenie egoistyczne, ale przecież dałabym temu dziecku całą siebie, całą swoją miłość...

Różne są sytuacje w życiu, ludzie się rozwodzą, inni nie dorastają do odpowiedzialność,a jeszcze inni umierają, każdy z nich opuszcza swoje dzieci...Ale pamiętam wypowiedź koleżanki, której ojciec odszedł do innej kobiety: Zawsze mi brakowało ojca, ale miałam mamę, na którą zawsze mogłam liczyć i dzięki niej byłam szczęśliwa...

Zastanawiam się, czy osoba o której jest napisane pod tematem podała powody swojej decyzji. To by wiele wyjaśniło i pozwoliło być może spojrzeć na sprawę wielu osobom trochę mniej wrogo. Może... albo raczej nie :)

Ty akurat tak.

Nie spotkałam tej osoby bezpośrednio więc nie mam pojęcia.

Ojciec tej koleżanki po jakimś czasie chciał do nich wrócić, matka się nie zgodziła, nie potrafiła wybaczyć mu zdrady, dokonała świadomego wyboru, wolała samotne macierzyństwo niż życie ze zdrajcą... Czy i ona postąpiła egoistycznie?!