Mój syn może być zastraszany!

Czemu? Ze względu  na  bliskie  pokrewieństwo  osoby  z rodziny  byłej żony pełniącej  funkcję kuratora ,która może  ma  kontakt  z  kuratorem  nadzorującym  sprawę. Dopiero opinia niezależnego kuratora synka okazała się być prawdziwa.
 W międzyczasie wzywałem tez policję, gdy  była żona nie chciała mi wydać  Kubusia do odbioru. Ale panowie policjanci przyjechali i pojechali, nic nie zrobili a raz nawet na wezwanie w ogóle nie przyjechali. Tak potraktowano mnie i moje prawa.

Nadszedł też dzień badań w RODK i co biegłe stwierdziły? Ze Kubuś tak reaguje na mój widok od czasu tego „rzekomego” porwania i  swoją opinię oparły tylko na tym.  Dla mnie ta opinia była szokiem , nie spodziewałem się tego. Jest nieprawdziwa i niczym nie poparta. Przecież mam nagrania ze spotkań z Kubą i jest na nich, że normalnie się bawimy a jego stosunek do mnie zmienia się po miesiącu od tego zajścia. Padłem ofiarą błędów urzędników , którzy są bezkarni i nie można im nic udowodnić.

W październiku 2012 r do RPD złożyłem całą dokumentację  z nadzieją, że on mi pomoże bo od tego przecież jest. Zawiadomiłem też Prokuraturę o popełnieniu przestępstwa przez byłą żonę, o znęcaniu się psychicznym  nad synem i zostałem zignorowany. Nie podjęto żadnego dochodzenia.   W Sądzie było podobnie,  mój wniosek o przymusowe odebranie dziecka do kontaktu z ojcem został odrzucony.  Dodatkowo chciałem aby obecny psycholog zaobserwował moją więź emocjonalną z  synkiem i jak dziecko zachowuje się po chwili  bez obecności matki.  Żyjemy w państwie prawa ale nie wszyscy są wobec niego równi, na pewno nie ojcowie walczący o swoje dzieci. Nas traktuje się jak obywateli 2 kategorii, ignoruje po prostu. Dlaczego tak mnie potraktowano przecież urzędy są aby pomagać ludziom, dlaczego odrzucono moje wnioski ?

W dniu  7 marca 2012 r.  na rozprawie Sędzia zaproponował mi ugodę polegającą na tym, abym wycofał wniosek o przymusowe widzenia z synkiem  i zgodził się na widzenia z dzieckiem ale  u matki. Gdy się nie zgodziłem na to  i chciałem, aby ta sprawa była kontynuowana, Sędzia powiedział wprost,  że nagrań nie będzie słuchał, bo to nie jest sprawa do wyjaśniania, kiedy tak naprawdę dziecko zaczęło się bać i czego.  Że jedyna możliwość, aby te nagrania były przesłuchiwane jest sprawa o odebranie praw rodzicielskich a odebrać matce dziecko jest niemożliwe. W zabezpieczeniu dostałem kontakty w miejscu zamieszkania synka w obecności kuratora, za którego ja muszę w całości płacić.   W rezultacie to ja zostałem ukarany a była żona , która manipuluje dowodami i dzieckiem,  składa fałszywe zeznania i znęca psychicznie nad naszym synem jest bezkarna.

Dodatkowy absurd w sprawie kurator wizytująca  w domu  byłej żony  celem  sprawdzenia warunków mieszkaniowych,  pisze o bardzo dobrych warunkach i niesamowitej czystości  , czego nie potwierdza  fakt, że  na  ścianach  widoczny  jest  grzyb oraz  zacieki  po  spływającej  wodzie . Zdjęcia  zostały  załączone   do  akt sprawy nikt ich nie oglądał. Ze względu  na  bliskie  pokrewieństwo  osoby  z rodziny  byłej żony pełniącej  funkcję kuratora ,która może  mieć  kontakt  z  kuratorem  nadzorującym  sprawę .

RPD po 8 miesiącach analizowania sprawy na najważniejszą kwestię nie odpowiedział kiedy Kubuś zaczął się mnie bać . A prosiłem go o to bo kluczowa kwestia w sprawie.
Sprawa toczy się od kwietnia 2012 do dzisiaj do czerwca 2013 r i nadal nie została zakończona nawet nie wiem kiedy będzie następna rozprawa i ile czasu to jeszcze potrwa. Tak to wygląda biurokracja i biurokracja a dobro mojego dziecka na samym końcu. A ja musze patrzeć jak mój synek  jest krzywdzony i nic nie mogę zrobić aby ulżyć jego cierpieniu.  Bo cały aparat sądowniczy oraz instytucje powołane do pomocy dzieciom tak naprawdę niewiele robią aby im pomóc. 

A mój synek to  nie ten sam chłopczyk co kiedyś. Jeszcze rok temu był radosny, uśmiechnięty, żywiołowy, otwarty do ludzi i świata a dzis jest zastraszony, zestresowany, zamknięty w sobie, apatyczny.  Jestem tylko Tatą i chcę wychowywać swoje dziecko tylko tyle ale w naszym kraju to aż tyle."

Wysłuchała: Agnieszka Pędziwiatr