Przeczytałem w dzisiejszej Angorze ciekawy list czytelnika, w którym pośrednio poruszył ten problem. Jego zdaniem dużo zdrowszy społecznie jest taki system, w którym tylko mężczyzna pracuje zawodowo i jest z tej pracy w stanie utrzymać rodzinę, natomiast kobieta zajmuje się dziećmi i domem. Uzasadnia to lepszym dopilnowaniem dzieci, zdrowszym i tańszym żywieniem, lepiej zadbanym domem i innymi podobnymi argumentami.
Ja dodaję od siebie jeszcze jeden; praca zawodowa kobiet doprowadziła do eksplozji różnych patoligii społecznych oraz zwiększyła liczbę rozwodów, między innymi poprzez ułatwienie kontaktów międzyludzkich oraz gloryfikację postaw egoistycznych.
Czy gdyby system podatkowy został tak przebudowany, że Wasze rodziny mogły by się utrzymać na przyzwoitym poziomie tylko z pracy męża, to czy chciałybyście pracować?
Podpisuję się pod tym rękami i nogami (choć tej sztuki jeszcze nie opanowałam)!
u mnie dwójka , 27 lat więc normę mam chyba wyrobioną, 
Poczytałam wątki o kurach domowych i pomyślałam że może wypowiedzą się dzieci
takich domowych kur. Chciałabym napisać co z życia mojej mamy zgadzało się ze
stereotypami a co nie:
Tak:
-zaniedbała się w domu pod względem wyglądu
-kiedy wyrośliśmy przez wiele lat nie miała co ze sobą zrobić
i myślę że była tym sfrustrowana
-nie rozwinęła się szczególnie siedząc przy garach i dzieciach
-straciła jakąś odwagę życiową i ochotę do zabawy (myślę że mimo iż
zaprzeczała miała problem z zaakceptowaniem siebie bo była bardzo ładną
kobietą we wczesnej młodości a potem bardzo się zaniedbała. Inna rzecz że w
końcu po urodzeniu trzeciego późnego dziecka mając 43 lata wzięła się za
siebie i schudła bardzo i zaczęła o siebie na jakiś czas dbać)
- długo miała żal do siebie i do świata że życie upłynęło jej na praniu
gotowaniu i obsługiwaniu nas (niestety)- w końcu ten żal chyba jej przeszedł
ale miało to związek z życiem duchowym całej mojej rodziny i chyba nieczęsto
się tak zdarza.
NIE:
- tata nigdy jej nie zdradził, powiem że kochał ją bardzo aż do końca jej życia
- dzieci jej nie zostawiły, oboje z bratem zaopiekowalibyśmy się nią gdyby
dożyła późnej starości, dostałaby od nas nie tylko osławioną szklankę wody ale
i wszystko co potrzebne + ogromną miłość. Tak samo z tatą którego uwielbiam i
którym zaopiekowałabym się w razie potrzeby bez chwili wahania.
- Nie denerwowało mnie kiedy dzwoniła do mnie, wręcz przeciwnie sama dzwoniłam
i gadałyśmy dłuuugo 
Więc kobieta spokojnie pójdzie do pracy a mężczyzna zajmie się gotowaniem , praniem i sprzątaniem....
Doskonale wiesz. Na szczęście nie wszyscy sa tacy sami. Iza to ma szczęście :-)
