Przesadna hipochondria czy podstawa zaufania? - Forum

1

dziecinka

Zarejestrowany: 07-05-2008 11:21 . Posty: 26147

10 maja 2010 22:13 | ID: 207731

efekt rozwiązłości i braku zaufania.

2

Ulinka

Zarejestrowany: 20-10-2009 20:42 . Posty: 6675

10 maja 2010 22:48 | ID: 207757

Ja to widze inaczej. Jako wyraz rozsądku i odpowiedzialności.

3

Tigrina

Zarejestrowany: 26-11-2009 23:06 . Posty: 4674

10 maja 2010 22:51 | ID: 207759

dziecinka napisał 2010-05-10 22:13:16

efekt rozwiązłości i braku zaufania.

Też tak uważam. Jeżeli dwoje ludzi ufa sobie, to jeżeli jedna z tych osób powie, że nie ma powodu do takich badań, to druga osoba będzie w to wierzyć. Oczywiście wzajemnie. Jest to wiec efekt rozwiązłości całego młodego społeczeństwa, bo zaufania nie musimy mieć od razu, a przeszłości też nie da się cofnąć. Ale tu też zaczynają się inne refleksje. Skoro oboje decydują się na takie badania od razu, zanim zaczną sobie ufać, to może w tą sferę "wchodzą" zbyt szybko? No bo zastanówmy się- poznaje się dwoje ludzi, ktoś ma chorobę weneryczną, mija kilka-kilkanaście miesięcy, zanim zaczną współżyć ze sobą, można więc w tym czasie ewentualna chorobę wyleczyć. Skoro więc takie badania robią, to może za szybko decydują się na te sferę życia razem? Może zbyt instrumentalnie traktują tę sferę życia?

4

Tigrina

Zarejestrowany: 26-11-2009 23:06 . Posty: 4674

10 maja 2010 22:55 | ID: 207761

Poza tym, zaufanie zaufaniem, a wiedza wiedzą. Miałam kiedyś nadżerkę przez tampony, też wcześniej nie wierzyłam w taką możliwość, a jednak zdarza się, choć niezwykle rzadko i związana jest częściowo z alergią, a jeszcze piętnaście lat temu kobieta z "czymś takim" byłaby traktowana jako rozwiązła...

5

Ulinka

Zarejestrowany: 20-10-2009 20:42 . Posty: 6675

10 maja 2010 23:35 | ID: 207773

Tigrino, nie bardzo zrozumiały jest dla mnie Twój wywód. Zwracam Ci uwagę, że mowa jest o ludziach dorosłych. W dzisiejszych czasach trudno byłoby zakładać, że dorosli ludzie żyją w celibacie. Uważam, że jeśli zakładając nowy związek decydują się na badania, wykazują tym samym dużą odpowiedzialność i wiele zdrowego rozsądku.

6

Tigrina

Zarejestrowany: 26-11-2009 23:06 . Posty: 4674

11 maja 2010 00:29 | ID: 207781

Ulinka napisał 2010-05-10 23:35:59

Tigrino, nie bardzo zrozumiały jest dla mnie Twój wywód. Zwracam Ci uwagę, że mowa jest o ludziach dorosłych. W dzisiejszych czasach trudno byłoby zakładać, że dorosli ludzie żyją w celibacie. Uważam, że jeśli zakładając nowy związek decydują się na badania, wykazują tym samym dużą odpowiedzialność i wiele zdrowego rozsądku.

Możę ja po prostu trochę staroświeckie zdanie mam na ten temat?

Ale naprawdę, jak Dziecinka, uważam, że takie badania "na początku" związku to efekt rozwiązłości i braku zaufania w społeczeństwie. Zgadza się, mowa tu o ludziach dorosłych. O dorosłych osobach, którzy są za siebie odpowiedzialni. Nikt nikomu nie każe żyć w celibacie. Ale odpowiedzialność to także "niewiązanie się z kim popadnie" przed związkiem, na którym zacznie nam zależeć. Gdybym powiedzmy złapała jakąś chorobę weneryczna przez byłego partnera (zakładam, że mogłoby się tak ewentualnie stać, skoro czasami tak bywa, a w tej chwili tylko i wyłącznie rozważam hipotetyczną sytuację), powiedzmy, że dowiedziałabym się, że mnie zdradzał, to po takim związku na pewno byłabym u ginekologa w celu wykluczenia jakiejś choroby i jeżeli taka chorobę bym miała, to starałabym się ją wyleczyć, zanim bym się znowu za kimś zaczęła rozglądać. Na przyszłego mężczyznę też nie wybrałabym kogoś, o kim wiedziałabym, że przede mną miał "stada". Z Kochanym mieliśmy bardzo dużo czasu, żeby się poznać, pracowaliśmy razem, jeżeli nie miałabym do Niego zaufania, to w ogóle w związek z Nim bym się nie "pakowała". Dlatego właśnie uważam, że takie badania to po części efekt rozwiązłości społeczeństwa, a nie dojrzałość jednostki. Trzeba się najpierw dobrze poznać, poznać rodzinę, znajomych, otoczenie, przeszłość partnera, wtedy można mówić o zaufaniu. Żadne badania tego nie rozwiążą. To tylko takie nowe "mydlenie oczu" które przynajmniej w w 20 procentach nie będzie wykluczać zdrad w przyszłości. Tak myślę.

7

Tigrina

Zarejestrowany: 26-11-2009 23:06 . Posty: 4674

11 maja 2010 00:34 | ID: 207782

No, ale jeżeli dwoje dorosłych ludzi '"z przeszłością" dopiero co się poznało, zaczęło im zależeć na sobie, chcą "od razu" iść ze sobą "do łóżka", to jak najbardziej będzie to odpowiedzialne w ich przypadku. Z moralności ich rozliczać nie będę, ich problem, czy będą sobie ufać i czy nie będą siebie zdradzać, nic o sobie więcej nie wiedząc...

8

Ulinka

Zarejestrowany: 20-10-2009 20:42 . Posty: 6675

11 maja 2010 01:17 | ID: 207785

Nie widzę różnicy w tym, czy od razu, czy też po paru miesiącach chcą iść ze sobą do łóżka. Jeśli któreś z nich miało wcześniej choćby jednego partnera, czy partnerkę, istnieje niebezpieczeństwo, że może być np. nosicielem wirusa HIV, HPV, albo żółtaczki czy innej choroby przenoszonej drogą płciową i na nic się zda tu zaufanie. "Z Kochanym mieliśmy bardzo dużo czasu, żeby się poznać, pracowaliśmy razem, jeżeli nie miałabym do Niego zaufania, to w ogóle w związek z Nim bym się nie "pakowała". Jeśli byliście dla siebie pierwszymi partnerami, to Ok, możemy tu mówić o zaufaniu w związku, jeśli nie - badanie byłoby dowodem odpowiedzialności za siebie i partnera. "Dlatego właśnie uważam, że takie badania to po części efekt rozwiązłości społeczeństwa, a nie dojrzałość jednostki. Trzeba się najpierw dobrze poznać, poznać rodzinę, znajomych, otoczenie, przeszłość partnera, wtedy można mówić o zaufaniu. Żadne badania tego nie rozwiążą. To tylko takie nowe "mydlenie oczu" które przynajmniej w w 20 procentach nie będzie wykluczać zdrad w przyszłości. Tak myślę."

9

Isiunia

Zarejestrowany: 13-03-2008 16:28 . Posty: 1733

11 maja 2010 09:44 | ID: 207883

Czasem nawet ktoś, kto wydaje się "b.porzadny", może kryć jakąś tajemnicę. Kiedyś czytałam artykuł o ludziach chorych na AIDS, nikt z otoczenia długo o tym nie wiedział, bo to przecież tacy porzadni ludzie, jak mogliby się zarazić...I to wcale nie przez zakażenie szpitalne itp... Kontrolowane zaufanie jest chyba jedną z najlepszych metod. Ja siebie znam, ale czy jestem w stanie znać kogoś drugiego tak dobrze, jak siebie? Kiedyś zrobienie sobie rentgena wywoływało obudzenie ;) Taki mamy świat, jakim go tworzymy....

10

usunięty użytkownik

11 maja 2010 09:59 | ID: 207893

Ulinka napisał 2010-05-11 01:17:10

Nie widzę różnicy w tym, czy od razu, czy też po paru miesiącach chcą iść ze sobą do łóżka. Jeśli któreś z nich miało wcześniej choćby jednego partnera, czy partnerkę, istnieje niebezpieczeństwo, że może być np. nosicielem wirusa HIV, HPV, albo żółtaczki czy innej choroby przenoszonej drogą płciową i na nic się zda tu zaufanie.

I nawet jeżeli nasz obecny parter miał tylko jednego partnera to zaufanie na nic się nie zda. Bo ta była osoba też kogos przed nim mogła mieć. I tak dalej... Nasze zaufanie do ukochanej osoby nie przenosi się wprost proporionalnie na innych ludzi. I z chorobami nie ma nic wspólnego. Bo nie mówimy o regularnym sprawdzaniu i badaniu się przez okres trwania związku, ale o czymś co mogło się wydarzyć dużo wcześniej niż się poznaliśmy.

Mój mężczyzna nr 2

11

Isabelle

Zarejestrowany: 03-07-2009 19:42 . Posty: 21159

11 maja 2010 10:04 | ID: 207897

Świat się zmienia, moralność też. Ludzie sypiają ze sobą. To fakt. Jeżeli mieliśmy innych partnerów warto sie przebadać. Dla siebie i tej osoby z którą chcemy stworzyć związek.

Słońce wstało zwariowało...

12

Ulinka

Zarejestrowany: 20-10-2009 20:42 . Posty: 6675

11 maja 2010 10:05 | ID: 207898

Isiunia, Dzięki za tą opinię. Może Twoja będzie bardziej przekonująca. Tigrina napisała "...Dlatego właśnie uważam, że takie badania to po części efekt rozwiązłości społeczeństwa, a nie dojrzałość jednostki. Trzeba się najpierw dobrze poznać, poznać rodzinę, znajomych, otoczenie, przeszłość partnera, wtedy można mówić o zaufaniu. Żadne badania tego nie rozwiążą. To tylko takie nowe "mydlenie oczu" które przynajmniej w w 20 procentach nie będzie wykluczać zdrad w przyszłości. Tak myślę." Tigrino, chyba się nie zrozumiałyśmy. Mam wrażenie, że mówimy o zupełnie innych sprawach. Może sprecyzujesz co to jest ta "rozwiązłość społeczeństwa". Czy jeśli jakaś kobieta wyjdzie za mąż za mężczyznę, który będzie jej pierwszym partnerem seksualnyma ona jego np. druga, czy trzecią partnerką, dobrze poznała jego rodzinę, znajomych, przeszłość i darzy go miłością i zaufaniem , to powinni zrobić badania, czy wystarczy zaufanie?

13

Malgonia

Zarejestrowany: 11-11-2009 19:42 . Posty: 319

12 maja 2010 08:26 | ID: 208431

Odpowiedź na #10

Mama Tymka napisał 2010-05-11 09:59:13

Ulinka napisał 2010-05-11 01:17:10

Nie widzę różnicy w tym, czy od razu, czy też po paru miesiącach chcą iść ze sobą do łóżka. Jeśli któreś z nich miało wcześniej choćby jednego partnera, czy partnerkę, istnieje niebezpieczeństwo, że może być np. nosicielem wirusa HIV, HPV, albo żółtaczki czy innej choroby przenoszonej drogą płciową i na nic się zda tu zaufanie.

I nawet jeżeli nasz obecny parter miał tylko jednego partnera to zaufanie na nic się nie zda. Bo ta była osoba też kogos przed nim mogła mieć. I tak dalej... Nasze zaufanie do ukochanej osoby nie przenosi się wprost proporionalnie na innych ludzi. I z chorobami nie ma nic wspólnego. Bo nie mówimy o regularnym sprawdzaniu i badaniu się przez okres trwania związku, ale o czymś co mogło się wydarzyć dużo wcześniej niż się poznaliśmy.

Zgadzam się i uważam, jeśli chodzi o nasze zdrowie a nawet życie, to warto się badać. Nie bądźmy naiwni, czasami przecież wszystko może okazać się fatalną pomyłką.

14

usunięty użytkownik

12 maja 2010 09:39 | ID: 208464

jeśli będziemy negatywnie lub podejrzliwie patrzeć na takie osoby , to faktycznie cała " moda" czy "trend" upadnie. A czasem naprawdę w kierunku zdrowia lepiej zrobić więcej niż mniej.

uśmiech jest najprawdziwszy, gdy jednocześnie uśmiechają się oczy...

15

aśka r

Zarejestrowany: 31-03-2009 15:19 . Posty: 3249

12 maja 2010 10:26 | ID: 208501

Ja jestem za robieniem badań jak tylko pojawi się najmniejszy cień szansy że może w jakikolwiek sposób dość do zarażenia. Tigrina Jeżeli kiedyś związałabyś się z facetem który się rozwiódł ale nie był taki że latał sobie na panienki i miałabyś do niego bezgraniczne zaufanie to jesteś pewna co wyprawiała jego żona? Przecież wystarczyłoby żeby choć raz go zdradziła a potem z nim spała żeby go zarazić.

16

Tigrina

Zarejestrowany: 26-11-2009 23:06 . Posty: 4674

12 maja 2010 20:24 | ID: 208821

Zacznę od tego, że ustosunkuję się do Was względem mojej sytuacji, bo to na mnie najeżdżacie po części i na moje w tej kwestii poglądy, a w moim przypadku moje poglądy bardzo odnoszą się do tego, jaka jest moja sytuacja, inne sytuacje po prostu rzadziej rozważam i raczej nie wtedy, gdy dotyczą one mojej osoby, stąd pewnie niezrozumienie. Nie mam Waszych doświadczeń, Waszej wiedzy, Waszych spostrzeżeń u innych osób, nie obrażajcie się więc na mnie i uszanujcie moje zdanie na ten temat.

Ulinka napisał 2010-05-11 01:17:10

Nie widzę różnicy w tym, czy od razu, czy też po paru miesiącach chcą iść ze sobą do łóżka. Jeśli któreś z nich miało wcześniej choćby jednego partnera, czy partnerkę, istnieje niebezpieczeństwo, że może być np. nosicielem wirusa HIV, HPV, albo żółtaczki czy innej choroby przenoszonej drogą płciową i na nic się zda tu zaufanie. "Z Kochanym mieliśmy bardzo dużo czasu, żeby się poznać, pracowaliśmy razem, jeżeli nie miałabym do Niego zaufania, to w ogóle w związek z Nim bym się nie "pakowała". Jeśli byliście dla siebie pierwszymi partnerami, to Ok, możemy tu mówić o zaufaniu w związku, jeśli nie - badanie byłoby dowodem odpowiedzialności za siebie i partnera. "Dlatego właśnie uważam, że takie badania to po części efekt rozwiązłości społeczeństwa, a nie dojrzałość jednostki. Trzeba się najpierw dobrze poznać, poznać rodzinę, znajomych, otoczenie, przeszłość partnera, wtedy można mówić o zaufaniu. Żadne badania tego nie rozwiążą. To tylko takie nowe "mydlenie oczu" które przynajmniej w w 20 procentach nie będzie wykluczać zdrad w przyszłości. Tak myślę."

Nie byliśmy dla siebie pierwszymi partnerami, ale rozmawialiśmy bardzo długo na ten temat. Przytaczać tematów i przykładów nie będę, bo to nasze sprawy intymne, mogę tylko Wam powiedzieć, że co do Kochanego nie mam podstaw, żeby uważać, że czymś mógłby być zarażony. Co do mnie- owszem, istniała przesłanka, bo robiłam sobie tatuaż nie w jakimś studio, ale całkowicie prywatnie, według mnie warunki sterylności były zapewnione, a jestem pod tym względem drobiazgowa. Jak chciałam potem zostać honorowym dawcą (nie mogłam ze względu na stałe słabe- dla mnie naturalne- wyniki krwi), to byłam badana również pod takim kątem, wątpliwości więc sama jako ja- nie mam. Kochany na to dowodów też ode mnie nie potrzebował.

Isiunia napisał 2010-05-11 09:44:59

Czasem nawet ktoś, kto wydaje się "b.porzadny", może kryć jakąś tajemnicę. Kiedyś czytałam artykuł o ludziach chorych na AIDS, nikt z otoczenia długo o tym nie wiedział, bo to przecież tacy porzadni ludzie, jak mogliby się zarazić...I to wcale nie przez zakażenie szpitalne itp... Kontrolowane zaufanie jest chyba jedną z najlepszych metod. Ja siebie znam, ale czy jestem w stanie znać kogoś drugiego tak dobrze, jak siebie? Kiedyś zrobienie sobie rentgena wywoływało obudzenie ;) Taki mamy świat, jakim go tworzymy....

Kochany nie jest uznawany przez wielu ludzi za "bardzo porządnego", bo jest nerwowy, wybuchowy, czasem nie hamuje słów, gdy go jakaś złość poniesie

A tak już na poważnie, to powiem, że nie mam przesłanek ku temu, by uważać, że coś przede mną krył, wiemy o sobie praktycznie wszystko, bo oboje nie należymy do osób, które chciałyby zachować coś przed sobą z przeszłości. Mogłabym się nawet pokusić o stwierdzenie, że wie o mnie więcej, niż moi rodzice, bo wie nawet, z jakimi emocjami zmagałam się w różnych okresach, a tego czasem rodzicom chciałam oszczędzić. Jest pierwszą i jedyna osobą, przed która się "otworzyłam" zupełnie, zresztą wiem, że ze wzajemnością. Ja wiem, że rzadko zdarzają się takie przypadki, żeby ludzie sobie tak bezgranicznie ufali, więc pewnie ciężko komuś w to uwierzyć, ja tez kiedyś nie wierzyłam, nikomu nie ufałam, ograniczone zaufanie do większości osób mam zresztą do dzisiaj.

Ulinka napisał 2010-05-11 10:05:43

Isiunia, Dzięki za tą opinię. Może Twoja będzie bardziej przekonująca. Tigrina napisała "...Dlatego właśnie uważam, że takie badania to po części efekt rozwiązłości społeczeństwa, a nie dojrzałość jednostki. Trzeba się najpierw dobrze poznać, poznać rodzinę, znajomych, otoczenie, przeszłość partnera, wtedy można mówić o zaufaniu. Żadne badania tego nie rozwiążą. To tylko takie nowe "mydlenie oczu" które przynajmniej w w 20 procentach nie będzie wykluczać zdrad w przyszłości. Tak myślę." Tigrino, chyba się nie zrozumiałyśmy. Mam wrażenie, że mówimy o zupełnie innych sprawach. Może sprecyzujesz co to jest ta "rozwiązłość społeczeństwa". Czy jeśli jakaś kobieta wyjdzie za mąż za mężczyznę, który będzie jej pierwszym partnerem seksualnyma ona jego np. druga, czy trzecią partnerką, dobrze poznała jego rodzinę, znajomych, przeszłość i darzy go miłością i zaufaniem , to powinni zrobić badania, czy wystarczy zaufanie?

Też myślę, że się nie zrozumiałyśmy, a stąd niewiele drogi do kłótni czasami. Ciężko jednoznacznie wyrazić, to co myślę mówiąc o "rozwiązłości społeczeństwa". Postaram się to wyrazić, ale mogę niechcący czegoś nie dopowiedzieć. Chodzi mi o to, że dzisiaj coraz częściej zdarzają się sytuacje, że: -po jakiejś imprezie dwoje ludzi nieznających się ląduje razem w łóżku, -dziewczyna nie wie, kto jest ojcem jej dziecka, -dwoje ludzi idzie "na randkę", kończy ja w łóżku", po czym spotykają się może jeszcze kilka razy, a potem dochodzą do wniosku, że "to nie to" i się rozstają, -para decyduje się zamieszkać ze sobą po dwóch, trzech miesiącach znajomości, mieszkają ze sobą, żyją ze sobą "jak mąż i żona", powiedzmy, rok czasu, potem rozstają się i wchodzą w następny związek, sytuacja się powtarza, i tak jeszcze kilka razy. Kiedyś to nie było do pomyślenia na taka skalę i tak oficjalnie. To mam na myśli, mówiąc "rozwiązłość społeczeństwa".

aśka r napisał 2010-05-12 10:26:53

Ja jestem za robieniem badań jak tylko pojawi się najmniejszy cień szansy że może w jakikolwiek sposób dość do zarażenia. Tigrina Jeżeli kiedyś związałabyś się z facetem który się rozwiódł ale nie był taki że latał sobie na panienki i miałabyś do niego bezgraniczne zaufanie to jesteś pewna co wyprawiała jego żona? Przecież wystarczyłoby żeby choć raz go zdradziła a potem z nim spała żeby go zarazić.

U mnie taki cień szansy się nie pojawił, nie widziałam więc sensu, żeby takich badań się domagać. Z rozwodnikiem się nie związałam, więc nie mam porównania. Z jednym rozwodnikiem miałam bliższe relacje, ale typowo przyjacielskie, jest on teraz naszym wspólnym przyjacielem.

17

aśka r

Zarejestrowany: 31-03-2009 15:19 . Posty: 3249

13 maja 2010 00:03 | ID: 208932

Tigrina napisał 2010-05-12 20:24:58

Zacznę od tego, że ustosunkuję się do Was względem mojej sytuacji, bo to na mnie najeżdżacie po części i na moje w tej kwestii poglądy, a w moim przypadku moje poglądy bardzo odnoszą się do tego, jaka jest moja sytuacja, inne sytuacje po prostu rzadziej rozważam i raczej nie wtedy, gdy dotyczą one mojej osoby, stąd pewnie niezrozumienie. Nie mam Waszych doświadczeń, Waszej wiedzy, Waszych spostrzeżeń u innych osób, nie obrażajcie się więc na mnie i uszanujcie moje zdanie na ten temat.

Ulinka napisał 2010-05-11 01:17:10

Nie widzę różnicy w tym, czy od razu, czy też po paru miesiącach chcą iść ze sobą do łóżka. Jeśli któreś z nich miało wcześniej choćby jednego partnera, czy partnerkę, istnieje niebezpieczeństwo, że może być np. nosicielem wirusa HIV, HPV, albo żółtaczki czy innej choroby przenoszonej drogą płciową i na nic się zda tu zaufanie. "Z Kochanym mieliśmy bardzo dużo czasu, żeby się poznać, pracowaliśmy razem, jeżeli nie miałabym do Niego zaufania, to w ogóle w związek z Nim bym się nie "pakowała". Jeśli byliście dla siebie pierwszymi partnerami, to Ok, możemy tu mówić o zaufaniu w związku, jeśli nie - badanie byłoby dowodem odpowiedzialności za siebie i partnera. "Dlatego właśnie uważam, że takie badania to po części efekt rozwiązłości społeczeństwa, a nie dojrzałość jednostki. Trzeba się najpierw dobrze poznać, poznać rodzinę, znajomych, otoczenie, przeszłość partnera, wtedy można mówić o zaufaniu. Żadne badania tego nie rozwiążą. To tylko takie nowe "mydlenie oczu" które przynajmniej w w 20 procentach nie będzie wykluczać zdrad w przyszłości. Tak myślę."

Nie byliśmy dla siebie pierwszymi partnerami, ale rozmawialiśmy bardzo długo na ten temat. Przytaczać tematów i przykładów nie będę, bo to nasze sprawy intymne, mogę tylko Wam powiedzieć, że co do Kochanego nie mam podstaw, żeby uważać, że czymś mógłby być zarażony. Co do mnie- owszem, istniała przesłanka, bo robiłam sobie tatuaż nie w jakimś studio, ale całkowicie prywatnie, według mnie warunki sterylności były zapewnione, a jestem pod tym względem drobiazgowa. Jak chciałam potem zostać honorowym dawcą (nie mogłam ze względu na stałe słabe- dla mnie naturalne- wyniki krwi), to byłam badana również pod takim kątem, wątpliwości więc sama jako ja- nie mam. Kochany na to dowodów też ode mnie nie potrzebował.

Isiunia napisał 2010-05-11 09:44:59

Czasem nawet ktoś, kto wydaje się "b.porzadny", może kryć jakąś tajemnicę. Kiedyś czytałam artykuł o ludziach chorych na AIDS, nikt z otoczenia długo o tym nie wiedział, bo to przecież tacy porzadni ludzie, jak mogliby się zarazić...I to wcale nie przez zakażenie szpitalne itp... Kontrolowane zaufanie jest chyba jedną z najlepszych metod. Ja siebie znam, ale czy jestem w stanie znać kogoś drugiego tak dobrze, jak siebie? Kiedyś zrobienie sobie rentgena wywoływało obudzenie ;) Taki mamy świat, jakim go tworzymy....

Kochany nie jest uznawany przez wielu ludzi za "bardzo porządnego", bo jest nerwowy, wybuchowy, czasem nie hamuje słów, gdy go jakaś złość poniesie

A tak już na poważnie, to powiem, że nie mam przesłanek ku temu, by uważać, że coś przede mną krył, wiemy o sobie praktycznie wszystko, bo oboje nie należymy do osób, które chciałyby zachować coś przed sobą z przeszłości. Mogłabym się nawet pokusić o stwierdzenie, że wie o mnie więcej, niż moi rodzice, bo wie nawet, z jakimi emocjami zmagałam się w różnych okresach, a tego czasem rodzicom chciałam oszczędzić. Jest pierwszą i jedyna osobą, przed która się "otworzyłam" zupełnie, zresztą wiem, że ze wzajemnością. Ja wiem, że rzadko zdarzają się takie przypadki, żeby ludzie sobie tak bezgranicznie ufali, więc pewnie ciężko komuś w to uwierzyć, ja tez kiedyś nie wierzyłam, nikomu nie ufałam, ograniczone zaufanie do większości osób mam zresztą do dzisiaj.

Ulinka napisał 2010-05-11 10:05:43

Isiunia, Dzięki za tą opinię. Może Twoja będzie bardziej przekonująca. Tigrina napisała "...Dlatego właśnie uważam, że takie badania to po części efekt rozwiązłości społeczeństwa, a nie dojrzałość jednostki. Trzeba się najpierw dobrze poznać, poznać rodzinę, znajomych, otoczenie, przeszłość partnera, wtedy można mówić o zaufaniu. Żadne badania tego nie rozwiążą. To tylko takie nowe "mydlenie oczu" które przynajmniej w w 20 procentach nie będzie wykluczać zdrad w przyszłości. Tak myślę." Tigrino, chyba się nie zrozumiałyśmy. Mam wrażenie, że mówimy o zupełnie innych sprawach. Może sprecyzujesz co to jest ta "rozwiązłość społeczeństwa". Czy jeśli jakaś kobieta wyjdzie za mąż za mężczyznę, który będzie jej pierwszym partnerem seksualnyma ona jego np. druga, czy trzecią partnerką, dobrze poznała jego rodzinę, znajomych, przeszłość i darzy go miłością i zaufaniem , to powinni zrobić badania, czy wystarczy zaufanie?

Też myślę, że się nie zrozumiałyśmy, a stąd niewiele drogi do kłótni czasami. Ciężko jednoznacznie wyrazić, to co myślę mówiąc o "rozwiązłości społeczeństwa". Postaram się to wyrazić, ale mogę niechcący czegoś nie dopowiedzieć. Chodzi mi o to, że dzisiaj coraz częściej zdarzają się sytuacje, że: -po jakiejś imprezie dwoje ludzi nieznających się ląduje razem w łóżku, -dziewczyna nie wie, kto jest ojcem jej dziecka, -dwoje ludzi idzie "na randkę", kończy ja w łóżku", po czym spotykają się może jeszcze kilka razy, a potem dochodzą do wniosku, że "to nie to" i się rozstają, -para decyduje się zamieszkać ze sobą po dwóch, trzech miesiącach znajomości, mieszkają ze sobą, żyją ze sobą "jak mąż i żona", powiedzmy, rok czasu, potem rozstają się i wchodzą w następny związek, sytuacja się powtarza, i tak jeszcze kilka razy. Kiedyś to nie było do pomyślenia na taka skalę i tak oficjalnie. To mam na myśli, mówiąc "rozwiązłość społeczeństwa".

aśka r napisał 2010-05-12 10:26:53

Ja jestem za robieniem badań jak tylko pojawi się najmniejszy cień szansy że może w jakikolwiek sposób dość do zarażenia. Tigrina Jeżeli kiedyś związałabyś się z facetem który się rozwiódł ale nie był taki że latał sobie na panienki i miałabyś do niego bezgraniczne zaufanie to jesteś pewna co wyprawiała jego żona? Przecież wystarczyłoby żeby choć raz go zdradziła a potem z nim spała żeby go zarazić.

U mnie taki cień szansy się nie pojawił, nie widziałam więc sensu, żeby takich badań się domagać. Z rozwodnikiem się nie związałam, więc nie mam porównania. Z jednym rozwodnikiem miałam bliższe relacje, ale typowo przyjacielskie, jest on teraz naszym wspólnym przyjacielem.

Tigrina jednak sobie zaprzeczyłaś bo twierdzisz że jednak przeszłaś takie badania co powoduje że jednak nie musieliście ich robić w takim celu żeby być pewnym że możecie wziąć za siebie nawzajem odpowiedzialność. Ja nie najeżdżałam na Ciebie w sensie samych poglądów ale w sensie tego że nie dopuszczasz okoliczności które mogą spowodować żeby ludzie mimo iż mają do siebie pewność to jednak do swoich byłych partnerów 100% pewności nie ma i tu nie tyle chodzi o rozwodników (potraktowałaś moje słowa zbyt dosłownie) tylko ja podałam jeden z takich przypadków. Uważam że lepiej pójść na takie badania na początku związku niż potem miałoby coś niespodziewanego się jednak okazać. A także to że kogoś poprosimy żeby poszedł razem z naimi na takie bdania wcale nie oznacza że mu nie ufamy albo że uważamy go za rozwiązłego.

18

Tigrina

Zarejestrowany: 26-11-2009 23:06 . Posty: 4674

14 maja 2010 07:16 | ID: 209436

aśka r napisał 2010-05-13 00:03:05

Tigrina jednak sobie zaprzeczyłaś bo twierdzisz że jednak przeszłaś takie badania co powoduje że jednak nie musieliście ich robić w takim celu żeby być pewnym że możecie wziąć za siebie nawzajem odpowiedzialność. Ja nie najeżdżałam na Ciebie w sensie samych poglądów ale w sensie tego że nie dopuszczasz okoliczności które mogą spowodować żeby ludzie mimo iż mają do siebie pewność to jednak do swoich byłych partnerów 100% pewności nie ma i tu nie tyle chodzi o rozwodników (potraktowałaś moje słowa zbyt dosłownie) tylko ja podałam jeden z takich przypadków. Uważam że lepiej pójść na takie badania na początku związku niż potem miałoby coś niespodziewanego się jednak okazać. A także to że kogoś poprosimy żeby poszedł razem z naimi na takie bdania wcale nie oznacza że mu nie ufamy albo że uważamy go za rozwiązłego.

Nie zaprzeczyłam sobie, badania takie miałam parę lat przed poznaniem Kochanego, a byłam potem jeszcze w innym kilkuletnim związku. Z mojej strony uważam, że po prostu wykluczyłam coś, co mogło być u mnie zagrożeniem i nie robiłam takich badań celowo. Rozumiem, że mogłaś nie mieć zaufania na początku do swojego partnera, ale Ty mnie też spróbuj zrozumieć, nie chcę się z Tobą kłócić.

19

Ulinka

Zarejestrowany: 20-10-2009 20:42 . Posty: 6675

14 maja 2010 12:42 | ID: 209650

Tigrina napisał 2010-05-14 07:16:17

aśka r napisał 2010-05-13 00:03:05

Tigrina jednak sobie zaprzeczyłaś bo twierdzisz że jednak przeszłaś takie badania co powoduje że jednak nie musieliście ich robić w takim celu żeby być pewnym że możecie wziąć za siebie nawzajem odpowiedzialność. Ja nie najeżdżałam na Ciebie w sensie samych poglądów ale w sensie tego że nie dopuszczasz okoliczności które mogą spowodować żeby ludzie mimo iż mają do siebie pewność to jednak do swoich byłych partnerów 100% pewności nie ma i tu nie tyle chodzi o rozwodników (potraktowałaś moje słowa zbyt dosłownie) tylko ja podałam jeden z takich przypadków. Uważam że lepiej pójść na takie badania na początku związku niż potem miałoby coś niespodziewanego się jednak okazać. A także to że kogoś poprosimy żeby poszedł razem z naimi na takie bdania wcale nie oznacza że mu nie ufamy albo że uważamy go za rozwiązłego.

Nie zaprzeczyłam sobie, badania takie miałam parę lat przed poznaniem Kochanego, a byłam potem jeszcze w innym kilkuletnim związku. Z mojej strony uważam, że po prostu wykluczyłam coś, co mogło być u mnie zagrożeniem i nie robiłam takich badań celowo. Rozumiem, że mogłaś nie mieć zaufania na początku do swojego partnera, ale Ty mnie też spróbuj zrozumieć, nie chcę się z Tobą kłócić.

Tigrino, tu nie o kłótnie chodzi a o wymianę poglądów. Jeśli już podałaś swój przykład, odnosimy się do niego. To co napiszę poniżej nie kieruję bezpośrednio do Ciebie. Nie odbieraj tego tak. Piszę ogólnie: Jeszcze raz powtórzę, badanie może być zbyteczne tylko wtedy, gdy dwie osoby są dla siebie pierwszymi i jedynymi partnerami. Jeśli tak nie jest, takie bezgraniczne zaufanie, jest w mojej ocenie przejawem lekkomyślności, jeśli nie głupoty. Brakiem odpowiedzialności.

20

usunięty użytkownik

14 maja 2010 16:25 | ID: 209735

Ulinka napisał 2010-05-14 12:42:49

Tigrina napisał 2010-05-14 07:16:17

aśka r napisał 2010-05-13 00:03:05

Tigrina jednak sobie zaprzeczyłaś bo twierdzisz że jednak przeszłaś takie badania co powoduje że jednak nie musieliście ich robić w takim celu żeby być pewnym że możecie wziąć za siebie nawzajem odpowiedzialność. Ja nie najeżdżałam na Ciebie w sensie samych poglądów ale w sensie tego że nie dopuszczasz okoliczności które mogą spowodować żeby ludzie mimo iż mają do siebie pewność to jednak do swoich byłych partnerów 100% pewności nie ma i tu nie tyle chodzi o rozwodników (potraktowałaś moje słowa zbyt dosłownie) tylko ja podałam jeden z takich przypadków. Uważam że lepiej pójść na takie badania na początku związku niż potem miałoby coś niespodziewanego się jednak okazać. A także to że kogoś poprosimy żeby poszedł razem z naimi na takie bdania wcale nie oznacza że mu nie ufamy albo że uważamy go za rozwiązłego.

Nie zaprzeczyłam sobie, badania takie miałam parę lat przed poznaniem Kochanego, a byłam potem jeszcze w innym kilkuletnim związku. Z mojej strony uważam, że po prostu wykluczyłam coś, co mogło być u mnie zagrożeniem i nie robiłam takich badań celowo. Rozumiem, że mogłaś nie mieć zaufania na początku do swojego partnera, ale Ty mnie też spróbuj zrozumieć, nie chcę się z Tobą kłócić.

Tigrino, tu nie o kłótnie chodzi a o wymianę poglądów. Jeśli już podałaś swój przykład, odnosimy się do niego. To co napiszę poniżej nie kieruję bezpośrednio do Ciebie. Nie odbieraj tego tak. Piszę ogólnie: Jeszcze raz powtórzę, badanie może być zbyteczne tylko wtedy, gdy dwie osoby są dla siebie pierwszymi i jedynymi partnerami. Jeśli tak nie jest, takie bezgraniczne zaufanie, jest w mojej ocenie przejawem lekkomyślności, jeśli nie głupoty. Brakiem odpowiedzialności.

Zaufanie, jest jedną z podstaw trwałego związku. Ufasz komuś "bezgranicznie", albo nie ufasz mu wcale. Nie da się ufać komuś "tylko trochę", tak samo, jak nie można częściowo wysiąść z jadącego pociągu.

Mój adres e-mail
Hasło
Zapamiętaj mnie	Zaznacz jeśli chcesz logować się automatycznie

Przesadna hipochondria czy podstawa zaufania? - Forum

Wątek: Przesadna hipochondria czy podstawa zaufania?