Powstanie Warszawskie.Czy było potrzebne ?

Zgadzam się z Izą. Nie nam oceniać, czy było potrzebne!

Bo co to znaczy: potrzebne?

To znaczy, czy doprowadziło do zwycięstwa? Jak wiemy, nie.

A może potrzebne tym ludziom - by coś zrobić, by pokazać, że się nie poddają, by nie siedzieć z założonymi rękami? W tym sensie na pewno tak.

A ja tak nie do końca się zgodzę, bo swoimi czynami Powstańcy dali dobitnie wyraz temu, w co wierzyli.

Ale z czym konkretnie się nie zgadzasz Bartt?

Temat Powstania Warszawskiego to bardzo kontrowersyjny temat już od czasu powstania tego pomysłu.

My Polacy jesteśmy narodem am-bitnym walecznym i przy tym nie zawsze zastanawiającym się nad konsekwencjami.

Tak tez było przy Powstaniu Warszawskim zwyciężyła młoda pełna siły do walki odwaga.

 W tamtych czasach takie przedsięwzięcie było jakaś nadzieja na zmiany tych strasznych czasów na lepsze.

Nie neguje odwagi tych ludzi ,ale z drugiej strony widzę tysiące dzieci ich matki które mogły żyć a oddały życie za Polskę.

To im należało by składać hold w ta rocznice to ludność cywilna tak naprawdę została bohaterami tego zrywu ku  wolności=śmierci.

To oni powinni stać pierwsi na piedestale chwały bo to oni zapłacili największą cenę wbrew swojej woli.

Powstańcy powinni być postrzegani jako ludzie którzy spowodowali nie potrzebna śmierć dziesiątek tysięcy ludzi a jednocześnie stali się tez bohaterami, pokazali światu ze istnieje gdzieś na wschodzie Europy miasto które postawiło się hitlerowskiemu reżimowi.

I może nich tak zostanie.

http://www.youtube.com/watch?v=Cxb5H77wYt0&feature=related

Powstańcy powinni być postrzegani jako ludzie którzy spowodowali nie potrzebna śmierć dziesiątek tysięcy ludzi a jednocześnie stali się tez bohaterami, pokazali światu ze istnieje gdzieś na wschodzie Europy miasto które postawiło się hitlerowskiemu reżimowi.

Mnie nikt nie uczył. że Powstanie Warszawskie było niepotrzebne. Zawsze oddawalismy hołd poległym i żołnierzom i ludności cywilnej. I Synom i Córkom i Matkom i Ojcom. Uczono nas, że był to patrioryczny zryw młodych ludzi. Wbrew logice, wbrew rządowi, wbrew wrogowi. I może właśnie dzięki tym poległym jesteśmy tu i teraz.

Nie udawadniajmy na siłę, że było nie warto. Z szacunku dla tych, którzy brali udział w powstaniu ta rozmowa jest w ogóle nie potrzebna. Nie nam oceniać... powinniśmy podziwiać bo mało kto z nas zachował by się tak samo.

To nie Powstańcy spowodowali tę smierć tylko Okupanci.

Zgadzam się w całej rozciagłości z Tobą Kasiu.

Patzrąc na to, co sie tu pisze, dziś w obliczu wojny większość z nas siedziałaby w domach z podkulonymi ogonami.

O nawet części odwagi tych ludzi mozemy tylko pomarzyć.

Nie wiem jak zachowaliby się Polacy w obliczu wojny teraz, ale myślę, że nie byłoby tak źle, jak piszecie. Wspólny wróg niesamowicie jednoczy. Taka refleksja mnie naszła, że wtedy przynajmniej było jasne: ten swój, tamten wróg - wroga bij! A teraz często trudno odróżnić wroga od przyjaciela... 

Próba zrzucenia odpowiedzialności za śmierć tysięcy ludzi na powstańców to najdelikatniej <!!> mówiąc chamstwo i ignorancja, co już wcześniej pisałem. Winę ponoszą Niemcy i Sowieci, a nie ludzie, którzy pokochali wolność. 

Można pisać, że rocznica to czczenie klęski. Ja oddaję chwałę bohaterom. 

A to co powiedział min. Sikorski... cóż, przeszło póki co bez większego echa w mediach, przynajmniej mainstreamowych. Szkoda, bo takie wypowiedzi powinny być piętnowane, jeśli padają z ust tak wysoko postawionej osoby. 

A mozesz przytoczyć Bartt, bo nie miałam okazji słyszeć?

Co do zachowania w obliczu wojny - miejmy nadzieję, ze byłoby tak jak piszesz, choc nastawienie niektórych ludzi mnie przeraża...

Sikorski po raz kolejny pokazał, że jest totalnym burakiem - całkowicie się z tym zgadzam.

Deprecjonowanie znaczenia Powstania Warszawskiego... Owszem, można powiedzieć że to był głupi, beznadziejny zryw. Takich zresztą w historii Polski jest wiele - Sobieski pod  Wiedniem, husaria pod Kircholmem, cud nad Wisłą... Te akurat zakończyły się sukcesem. Ale co byłoby, gdyby Piłsudski powiedział w 1920 roku - żołnierze, przewaga wroga jest miażdżąca, nie mamy szans, poddajemy się?

Zapewne dyskusje na tym forum toczylibyśmy po rosyjsku.

Nie można rozpatrywać powstania na zasadzie "zginęło 18.000 powstańców i 00.000 ludzi". nie licytujmy sie tu liczba ofiar - do solidarnej walki stanęła cała Warszawa.

A ludzie ginęli bo ci, którzy mogli i powinni im przyjść z pomocą, stali kilkanaście kilometrów dalej i spokojnie przyglądali się rzezi.

No to się popisał, faktycznie...

To, co powiedział Sikorski, to rzeczywiście dużej miary buractwo.

A jeden z powstańców, którzy dziś żyją, powiedział, że nigdy mu nie przyszło do głowy, że nie miałby wziąć udziału w powstaniu. I to piękne słowa. Był w stanie podjąć ryzyko dla ważnej sprawy. Chwała tym ludziom, którzy walczyli.

Moim zdaniem nie było potrzebne-umierały dzieci i cywile.Bardziej na medale zasługują więźniowie Obozów koncentracyjnych.

Czy az tak bez echa? Nie wiem jak w TVP ale TVN mu raczej ostro tyłek za to skopało.

Anketrin - dzieci i cywile umierali przez cały okres wojny. Nie rozumeim, dlaczego dostrzega się śmierć tylko w Powstaniu? I tak jak napisał Notak - w dodatku wini się Powstańców za tę śmierć?

Być może powinni przewidzieć, ze się nie uda, ale...nadzieja umiera ostatnia...

W żadej śmierci nie ma sensu. W walce jest. I warto o tym pamiętać.

I znowu się z Tobą zgadzam Kasiu.

Dodam jeszcze, że sens jest w nadziei - zawsze.

Właśnie - nadzieja umiera ostatnia...

w tym wątku już się wypowiedziałam - mimo to nie rozumiem (jak Mama Julki), dlaczego śmierć dostrzega się tylko w Powstaniu. Każdego dnia przed Powstaniem na ulicach Warszawy ginęli cywile. Nierzadko na pokaz.

Dzisiaj nie czujemy się tak związani z ojczyzną, z naszymi miastami, dzisiaj wolność się rozmyła. Ale...wartością ciągle jest rodzina. Gdyby Wasi bliscy byli zastraszani, zabijani, bici - choćbyście wiedzieli, że macie małe szanse na wygraną, rzucilibyście się do obrony. Bo inaczej po prostu nie można.