Czy jesteście pedantyczni? - Forum

Czasami mam dni, że jestem pedantyczna...zwłaszcza jak świeżo posprzątam;)

Poza tym da się ze mną żyć...chyba 

Ja też znam takie osoby, ale sama do pedantek nie należę. Lubię, jak jest czysto, ale przesadna dbałość o porządek mnie drażni, bo mieszkanie jest w końcu do mieszkania, a nie do chodzenia w nim na paluszkach i uważania, by nie nabrudzić albo czegoś nie przestawić.

W żadnym razie nie jestem pedantyczna! Ale mam w rodzinie kilku pedantów, szok, w mieszkaniu jak w muzeum, nie wiadomo czy można usiąść czy nie

pomyłka:)

O rany! Czytam Was i mnie przerażenie bierze! Nie mam laboratorium czy muzeum a zwykłe mieszkanie. Nawet trudno nazwać je super czystym przy dwójce małych dzieci i mężu bałaganiarzu. Gdy kogoś zapraszam to jest NORMALNIE. Ich dzieci kruszą ciastkami, moje paluszkami i jest fajnie. Nigdy nie sprzątam przy gościach. Dopiero, gdy wyjdą robię swoje i nawet nie angażuję w to męża, bo wiem, co on myśli o moim sprzątaniu.

Nie widzę też niczego złego w tym, że dzieci mają wyznaczone miejsce do rysowania kredkami czy lepienia ciastoliny i wiedzą, że tam mogą bałaganić ale nic nie może znaleźć się poza obszarem stolika. Nie bardzo rozumiem też rodziców, którzy przyzwalają na "bazgranie" po ścianach? Owszem, czasem dziecko w napływie weny twórczej dorwie się do kredek a rodzice arcydzieło zobaczą, gdy będzie już skończone - wtedy trudno... ale pozwalać? Podobnie jest u nas z jedzeniem. Jemy w kuchni my przy stole a dzieci w swoich krzesełkach (nie mamy jadalni). Czy to też coś złego, że dzieci nie biegają z kanapkami z dżemem i nie smarują kanapy? Owszem, do rączek "na wychodne" także (jak dzieci "normalnych") dostają produkty, które można odkurzyć (chrupki, ryż preparowany, chipsy jabłkowe), owoce i warzywa, które nie brudzą (kalarepa, jabłko, marchew).

Nie, raczej nie jestem, lubie ład, ale nie do przesady, zresztą mam dzieci więc to jest ... same wiecie.

nie jestem pedantką. uważam,że przy dzieciach takie osoby mają przekichane :) w naszym mieszkaniu porządek panuje tylko i wyłącznie w dniu sprzątania i to nie cały dzień ;)

i u nas tak jest.

Żadną pedantką nie jestem,ale w rodzinie mojego męża jest,nie lubię do niech jeździć bo nie wiem czy mogę usiąść czy nie,zresztą z dzieckiem nie za bardzo można,bo np.nakruszy,itp.
Lubię jak jest czysto,chociaż przy dziecko to wiecie jak to jest.....

Ha ha ha ja też myślałam że jestem sama na tym świecie.

Mam dokładnie tak samo, mój mąż to ma mnie czasem dość. Ale niech sie cieszy ze zawsze w domu czysto jest

Ja raczej w drugą stronę.

U mnie zawsze nieład artystyczny

Oj kiedyś taka byłam ale teraz już sobie odpuściłam bo życie nie na tym polega by zwracać uwagę na "duperele". Są o wiele ważniejsze sprawy.

Nie jestem :)

oj chciałabym czy mozna sie tego nauczyć. z moimi chłopami to bym musiała nie pracować by czysto było.

A ja mam dni w które drażnią mnie nie poodkładane rzeczy,ubrania nie pochowane.Ale odkąd mieszkam z teściami przestałam się robić pedantyczna,bo co sprzątne to za chwile przyjdzie jakaś łajza za przeproszeniem i naświni ,że wejść się nie da.Odkad mała się urodziła nie ścielimy łóżka,raz na jakiś czas,jest nam wygodniej.Ale przychodzi taki dzień,że muszę sprzątnąć i chociaż Julka wolałaby nie siedzieć w łóżeczku i sobie jęczy to sobie sprzątam.Kurze ścieram często jak ona zaśnie albo mężuś jest z nią na spacerze bo inaczej mała kichaPrzytłacza mnie to,że czasami zbyt dużo rzeczy nagromadzi się na krześle,biurku czy szafce i potrafię sprzątnąć to i o 2 w nocy.

Daleko mi do pedantki..raczej na odwrót...:)

Moja teściowa mi tak powtarza od jakiegoś czau. Za przykłady, że nadmierne sprzątanie jest złe jest w stanie podać milion prawdziwych historyjek z jej udziałem np.: kiedyś chciała posprzątać dokładnie i uznała, że pod telewizorem też - spadł jej (dawniej nie było płaskich); uznała, że czas wymyć plafon - potłukła; myła podłogę - na kolanach - by dokładniej - złapała ją jakaś rwa kulszowa... oj mogłaby ona takich przykładów podać więcej... ale mnie jeszcze niestety nie zniechęciła (choć czasem bym chciała żyć normalnie).

Pewnie mi się odmieni gdy wreszcie pójdę do pracy! Nie uda się pogodzić wszystkiego a na pewno nie będę sprzątała kosztem poświęcania czasu dzieciom i mężowi :)

przy Jowce raczej sie nie da , no i przy moim kochanym mezulku-balaganiarzu...

jest czysto poki oni mi na droge nie wejda..

a maly pokoik tam jes graciarnia-i obiecuje ze sprzatne...

i obiecuje.....

Oj, u mnie tak samo ;)

Haha u mnie jest tak samo. Jak mąż w pracy to pięknie posprzątane i ten porządek da się utrzymać. Mąż wraca, na fotemu w pokoju dziennym cała sterta :"wczorajszych" ubrań, w tym skarpetki, które jeszcze się nadają do chodzenia :) A ja tylko chodzę i zbieram.