Konkurs na Dzień Chłopaka! - Forum

Mama mi zawsze powtarzała, że każdy facet to duże dziecko. Przekonałam się o tym i ja, kiedy wyszłam za mąż;) Teraz mamy dwu i półletniego synka, a ja często powtarzam, że czuję się jakbym miała dwóch synów;) No i w ciągu miesiąca dołączy kolejny synek, a ja jedna kobietka na pokładzie;)

Mój mąż zamienia się w chłopaka szczególnie wieczorami, kiedy może zasiąść do swojej elektroniki lub do komputera. To jest jego pasja. 

Bardzo często wspominam sytuację, która do tej pory mnie rozbawia. Kiedy byłam w pierwszej ciąży, na samym poczatku musiałam pójść do szpitala. Strasznie przeżywałam tą rozłąkę z mężem, bałam się, że on jest taki samotny beze mnie w domu, że pewnie tęskni. No cóż...o swojej pomyłce przekonałam się, kiedy zostalam wypisana do domu w dniu, w którym się tego nie spodziewaliśmy. Mąż dosłownie w kilka minut musiał się zebrać i po mnie przyjechać, a więc nie zdąrzył nic zrobić w domu. Po powrocie złapałam się za głowę, bo nasze mieszkanie było zamienione w jedno wielkie pole majsterkowe. Elektronika, śrubki, narzędzia były dosłownie wszędzie, nawet w kuchni na umywalce! Okazało się, że mój mąż był calkiem szczęśliwy bez żony w mieszkaniu:D I jeszcze na domiar złego pół godziny niespodziewanie pojawiła się teściowa;)

No i oczywiście w chłopaka-dziecko mąż zamienia się za każdym razem, kiedy bawi się z naszym synkiem. Czasem mam wrażenie, że te zabawy jego bardziej bawią niż nasze dziecko:D

Ostatnio chcieliśmy synkowi kupić zdalnie sterowany samochód. Z racji tego, że Filipek jest jeszcze mały chciałam coś prostego w obsłudze, ładnego i wytrzymałego. Oczywiście mąż miał inną wizję i od razu zaczął szukać super wypasionej maszyny:D Bardziej chyba dla siebie niż dla dwuletniego dziecka;)

Skad ja to znam :) moj maz rowniez zachowuje sie jak maly chlopiec jesli przychodzi do kupna jakiegos autka dla 4letniego synka :) uwielbiam patrzec jak razem sa zadowoleni z jakiejs zabawki badz atrakcji :) wtedy moj duzy maz w moich oczach zamienia sie w male dziecko ktore jest nieraz gorsze niz synek :p nic tylko ich nagrac jaka frajde maja w takich momentach male i duze dzieci. Jeszcze dolaczy do tego roczny drugi synek ktory juz postawil pierwsze kroczki i tez zaczyna go wszystko interesowac

Bardzo lubię dziecięcą naturę mojego partnera. Budzi się ona w nim za każdym razem, kiedy widzi jakąś zabawkę- czy to swój ukochany i niezastąpiony motocykl, czy to zabawki dla chłopców typu kolejka, klocki, lego. :) Pojawia się wtedy w jego oczach niczym niezmącona dziecieca radość, którą chętnie obserwuję. Na codzień mój chłopak ma wiele zmartwień- praca, studia, rachunki itd... Chwile radosci pozwalają mu się oderwać od stresujących spraw, więc bardzo się cieszę, że ma on w sobie trochę z dziecka :) Uwielbiam dołączać wtedy do jego radości i korzystać z tego, ponieważ każda chwila śmiechu jest dla mnie w życiu ważna :) Myślę, że powiedzienie, że każdy mężczyzna ma coś z małego chłopca jest jak najbardziej słuszne, a od siebie dodałabym, że oni nigdy nie dorastają! Kiedy odwiedzamy znajomych, którzy mają małe dzieci, nie mogę oderwać partnera od zabawy z nimi. Bawią się w kowbojów, układają klocki, tarzają się po dywanie i głośno śmieją. Obserwuję to z radością, gdyż szczęście ukochanej osoby uważam za własne, ale także dlatego, że jestem pewna, że mój chłopak będzie w przyszłości dobrym, radosnym ojcem, który z przyjemnością będzie się bawiłz dziećmi. No i oczywiście złapie z nimi wspólny język dzięki swojej dziecięcej naturze ;)

Niby mężczyzna, a co do czego zachowuje się gorzej niż nie jeden mały chłopczyk?

Mówisz mu "do kąpieli" a on "zaraz pójdę" - jakbyś słyszała swego syna "no już idę.." po czym po pół godz jest to samo i za godz też?

Wraca a pracy, zamiast się przebrać chodzi w tych brudnych ciuchach jak dziecko.. nie zwraca na to uwagi..

Skarpetki pod łóżkiem, koło pralki, na szafie? Standard!

Nałożysz obiad.. zje, ale nie pozmywa po sobie.

Gdy nie ma mnie w domu woli chodzić głodny jak sobie coś samemu przygotować.. hah

DUŻE DZIECKO :) to jest on..

Tu niby 300km/h na motorze kawasaki ninja.. a  w domku.. dzidzia co nic sam nie zrobi :)

Za 2 miesiące synuś przychodzi na świat :) ciekawe jak wtedy się będzie zachowywał :) 

Gorzej niż Natanek??

Ojjj.. cięzko będzie mieć dwójkę dzieci.. dużego i małego bobaska :)

Moje Duże Dziecko =mąż najgorszy jest jak jest chory, byle katar = umiera, a poza tym idzie znieść te wierajace się skarpetki czy ubrania, nawet ten"lad" w półce z ubraniami, w który nie śmiem się wtrącać - grozi" kosą". Wszystko to jest do przyjęcia zwłaszcza że jak trzeba to zmienia się w kucharkę, sprzątaczkę czy itp. babskie zajęcia

Mój mężczyzna, na szczęście!!!!!, nie jest gadżeciarzem, nie kolekcjonuje nowinek komputerowych czy technologicznych, nie lubuje się w grach, no chyba, że chodzi o pasjansa ;). Za to gdy jesteśmy w sklepie z artykułami budowlanymi budzi się w nim dziecko. Widzę ten błysk w oku na widok wkrętarek, pił motorowych, kątówek i innych wyrzynarek. Chodzi, przegląda, testuje, włącza, wyłącza i .... chce mieć wszystkie oczywiście! :) A po powrocie do domu szybkie rozpakowywanie i można na nowo zachwycać się swoim cudem. Tak, zdecydowanie lubię ten aspekt dziecięcej natury u mojego mężczyzny. Na szczęście trafił mi się osobnik potrafiący znaleźć równowagę pomiędzy najważniejszymi aspektami życia i nie nazwałabym go dużym dzieckiem, raczej dorosłym o dziecięcych oczach. ;) 

Mój partner jak każdy prawdziwy facet gdzieś w głębi swojej duszy jest małym chłopcem...Czy mi to przeszkadza ??? ..... Ja to kocham :) tak to prawda... Uwielbiam opiekować się nim, gdy choruje i pomimo, że dostał zwykłego kataru to nie jest w stanie wystawić stopy poza łóżko, ale ten jego wzrok jego stan po części mnie bawi, ale też mięknie mi serce co sprawia, że strasznie mi jest jego szkoda i nic... tylko mam ochotę go przytulić. :) Okej..... nie zawsze jest tak, że mi to pasuje, bo jak każda kobieta ja sama mam swoje humory...i takie zachowania mnie czasem denerwują, ale ta złość nie trwa długo. W sytuacjach, gdy sprawiam mu prezent, o którym marzył i cieszy się przy tym jak dziecko i bawi się tą rzeczą przez miesiąc, że praktycznie nie ma z nim kontaktu to jest bezcenne.... Gdy nie umie przegrywać ...ojjj .... jest wiele sytuacji, które można tu wymieniać  :) nie mam co narzekać czy marudzic, gdyby nie on wiem, że moje życie byłoby smutne i nie miałabym tyle ubawu, radości i przy tym nie byłabym taka szczęśliwa ;) Moim zdaniem to jest tylko jego urok....a mi to komplletnie nie przeszkadza :)

Tak sobie myślę, że mój mężczyzna i ja pasujemy do siebie rewelacyjnie, bo tyle w nim z hłopca, ile we mnie z dziewczynki, czyli całkiem sporo. W zasadzie to właśnie on pomógł mi to w sobie ponownie odnaleźć. Od razu zaznaczę, że to nie jest tak, że jesteśmy nieodpowiedzialni, po prostu pozwalamy sobie czasem na beztroskę i zabawę, jak dzieci. Mój mąż od początku naszej znajomości potrafił rozpłakać się na kreskówce czy bardziej wzruszającej reklamie. Początkowo irytowało mnie to, bo ja byłam "twarda" i byle co mnie nie rozczulało. Z czasem zaczęłam doceniać tę stronę jego natury i co najbardziej mnie zaskoczyło trochę upodabniać się do niego pod tym względem. Zdarza się, że oglądamy "Masz wiadomość" i podajemy sobie nawzajem pudełko z chusteczkami :)

Jego chłopięcość czasem przeszkadza mi glądać CSI, bo gra w Assasina, ale pomimo tego sama mu te gry kupuję, bo wiem, że lubi. Każdy ma swoje zinteresowania i tak jest ok.

Cenię i lubię tę jego chłopięcość, wrażliwość, choćby i dlatego, że świetnie odnajduje się w roli ojca mając cudowny kontakt z naszą córcią. Taki twardziel o gorącym sercu. Kocham go takiego, jakim jest

Mój Mąż jest o wiele starszy ode mnie, ale właśnie za tą jego dziecięcą stronę Go pokochałam. Jak się pozanaliśmy zachowywał się jak naslatek żeby mnie poderwać, ale najbardziej ujął mnie tym, że zanim się oświadczył pojechał poprosić o rękę moich rodziców. Wcale ich nie znał, a z ojcem są prawie równolatkami, więc to musiało być wyzwanie.

Przy nim zawsze czuję się młodsza niż jestem <3 To mój eliksir młodości. Lubię ten jego chłopięcy błysk w oku na widok naleśników, czy schabowego ( o placku po węgiersku nie wspomnę :D).

Prawdziwy chłopczyk wychodzi z niego kiedy bawi się z naszymi synami i choć nie jest ich biologicznym ojcem, to chłopcy mają z nim olbrzymią więż. Kiedy wychodzą wspólnie na rower, albo na mecz to mam wrażenie jakby byli najlepszymi kumplami. uwielbiam to! :) <3

Znam mojego męża od dawna,od tak dawna,że moge stwierdzić że widziałm jego dwie strony. Kiedy go poznałam wcale mnie nie interosował,sorki męzu,ale byłeś wtedy jeszcza chłopcem. Blady chudy i niepewny.Ale z każdym rokiem,ba miesiącem widziałam jak dojżewasz,jak mężniejsze jak stajeesz się mężczyzna. Ciasteczkiem na które nabieram ochoty. I już wtedy wiedziałam że będziesz mój! A teraz kiedy zakola robią się coraz większe a brzuszek rośnie od ciast żony kocham Cie takiego jakim jesteś. NA zewnątrz poważny męzczyzna w garniturze a w środku mały chłopiek który obsypuje się klockami i robi szałas pod stołem. Uwielbiam ta twoją dwoistą naturę. Inaczej świat byłyby cholernie nudny...Czasem mnie złości twoje nieodpowiedzialność,ale w sumie lubię te porozrzucane skarpetki. Czasem mam ochote cię udusić ale w sumie lubię ciebie umazanego farbami. Czasem chciałabym żebys dorósł,a czasem chce żebyś na zawsze pozostał dzieciem! Nie zmieniaj się takiego cie kocham!

Mój partner jest opiekuńczy, odpowiedzialny, dojrzały ale czasem przeskoczy mu w głowie jakiś mały pstryczek i zachowuje się, jak mały chłopiec. Pomimo wszystko muszę przyznać, że jest to dosyć urokliwe, więc nie przeszkadza mi za nadto. Grunt to racjonalne podejście z mojej strony, niech sobie trochę poszaleje mimo wieku, życie jest jedno. I czy chłopięce marzenia muszą przestać go pasjonować w nastoletnim wieku? Jak to się przejawia? Uwielbia grać,  a to w gry na  PC, na telefonie, gry karciane czy planszowe. Ale nie jest to rzecz codzienna. Długo, długo nie gra a tu nagle spotyka entą "grę swpjego życia" i przez kilka dni jest nią maksymalnie pochłonięty aż do znudzenia nią i spotkania kolejnej "gry jego życia". Podejście wypisz wymaluj 10 letniego chłopca. A jak się przy tym cieszy, opowiada mi, relacjonuje. Mógłby tak całymi godzinami. Kocham go i w tych momentach szaleństw i w momentach wielkiej odpowiedzialności. Ta radość jest bezcenna!

Mój facet bywa dzieckiem tak samo jak każda kobieta pokazuje czasem, ze też jest jeszcze dzieciakiem. Bardzo to w nim lubię gdyż każdy z nas nigdy nie powinien w sobie do końca tracić tej dziecięcej strony. Uwielbiam kiedy razem możemy grać sobie w gry komputerowe albo kiedy idzie pograć w nogę z kumplami. Kiedy odwraca czapkę dazkiem do tyłu i wygląda jakby własnie wyszedł z liceum :) Lubię kiedy się wygłupia i robi mi psikusy. Kiedy potrafi grać ze swoim siostrzeńcem w totalnie dziecinne zabawy i widze jaką frajde mu sprawiają. Uważam, że w każdym z nas tkwi nadal dziecko, każdy z nas ma wyobraźnię i tylko czasami boimy się to wszystko pokazać a moim zdaniem powinniśmy :) Dlatego TAK lubię gdy z mojego faceta czasami wychodzi totalny dzieciuch.

Uwielbiam chłopięcą stronę mojego mężczyzny. Najczęściej objawia się ona w rozmowach "na poziomie", które doprowadziły do powstania cyklu "Rozmówki damsko-męskie" na moim blogu. Dla przykładu dodaję kilka smaczków :)

R: Śmierdzisz mięsem, drapieżniku. Wolałbym jakąś mniej żarłoczną dziewczynę.

R: Co tam masz?
A: Przepis na babeczki.
R: Wow! Masz przepis, jak wyrywać babeczki?!

A: O rany, Rafał! Jeszcze nie pozmywałeś?

R: A Ty wiedziałaś, że od takiego jęczenia to się robi cellulit?

Dziecięca natura mojego partnera jest niestety dość uciążliwa. Czasami mam w domu prawdziwe Kongo. Oprócz DOROSŁEGO faceta mam też mniejszego pięcioletniego. Bardzo często nie widzę różnicy w ich wieku i zachowaniu. Mam wrażenie, że obaj mają pięć lat. Upieraja się i obrażają tak samo. Ciężko im coś wytłumaczyć. Nawet kiedy mój partner nie ma racji to on wie swoje. Z czasem wychodzi, że miałam rację, ale kto by mnie tam słuchał.

Codziennie siedzi i gra w grę online i tu już się czuję jakbym miała nastolatka w domu! okropne uczucie kiedy zamieniam się we własną mamę i powtarzam to co ona: odejdź od komputera, zrób mleko, pomóż w czymś itp itd. Czuję się staro i kiepsko z myślą, że muszę się denerwować na DOROSŁEGO faceta!

Jedyny plus jego dziecięcej strony to umiejętność świetnej zabawy z dziećmi. Niestety ja wolę im poczytać czy pójść na dwór niż budować z klocków czy się wyglupiac. 

Od wczoraj mój partner ma katar i boli go gardło. Już usłyszałam, że 36,8 to gorączka przez którą nie można ruszyć palcem. Czekam, aż dostanie kaszlu. Wtedy usłyszę, że umiera z bólu. Będę musiała utworzyć szpital polowy. .Mój synek przy takiej chorobie to by z dworu do domu przyjść nie chciał ale te przechodzenie chorób chyba z wiekiem się zmienia.

Muszę jeszcze wspomnieć, że uwielbia słodycze. Czasami boję się zostawić czekoladę w lodówce. Lody to potrafi zjeść całe na raz i to nie jakieś na patyczku tylko całe litrowe opakowanie. 

Chciałam mieć dwójkę dzieci. Kiedy córka się urodziła mówili , że mam parke. Chyba jednak mam trójkę. Tak się często czuję. :)

Mam tak samo. Z tym, że ja z moim partnerem byłam jak był taką niepewna, chuda sierotka. Hehe. Teraz na brzuchu nie ma już kaloryfera :)  oj te skarpety. I żeby tylko one. Na krześle od biorka wisi stos wypranych ubrań, których mój P. nie ma czasu pochować.  Na nich kładzie te, w których chodzi. Syn bierze przykład z ojca i obaj jak wynoszą swoje ubrania to rzucają je pod pralkę. Krew mnie zalewa kiedy to widzę.. Mam tylko nadzieję, że ten duży może kiedyś się da wychować. :D

No to wesoło masz z tym swoim mężczyzną hehe. Tacy są najlepsi bo wiedzą kiedy żartować, a kiedy pocieszyć i przytulić. Za każdym fajnym mężczyzną stoi jeszcze fajniejsza mama :)

Kiedy mój facet  to chłopczyk?

1. ,, Kochani- zróbcie ładne miny" 

 Ps. do tej pory tak mają, przez co połowe fotek tak wygląda :-) 

2. Słyszę jakieś śmiechy w pokoju. Wchodzę tam, a tu takie widoki: 

  Ps.- nikt nie robi takich czadowych domów, jak mój mężczyzna - wspaniały budowniczy :-) 

3. Upalny dzień lata. Idzie mój misiu w kompielówkach na podwórko. ,, Co ty robisz?" -pytam    

,, Idę się kąpać" :-) 

 ps. Potem to mało basenu nie rozwalili :-) 

4. Jesteśmy na festynie rodzinnym. Córka prosi męża, by przejechali się kolejką górską. Po narzekaniu, dość opornie, wlazł do wagonika wraz  z małą-  ktoś musiał jej przecież pilnować, bo same dzieci wsiadały ale od 10 lat.

 Ps. Nie wiem kto bardziej szczęśliwy wyszedł :-) A przeżywał potem jeszcze pół dnia (  Tylko ciii :-) )

5. A tu już inny festyn. Dzieci miały zatańczyć taniec pirata z tatusiami.

 Ps. Jak tak to nie szło go nigdy wyciągnąć na jakąś imprezę. Ale jak już usłyszy pierwsze nutki na jakiejść imprezie, to nóżna sama mu podryguje a i śpiewa czasami :-D 

Wiele jeszcze było sytuacji.

Np kupił kolejkę dla córki. Zabawka trochę niewypał- bo ciężko nawet dorosłemu było tą lokomotywe ustawić na torach.  Po dwóch godzinach zabawy , wchodzę do pokoju, córka siedzi na boku, taka trochę przygaszona, mąż ustawia kolejke raz za razem. Pytam córci co się stało. A ona ,, Bo tata nie da mi raz sprbować" :-)

Kolejna sytuacja: Mąż kupił samochodzik sterowany na pilocik. Zaczął bączki po pokoju nim kręcić i śmiał sie  przy tym jak mały siurek. I jeszcze przeżywał ,, Patrz teraz !" ,, Widziałaś?? 

No i nie raz spadałam z krzesła ze śmiechu, jak z córką grał w Mario na naszym kultowym Pegazususie. Jak przeżywali na zmianę b, któreś spadło w przepaść, albo nie uciekło przed tymi śmiesznymi pancernikami w porę. Jak jedno z drugiego śmiało się, jak traciło kolejne życie. 

Myślę,że dziecinność męża  eksplodowała wrecz wraz z narodzinami dzieci-  bo pod kamuflażem zabawy z nimi może sobie legalnie pozwolić na więcej :-D :-D :-D 

Praktycznie już wszystko zostalo opisane przez inne Panie :)
 

Np. Tak jak u Pani :

barbarulka (2015-09-27 17:41:17)

Znacie pewnie krążące od wieków powiedzenie, że mężczyzna dojrzewa do 4 roku życia, a potem już tylko rośnie. Znacie, prawda? W jednej z ostatnich publikacji, mój osobisty guru – Zbigniew Lew Starowicz – wysnuł nawet śmiałą teorię, że współcześni mężczyźni dojrzewają dopiero około 40 roku życia. Cudnie. Biorąc pod uwagę fakt, że ta granica wciąż się przesuwa, można zaryzykować stwierdzenie, że za 20 lat mężczyzna dojrzeje po 60-tce, a za 40 lat w ogóle nie dojrzeje, bo zejdzie z tego padołu. Dobrze, że załapałyśmy się na obecne czasy, co nie? Przynajmniej jest nadzieja.

O tym, że mężczyznę i dziecko łączy wiele, większości kobiet posiadających egzemplarz męski w domu, nie trzeba przypominać. Co ich łączy? To:

1. Przekaz słowny informujący o konieczności wykonania jakiegokolwiek zadaniapowinien być wyrażony jak najprostszym językiem, a ilość słów w zdaniu nie może przekroczyć 5 wyrazów. Dlaczego? Bo po piątym przestają słuchać.

2. Polecenie lub prośbę należy powtórzyć przynajmniej dwukrotnie – w innym wypadku ryzykujemy, że puszczą je mimo uszu.

3. I dziecko i mężczyzna lubią gromadzić. O ile dziecko zadowoli kolekcja glizd w słoiku, zestaw resoraków, czy kapsli od Tymbarka, to mężczyzna dorosły jest nieco bardziej specyficzny. Jego trofea mogą stanowić miliardy śrubek, gwoździków lub młotków. Mogą to być wędki, spławiki i haczyki. Zbiory mogą stanowić stosy gazet i pism branżowych, kartony po zakupionych urządzeniach lub tryliony części składowych sprzętów AGD, które był uprzejmy rozchrzanić w przeszłości.

4. Popisują się. Dziecko popisuje się przed kolegami nowym telefonem, plecakiem, czy koszulką z nadrukiem logo drużyny piłkarskiej. Mężczyźnie czasem zdarza popisać się tym samym, ale jako osoba posiadająca większe zasoby finansowe – lubi błysnąć przed kolegami nowym samochodem, laptopem, ciekawym awansem, czy też opowieścią o dokonaniach na konsoli PlayStation.

5. Szturchają. Na pewno widziałyście wielokrotnie chłopców bawiących się na boisku lub podwórku, którzy co chwila podchodzą do siebie i albo się szturchają, popychają, albo co rusz przerywają konwersację zdrowym walnięciem w górne części ciała (w dolną nie walną – wiadomo). Obserwowałyście grupę mężczyzn w pubie, dyskotece lub na boisku piłkarskim. Były jakiekolwiek różnice? ;)

6. Mama jest numerem 1. Gdy któryś z rówieśników zdrowo trzaśnie pacholęce, to natychmiast leci do domu i wycierając gila w spódnice swej matki, opowie jej o prześladowcy i będzie oczekiwać pomsty okrutnej. Dorosły (proszę zauważyć, że nie używam słowa „dojrzały” ) mężczyzna, nie pobiegnie rzecz jasna zaryczany do matki (wierzę w to głęboko), ale matka jest dla niego instytucją ważną w równym stopniu co sąd. Wysłuchuje, analizuje i wydaje wyroki. Poza tym, każda mężatka (bądź partnerka żyjąca w nieformalnym związku- bądźmy postępowi) przynajmniej raz usłyszała, że pierogi jego matki są najlepsze na świecie.

7. Jest życiowym nieogarem – zarówno dziecko, jak i mężczyzna, żyją w głębokim przekonaniu, że brudne skarpety, majty i koszulki pieprznięte w łazience, w nocy ożywają i same się pchają do pralki, wsypują proszek i piorą. Następnie, również przy pomocy magii, wieszają się na sznurkach, schną (to akurat jest możliwe bez udziału człowieka) i składają w równe kosteczki.

8. Jedno i drugie trzeba karmić. Dziecko co prawda wymaga karmienia, bo same, z przyczyn rozwojowych, nie jest w stanie trafić łychą w jamę ustną. Mężczyzna trafia sam (wow!), ale przygotowanie sobie jadła ogranicza do kanapki i herbaty, a jeśli ma rozwinięte nieco bardziej potrzeby smakowe – zrobi jajecznicę. No, potrafi jeszcze ugotować makaron i posypać go serem, ale musi ciążyć wówczas nad nim realna groźba śmierci głodowej.

Kochane Babeczki! Jesli jesteście w chwili obecnej posiadaczkami mężczyzny, który jest przed 40-tką – wytrzymajcie! Zbigniew Lew Starowicz twierdzi, że dojrzeją. Jeśli natomiast Wasz mężczyzna przekroczył granicę, w której dojrzeć powinien, a nie dojrzał – zróbcie sobie zapas wina. ;)

jako dziecko też zawsze robiłam z tatą miny