Konkurs na Dzień Chłopaka! - Forum

Mój kochany mężczyzna odstąpił mi wczoraj swój telefon ponieważ mój się zepsuł. Byłam w szoku. Zaraz po samochodzie telefon to jego ulubiony przedmiot. Chodził z nim wszędzie, dbał i wiecznie powtarzał, że dba to ma, a ja nie dbam więc nie dostanę. Nawet z nim spał!   Teraz ma starą Nokię.. Jest przeziębiony więc może to jest przyczyną tej decyzji? Kurczę jak wyzdrowieje to jeszcze mi zabierze, a ja mu leki kupuje i pilnuje by je brał:D 

Cała ta sytuacja mnie strasznie bawi.. On był przytulony do telefonu, syn do misia, córka do piersi a ja do poduszki:) hehe. Wychodzi, że jestem jedyną dorosłą w tym domu. Jak to powiedział ostatnio mój partner : jesteś już Stara. W sumie to chodziło o to, że chciałam lizaka :D

Trzydziecha piątka na karku, na nogach kolorowe trampki , całe, niezliczone już, doby gry w strzelanki z przerwą jedynie na siku lub wielkiego gryza mrożonej pizzy, rozpływanie się na widok zdalnie sterowanych zabawek swojego syna i wielki ból serca, że nie może ich na chwilę włączyć, bo po północy Mały zazwyczaj po prostu śpi... – znacie takiego faceta? Ja znam. I nawet – o dziwo – trzymam go pod jednym dachem!

Najlepszym zajęciem męża jest też okupowanie dziecięcego pokoju, gdy po głowie przechodzą mu myśli o ciepłym obiadku podanego pod sam nos przez mamusię i dźwięk lekkiego szumu pralki – to znak, że skarpetki właśnie się same piorą.  Ja, jako żona najlepiej zainponowałabym mu, dorzucając się do nowiuteńkiej konsoli, nie komentując kompletnie poplamionej koszulki i portków w dziury... i gdy zachowam absolutną powagę przy gościach na widok ukochanej kolekcji resoraków, która cały czas się powiększa...

Mój osobnik płci dziecięcej gotuje zwykle raz na pół roku zupę z torebki i śmiało uważa, że powinnam obsypać go wówczas confetti i nie szczędzić pochwał – w przeciwnym razie za kolejne sześć miesięcy po prostu nie mam na co liczyc.

Skoro on chce się bawić – ja tym bardziej. Wymyśliłam, że będę pielęgniarką  i uzdatnię te dwie lewe ręce natychmiast do pracy. W imieniu wszystkich kobiet pokażę, że brudne naczynia magicznie nie wędrują same do zmywarki, śmieci nie wychodzą same do kosza a pluszaki nie muszą spać już pomiędzy nami, szczelnie otulone kołderką, podczas gdy ja po prostu marznę ...

 Do boju!

Dziecięca strona mojego partnera ujawnia sie wtedy, kiedy nie powinna,

Okruchy wszedzie rozsypuje, bo się jak dziecko zachowuje,

Zabawkami dziecka najchętnie by się bawił, zamiast się zająć męskimi sprawami,

Komiksy i bajki  uwielbia oglądać stale.

Twierdzi, że go bawią i cieszą do łez prawie.

Gdzie jest mój poważny mężczyzna? Jest wielkie dziecko!

Ja takiego go uwielbiam i nie raz jak dziecko traktuję.

Obowiązkowo codziennie  deser słodki serwuję.

Uwielbiam dziecięcą stronę swojego partnera. Jest wtedy po prostu słodki i kochany :)

Przykład pierwszy:

Miejsce: Sklep z zabawkami 

Pewnego dnia razem ze swoim ukochanym dostaliśmy zaproszenie na chrzest maleństwa naszych bardzo dobrych przyjaciół. Od razu zaczęliśmy myśleć o prezencie. Pierwszym sklepem do którego weszliśmy był Smyk. Zaczęliśmy od działu dla niemowląt. Tam mój mężczyzna był jeszcze spokojny. Jednak gdy przypomniałam mu, że znajomi mają jeszcze synka, który chodzi do podstawówki to z radością zgodził się coś dla niego wybrać. Ja poszłam kupić zestaw dla maleństwa a on zagłębił się w dział dla starszych chłopców. Po chwili poszłam do niego. Długo zajęło mi znalezienie go. W końcu zobaczyłam jak siedzi na podłodze z zabawkowym samochodem i uśmiechem od ucha do ucha. Jego oczy aż błyszczały :) Gdy mnie zobaczył zmieszał się trochę, ale stwierdził z dumą, że znalazł prezent ale musiał sprawdzić czy dziecku się spodoba bo nie kupi mu byle czego ;) Następnego dnia kupiłam swojemu "małemu mężczyźnie" taki sam samochodzik. Był baaaaaaaardzo szczęśliwy :)

Przykład drugi: 

Miejsce: Cukiernia

Wracając z cotygodniowych zakupów zawsze przechodzimy obok świetnej cukierni. Mój ukochany dosłownie pożera jej witrynę ;) Dlatego zawsze pozwalam mu wejść i kupić jedno ciacho (bo jest na diecie :P). Dobrze wiem, że wybór zajmie mu około pół godziny. Będzie błądził między półkami, oglądał każde ciastko z osobna, zastanawiał się nad smakiem i głośno komentował. Jest wtedy jak małe dziecko, ale uwielbiam to :) Tak samo jak moment kiedy spożywa to swoje wymarzone ciacho. Jest wtedy bardzo szczęśliwy i dumny, że dokonał tak świetnego wyboru ;)

Przykład trzeci:

Miesce: Sypialnia

W poniedziałki i piątki zawsze oglądam ulubione seriale. Mój mężczyzna błądzi wtedy po mieszkaniu bo sam za nimi nie przepada. Często jednak rezygnuje z bezsensownych podróży i wciska mi się pod kołdrę. Tuli się do mnie wtedy i stara się zwrócić na siebie uwagę. Czy to nie tak zachowują się słodkie maleństwa? ;) Mój własny bobas zawsze wygrywa przez co moje seriale zawsze zostają niedokończone.

Przykład czwarty:

Miejsce: dom wspomnianych znajomych 

Przyszliśmy do znajomych w odwiedziny. Ja od razu poszłam pomóc znajomej przy noworodku, a mój mężczyzna zniknął gdzieś w salonie. Po jakimś czasie przychodzi do mnie starsze dziecko znajomych. Mówi, że wujek nie potrafi się z nim bawić. Idę to sprawdzić. Mój ukochany siedzi na dywanie z bawi się dziwnymi robotami wydając z siebie dziwne dźwięki mające chyba przypominać ruchy robota ;) Upomniałam go i za chwilę znów bawili się razem, ciesząc się przy tym jak małe dzieci :)

Zacznę od słynnego cytatu: "Dzieciństwo jest jedyną porą, która trwa w nas całe życie."

Ileż jest tutaj prawdy. Przecież potrafimy się bawić "jak dzieci" przez całe życie. To i w naszych dojrzałych mężczyznach możemy odnaleźć cechy małego chłopca...

Oto co świadczy o tym, że mój mąż, ma w sobie coś z tego małego chłopca:

1. Uśmiechając się do mnie ciągle widzę ten jego uśmiech, który widnieje na zdjęciu z jego szkolnej legitymacji.

2. Ostatnio kupił sobie koszulkę z postaciami z Looney Tunes i zakłada ją nawet na spotkania ze znajomymi.

3. Uwielbia wszelkie słodkości: w aucie ostatnio znalazłam opakowanie po żelkach i drażach.

4. A na jakie filmy chodzimy razem do kina? Często są to bajki animowane dla dzieci. bo moja druga połówka je lubi.

5. Ciągle marzy, jak Dyzio Marzyciel.

6. Śpi jak dziecko.

7. Nie lubi szpinaku.

8. W piwnicy, w pudełku trzyma swoją kolekcję "resoraków".

9. Świetnie dogaduje się z najmłodszymi- pracował nawet jako animator zabaw.

10. Czasami robimy sobie randkę w stylu "naszych dawnych czasów"- idziemy w to miejsce, gdzie się poznaliśmy, spacerujemy przez miasto godzinami trzymając się za dłonie, a następnie wybieramy się do restauracji, gdzie wszystko się zaczęło...

Kocham tego mojego chłopca

         Są dni, kiedy moja druga połówka jest ostoją rozsądku, skarbnicą życiowego doświadczenia i oazą spokoju. Wówczas czuję się ze swoją spontanicznością jak niedojrzała dziewczynka. Sa też jednak takie dni, kiedy więcej w moim partnerze jest chłopaka niż dorosłego mężczyzny. To te beztroskie chwile z głupawkami i nieracjonalnymi szaleństwami. Przy nich młodnieję i znajduję coś, czego próżno szukać zazwyczaj w dorosłym życiu: naiwność. To ona pozwala spokojnie spać mimo problemów. To dzięki niej wierzymy, że jakoś to będzie i jakoś sie uda.  Jest płachtą zakrywającą codzienne zmartwienia. I choć wiemy, że te kłopoty gdzieś tam pod nią są, to lżej troche na duszy, że nie rzucają się tak w oczy. To właśnie ta wspomniana dziecięca naiwność, bez której można czasem zwariować. Z tego powodu tęsknie za tymi "chłopięcymi" momentami. Mam wrażene, że mój partner także. Na szczęście dzieci to najwspanialsze alibi dla faceta, by mógł się troszkę powygłupiać i zrzucić ciążący i niewygodny płaszcz dorosłej odpowiedzialności. To ujmuje całej rodzinie lat znacznie skuteczniej, niż najlepsze kremy i kosmetyki na świecie!

Choć mój mężczyzna trzydzieści lat skończył,

ciągle by się ze mną droczył.

Herbatkę gorącą trzeba podmuchać ,

i na kolanko, gdy stłucze, delikatnie chuchać.

Gdy katar i kaszel po pogotowie dzwonić,

i pielęgniarkę szczuplutką przed nim postawić.

Kanapki do pracy do rączki podać,

kolorowe koszule wiecznie prasować.

A gdy dżem jagodowy na spodnie spadnie,

włączyć syreny i nastawiać już pranie.

Na urodziny torcik z batmanem zamówić,

i szampana Picolo do dna samego wypić.

Na dywanie stos rupieci,

nie wynosi nigdy śmieci.

A gdy ja po całym dniu do wyrka wskakuję,

on słodko już śpi - wcale nie żartuję.

I choć go kocham i kochać bedę,

teściowa usłyszy wkrótce reprymendę:

albo go niańczy dalej i do siebie bierze, 

albo zaczyna on zmywać talerze.

Jeśli nie - niech na jednej miotle odlatują,

zanim na obiad zupę z pokrzyw ugotują!

Mamusiu, tylko wiedz, że on dzieckiem jest

- no może tylko trochę chętniej je!

Czasami denerwuje mnie ta dziecięca strona mojego chłopaka, czasami ujmuje i rozczula. Wszystko zależy od sytuacji. Oto jego umiejętności jeszcze z czasów dzieciństwa, które pozostały w nim do dziś, choć niedawno przekroczył 30-stkę:

1. Dzieci śmieją się bardzo często. Dorównać im ja raczej nie zdołam, ale mój chłopak śmieje przynajmniej dziesięć razy na dzień, a w towarzystwie swoich kolegów, nawet i częściej.
2. Dzieci są ciekawe świata. Wszystko ich interesuje. Podobnie mojego chłopaka. Gry komputerowe i nowinki elektroniczne nie mają przed nim żadnych tajemnic. Zawsze jest na czasie. Na szczęście podzielamy razem wspólną pasję, jaką są podróże, więc ten czas przed komputerem jakoś mu wybaczam.
3. Dzieci zadają pytania i słuchają uważnie odpowiedzi. Mój chłopak za bardzo się wymądrza, a mniej słucha innych. Często uważa, że to on ma rację i rzadko przyznaje się do błędów.
4. Dzieci lubią biegać, grać w piłkę, jeździć na rowerze itp. Mój chłopak to zapalony piłkarz i szalony pasjonat piłki nożnej, już od 6 r.ż. Poza tym by utrzymać formę, jeździ na rowerze i chodzi z kolegą na siłownię.
5. Dzieci szybko zapominają o drobnych przykrościach. Mój chłopak, niestety, to typ "Pana Obrażalskiego", często o błahe powody. Znam go już jednak na tyle, że potrafię go udobruchać, a pojednanie między nami jest zawsze przyjemne. Nawet wspólne droczenie się z nim ma w sobie jakiś urok.
6. Dzieci chętnie okazują czułość i miłość poprzez głaskanie, przytulanie i trzymanie się za ręce. W tym przypadku mój chłopak pokazuje swoją dziecięcą stronę bez żadnego problemu i skrępowania. Bardzo to w nim lubię.

Żeby nikt nie obawiał się, że on jest tylko dużym chłopcem, warto sobie uświadomić, na czym polega prawdziwa dojrzała dorosłość. Dorośli tym różnią się od dzieci, że zarabiają na utrzymanie swoją pracą- a w pracy nie przeszkadza im uśmiech, ani aktywność, ani dar szybkiego wybaczania uraz. Są odpowiedzialni za swoje decyzje- i mogą nadal być nawet jeżdżąc na rowerze i chodząc na siłownię. Tych kilka dziecięcych umiejętności i dorosłych cech mojego chłopaka sprawia, że życie z nim jest pełne niespodzinek, a ja czuję się szczęśliwa.

Mój dojrzały mężczyzna też małym chłopcem się staje,

nawet częściej niż Wam i mnie się wydaje.

Gdy krew pani pielęgniarka mu pobiera,

to zaraz mu słabo, a ona biedna wszędzie okna otwiera.

Dentysty też jak dziecko się boi,

a gdy idę z nim na randkę to godzinami się "jak za dawnych czasów stroi".

Oglądanie bajek animowanych sprawia mu wiele radości,

to dla niego chwila przyjemności.

A gdy z naszym dwuletnim synkiem razem się znajdują,

to wspaniale sobie powojują.

A to, że bałagan po sobie zostawia,

to żadnego problemu mu to nie sprawia.

Przecież to kochana żona się nim niczym mamusia zaopiekuje,

to wyprasuje, postrząta i ugotuje.

A gdy w sklepie zobaczy dział z zabawkami,

to mógłby tam przebywać całymi godzinami.

Ma słabość do łakoci

i zawsze coś tu czy tam napsoci.

A gdy zaśnie to ta jego minka,

przypomina mi naszego kochanego synka.

To prawda, że żaden mężczyzna nie wyrasta ze swojej dziecinności. Pomimo swojego wieku lubi bawić się zabawkami, które nieraz bardzo go wciągają. Przykładem może być gra internetowa Fifa 15, która kupił synowi na urodziny. I okazało się, że teraz jest wojna, bo mąż częściej gra w nią niż Piotruś. Nigdy też nie potrafi sobie dobrać krawata do garnituru i często słabo rozróżnia kolory. Oczywiście te podstawowe zna ale gdy trzeba podać pochodne podstawowych kolorów, to dla niego beżowy, fioletowy, seledynowy to to samo. Często swoją bezradnością doprowadza do łez, bo żaden mężczyzna nie lubi problemów. Najlepiej gdyby ich wogóle nie było. Nie wiem dlaczego uważa się ich za płeć silniejszą. Tak na prawdę to oni są o wiele słabsi od nas kobiet.

Lubię dziecięca naturę mojego mężczyzny póki nie jest ona aż nadto ponad jego dziką, męską naturą. Słodkie jest to, gdy z dziećmi w rodzinie bawi się klockami, pilotem od auta steruje tak dobrze, no i oczywiście zatrzymuje kanał na niejednej bajce. Najbardziej jednak lubię jak stara zachowywać się cicho, niczym dziecko knujące za plecami rodziców małą intrygę czy chęć przechytrzenia. Ostatnia nasza zabawa była słodka, choć lekko niegrzeczna. Nigdy nie byłam zwolenniczką takich zabaw, mój mężczyzna także. Kojarzyło mi się to z małżeństwami z długim stażem, kiedy chemia już gaśnie, a w łóżku nie jest tak jak kiedyś. Pewnej nocy jednak spontanicznie zaczęłam mówić odtwarzając rolę, a On bez słowa podocznego, odpowiadał niczym aktor. Miałam na sobie kusą, białą sukienkę, z wyciętymi plecami, zakrywała ledwie pupcię. Pochyliłam się nad nim, mówiąc DZIEŃ DOBRY, JAKIEGO MASAŻU PAN SOBIE DZIŚ ŻYCZY? Zechciał rozgrzewającego. Co prawda nie byłam przygotowana, ale obok z półki wyciągnęłam balsamy i poczęłam smarować mu plecy, pytałam CZY PANU DOBRZE, odpowiadał, że tak. Potem zeszłam niżej, masowałam jego nogi i pupę, w końcu zaczął nabrzmiewać, więc obrócił się na plecy, spytał czy mógłby dostać jakiś bonus przy masażu, odrzekłam JA TYLKO TUTAJ PRACUJĘ I WYKONUJĘ TO, CO ZAWSZE. Ciągle chciał i przekonywał. Nie wytrzymałam, to było silniejsze. Odrzekłam: TYLKO TRZY PCHNIĘCIA. Przechwycił mnie i zaraz leżałam tam gdzie on chwilę wcześniej, uniósł sukienkę do góry i wszedł we mnie, po trzecim razie powiedziałam: STOP, PROSZĘ PANA, musiałam, taka była umowa i moja „praca”, potem jednak jego pożądanie wzięło górę i było tylko lepiej i lepiej, a wśród tego wszystkiego moje krzyki: PROSZĘ PANA, DOŚĆ! ZWOLNIĄ MNIE JAK TU WEJDĄ!;) Pierwszy raz po ponad trzech latach związku zaczęliśmy tworzyć dialogi i uciszać siebie nawzajem niczym dzieci bawiące się lalkami czy w domek.

tak, dzięki temu mam pewnosc, że dzieciństwo córki jest w dobrym towarzystwie;)

Każdy ma w sobie troche z dziecka, kobiety też, tylko one się boja ja okazywac bo "co ludzie powiedzą..." Ta "męska" mi w ogóle nie przeszkadza...wręcz pozwala mi się odprężyć. To dzięki temu częściej chodzimy na spacery, oglądamy komedie, gramy pomimo wieku 30+ w WoT ( World of Tanks), płaczemy czasami ze smiechu i jesteśmy szczęśliwi.

wyników nie ma czy cos przeoczyłam ? :) bo nie widze twgo konkursu ;)

Wygrywa: Adrianna94!

Gratulujemy!

Więcej o wygranej tutaj:

https://www.familie.pl/artykul/Konkurs-na-Dzien-Chlopaka-WYNIKI,9767,1.html

Gratuluję Adrianna94:-) Super napisane