Jak dziecko odciągać od komputera bez kłótni i płaczu? - Forum

Moi chłopcy grają na kompie, mają swoje gry ulubione. Ale nie siedzą non stop. Mają swój czas, z rana pół godzinki, wieczorem pół godzinki. I starczy... Nie mam też problemu z odciągnięciem ich od kompa. Chłopcy są juz duzi i wiedzą że co za dużo, to niezdrowo.

Ustawianie limitu czasu korzystania z komputera to podstawa! A najważniejsza jest konsekwencja. Bo jak rodzic nie będzie się trzymał postanowień, to dziecko będzie robiło co chciało. A niestety komputer "wciąga"...

O ile starsze dziecko ma przykaz i rozumie. Ale małe też chce ale nie rozumie i nie ma poczucia czasu. Najchętniej przesiedzało by cały czas. U nas często to jest walka aby odciągnąć od komputera. 

Mój chrześniak nie ma co ukrywać jest uzależniony od komputera i gier;///o niczym innym nie myśli.Ma ograniczony czas na niego ale zawsze ciężko go odciągnąć,jest płacz,foch,itp.Nawet jak mu się zorganizuje dzień na świeżym powietrzu w kółko pyta kiedy do domu i kiedy mu komputer włącze.Najlepiej by nie wychodził z domu tylko cały dzień przesiedział przed kompem.Za granie na komputerze jest gotowy zrobić wszystko(czyli zjeść cały obiad,posprzątać w pokoju)

A moja Suzana non stop na telefonie badz ipadzie, jak odrabia lekcje to musi miec muzyke wlaczona. Kiedy ma szaban na lapka to wtedy odbywa sie to bez klotni i buntow. Wtedy zaczyna sprzatac swoj pokoj badz czyta ksiazki.

nasi chłopcy uwielbiają grać na PS3. jeśli mają karę to właśnie na granie i wtedy chodzą jak struci. nie ma co ukrywać,nie uda nam się zatrzymać cyberpokolenia,jednak zasady są potrzebne. chłopaki mają zawsze wyliczony czas i wyłączają. zdarza się,że marudzą,ale dajemy radę.

Jeszcze takiego problemu nie mamy. Ale Ala bardzo lubi oglądać TV. Majka trochę mniej. A problem sam się rozwiązuje gdy jest ładna pogoda i wyjeżdżamy na działkę. Zobaczymy jak to będzie w deszczowe dni?

Chrześniak mojego męża również jest uzależniony albo niewiele mu brakuje. Problem jest taki, że on ma takie limity na komputer ustawione, że mnie szlag trafia. Chłopczyk ma 10 lat, a w tyg może grać 2h dziennie, w weekend 4h. Najczęściej ten czas jest wydłużany. Do tego dochodzi tel,telewizor, bajki i jak kończy grać, to włancza sobie gre na TV i patrzy jak inni grają.

Jeśli z jakiegoś powodu nie może grać to jest zmierzły i wredny. Również gdy jest na dworze non stop pyta czy może już do domu. Rozmawia się z nim też tylko o graniu.

W tym przypadku to ewidentnie wina rodziców, którzy nie bardzo pilnują tego by ich syn miał jakieś inne zajęcia. Szkoda mi go, bo to naprawdę fajny, rezolutny chłopiec, potrzebuje tylko trochę zainteresowania ze strony dorosłych. Do tego dochodzi nadwaga, bo wszystko mu wolno jeść, o porach jakie sobie wybierze.

U nas mówiliśmy że komputerek sie przegrzał albo kabelek zginął   Ale im starsze tym mniej wierzy i się buntuje.

Im dziecko starsze, tym trudniej wytłumaczyć. Zaczynam mieć wrażenie, że to nowe pokolenie urodziło się już z jakimś technologicznym przysposobieniem i talentem. Z drugiej strony ich ciągoty do tych wszystkich narzędzi: komórek, telewizora, komputerów etc. jest niepokojące.

Ile można kłamać? Dziecko dochodzi do momentu, kiedy wie więcej o funkcjonowaniu komputera niż my... Czy to dobrze, czy źle że są tacy nowocześni? Ograniczać te zapędy, czy rozwijać? Wreszcie jak zamiłowane do technologicznych nowinek przekuć na coś dobrego?

Wszystko jest dobre w stopnu umiarkowanym. Ale jak jest piękna pogoda a dziecka przez ileś godzin nie można jego wzroku odciąnąć od monitora. 

Dzieciaki, nie tak jak my, mają z tego zakresu normalny przedmiot. Pewnie tak ulubiony jak kiedyś przez nas plastyka czy WF. 

Chyba najlepszym rozwiązaniem będzie ścisłe normowanie godzin dostępu i tego się trzymać. Nie ulegać pod żadnym pozorem. 

Dziecko nie powinno całymi dniami siedzieć przy komputerze, ale mam do Pań jedną prośbę- nie uważajcie gier komputerowych za zło! Wirtualna rozrywka rozwija młody umysł a dobra gra to piękna historia i wspaniała zabawa. Do dziś pamiętam wiele tytułów, w które grałem: wzruszały mnie, uczyły i pomogły wykształcić bardzo wiele istotnych cech charakteru. Niejednokrotnie historie w grach są lepiej napisane i przedstawione niż te w kinie!

Problem się tworzy, gdy dochodzi do przesady- ale tak jest ze wszystkim! Nie gry są złe, tylko poziom wychowania. Szlag mnie trafia, kiedy uważa się, że gry wzbudzają agresję- to chodzenie na łatwiznę. MUSIECIE PILNOWAĆ, W CO GRAJĄ WASZE POCIECHY! Na każdym pudełku, w każdym opisie jest znak PEGI, który określa wiek od jakiego można grać. Wyszczególnione są też cechy danej produkcji, takie jak np. wulgaryzmy, narkotyki itd. Jeśli tego nie dopilnujesz i Twoja 11 letnia pociecha będzie godzinami grała w produkt przeznaczony dla 18latka to nie dziw się, że ma to na niego zły wpływ. Nie myśl tylko, że to wina twórców gry...

Poniżej link do strony PEGI, gdzie wytłumaczone są poszczególne oznaczenia:

http://www.pegi.info/pl/index/id/369/

Moje dzieci moga godzinę dziennie anatawiam zegarek i wyłaczam potem kompa też czasmi  proszą  ,że jeszcze chwila ale jak umowa to umowa.Gdy nabroja to mają zakaz   gry na komputerze nawet tydzień czasu i o dziwo daja rady bo bez kompa i gier  mogą normalnie funkcjonowac przeciez ;)

A Wasi mężczyźni? Też grają z dziećmi?

Istotne spostrzeżenie.

u nas tez jest czesto foch,obraza i zlosc.... niby sie umawiamy ze dziecko gra np jeszcze pol godzinki ale jak przychodzi ten czas ze trzeba odejsc od komputera to sie zaczyna "jeszcze dokkncze pojedynek" albo plansze i takie tam.jesli kategorycznie po chwili powiem ze sio! to wstaje z nerwami i niejednokrotnie pyskuje

Warto ustalić sobie jasne zasady - np. godzina i koniec 

U nas na zrelaksowanie młodej dobrze działają kolorowanki, tylko młoda już nie chce książniczek Disneya, więc szukam jakiś skoroszytow do "projektowania" itp. ;) 

Ja mówie: koniec i jest koniec.  Czasem jest marudzenie ale Syn dostaje, w tedy spokojne tłumaczenie,ze przesadza. Jesli lekcje sa nie odrobione, to nawet nie ma co myslec o siedzeniu przy grach. Czasem mówie mu ,ze w zamian za to ,ze jest grzeczny to wyjdziemy na dluższy spacer lub zaprosimy nastepnego dnia kolege.  Gry rozwijaja spostrzegawczość. Gdzies czytałam o tym,ze osoby grające potrafią szybciej łaczyć fakty, reagowac na bodźce suchowe i wzrokowe. Są plusy gier:)

Kiedyś miałam okazję usłyszeć historię mojego kolegi o tym, jak to u niego wyglądało z grami. Rodzice owszem, pozwalali grać - mógł "przegrać" tyle samo godzin co czytał książki. Potrafił czytać po osiem godzin dziennie i wyrósł na, jak sami się domyślacie, na bardzo oczytanego mężczyznę. ;)

Dzieci łatwo tracą kontrolę nad czasem, gdy mają w łapkach laptopa, konsolę czy tablet. Nie można tego lekceważyć, ale zabronić też nie sposób. Jakiś czas temu grałam w taką fajną grę dla dzieci na tablecie - mnóstwo zabawnych (i niełatwych!) łamigłówek. Przy pomocy palców przestawiało się przedmioty, by uruchomić mechanizm, np. jak ustawić klocek, by z wiaderka wylała się woda. Coś wspaniałego. A co do odciągania od komputera... Z tego co przeczytałam wiele mam nie ma z tym ogromnego problemu i nawet domyślam się dzięki czemu - właśnie zbierają owoce dobrego wychowania!

Dobrze jest, gdy dziecko potrafi na kilka godzin zająć się rysowaniem, wycinankami... Moim zdaniem w ciągu dnia powinien być czas na wszystko - i na pełnometrażową kreskówkę, i na naukę, i na spacer i zabawę w parku... i na komputer też! 

Ostatnio słyszałam o czymś takim jak słow parenting. Co to takiego? To taki... powrót do korzeni. Pozwolenie dziecku na to, by miało czas na... nudę. W dobie zapchanych planów dnia nawet u przedszkolaków to całkiem ciekawy trend. Podobno to dobrze działa na wrażliwość dziecka i zupełnie się z tym zgadzam. Zbyt wiele bodźców w życiu też nie jest wskazane.

Chyba lepiej zamiast zabraniać, to po prostu podejść i spróbować zrozumieć, podpytać - w co grasz, co tam się robi? Bo tak odpychamy od siebie dziecko w jakieś części do tej komputerowej sfery zamiast się do niego zbliżać. Podobne rzeczy chyba też opowiadają teraz w tej akcji "Wyloguj się do życia", albo może to już nie jest taka nowa akcja.

Elżbieta Kurach - Slow parenting, to jest fajna idea, a jeżeli odnieść ją do tego tematu, to może w tym sensie, że właśnie czasem lepiej "wrzucić na luz", niż zabraniać i snuć wizję, że dziecko pozostanie już przy tym komputerze na resztę życia. Choć z drugiej strony trzeba też znaleźć tą granicę między rozrywką, pasją a uzależnieniem, które przecież też jest jak najbardziej realnym zagrożeniem.