Pochwaliła się koleżance w pracy, że chyba jest w ciąży... - Forum

pytanie jak wydajny jest pracownik z 38,5 stopnia gorączki, bolącym gardłem i gilem do pasa ;-) chorobowe- ale serio chorobowe a nie, że mnie głowa boli to wezmę L4 to akurat dobry patent ;-) Ale jak wszystko inne nie może być nadużywany.

A wracając do dyskusji z Darią: dalej nie rozumiesz chyba o co mi chodzi - tylko o wykorzystywanie odmiennego stanu a nie o sytuacje gdy faktycznie trzeba na zwolnienie iść. Masz rację, że nie każde zwolnienie jest leżące ale powtórzę, że opisałam sytuacje "z życia wzięte" i w tej konkretnej dziewczyna była na L4 bo NIE CHCIAŁO JEJ SIĘ PRACOWAĆ a nie bo była taka potrzeba - zresztą sama się do tego przyznawała ale w sumie "nikt mi nic nie może zrobić bo jestem w ciązy- co wywalą mnie?". Ponad to odnoszę wrażenie, że traktujesz moje posty za bardzo osobiście - powtórzę bo znowu chyba nie zrozumiałaś: mi to jest obojętne bo nie ja jestem pracodawcą, nie ja płacę im pensje i póki ich zachowanie nie odbija się bezpośrednio na mnie to niech robią co chcą - pokazuję jedynie punkt widzenia pracodawcy bo dyuskusja toczy się o to dlaczego pracodawcy nie chcą zatrudniac kobiet lub są negatywnie nastawieni do kobiet w ciąży.

Stawała na głowie by zorganizować do nas opiekę. Były babcie, ciotki, sąsiadki, a jak mielismy już ponad 6 lat to zdażało się, że samych zostawiała w domu i tylko z pracy wychodziła na pół godziny by podac leki. Oczywiście chodzilismy do żłobka potem do przedszkola. Mama nauczyła mnie szacunku do pracy. Zawsze powtarzała, że kobieta nie może siedzieć w domu na utrzymaniu męża, ża powinna przynajmniej na siebie zarobić. 

Moja ginekolog przez pierwsze 3 miesiące mojej ciąży próbowała mnie namówić na L4. Ale ja uparcie twierdziłam, że musze pracować. Teraz dała już za wygraną. 2 razy leżałam już w szpitalu i 2 dni po wyjściu z niego szłam do pracy. Uważam, że jeśli nie ma wskazań do leżenia, lub gdy praca jest w warunkach szkodliwych, to kobiety w ciąży powinny normalnie pracować.

Ale właśnie pracodawcom nie podobają sie te wypady do szpitala i wracanie i znowu jakieś przerwy niekontrolowane. Taka osoba dla nich nie jest pewna i musza liczyć się z przekazywaniem zadań innym pracownikom. Pracodawcy często zmuszają dziewczyny do brania L4.

Dla pracodawcy jest o wiele lepiej gdy kobieta w ciąży idzie od razy na L4, ponieważ wtedy może znaleźć kogoś od razu na zastępstwo - tak przynajmniej jest w dużych firmach

Ja jak przyszłam do mojego ginekologa po zasiadczenie do urlopu macierzyńskiego, z przewidywaną datą porodu to tylko się zdziwił i zapytał: "A Pani pracuje?" 

Nie zdarzyło mi się w drugiej ciąży wziaśc ani jednego zwolnienia lekarskiego :)

Moje koleżanki też mnie pytają czemu chodzę do pracy - przecież początek ciąży i nudności itd. Ale ja nie widzę powodu do tego żeby leżeć w domu i gnuśnieć - owszem można nadrobić czytanie książek, oglądać seriale i filmy ale to chyba nie o to chodzi?

Niestety przez takie dziewczyny, jakie opisała Monika_Pe, wiele dziewczyn, te które powinny odpoczywać mają opinie leniwych i wygodnych. Pracodawcy mają więc zdanie o kobietaqch na podstawie takich przypadków i niestety ale są "wrogo" nastawieni do mężatek i tych, które potencjalnie grożą zaciążeniem.

kiedyś poszłam na rozmowę kwalifikacyjną w sprawie pracy do małego pracodawcy i zadał mi pytanie czy zamierzam miec w najbliższym czasie dziecko, bo już byłabym 3 osobą która poszłaby im na zwolnienie i firmy na to nie stać i by upadła, potem zaczoł się tłumaczyć ze nie ma nic przeciwko powiekszaniu rodziny ale w obecnej sytuacji musial zapytać.Pracę dostalam ale pracowałam niecały Tydzień i sama zrezygnowalam., była to praca poniżej moich oczekiwań.

powiem Wam o sobie,
ja bardzo chciałam pracować do końca ciąży bo uważałam, że praca którą wykonuję - biurowa, jest na tyle spoko, że mi nie zaszkodzi. Dość szybko poinformowałam o swojej ciąży pracodawcę bo chciałam być fair. No i się zaczęło. Od Szefa dowiedziałam się, że zepsułam jego plany, zawiodłam go, że mogę być pewna że jak wróce z urlopu macierzyńskiego to dostanę wypowiedzenie. NIestety nie miałąm pojęcia o jego planach bo jasnowidzem nie jestem, a nie uważam też żebym musiałą informować go że np. za pół roku zamierzam zajść w ciąże i co on na to? Załamka psychiczna, ale stwierdziłam że dam radę i będę dalej pracować. Przez pierwsze 3 miesiące czułam się kiepsko, poranne mdłości, wstręt do jedzenia - okropność, ale dawałam radę, po prostu wstawałam wcześniej i wychodziłam wcześniej na autobus bo zdażało się tak, że z powodu mdłości musiałam wysiąść na chwilę żeby mi przeszło i czekać na następny. W pracy robiłam co do mnie należy, nie pierdzieliłam o dupie maryni, bo uważam że w pracy się pracuje a czas na ploty jest po godzinach. Do lekarza nie wychodziłam, bo miałam wizyty prywatne popołudniami, zdarzyło mi się z 2 razy spóźnić 15 min bo byłam na pobraniu krwi. Niestety cały czas mój pracodawca chodził "obrażony", rzucał głupie uwagi i straszył że mnie zwolni. W czwartym miesiącu zostałam przymuszona przez szefostwo że mam iść na zwolnienie i już nie wrtacać do końca ciąży, bo oni w tym czasie zatrudnią na zastępstwo za mnie inną osobę. Poczułam się jak śmieć...

Więc nie tylko ciężarne są winne temu że chodzą "łatwą" ręką na l4 ale także sami pracodawcy.

Etka widzisz to mamy odmienne zdanie bo ja np. szanuje prace ale szacunek do pracy to nie tylko to, aby po trupach byc kazdy dzien w pracy, bo szacunek mozna okazywac tez w inny sposob. Sorki, ale dla mnie dziecko jest najwazniejsze i nie wyobrazam sobie, aby wazniejsza byla praca niz tym bardziej! chore dziecko. Podobnie nie pochwalam zostawiania samych malych (6 lat) dzieci samych. 

I tak jak dziewczyny pisza, niestety ale jest tak, ze w wiekszych firmach pracodawcy sami naciskaja na l4, wygodniej im zatrudnic kogos na zastepstwo np. na rok czasu niz kogos na zastepstwo np. na 5 miesiecy.