Witam,mam na imie Magda,mam 32 lata jestem mamą 2 synów,starszy urodził sie jako wczesniak w 28 tyg.ciąży 07.09.2000r przez cesarskie cięcie,nie oddychał ,ważył 1310 g,w inkubatorze spędził 2.5 miesiąca potem było podgrzewane łóżeczko,potem już tylko moje szpitalne łóżko,i mnóstwo kabli wokół nas.Pierwsze dni były ciężkie ,dlaczego ja ,dlaczego moje dziecko a nie inne ,potem jednak zrozumiałam ,że widocznie tak miało być,po czterech dniach wysłano mnie do domu ,a 2 razy dziennie przynosiłam mleko dla synka,chociaż go nie pił ale musiałam coś robić z pokarmem ,ile się w tym czasie napłakałam,złego nasłuchałam ,co może spotkać moje dziecko, że nie bedzie widział ,słyszał,chodził ,itd.Po miesiącu poszłam spowrotem do szpitala i leżałam aż do grudnia ,w tym czasie trafiło się kilka groznych chwil ,bezdechy ,wylewy do nadnerczy,bardzo słaby wzrok,wada serca ASDII,neurologiczne schorzenia,dużo by jeszcze pisać ,dziś syn ma 9 lat chodzi(zaczął w wieku 2 lat)mówi,jest dzieckiem niepełnosprawnym,ma kłopoty z równowagą,wzrokiem-prawe oko +6,lewe +5,manualnie jest bardzo słaby,regularnie ćwiczymy wszystko co się da,chodzimy do logopedy,serce się zagoiło dzięki Bogu,ale wiele jeszcze nas czeka pracy ,choć wiem ,że nigdy nie będzie całkiem zdrowy i wymaga stałego nadzoru i pomocy przywielu czynnościach wiem ,że zrobiłam wszystko co mogłam,żeby jego życie było kolorowe i wspaniałe mimo tych wielu chorób i wad jest pogodnym i miłym dzieckiem ,kocham go tak bardzo...
