cesarskie cięcie obawy - Forum

Nie miałam cesarki ale chyba nie jest tak źle skoro tyle kobie je wybiera niż zwykły poród..

ja po cesarce czułam sie tragicznie, w szpitalu po 12 h leżenia kazali mi iść pod prysznic. Ja nie miałam siły wstać. Pomogła mi położna, która mnie dźwigneła i i umyła! najgorszy bół był przy wstawaniu, bo wtedy napinało się mięśnie, dlatego spałam prawie na siedzaco, aby sobie troche ulżyć! cięzko było karmić dziecko bo rana bolałą! najgorszy był pierwszy tydzień! nie dawałam rady dziecka podnieść! tak do miesiąca przesżło mi! choć znam dużo dziewczyn, które po CC czuły się OK! mnie dodatkowo strasznie bolała głowa i kręgosłup po tym znieczuleniu w kręgosłup! musiałam brać środki przeciwbólowe, bo nie byłam w stanie normalnie funkcjonować!

rana bolała wtedy, gdy chciałamwstac lub zrobić jakis inny ruch np. obrócic sie na drugi bok. kiedy się nie ruszałam było ok.

a rana strasznie szybko zagoiła mi sie. Po 6 tygodniach nie było znaku! nawet nic nie widać!

Pierwsze 12 godzin lezałam, potem musiałam wstac na zdjęcie cewnika i umycie się- słabo mi było, połozna pomagała.

Dwa dni chodziłam zgieta w pół do ubikacji, ale tylko, gdy chciało mi sie sikac, tylko wtedy ból sie nasilał, a 3-4 dni pobytu w szpitalu dostawałam środki przeciwbólowe, więc nie bolało, w ogóle, tylko przed siku, ale tylko przy rozprostostowywaniu sie, gdy wiec szłam zgięta- nie bolało. Spałam normalnie, ale tylko na jednym boku, bo gdy leżałam na drugim- drut ze szwu wbijał mi sie w skórę, denerwowało to, ale raczej nie bolało.

Po wyjściu ze szpitala czułam ciagniecie na szwie, szłam więc kilka razy wolniej niz wcześniej, i słabsza byłam, ale nie bolało.

Przez pół roku czułam ciagniecie blizny, gdy cos cięzszego chciałam podnieśc. Ale bez bólu, po prostu te ciagniecie powodowało dyskomfort. Przez rok bałam sie cokolwiek dźwidac, bardziej z paniki.

Przed porodem chciałam naturalnie, nie mogłam.

Drugi poród wybrałabym od razu cesarke, bo choc nie mam porównania, to wiem, ze całe niebezpieczeństwo powikłań kumuluje sie tylko na mnie, dziecku nic nie grozi. A ból jest, i przy naturalnym, i przy cesarce, z ta róznica- wiem o znajomych, które np. pierwszy oród miały naturalny, a drugi zaczeły naturalnie, a kończyły cesarka- że po cesarce wiesz, kiedy będzie bolec, bo wiesz, kiedy sie zginasz, kiedy cos podnosisz, a po naturalnym i boli w czasie porodu, bez ostrzeżenia, bo skurcze, i boli potem, bo porozcinane krocze, albo popekana rozgwiazda, że siadac nie mozna z bólu przez dwa tygodnie.

Nie miej obaw, jesli lekarze skierowali na cesarkę- ciesz sie, bo na NFZ nie każdy ma to szczeście, że dziecku mozna komfort zapewnic ;)

Ja byłam przez tydzień na lekach. Na początku kropl9wka potem ketonal doustnym, więc mnie rana nie bolała. Bolalo za to jak przychodził obchów i ma brzuch uciekali, żeby się macica obkurczala. Poza tym bolala mnie głową nie do wytrzymania przez jeden dzień jak za wcześnie ją podnioslam po znieczuleniu. Na ten ból głowy środki przeciwbólowe nie dawały rady a ja z bnólu prawie wymiotowalam. No i brodawki miałam poranione, że aż stawalam dęba jak dziecko przy stawiała położna. Rana tak bardzo nie  nie bolała jak to wszystko. Musisz znać kilka zasad wtedy unikniesz tego co ja przeszlam. Za drugim razem juz wiedziałam. Nie podnosi głowy po znieczuleniu w kręgoslup- leż plackiem i jak przystawiasz dziecko to głęboko wkładają brodawkę do budzi maluszka.

Każdka kobieta ponoć inaczej wszystko znosi. Kuzynka rodziła naturalnie i przez cc, powiedziała, że dużo lepiej było po cc, troche pobolało i przestało, a po naturalnym szkliwo na zębach jej popękało i ścięgna naderwała.

Siostra rodzono nie narzekała na cięcie. Szybko doszła do siebie

Koleżanka miała cięcie i strasznie marudziła, że przez 8 miesięcy nie była w stanie nic robić w domu, nawet nie była w stanie iść się sama umyć, mąż zajmował się synkiem i jeszcze żone mył.

Uważam, że najważniejsze to dobre nastawienie i nie panikować za bardzo :-) A jeśli jesteś w miare odporna na ból, na pewno dasz radę;-) Trzymam kciuki Głowa do góry będzie ok !!

Stres wszystko kompikuje czasami niepotrzebnie.

Ja też miałam cesarskie cięcie, bo mam niedorozwój macicy. Niestety lekarz, który prowadził moją ciąże nie zaznaczył tego w mojej ciązowej historii. Trzymali mnie 39 godzin, myśląc, że urodzę. Cesarke robiono w ostatniej chwili i tylko ze znieczuleniem domiejscowym. Lekarz nie zdecydował się na narkozę, gdyż cały czas miałam dawane znieczulenie do kręgosłupa. Urodziłam jedno dziecko. Na drugie już się bym nie zdecydowała.

Stres to ani w naturalnym ani przy cc nie jest potrzebny. Jak się tak na luzie podejdzie to szybciej wszystko przejdzie i lżej jakoś..

Ja też miałam cesarskie cięcie. Wiadomo , że boli ale moim zadaniem dużo zależy od nastawienia. Ja po 12 godzinach sama chciałam wstać bo miałam ogromną ochotę zobaczyć mojego synka. Mimo , że mnie bolało to dało się to znieść i nie przyjmowałam leków przeciwbólowych. Skupiałam się ciągle na tym , że mam przy sobie kochaną istotkę i dla niego muszę szybko dość do siebie. Najbardziej bolało jak trzeba było wstać z łóżka lub z powrotem się położyć. 

Nie stresuj się na zapas , dasz radę wytrzymać ten ból. Pamiętaj w nagrodę za cierpienie będziesz miała taką małą słodką istotkę.

Życzę szczęśliwego rozwiązania.