Ślepa miłość - Forum

Polub Familie.pl na Facebooku

Poleć link znajomym

36 odp. Strona 1 z 2 Odsłon wątku: 6016

Marzena Krzyżopolska

Zarejestrowany: 11-09-2008 09:07 . Posty: 71 IP:

2008-12-02 09:14:18

2 grudnia 2008 09:14 | ID: 10623

W tym wątku możesz komentować artykuł zatytułowany:Ślepa miłość, którego pełną treść znajdziesz: [tutaj]

<- 1 2 ->

1
ULA

Zarejestrowany: 18-03-2008 10:47 . Posty: 6183

2008-12-02 10:07:43

2 grudnia 2008 10:07 | ID: 10626

Biorąc ślub w młodym wieku nie wiemy co czeka nas w przyszłości. To bardzo trudno przewidzieć ... Znam podobny przypadek, gdzie rodzina przestrzegała pannę młodą, że duża różnica wieku to problem. Ona wtedy była uparta, nic sobie z tego nie robiła ale teraz, po cichu przyznaje im rację ... Według mnie trzeba pamiętać o wielu wspaniałych chilach, które razem przeżyliście i skłaniać męża, pomimo starszego wieku, żeby razem z Tobą cały czas czerpał z życia ile się da!
2
Marzena Krzyżopolska

Zarejestrowany: 11-09-2008 09:07 . Posty: 71

2008-12-02 11:38:28

2 grudnia 2008 11:38 | ID: 10641

Odpowiedź na #1
Eh gdyby jeszcze ten stan zdrowia był lepszy.... ale niestety jest inaczej.Zanikają wszelkie obowiązki małżeńskie z tym związane a szczególnie te najbardziej przyjemne...a chcę a On nie może :( i tu jest ten problem.
3
Nowak

Zarejestrowany: 29-04-2008 14:21 . Posty: 253

2008-12-02 12:19:56

2 grudnia 2008 12:19 | ID: 10642

Odpowiedź na #2
jak mąż nie daje rady to powinnaś znaleźć sobie kogoś!
4
Marzena Krzyżopolska

Zarejestrowany: 11-09-2008 09:07 . Posty: 71

2008-12-02 13:16:23

2 grudnia 2008 13:16 | ID: 10648

Odpowiedź na #3
hmm zapewne tak,tylko co z nim zrobię ? Jak bym miała stworzyć nowy związek to gdzie On się podzieje ? Niby sprawa łatwa do rozwiązania lecz jednak nie jest to takie proste a znaleśc teraz w tych czasach kogoś innego tez nie jest łatwe. Miłość -przelotna ? Być może ale czy to dobre nie lepiej mieć kogoś na stałe ?
5
celineczka

Zarejestrowany: 31-07-2008 14:35 . Posty: 201

2008-12-02 14:07:51

2 grudnia 2008 14:07 | ID: 10651

Sytuacja rzeczywiście nie jest ciekawa :/ Czy z chorobą męża nie da się już nic zrobić? Ja bym poszukała jakiegoś dobrego lekarza który by wam pomógł
6
usunięty użytkownik

2008-12-02 14:36:21

2 grudnia 2008 14:36 | ID: 10656

Znam wielu starszych ludzi, którzy żyją aktywnie. Nie wiem, czy to kwestia podejścia, zdrowia, pewnych przyzwyczajeń... ale bez dobrej woli samego zainteresowanego niewiele chyba można zrobić. Z jednej strony facet powinien się starać, bo mając młodszą żonę mógłby się bać, że "konkurencja nie śpi" i mógłby ją stracić. Skąd więc ten marazm...? A co myślicie o związku, w którym kobieta jest kilka lat starsza od mężczyzny?
7
dziecinka

Zarejestrowany: 07-05-2008 11:21 . Posty: 26147

2008-12-02 15:07:44

2 grudnia 2008 15:07 | ID: 10664

Moim zdaniem, skoro tak wybrałaś, to wyboru się trzymaj. Człowiek nie jest przedmiotem, który, gdy nie działa, to można wyrzucić. A z tego artykułu wywnioskowałam właśnie coś takiego i mnie to oburzyło. Na temat związków starszych kobiet z młodszymi mężczyznami nie mam wyrobionego zdania.
8
Marzena Krzyżopolska

Zarejestrowany: 11-09-2008 09:07 . Posty: 71

2008-12-02 20:55:22

2 grudnia 2008 20:55 | ID: 10676

Odpowiedź na #7
Po 1. Gdybym miała męża wyrzucić i zmienic na lepszy model już dawno bym to zrobiła lecz nadal jesteśmy w związku jak pisałam 19 lat to coś znaczy. Po 2 . To ojciec moich dzieci,nie jesteśmy sami bo jest rodzina a dzieci ojca kochaja takim jaki jest. Po 3. Bylismy wiele razy u lekarza ostatnio 2 tyg temu ale mój mąż powiedział że więcej nigdzie nie idzie ma silną depresję i ma dość jeżdżenia po lekarzach siłą nie zaciągnę niestety. Po 4 . Tak sama sobie tak wybrałam i nie mówię ze narzekam ,cóż chociaż nie przeczę ze jest cudownie jest jak jest . I nie oburzaj się dziecinko gdyż napisałam ze NIE WYRZUCĘ GO Z DOMU !!! Czytaj ze zrozumieniem. Chociaz jak ząb boli to go wyrywasz ale to jest CAŁA SZCZĘKA I WYRWAĆ JEST TRUDNO !!! Znam związki gdzie kobieta jest młodsza od partnera o 27 lat On ma córkę starszą od niej .Znam również Panią która miała partnera młodszego o 20 lat. Niestety moja sytuacja jest szalona ale ich -chora nie byłabym aż tak zdesperowana . Jednak w moim przypadku nawet na oko widać wielka różnicę. Kiedyś gdy mąż leżał w szpitalu pewien pacjent powiedział że chciałby miec taką córkę a mój mąż powiedział ze to żona nie córka i znów przedziwna sytuacja jak ludzie otwierają usta ze zdziwienia.Czasem tej różnicy nie widać ale u mnie tak i to bardzo. Ale STARYCH DRZEW SIĘ NIE PRZESADZA i niechaj każdy mówi sobie co chce ja wiem jedno -MIŁOŚĆ JEST SLEPA
9
oliwka

Zarejestrowany: 19-04-2008 00:57 . Posty: 161880

2008-12-02 21:44:22

2 grudnia 2008 21:44 | ID: 10677

Marzeno nie chcę Ciebie tu pouczać ale raz piszesz , że jest dobrze jak jest, drugi raz narzekasz. Kochana od razu ta różnica rzucała się w oczy nie ma co się łudzić - a i te 19 lat wspólnego życia to też coś znaczy. A że przychodzi "starość" to normalna rzecz i trzeba do tego podejść z godnością. Staraj się dużo z mężem rozmawiać, na pewno znajdziecie dużo tematów po tylu latach wspólnego życia. Wierzę, że jeszcze dla Was zaświeci słońce tylko musicie tego chcieć - oboje, powodzenia...
10
Ada

Zarejestrowany: 18-03-2008 13:54 . Posty: 490

2008-12-02 22:53:46

2 grudnia 2008 22:53 | ID: 10680

a ja mysle, ze po prostu pomysl o sobie. Kurcze,dlaczego my, kobiety, musimy sie poswiecac? myslicie, ze facet, gdyby mial tylko okazje, nie znalazlby mlodszej?
11
Dana

Zarejestrowany: 03-06-2008 08:24 . Posty: 164

2008-12-03 09:22:51

3 grudnia 2008 09:22 | ID: 10694

dzieci odchowane, wnuki sie pojawily...Moze wlasnie czas na siebie?
12
Marzena Krzyżopolska

Zarejestrowany: 11-09-2008 09:07 . Posty: 71

2008-12-03 09:41:17

3 grudnia 2008 09:41 | ID: 10695

Odpowiedź na #11
:-) mądre słowa dziewczyny czas na siebie heh,jednak jeszcze cierpliwie poczekam .Oliwko nie narzekam a się skarżę,bo Wy tu na forum jesteście jedyne osoby które ani mi nie pomogą ani nie zaszkodzą.Zgadzam się z Tobą ze te 19 lat coś znaczy a znaczy wiele ale czasem jak sobie pomyślę że teraz właśnie w tym czasie mogłaby mieć obok siebie kogoś kto by mnie przytulił lub zabrał na zakupy to we mnie az się ściska że tak nie jest.Sama muszę sobie radzić dzwigać toboły z zakupami bo mój mąż nie ma sił aby je unieść,to ja juz zmieniałam jemu pampersy i pomagam w ubraniu sie czy w pracach które on powinien wykonywać.Jak sa dzieci-synowie oni mi pomogą ale jak dzieci są w szkole cały ten padół spoczywa na mnie. Zawsze mówię że jestem i GŁOWA I SZYJĄ rodziny,bo nawet zakup opału do domu to mój obowiązek. Ciężko jest życ z taką osobą rodzina moja wprost mi mówi że współczuja widząc mojego męża,nikt tego nie zrozumie gdy sam tego nie doświadczy. Ja też bedę stara o ile dożyję i psychika mi nie wysiądzie. Mój mąż ma zaniki pamięci po za innymi chorobami i uwierz że czasem nachodzą mnie myśli wyjść z domu i wcale nie wrócić ale nie mogę bo sa dzieci i Michał.Życie jest straszne i okrutne lecz trzeba dźwigać ten ciężar skoro się go wzięło na swoje barki. Nie mogę się cieszyć z tego co jest gdyby był zdrowy zapewne byłoby inaczej ale nie jest .I tak dzięki Bogu sama sobie radzę we wszystkich sytuacjach jakie są a łatwo nie jest . Oliwko tak odrazu ta różnica nie rzucała się w oczy bo ja jako 18-sto letnia dziewczyna wygladałam dość powaznie jak na swój wiek on jako 33-latek był no powiedzmy zadbany i bez zmarszczek,ale choroba wyniszcza ludzi a on nie chce się leczyć nie ma mowy o tym by poszedł znów do lekarza.Sam nie chce zadbac o siebie tak więc i o mnie. Szczerze mówiąc napisałam ten temat na forum nie po to aby się skarżyć czy prosić o radę lecz po to by dowiedzieć się co sadzą na ten temat inne osoby ja opisałam tylko skutki ŚLEPEJ MIŁOŚCI czasem serce mówi jedno a rozum drugie.Pozdrawiam
13
dziecinka

Zarejestrowany: 07-05-2008 11:21 . Posty: 26147

2008-12-03 10:17:09

3 grudnia 2008 10:17 | ID: 10701

Dobra, rozumiem. dobrze jest chociaż "się wypisać", gdy sytuacja trudna.To mądre posunięcie... Ada napisał 2008-12-02 22:53:46
a ja mysle, ze po prostu pomysl o sobie. Kurcze,dlaczego my, kobiety, musimy sie poswiecac? myslicie, ze facet, gdyby mial tylko okazje, nie znalazlby mlodszej?
Ja myślę ( nie przeżyłam, to nie wiem),że jeżeli człowiek jest odpowiedzialny i rozumny, to nie zostawi swojego partnera w potrzebie ( niezaleznie czy mowimy o mężczyxnie czy kobiecie). Uważam,że człowiek powinien myśleć o sobie, o swoim szczęściu, ale nie może wymieniać ciągle partnerów na lepszy model, bo stary się zepsuł. Jeżeli kiedyś ustalili,ze bęą razem i spadają na nich nieprzewidziane trudności, to razem powinni je rozwiązać i przej ść. Partner nie jest winien tego,że się zestarzał... czy zachorował, czy przytył, czy np. wypadły mu zęby... Co innego, gdyby zdradzał, gdyby nie kochał...
14
Nowak

Zarejestrowany: 29-04-2008 14:21 . Posty: 253

2008-12-03 10:55:07

3 grudnia 2008 10:55 | ID: 10706

Odpowiedź na #8
skoro facet nie chce sie leczyc to nie moze sie dziwic ze jego kobieta ma z tym problem. ja mimo wszystko zamiast miec silna depresje chodzilbym do lekarzy i probawal sie wyleczyc!
15
miss

Zarejestrowany: 25-03-2008 15:23 . Posty: 1459

2008-12-03 11:02:46

3 grudnia 2008 11:02 | ID: 10707

Odpowiedź na #12
z tego co czytam mąż postawił cie w okropnej sytuacji. co to za małżeństwo gdy jedna strona wogóle sie nie stara i nie chcedać sobie pomóc? ja bym chyba nie wytrzymała z takim facetem :/
16
Marzena Krzyżopolska

Zarejestrowany: 11-09-2008 09:07 . Posty: 71

2008-12-03 12:02:35

3 grudnia 2008 12:02 | ID: 10711

Odpowiedź na #15
Mi też jest cięzko wytrzymac ale nie potrafię tego przerwać ot tak .Sama nie rozumie siebie- dlaczego ???? W końcu nic nie otrzymuje w zamian. Moze tak jest że nie traktuję jego już jak męża a kolejne dziecko hehe a kazda matka kocha swoje dzieci,przynajmniej ja tak.
17
ULA

Zarejestrowany: 18-03-2008 10:47 . Posty: 6183

2008-12-03 12:12:57

3 grudnia 2008 12:12 | ID: 10714

Odpowiedź na #16
To chyba najlpesze wyjście w tej bardzo trudnej sytuacji. Ale pamiętaj, że kaza mama oprócz zajmowania się dziećmi powinna pomyśleć też o sobie! Także trzymam kciuki za to żebyś znalazła też jak najwięcej czasu dla swojej przyjemności :)
18
oliwka

Zarejestrowany: 19-04-2008 00:57 . Posty: 161880

2008-12-03 12:29:26

3 grudnia 2008 12:29 | ID: 10717

Dosyć ciekawy artykuł przeczytałam: Rozstania bez powrotów. Jak pozbyć się bólu po minionym związku? To koniec. Ale jeszcze coś jest. Ból, pretensje, żal. Że się skończyło i już nie wróci. Że rozstanie było nie takie. Że… Gdzie tu miejsce na nowe? Niewiele osób żyje z pierwszym partnerem. Większość ma za sobą kilka związków. Ale zbieranie doświadczeń, uczenie się z kim potrafię wieść dobre życie, z kim dzielę podobne wartości i mam podobne cele życiowe jest wartościowym podejściem do życia. Kłopot pojawia się wtedy, gdy wcześniejsze rozstanie czy sam związek łączą się z bólem, wstydem, wyrzutami sumienia, złością, żalem… Bo to oznacza, że były związek nie został zakończony i powoduje, że nowy ma mniejsze szanse na szczęśliwy rozwój. Co można zrobić, by zamknąć przeszłość i wyruszyć w nowe życie mocniejszym, bardziej doświadczonym, mądrzejszym i uważniejszym na sygnały, że "coś się psuje"? PIERWSZA ANALIZA By stać się mocniejszym, warto przyjrzeć się temu, co naprawdę działo się w trakcie trwania związku. Wszak miał on różne fazy, ewoluował, przechodził wzloty i upadki. Zacznijmy od początku. A więc, po pierwsze, odpowiedz sobie na pytania, najlepiej na piśmie: Co takiego przyciągnęło mnie do drugiej osoby? Czym ta osoba wzbudziła moje zainteresowanie? Za co ją podziwiałem? Co spodziewałam się od niej "dostać"? (Jakie cechy osobowości czy umiejętności czy dobra materialne posiadała, które uważałem za ważne w życiu, a których nie miałem?) Co wnosiłem do związku, co druga osoba, moim zdaniem, powinna była docenić? DOCEŃ MŁODSZE JA Po takiej analizie spójrz na młodszą wersję siebie, która w tamtym czasie właśnie tak odbierała świat. Takie wtedy miałeś potrzeby, tego oczekiwałeś od życia i na tej podstawie podejmowałeś decyzje. Chciałeś jak najlepiej i realizowałeś swoje marzenia w ramach doświadczenia, jakie miałeś, i okoliczności, które na Ciebie oddziaływały. Może nawiązałeś związek z powodów "domowych". Ciasnota mieszkaniowa, zła atmosfera, niemożność samorealizacji, odczuwanie braku miłości bardzo często powodują, że młody człowiek wyrusza w świat w poszukiwaniu tego, czego mu brakuje. Jest to wielka siła napędowa życia, siła rozwoju. Więc doceń ówczesnego siebie i wróć pamięcią do tego, co było piękne, do marzeń, nadziei, wspólnych doznań, ciekawych doświadczeń, wymiany informacji, poglądów na życie, innych tradycji rodzinnych… Daj sobie szansę na wsparcie siebie młodszego, na zaprzyjaźnienie się z decyzjami, które wtedy "młodsze ja" podjęło w najlepszej wierze. Nie wymagamy od dziecka, by było dojrzałe od urodzenia. Cały czas poznaje nowe kawałki świata i włącza je do swojej mapy życia. I tak dzieje się przez całe życie. Popatrz więc na siebie z przeszłości, jak na uczące się życia dziecko. I zachęć do eksperymentowania. Wynik eksperymentu nie jest znany w chwili jego rozpoczęcia – inaczej nie nazywalibyśmy tego eksperymentem. Mamy tyle danych, ile jest aktualnie dostępnych i… podejmujemy na tej bazie decyzje, których wynik wpływa na nasz ogląd świata, stosunki międzyludzkie i… prowadzi do nowych decyzji. Nawet w bardzo trudnych warunkach możemy się uczyć dążyć do szczęścia coraz skuteczniej. NAUKA NIE IDZIE W LAS A teraz przejdź do drugiej fazy analizy przeszłości. Zastanów się: Czego nauczyłeś się od drugiej osoby? Co nowego pojawiło się w Twoim życiu dzięki byciu razem, wspólnemu przeciwstawianiu się rzeczywistości? I… pomyśl nie tylko o sprawach przyjemnych, takich jak nowe podejście do drugiego człowieka (życzliwość, czułość, opieka…), nowe umiejętności (prowadzenie samochodu, obsługa komputera, sporty…), wiedza z ciekawej dziedziny, wspólne spędzanie czasu (gotowanie egzotycznych potraw, interesowanie się teatrem, muzyką, ekologią...) czy o pięknych doznaniach (flirtowanie, pieszczoty, seks…), ale o i tych negatywnych. Skutkiem trudnej sytuacji może być bowiem samodzielność, niezależność, umiejętność proszenia, zdolność wiązania końca z końcem, poznawanie prawa, poszukiwanie drogi wyjścia, rozumienie ludzi, docenienie rodzinnego domu… Ustal zatem: Do czego doprowadziło Cię bycie z drugim człowiekiem? Jakie decyzje musiałeś podjąć? Przed czym potrzebowałeś nauczyć się chronić, czego unikać? Jakie nowe metody postępowania przećwiczyłeś?
19
Marzena Krzyżopolska

Zarejestrowany: 11-09-2008 09:07 . Posty: 71

2008-12-03 14:06:59

3 grudnia 2008 14:06 | ID: 10722

Odpowiedź na #18
Miłość jest ślepa, Nie patrząc kochałam. On ciągle krzywdził, A ja się starałam. Robiłam wszystko, By było mile. By w sercu zostały Cudowne chwile. Troszczyłam się mocno, Modliłam, błagałam… By mnie pokochał, Do Boga wołałam! On całym światem, Mocą istnienia. On mógł spełnić Moje marzenia. Lecz mnie zostawił, Stanowczo odrzucił. Zabronił miłości I się nie smucił. Nie było ważne, Co ja czułam. Jadem miłości, Mocno się zatrułam. Trudno zapomnieć, Nie łatwo wyleczyć. Uczuciem można Swe serce skaleczyć…
20
usunięty użytkownik

2008-12-03 15:51:25

3 grudnia 2008 15:51 | ID: 10726

czytając twojego posta marzenko ma się wrażenie, ze pisze zgorzkniała zyciem kobieta. Może jesteś na nieciekawym etapie to fakt ale Nie widzę też w Twoich słowach czegoś czego byłabyś naprawdę pewna. Cofając się wstecz sama juz nie wiesz czy I nie nam Cie oceniać tak pewnie napiszesz, ale chyba My wszyscy tutaj zdażylismy się przekonać, ze zycie to nie same pozytywy, ale i często droga "pod górkę". A co do rozstania- czy twój mąż wie , ze jesteś z Nim z tzw. litości, bo tak to jednak wygląda? Zycie potrafi być przewrotne i nie wiemy tak naprawdę co komu pisane. Zycze Ci pogody ducha i znalezienia w tej calej sytuacji pozytywnych stron(?)

<- 1 2 ->

Mój adres e-mail
Hasło
Zapamiętaj mnie	Zaznacz jeśli chcesz logować się automatycznie

Ślepa miłość - Forum

Wątek: Ślepa miłość