Moje podróżowanie.. - Blog

Zima jest piękna gdy siedzisz w ciepłym domu popijasz gorącą pyszną herbatkę.  Przed tobą stoi pyszny kawałek ciasta. Dokarmiasz ptaki i koty. I patrzysz,sobie przez te okno gdzie śnieżna zawierucha szaleje. Jest Ci dobrze, przyjemnie i ciepło. Masz dach nad głową.  Ciepłe łóżko i jedzenie. Co innego gdy musisz zmierzyć się z tym światem za oknem. Nieby piękny przez szybę a wyjdziesz za drzwi i jesteś w oku huraganu. To tak jak I z ludźmi. Starasz się być mily, uczynny i dobry bo tak cię uczono.  W sumie i ludzie są dla nas mili ale gdy tylko się odwrócisz czujesz ciosy w plecy. Odwracasz się z powrotem I jest milutko. Gdy tylko zwracasz uwagę że jednak coś jest nie tak mówią że to twoja wina. Nawet nie wiesz jak mocno możesz się starać a zawsze będzie coś nie tam. Bo jakaś niewyjaśniona złość, zawiść zazdrość że jednak tobie dobrze się układa. I nic na to nie poradzisz.. życie swoje i ludzie zrobią swoje.. Najważniejsze aby być pogodnym i spokojnym ,,u siebie,, w środku. By być w swoim wnętrzu jak w tym ciepłym pokoju i popijać pyszną herbatę.  Ludzi nie zmienisz jeśli oni nie będą tego chcieli. A my będziemy silniejsi gdy nie pozwolimy by to zimno i chłód z zewnątrz weszło do naszego wnętrza. Zachowajmy miłość radość spokój. Pogodę ducha a przyjdzie piękna wiosna i zakwitnie darem wokół nas. 

Im szybciej biegnę tym czasu mam mniej a pociag na który spokojnie powinnam zdążyć ucieka z przed nosa. Gdy się  nie spieszę to jeszcze czekam albo on jeszcze się spóźnia.

Im bardziej dbam o zdrowie tym częściej choruję. Może gdy chodzę beż czapki i szala to się hartuje. 

Im więcej wydaję tym jakoś wystarcza mi na więcej( to jakieś dziwne jest) a jak oszczędzam i ściskam każdy grosz to i tak jakoś mi się  rozłażą i mam pustki w portfelu. 

Gdy się staramy, jestemi mili i dobrzy dla innych tym ludzie jakoś  mniej nas kochają,  omijają a nawet opuszczają.  Jeśli chcesz pobyć w samotności wszyscy się do ciebie pchają.  Telefony nie milkną,  wszyscy od nas czegoś chcą.

Jak to jest że Im czegoś mamy więcej tym mamy tego mniej. Jeśli bardziej czegoś pragniemy tym odsuwa się od nas  dalej.. Zapragniesz puścisz zapomnisz i nagle właśnie to pojawią się w naszym życiu. Gdzieś w przestworzach rosną i realizują się nasze marzenia. Szkoda ze tak mało wiary w nas i ufnosci. Mogłoby się tak pięknie dziać. A może w końcu trzeba wrócić do siebie.. odnaleźć się w sobie. Pokochać siebie.  A będzie się działo.

Do nas nie puka. Szarpie za klamkę i od razu wchodzi. No chyba że zamknięte, wtedy puka. Jeśli nie biegniesz do drzwi albo jesteś dalej na piętrze  czy uziemiona nie zdarzysz. Bo listonosz nie czeka, puka odwraca się i idzie do  szybko samochodu. Nie ma litości. Juz nawet nie rozmawia. Wrzuca do  skrzynki awizo.  Musisz być mily dla Pana listonosza bo innym razem nawet na podwórko nie wejdzie. Wrzuca do skrzynki -awizo! W sumie nie ma co narzekać bo i przy tym jakieś inne listy wrzuci. Pracy listonosz za specjalnie nikt niechce.  Mało płatna, niewdzięczna, nabiegać się trzeba.. 

No i co tam narzekać na staruszka listonosza.  Ma jak ma. Czasem ma lepszy dzień i nawet pogada. Coś wesołego powie, przesyłkę czasem dowiezie.. No chyba że nie zdążysz.. najwyżej zostawi awizo.