Moja "Musiu"! ;) - Życzenia urodzinowe, świąteczne, imieninowe, okolicznościowe. Teksty życzeń

...bo tak przecież się do Ciebie zwracałam kiedy uparcie uczyłam się mówić, pamiętasz? ;) I do dzisiaj też nie wiesz o co mi chodziło, kiedy babcia trzymała mnie na kolanach, tata pytał gdzie jesteś (a akurat rozmawiałaś z sąsiadką - wiem po kim gadam, gadam i gadam, ale to w sobie lubimy, prawda?) a ja oświadczyłam mu z dumą że "mama gaga dada". Pewnie o to że mama gdzieś wyszła, ale czy to była "mama zgaga", czy "mama Gabrysia"? Tego się chyba nigdy nie dowiemy. Ale przecież poza tym incydentem przez prawie 20 lat rozumiemy się w stu (no dobra, prawie...) procentach :D

Chociaż czasami ciężko mi to okazać mam nadzieję że wiesz, że dla mnie jesteś najlepszą Mamą na świecie. Wiem, że długo na mnie czekałaś, że cytując Violettę z "BrzydUli" bywało i dalej bywa "różnie, kwadratowo i podróżnie", ale rzeczy, za które jestem Ci wdzięczna i które w Tobie tak lubię, mogę wyliczać w nieskończoność.
Nie wyobrażam sobie innej Mamy, która tak jak Ty zaszczepiłaby w dziecku miłość, radość, szacunek do siebie i innych. Która tak bardzo interesowałaby się jego pasjami, tym co się u niego dzieje. Już pomijając nasze czasy czytania książeczek, "Domowego przedszkola", "Mama i ja", piosenek dla dzieci (taaak, do dzisiaj się śmiejesz, że według mnie ogórek z piosenki miał zielony tutulek, ciapkę i butusie a Jabłuszko pełne snu zostało nazwane Usiukiem) uwielbiam u Ciebie to, jak radziłaś sobie i dalej radzisz ze swoją córą w czasach nastoletnich :D Do dziś pamiętam, z jakim zainteresowaniem oglądałaś ze mną stacje muzyczne i słuchałaś kiedy opowiadałam Ci, że HIM kręcili teledysk do "Funeral of hearts" w 40-stopniowym mrozie. Do dziś pamiętam, jak znosiłaś moje początki nastoletniej miłości do Finlandii i The Rasmus, jak rozklejałam się przy ich kasecie, która po tygodniu słuchania zaczęła ze zmęczenia dziwnie piszczeć, jak zbierałam wszystkie wycinki o nich (z ówczesnej skarbnicy wiedzy 12-latki - Bravo... shame on me!) i pokazywałam Ci je, jak dość nadpobudliwie ;) cieszyłam się na widok ich teledysków a Ty zamiast się ze mnie śmiać, cieszyłaś się razem ze mną, chociaż różne rzeczy mogłaś sobie o mnie pomyśleć. Z kolejnymi "miłościami" było podobnie, fińskie piosenki też są dla Ciebie wyjątkowo chwytliwe. Jakież było moje zdziwienie, kiedy po przyjściu do domu ze szkoły usłyszałam w kuchni "Pikkuveli" PMMP. Szwedzkie The Ark też przypadło Ci do gustu.

Wiesz, jak bardzo lubię nasze długie rozmowy, te wszystkie wieczory, kiedy przesiadujesz przy komputerze, ja na kanapie obok, włączasz radio albo odkrywasz tajniki korzystania z youtube ;) i co chwilę wybuchamy śmiechem. Lubię też nasze wspólne poczucie humoru, wymyślanie niestworzonych historii i ciągów skojarzeń, których nikt inny by nie zrozumiał. Lubię nasze piątkowe, niemal już rytualne rajdy po sklepach, nawet jeśli kończą się tylko window shoppingiem albo siedzeniem w jakimś fastfoodzie i marudzeniem, że zapiekanka z X była lepsza niż ten hamburger z Y. Lubię nasze wspólne oglądanie koncertów, chociaż Briana Molko z Placebo zdążyłaś podczas jednej piosenki porównać do Joanny Koroniewskiej i Adolfa Dymszy. Lubię to jak interesujesz się koncertami na które jeżdżę, pytasz jaki jest support, zawsze chcesz żebym zadzwoniła i słuchasz, co tym razem ciekawego sobie wymyśliłam, pytasz jak było. Lubię nasze wspólne oglądanie i komentowanie "BrzydUli" czy "Prosto w serce", chociaż Ty zarzekasz się że ich nie lubisz a ja stwierdzam, że to kompletne odmóżdżacze a i tak nie umiem z nich zrezygnować. Lubię to, że proste zajęcia z Tobą nigdy nie są nudne. Wieczorami aktualnie zerkasz ze mną na X-Factor, chociaż tak jak w przypadku seriali najczęściej mówisz, że wcale Ci się to nie podoba. Mimo wszystko ciągle zastanawiamy się, czy wygra Gienek, czy może jednak Szpak, wsłuchujemy się w to co ma do powiedzenia Czesław. Jego też od razu nie polubiłaś, ale chyba coverem Dziś do Ciebie przyjść nie mogę, wzruszającą opowieścią o schabowym i "kłótniami" z Kubą zdobył Twoje serce.

Cieszę się, że dzięki Tobie z domu wyniosę same dobre wspomnienia. Zawsze śmieję się, że nasze domowe niedziele są jak jeden wielki rytuał, zwłaszcza od południa. Godzina 12 - zapach obiadu, radio ze śląskimi przebojami, pozdrowieniami, denerwującymi mnie reklamami (pizze, pizze duże jak słońce! -.-) i najważniejsze - Ty krzątająca się w kuchni i podśpiewująca wesoło te wszystkie hity. Zresztą nie tylko niedziele są takie, każdy dzień ma w sobie coś wyjątkowego. 

Próbuję opisać każdą Twoją zaletę po kolei, ale wszystko wydaje mi się zbyt banalne. Cieszę się, że zawsze mogę na Ciebie liczyć, że nauczyłaś mnie odpowiedzialności, dałaś mi wolność którą (mam nadzieję) dobrze wykorzystuję, choć nie zawsze zgadzasz się z moimi poglądami. Ale nigdy nie krytykujesz bezpodstawnie, starasz się zrozumieć.

Jak już pisałam - wiesz, że czasami nie bywa tak różowo. Mamy nasze małe spięcia, co z naszymi charakterami jest akurat do przewidzenia. Tata już za nami nie nadąża - on, taki cichy, tłumiący wszystko w sobie i my dwie, wyjaśniające sobie wszystko od razu - niekoniecznie cicho i bardzo dyplomatycznie... ;) a ile razy zdarzyło się, że podczas sprzeczki o jakąś głupotę po prostu wybuchnęłyśmy śmiechem. Nie potrafimy się na siebie długo gniewać, zdecydowanie. Kompromisów też już się nauczyłyśmy, zwłaszcza ja dzięki Twojej cierpliwości - chociaż wiem, że jeszcze kilka lat temu było gorzej.

Ostatnio znowu dotarło do mnie, jak bardzo się o mnie troszczysz. Już trzeci dzień mijał mi niezbyt ciekawie z migreną-gigantem, przespałam kolejne popołudnie i kto inny jak nie Ty (chociaż przecież najmniejsza już nie jestem ;)) znowu przykrył mnie kiedy spałam, wieczorem ułożył mi poduszki, bo przecież stwierdziłaś że pewnie śpię za nisko ;) kiedyś mniej, ale wiesz, że teraz potulnie stosuję się do tych rad i Twojej pomocy.
Dotarło do mnie też, że nieważne jak bardzo jesteśmy zmienne, zawsze się dogadamy i zrozumiemy. Jedno spojrzenie, jedno słowo i już wiesz, co chodzi mi po głowie. Cieszę się, że Ty ufasz mnie, ja mogę zaufać Tobie i tyle sobie mówimy. Chociaż właśnie - nie muszę mówić, sama się domyślasz i najwyżej na głos dokończysz moją myśl ;)

Ciągle uświadamiam sobie, jak mądrą i otwartą osobą jesteś i jak bardzo mogę być z Ciebie dumna. Interesujesz się sprawami, o których Twoje znajome w podobnym wieku nie mają pojęcia, uczysz mnie, żebym zawsze dążyła do swojego celu, nie bała się wyrażać swoich poglądów i żyła przede wszystkim w zgodzie ze sobą, nie patrzyła na innych, którzy boją się wyjść z tłumu. Bo przecież wszystko zależy od nas, we can build a new tomorrow - today, jak w piosence Placebo, którymi też chyba udało mi się Ciebie zarazić.

Jestem Ci też wdzięczna za zdrowe rozpieszczanie - zawsze wiedziałaś, co mi się podobało, co chciałam mieć, zobaczyć i choć bywało ciężko, w miarę możliwości to dostawałam - jednak zawsze dzięki Tobie wiedziałam, że nie mogę tylko brać, liczyć w życiu tylko na innych, że zawsze muszę dawać coś od siebie. I to dawanie sprawia mi częściej większą przyjemność, niż branie. Mam nadzieję, że będę mogła dać Ci jeszcze dużo i za wszystko się odwdzięczyć, żebyś nie musiała się niczym martwić bardziej, niż jest to potrzebne. Bo chyba jednak Twojego zamartwiania się na zapas nie dam rady zwalczyć całkowicie... ale zrobię co mogę ;)

Tyle myśli chodzi mi po głowie ale nie wiem co jeszcze mogłabym Ci napisać Mamo, bo nie chcę, żeby wyszło zbyt wzniośle. Wiesz, że to do nas nie pasuje. Nasza codzienność jest najlepsza właśnie przez to, że oprócz bycia matką i córką, jesteśmy dla siebie najlepszymi przyjaciółkami i mimo ponad 30 lat różnicy dogadujemy się jak mało kto. Co ja bym bez Ciebie zrobiła, Mamo? Wiem, że czasami ciężko ze mną wytrzymać, ale dziękuję Ci za wszystko i mam nadzieję, że ten dzień będzie dla Ciebie wyjątkowy :) Bądź szczęśliwa, zdrowa, spełniaj swoje marzenia i nigdy się nie zmieniaj!

Twoja nieznośna Justyna (Etysia ;))