Terapia zajęciowa - Wychowanie dziecka, zdrowie dziecka, choroby dziecka - portal dla rodziców

Terapia zajęciowa

W ogólnym znaczeniu terapia zajęciowa to: celowe działania rehabilitacyjne, polisensoryczne o charakterze zajęć ciągłych (np. plastycznych, muzycznych, ruchowych itp.) stanowiących proces terapeutyczny prowadzący do usprawniania i kompensacji zaburzonych funkcji spowodowanych niepełnosprawnością.

Natomiast według K. Milanowskiej terapia zajęciowa to "pewne określone czynności o charakterze zajęć fizycznych lub umysłowych zalecanych przez lekarza, a prowadzone przez fachowców w danej dziedzinie, które mają na celu przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej. Jest to więc leczenie za pomocą pracy i zajęcia".

Tak więc głównym celem zajęcia proponowanego osobie przewlekle chorej czy niepełnosprawnej jest leczenie, o czym coraz częściej się zapomina. W przeciwnym razie proponowane przez terapeutę zajęcia staną się zwykłymi zajęciami pozbawionymi aspektu leczniczego. Dlatego każdy terapeuta w wykonywanej przez siebie pracy powinien pamiętać o terapii, tak by zajęcia były w pełni owocne dla rozwoju człowieka.


Terapia zajęciowa jest prowadzona w ośrodkach rehabilitacyjnych, oddziałach dziecięcych, oddziałach udarowych, neurologicznych, dla poparzonych, w domach dziennego pobytu, domach pomocy społecznej,środowiskowych domach samopomocy, warsztatach terapii zajęciowej w szkołach specjalnych, ośrodkach dla narkomanów i alkoholików.

Ostatnie kilkadziesiąt lat przyniosło postęp w tej dziedzinie. Powstały struktury edukacyjne, które zajmują się nauką terapeutów pracujących z osobami w różnym wieku upośledzonymi umysłowo i fizycznie.

Zanim zacznie się pomagać pacjentom przeprowadzane są badania, które pozwalaja ocenić funkcjonowanie pacjenta w codziennym życiu.

Terapeuci układają codzienny plan zajęć dla takich osób, uwzględniając indywidualne potrzeby oraz otoczenie w jakim pacjent przebywa. Obserwuje uważnie jak osoba daje sobie radę z wyznaczonymi zadaniami.

Program terapii zajęciwej powinien być dostosowany do indywidualnych potrzeb osób podlegających terapii.
Na podstawie obserwacji tworzy sie tzw indywidualny plan wsparcia  w którym zakłada się cele, które chce się osiągnąć.

Podstawowa klasyfikacja terapii zajęciowej dzieli ją na trzy rodzaje. Są to: ergoterapia, czyli terapia pracą, zajęciami manualnymi; socjoterapia – leczenie zaburzeń zachowania i zaburzeń emocjonalnych poprzez spotkania grupowe i towarzyskie; wreszcie arteterapia, czyli leczenie sztuką, poprzez twórczość własną lub kontakt z kulturą jako odbiorca. Na zajęciach terapii pracą uczestnicy uczą się różnych rodzajów rzemiosła, jak garncarstwo, wikliniarstwo, ogrodnictwo czy metaloplastyka lub stolarka. Zabawa lub ćwiczenia w zorganizowanej grupie to środki, którymi posługuje się socjoterapia. Terapia sztuką to zarówno wyjścia do teatru czy na wystawę, jak i twórczość: rzeźba, malarstwo, grafika, zajęcia teatralne lub taneczne. Aby jednak terapia odniosła skutek leczniczy, nie może być zwykłą zabawą czy po prostu „robieniem czegoś” dla zabicia czasu.

Terapię zajęciową zaleca lekarz, a nad jej prawidłowym przebiegiem czuwają fachowcy – terapeuci zajęciowi.

Są w Polsce ośrodki kształcące takich ludzi w ramach studiów lub szkół podyplomowych, kończących się egzaminem uprawniającym do wykonywania zawodu.



Nie da się przecenić wartości terapii zajeciowej w życiu osób niepełnosprawnych, chorych i wymagających
stymulacji ich aktywności. Szczególnie polecam tą formę aktywności osobom niepełnosprawnycm ponieważ sprzyja ona otwarciu się na społeczeństwo i pragnieniu brania udziału w jego życiu Terapia zajęciowa otwiera na świat!

Odniesienia:

http://pl.shvoong.com http://www.poradnia.pl/ htpp://www.studium-med.zabrze.pl

Hasło dodane 2011-01-11 17:16:39 przez centaurek