Środowiskowy Dom Samopomocy jest placówką pobytu dziennego przeznaczoną dla osób chorych psychicznie lub niepełnosprawnych intelektualnie. Mogą występować także sprzężenia w niepełnosprawności.
Aby do takiego domu uczęszczać potrzebne jest skierowanie od lekarza rodzinnego, lekarza neurologa lub psychiatry oraz wizyta pracownika socjalnego.
ŚDS jest czynny 5 dni w tygodniu - 8 godzin z czego 6 godzin stanowią godziny terapeutyczne czyli takie z pobytem osób niepełnosprawnych.
Dom może zapewnić dowóz na zajęcia.
Formy pracy w ŚDS
-terapia zajęciowa
- wsparcie pedagogiczne;
- rehabilitacja ruchowa;
- kąciki zainteresowań np. muzykoterapia, zajęcia informatyczne;
- terapia logopedyczna;
- pomoc pielęgniarska;
- socjoterapia;
- psychoterapia.
Lub inne formy dostosowane do potrzeb osób uczęszczjących do Środowiskowego Domu Samopomocy.
Efekty oddziaływań ŚDS
- poprawa sprawności samoobsługowej osób niepełnosprawnych;
- wzrost zainteresowania otoczeniem społecznym;
- poprawa sprawności fizycznej;
- wzrost samoświadomości osobistej i społeczej;
- wzrost zdolności manualnych;
- nabycie umiejętności spędzania czasu wolnego.
Środowiskowy Dom Samopomocy stanowi ważne ogniwo w rehabilitacji społecznej osób niepełnosprawnych a szczególnie chorych psychicznie. Osoby niepełnosprawne, które kończą szkoły specjalne lub indywidualne nauczanie często pozostają bez perspektyw. ŚDS daje alternatywę. Tworzy przyjazne środowisko koleżeńskie, zainteresowań oraz terapeutyczne. Wszystkim nam są potrzebne kontakty społeczne a osobom niepełnosprawnym tym bardziej.
ŚDS to forma terapii dla osób niepełnosprawnych nie warunkująca wyrwania ich ze środowiska rodzinnego. Terapia odbywa się bowiem obok życia rodzinnego a to warunkuje poczucie bezpieczeństwa i ma wpływ na jakość efektów poedjmowanych przez ŚDS.
Nie masz konta? Zaloguj się, aby dzielić się z innymi swoją wiedzą.