Jest to dziedzina arteterapii posługująca się muzyką lub jej elementami w celu przywracania zdrowia lub poprawy funkcjonowania osób z różnorodnymi problemami natury emocjonalnej, fizycznej lub umysłowej. Powszechnie występuje też w charakterze techniki relaksacyjnej. W literaturze specjalistycznej istnieje wiele podziałów, w zależności od rodzaju stosowanych metod i technik oraz osób uczestniczących w terapii. Podstawowy podział wyróżnia dwa jej rodzaje: aktywną i receptywną ( odbiorczą). W Polsce najpopularniejsze metody to Portret Muzyczny i Mobilna Rekreacja Muzyczna.
Aby uczestniczyć w sesji muzykoterapii nie trzeba posiadać specjalnych umiejętności muzycznych, ponieważ śpiewu, czy improwizacji muzycznych powstających w czasie sesji muzykoterapii nigdy nie ocenia się w kategoriach artystycznych czy estetycznych. Najważniejsze jest zaangażowanie uczestników terapii. W sesji muzykoterapii może uczestniczyć niemal każdy bez względu na stopień niepełnosprawności, czy rodzaj zaburzeń. Jedyne przeciwwskazania dotyczą osób cierpiących na epilepsję muzykogenną lub w przypadku ostrych stanów psychotycznych.
Muzykoterapia dociera do ukrytych konfliktów oraz wydobywa i aktywizuje emocje, poprawia nastrój uczestnika, dostarcza pozytywnych przeżyć, przełamuje bariery nieśmiałości, rozładowuje napięcia, poprawia wydolność oddechowo – krażeniową, poszerza zainteresowania muzyczne.
Odpowiednio dobraną muzykę stosuje się także w łagodzeniu bólu w czasie zabiegów chirurgicznych, stomatologicznych, w położnictwie i ginekologii.
Nie masz konta? Zaloguj się, aby dzielić się z innymi swoją wiedzą.