Urodziny - celebrować czy nie?

     Urodziny to zwyczaj świątecznego obchodzenia (czasami hucznego) rocznicy dnia, w którym ktoś się urodził. Zwykle wiąże się ze składaniem życzeń i wręczaniem prezentów jubilatowi.

Obchodzenie urodzin wywodzi się z religii starożytnego Rzymu, jest to święto ku czci Geniusza. Z tego powodu było pierwotnie tępione przez chrześcijan, którzy zamiast tego woleli obchodzić imieniny i rocznicę śmierci.

Tradycyjnym elementem obchodów urodzin w kulturze europejskiej jest tort urodzinowy, który ozdobiony jest specjalnymi świeczkami w liczbie odpowiadającej wiekowi jubilata. Jubilat ma za zadanie zdmuchnąć świeczki, najlepiej wszystkie za jednym razem. Innym zwyczajem jest śpiewanie jubilatowi specjalnej piosenki - w Polsce jest to "Sto lat".

 To tytułem wstępu. Wszystkich ludzi na  naszej planecie łączy jeden fakt. Wszyscy przyszli na świat- urodzili się. Niezależnie od kultury,  miejsca i innych uwarunkowań wszyscy dojrzewaliśmy w łonie matki by któregoś dnia ujrzeć światło i każdego następnego dnia poznawać świat.

I dlatego dzień ten zasługuje na to by być wyjątkowym. By uczcić cud który się wydarzył - dla nas bo sie urodziliśmy, dla naszej rodziny i dla społeczeństwa.

Lubimy wyprawiać naszym dzieciom huczne przyjęcia urodzinowe. Uczymy ich w ten sposób, że są dla nas ważni. Że fakt przyjścia na świat zasługuje na podkreślenie i coroczną radość z tego powodu. Bo przecież życie darem jest!

Z biegiem lat starajmy się by dzień urodzin był dla nas wyjątkowy. Celebrujmy ten czas. Otaczajmy sie ludźmi, którymi kochamy. Składajmy w ten sposób hołd życiu i radości z istnienia.

Pokuśmy się o odniesienie dnia urodzin w stosunku do wybranych religii.

Chrześcijaństwo początkowo nie akceptowało obchodzenia urodzin, odrzucając je jako barbarzyńskie święto miłości własnej. Potępiano pogański zwyczaj, obawiając się nieuzasadnionej sakralizacji wydarzeń i dopatrując w nim grzechu pychy i próżności. Według doktryny chrześcijaństwa, początkiem życia wiecznego jest śmierć, nie narodziny. Obchodzono więc rocznice śmierci, a urodzinom przeciwstawiano imieniny, dzień świętego patrona.
Z czasem przenikanie się kultur sprawiły, że urodziny straciły charakter religijny nabierając wymiaru społecznego, zostały zaakceptowane i wpisały się do społecznych i rodzinnych tradycji.

Muzułmanie uważają, że obchodzenie urodzin wywodzi się z pogańskich wierzeń i celebrowanie ich wiązałoby się z imitowaniem chrześcijan i żydów. Według nich każdy naród ma swoją władną drogę i odrębność a naród muzułmański nie powinien czerpać żadnych wzorców z innych religii. Zawiera się w tym także hasło obchodzenia urodzin.

Podobnie urodzin nie obchodzą Świadkowie Jehowy uznając je za zwyczaj pogański.

    Wiele osób uznaje, że to imieniny sa świętem ważniejszym niż urodziny. Dla mnie jest odwrotnie. Celebruję dzień urodzin mój i członków mojej rodziny z tej prostej przyczyny, iż aby dostać imię trzeba się najpierw narodzić. Tak więc urodzinom daję palmę pierszeństwa w rodzinnym obchodzeniu świąt.
I zastanawia mnie fakt, czy trzeba łączyć dzień urodzin z religią....przecież w stosunku do różnych religii dzień ten jest uniwersalny. Dotyczy wszystkich -chrześcijan, żydów, islamu czy innych.
Oczywiście niekoniecznie musi mieć barwną i wielką oprawę. Należy jednak uszanować narodzenie niezależnie od lat ile od niego upłynęło. Bo każdy człowiek ma wartość wielką i uniwerslaną a celebrując jego narodziny podkreślamy ten fakt.

Tak! Jestem wielką urodzinową  fanką:)

Źródła-vikipedia