Opublikowany przez: Joanna P. Redakcja 2018-01-02 15:09:06
Autor zdjęcia/źródło: Pixabay
Pewna para ze Stanów Zjednoczonych starała się o dziecko przez wiele lat. W związku z niepowodzeniami byli już w zasadzie zdecydowani na adopcję dziecka, jednak pod wpływem namowy znajomych zdecydowali się adpotować cudzy zarodek. W efekcie Tina Gibson urodziła zdrową dziewczynkę. Obydwoje z mężem wcale nie wiedzieli, że zarodek, z którego urodziła się ich córeczka Emma, został zamrożony aż 25 lat wcześniej i był to najstarszy znany na świecie zarodek. Dla młodych rodziców nie miało to jednak żadnego znaczenia, najważniejsze bowiem było, że zostali rodzicami zdrowej dziewczynki. Państwo Gibson wraz z zarodkiem, z którego urodziła się Emma, adoptowali także inne zarodki od tego samego dawcy, co oznacza, że gdy zdecydują się je wykorzystać, Emma zyska biologiczne rodzeństwo.
W Stanach Zjednoczonych jest to dosyć popularna formuła, choć nie można o niej powiedzieć, że jest łatwa, wymaga bowiem od przyszłych rodziców przejścia trudnej ścieżki zbliżonej do procedury adopcyjnej dziecka. Najpierw Gibbsonowie złożyli wniosek do Narodowego Centrum Dawcy Zarodków w Knoxville, w ich rodzimym stanie Tennesee. Następnie Tina przeszła serię badań potwierdzajacych, że może zostać poddana procedurze in vitro. Kolejnym etapem ich zmagań był szereg rozmów z opieką społeczną, które miały stwierdzić, że rodzina może adoptować zarodki czyli są zdecydowani i gotowi na pojawienie się nowego członka rodziny w ten dosyć niekonwencjonalny sposób. Gibsonowie mieli prawo wybrać dawcę zarodków. W swoim wyborze kierowali się podobieństwem fizycznym, a także dokumentacją medyczną.
W Polsce każda para posiadająca zamrożone zarodki, z których nie będzie korzystać, może je oddać do adopcji. Adopcja zarodków czyli adopcja prenatalna jest całkowicie anonimowa. Para, która decyduje się oddać zarodki do adopcji poddawana jest wywiadowi lekarskiemu, a gdy go przejdzie, dawcy muszą wyrazić pisemną zgodę na przekazanie zarodków do adopcji prenatalnej. Dopiero wtedy procedura adopcyjna może zostać uruchomiona.
Z adopcji zarodków mogą skorzystać pary, u których nie można uzyskać nasienia i komórek jajowych. Mogą się o nią także starać pary o niskim potencjale rozrodczym oraz te, które wielokrotnie i bez powodzenia próbowały zabiegów invitro z własnymi zarodkami. Ostatnią grupą są osoby, u których stwierdzono nieprawidłowości w wynikach badań genetycznych.
W naszym kraju zarodki do adopcji prenatalnej dobierane są przez lekarza na podstawie cech fenotypowych, czyli określających wygląd i funkcjonowanie organizmu oraz cech biometrycznych. Do najbardziej znanych cech biometrycznych należy możliwość rozpoznania człowieka po tęczówce oka lub po odciskach palców.
Podejmując decyzję o adopcji prenatalnej pary powinny mieć świadomość, iż zarodki pochodzą od osób, którym zdiagnozowano problemy z płodnością, w związku z czym zostały zakwalifikowane do procedury zapłodnienia in vitro.
Pokaż wszystkie artykuły tego autora
Nie masz konta? Zaloguj się, aby pisać swoje własne artykuły.