Ślubna msza święta

Msza ślubna, wbrew pozorom nie różni się znacząco od zwykłej, coniedzielnej. W trakcie trwania ceremonii jest kilka momentów, gdzie Para Młoda pełni główną rolę i ma udział inny niż pozostali wierni. W zależności od regionu i tradycji panującej w danej parafii mogą różnić się pewne detale (np. kolejność wykonywania niektórych czynności, procesje wszystkich wiernych wokół ołtarza itp.).

Rozpoczęcie mszy świętej jest zależne od Państwa Młodych, są trzy sposoby:

- Młodzi stoją na końcu kościoła, czekają na księdza, który wyjdzie po nich, następnie za nim idą do ołtarza

- Młodzi stoją na końcu kościoła, gdy ksiądz pojawi się przy ołtarzu - idą do niego

- Pan Młody czeka na swoją wybrankę przy ołtarzu, a Panią Młodą prowadzi ojciec, wujek, dziadek.. - w zależności kogo ona o to poprosi

Następnym elementem ceremonii jest Liturgia Słowa. Słowo Boże rodzi wiarę, umacnia naszą wiarę. "Wiara rodzi się ze słuchania", jak powiada święty Paweł (Rz 10,17) - dlatego tak ważny jest ten element ceremonii - czytania oraz homilia.
Kapłan ma wybór czytań na ceremonię ślubu - często przypominana jest ewangelia o weselu w Kanie Galilejskiej. Kościół odczytuje przyjęcie przez Chrystusa zaproszenia na wesele jako uświęcenie przez Boga małżonków i przypomina, ze sakrament małżeństwa powinien być właśnie zaproszeniem Chrystusa do życia małżonków. Modlitwą do Niego, by zechciał im pomagać w ich życiu małżeńskim.

Zazwyczaj czyta się fragment listu Świętego Pawła do Koryntian:

Gdybym mówił językami ludzi i aniołów,

a miłości bym nie miał,

stałbym się jak miedź brzęcząca

albo cymbał brzmiący.

Gdybym też miał dar prorokowania

i znał wszystkie tajemnice,

i posiadał wszelką wiedzę,

i wszelką [możliwą] wiarę, tak iżbym góry przenosił,

a miłości bym nie miał,

byłbym niczym.

I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją,

a ciało wystawił na spalenie,

lecz miłości bym nie miał,

nic bym nie zyskał.

Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest.

Miłość nie zazdrości,

nie szuka poklasku,

nie unosi się pychą;

nie dopuszcza się bezwstydu,

nie szuka swego,

nie unosi się gniewem,

nie pamięta złego;

nie cieszy się z niesprawiedliwości,

lecz współweseli się z prawdą.

Wszystko znosi,

wszystkiemu wierzy,

we wszystkim pokłada nadzieję,

wszystko przetrzyma.

Miłość nigdy nie ustaje

Oto słowo Boże.

Po liturgii słowa następuje moment zaślubin. Na czas złożenia przysięgi wstają narzeczeni i wszyscy goście zgromadzeni w kościele, bo będzie miał miejsce sakrament. Przed złożeniem przysięgi kapłan i narzeczeni odmawiają modlitwę do Ducha Świętego, ducha mądrości i mocy. Po jej zakończeniu, w Jego obecności, zakochani złożą przysięgę małżeńską i nałożą sobie obrączki. Sakrament małżeństwa – co ciekawe – udzielany jest nie przez księdza, ale przez samych małżonków – sobie wzajemnie, w obecności kapłana. To ślubujący sobie miłość, wierność, szacunek kobieta i mężczyzna obdarowują się sakramentem – dlatego tak ważne jest, by oboje byli do tego dobrze przygotowani, w stanie łaski uświęcającej, świadomi wagi tego wydarzenia. I by szczerze składali przysięgę i mieli wolę jej dotrzymać. W momencie, gdy narzeczeni wypowiedzą słowa przysięgi i wymienią się obrączkami, staną się małżeństwem – mężem i żoną na dobre i na złe, i na zawsze.

Do liturgii eucharystycznej, którą odprawia się w zwykły sposób, wprowadza się pewne zmiany. W czasie obrzędu przygotowania darów nowożeńcy mogą przynieść do ołtarza chleb i wino. Po Ojcze nasz kapłan opuściwszy embolizm Wybaw nas, zwraca się do nowożeńców i odmawia nad nimi błogosławieństwo. Po słowach Przekażcie sobie znak pokoju małżonkowie i wszyscy obecni mogą sobie przekazać, w ustalony sposób znak pokoju i miłości. Nowo zaślubieni mogą przyjąć Komunię świętą pod obiema postaciami. Msza św. kończy się uroczystym błogosławieństwem nowożeńców i wszystkich obecnych.
Najpierw mówi: "Pochylcie głowy wasze przed Bogiem", po czym wyciąga ręce nad zaślubionymi i wypowiada słowa błogosławieństwa. Następnie błogosławi wszystkich: "Was wszystkich..." i mówi: "Idźcie w pokoju Chrystusa".

Przed wyjściem z kościoła niekiedy nowożeńcy mają zwyczaj udawania się do bocznego ołtarza Matki Bożej na krótką chwilę modlitwy. Potem przez nawę główną udają się do drzwi kościoła, gdzie mają miejsce różne zwyczaje lokalne związane z zawieraniem małżeństwa. Przed kościołem nowożeńcy często przyjmują życzenia od uczestników uroczystości ślubnej.