Projekt na miarę potrzeb osób niepełnosprawnych

Realizowany od 1 sierpnia 2010 roku projekt zakończy się 31 sierpnia bieżącego roku. Jego głównym celem był wzrost aktywności zawodowej osób niepełnosprawnych, zarówno kobiet, jak i mężczyzn, pozostających bez zatrudnienia i mieszkających na terenie powiatu elbląskiego i olsztyńskiego.

Udział w  projekcie rozpoczęły 94 osoby (53 kobiety i 41 mężczyzn). 9 osób w trakcie trwania projektu z różnych przyczyn zrezygnowało z uczestnictwa. Pozostałe osoby skorzystały z różnych form wsparcia, takich jak: staże i szkolenia zawodowe, pośrednictwo pracy, doradztwo i szkolenia zawodowe.  Wybrali zawód dla siebie Zakres szkoleń był niezwykle szeroki i każdy z uczestników mógł znaleźć coś dla siebie.

Przeprowadziliśmy kursy szkolące w zawodzie kucharza, grafika komputerowego, opiekuna osób starszych czy samodzielnego księgowego. Były też szkolenia z obsługi maszyn numerycznie sterowanych CNC, nowoczesnego magazyniera z obsługą wózków jezdnych. Uczestnicy mogli uczyć się także na sprzątacza, agenta ochrony z licencją I stopnia czy profesjonalnego pracownika call center. Nie było żadnego podziału na zawody męskie i żeńskie — panowie mogli zostać sprzątaczami, a panie agentkami ochrony. W kursie agent/agentka ochrony na 16 uczestników było aż 7 pań.

Natomiast w szkoleniu opiekun/opiekunka osób starszych, który kojarzy się raczej z zawodem kobiecym uczestniczyło dwóch panów.  Rezultat — znaleźli pracę Zarówno szkolenia, jak i rozmowy z doradcami przyniosły ogromne rezultaty — do 19 sierpnia aż 42 uczestników   podjęło zatrudnienie, 30 beneficjentów ukończyło staż, jeden założył działalność gospodarczą, a czterech pracuje na zasadzie wolontariatu.

— Niektórzy z nas dojeżdżają do pracy nawet kilkadziesiąt kilometrów. Jednak dojazd to nie problem, najważniejsze, że wreszcie możemy pracować — mówią zgodnie panie Gabriela i Aldona, które ukończyły kurs sprzątacz/sprzątaczka. — Udział w szkoleniu był niezwykłym doświadczeniem. Nie tylko pozwolił na zdobycie nowej wiedzy i umiejętności, ale przede wszystkim dodał nam wiary w siebie. Nauczyłyśmy się aktywnego poszukiwania pracy i rozmawiania z pracodawcą. Jesteśmy wdzięczne pracownikom projektu, którzy zawsze służyli nam pomocą, wsparciem i dobrym słowem. 

Takie projekty są potrzebne Wielu uczestników projektu była wcześniej długotrwale bezrobotna, a poszukiwania pracy nie przynosiły rezultatu nie tylko z powodu ich niepełnosprawności, ale też starszego wieku. Tak było w przypadku pana Zbigniewa, który przez lata był aktywny zawodowo. Jednakże w wypadku stracił prace i nie mógł znaleźć kolejnej.

— Wziąłem udział w szkoleniu z obsługi maszyn sterowanych numerycznie, po którym odbyłem dwumiesięczny staż zawodowy w firmie. Kiedy skończył mi się staż, zaproponowano mi zatrudnienie na stałe — mówi zadowolony pan Zbigniew. — Cieszę się, że wziąłem udział w szkoleniu. Takie inicjatywy są potrzebne. Pracownicy projektu byli pierwszymi, którzy nie skreślili mnie ze względu na dojrzały wiek. Spełniło się moje marzenie ukończenia kursu i znalezienia pracy. Dziękuję wszystkim organizatorom projektu, w szczególności osobom prowadzącym kurs oraz pośrednikowi pracy, który pokierował mnie we właściwym kierunku.      

Problemem są stereotypy! Przystępując do pisania projektu "Praca na miarę", jego realizatorzy bardzo wnikliwie przeanalizowali rynek pracy. Sprawdzali, jakie zawody są obecnie poszukiwane przez pracodawców oraz jakiej wiedzy i umiejętności wymagają od potencjalnych pracowników. Sprawdzono też, jak wygląda procentowy udział mężczyzn, kobiet i osób niepełnosprawnych w rynku pracy. Wyniki były jednoznaczne — sytuacja osób niepełnosprawnych na rynku pracy nie przedstawia się optymistycznie. 

Na Warmii i Mazurach mieszka około 211 tysięcy osób niepełnosprawnych, którzy stanowią 15 procent mieszkańców regionu. Ponad 70 tysięcy z tych osób jest nieaktywnych zawodowo, z czego aż 38 tysięcy to kobiety. Wynika z tego, że sytuacja kobiet na rynku pracy jest dużo gorsza od sytuacji mężczyzn. Jest to między innymi efekt stereotypowego postrzegania ról społecznych i podziału zawodów na męskie i żeńskie. Poza tym, kobiety często maja problem z połączeniem pracy zawodowej z obowiązkami domowymi, opieka nad dziećmi itp.  Nie tylko kobiety mają na rynku pracy trudniej — kolejnym istotnym czynnikiem jest wiek.

Im osoba bezrobotna jest starsza, tym bardziej maleją jej szanse na znalezienie jakiegokolwiek zatrudnienia. Tutaj rynek pracy jest bezlitosny. Pracodawcy stawiają na młodość, a nie na doświadczenie, jakie mają osoby starsze. Biorąc pod uwagę wszystkie aspekty rynku pracy oraz sytuację osób niepełnosprawnych, realizatorzy napisali projekt tak, by wyjść naprzeciw potrzeb beneficjentów i zwiększyć ich szanse na znalezienie zatrudnienia.

42 uczestników projektu podjeło zatrudnienie:
Kobiety: 7 sprzątaczka 4 księgowa, 2 pracownik biurowy, 2 kucharka, 1 agentka ochrony, 1 opiekunka, 1 krawcowa, 1 specjalista ds. organizacji imprez  Mężczyźni: 7 agent ochrony, 2 pracownik produkcji, 2 pracownik gospodarczy, 2 tokarz, 2 sprzątacz, 1 pracownik administracyjny, 1 kierowca, 1 przedstawiciel handlowy, 1 grafik komputerowy, 1 magazynier, 1 operator wprowadzania danych, 1 kucharz, 1 frezer.