Pierwsze kroki w przedszkolu – ważne doświadczenie!

Wiedziałam, że pójście do przedszkola będzie przełomowym wydarzeniem w życiu mojej córki. Nagle z domowej beztroski i spod „mamusinych skrzydeł” musiała udać się „ w wielki świat”, gdzie obowiązują jednak nieco inne zasady, gdzie trzeba dostosować się do grupy i być pod opieką pani a nie mamy. Nie przypuszczałam jednak, że to wydarzenie tak wiele zmieni w moim życiu jako mamy...

Z jakimi nowymi wyzwaniami spotkałam się, gdy Julka poszła do przedszkola? Co zmieniło się w mojej roli jako mamy?

Przede wszystkim musiałam poluźnić więzi łączące mnie z moim dzieckiem i jak to się mawia „odciąć pępowinę”. Rodzic, który spędza z dzieckiem pierwsze kilka lat życia wie, o czym mówię. Julka od początku była bardzo samodzielnym dzieckiem, a ja nie uważam, bym popełniała grzech nadopiekuńczości, a mimo to, nie było mi łatwo wypuścić ją spod skrzydeł...

Kolejnym stresem związanym z pójściem dziecka do przedszkola była obawa o to, jak ono to przyjmie i jak poradzi sobie w nowej sytuacji. Bo przecież rodzic musi być podwójnie silny w takim momencie: za siebie i za dziecko. Trzeba umieć stawić czoła zdenerwowaniu dziecka, jego płaczowi, lękom, mając jednocześnie swoje obawy. Na szczęście u nas obyło się bez łez, choć nie bez trudności.

Warto przygotować się na to, iż dzieci różnie reagują na stres związany z nową sytuacją. W grupie Julki było kilku płaczących, kilku „przyklejonych do mamy”, a Julka się buntowała... Trzeba być konsekwentnym i rozsądnym, a wtedy nie ma przeszkód nie do pokonania. Mi pomógł bardzo dobry kontakt z wychowawczynią! Warto pamiętać, iż to pod jej opieką zostawiamy nasze pociechy, więc nawiązanie przyjaznych i mądrych relacji jest tutaj naprawdę kluczowe!

Następna nowa sytuacja, przed którą staje rodzic debiutującego przedszkolaka, to fakt, iż jego dziecko będzie przez kilka godzin dziennie pod opieką innej, jakby nie było obcej osoby. Poza tym w przedszkolu czy szkole obowiązują zwykle nieco inne zasady niż w domu. Tym samym następuje pewne zderzenie zarówno poglądów rodzica i nauczyciela, jak i przyzwyczajeń domowych dziecka z tymi panującymi z przedszkolu / szkole.

Jako rodzic musimy sobie również z tą sytuacją umieć poradzić. Ważna jest tu umiejętność pójścia na kompromis, ale też obiektywnego spojrzenia na własne dziecko, jego zachowanie oraz nową sytuację, w jakiej się znajdujecie. Mądra współpraca z wychowawcami również ma tu ogromne znaczenie.

Ostatnią, wydawać by się mogło prozaiczną, a jednak ważną zmianą jest zmiana rodzicielskich obowiązków i w pewnej mierze trybu życia całej rodziny. Poranne wstawanie, przygotowanie dziecka do codziennych zajęć w przedszkolu, odrabianie lekcji, doskonalenie w domu umiejętności, których dziecko zaczyna uczyć się w szkole, dopasowanie rytmu dnia do godzin zajęć lekcyjnych – to wszystko odczuwamy, kiedy nasza pociecha zaczyna przedszkolne życie. Musimy przeorganizować swoje życie i często wymaga to sporo wysiłku.

Reasumując: debiut przedszkolaka, czy to kiedy ma 3 latka, czy dopiero, kiedy „zalicza” obowiązkowy oddział przedszkolny jako 5-latek, jest wyzwaniem i stanowi nowe doświadczenie nie tylko dla dziecka, ale i dla jego rodziców. Szczególnie początki mogą być trudne, ale z drugiej strony jest to czas, kiedy możemy jeszcze bardziej zbliżyć się do swojego dziecka, poznać zarówno je jak i siebie jako rodzica od innej strony. Jeśli podejdziemy do tej nowej sytuacji z rozsądkiem i pozytywnym nastawieniem, z pewnością wzbogaci i nasze dziecko i nas samych.

Aleksandra Greszczeszyn