Mój przyjaciel…. Królik

    Wielu ludzi nie wyobraża sobie życia bez zwierząt.  Nie wszyscy jednak mogą sobie pozwolić na dużą liczbę pupili, albo pupile dużych rozmiarów. Decydując się na zwierzaka domowego należy pamiętać, że nasz pupil również musi mieć  swój kąt w naszym domu czy mieszkaniu, jak również wystarczającą ilość miejsca do zabaw, poruszania się i przebywania między nami – ludźmi.

    Coraz częściej ze względu właśnie na warunki lokalowe ludzie decydują się na małe zwierzęta domowe: koty, chomiki, króliki miniaturki czy świnki morskie. Bez względu na to, czy mamy w domu małe czy duże zwierzątko, należy równie mocno je kochać i o nie dbać, bo to członek naszej rodziny.

    Osoby mające dzieci argumentują fakt posiadania domowego zwierzaka tym, że pupil uczy ich pociechy odpowiedzialności, sumienności, miłości i cierpliwości. Osoby samotne widzą często w zwierzętach domowych przyjaciela na długie samotne wieczory. Inni posiadają je z potrzeby serca.

    U mnie w rodzinie gościł przez chwilę kot, potem świnka morska (Pusia) i ostatnio królik miniaturka (Figo). Posiadanie każdego z nich wymagało równie dużej troski i poświęceń, ale każde ze zwierząt równie miło wyrażało swoje bezgraniczne uczucia do nas.

    Najdłużej z nami mieszkał królik Figo (prawie 10 lat). Decyzja o jego zakupie została podjęta po tym, jak zdechła świnka morska i nie chcieliśmy już pamiętając poprzednią mieć kolejnej świnki.  Posiadanie królika dużo nas nauczyło o tych zwierzątkach. Są one bardzo delikatne i często chorują. Poprzez swą budowę i tryb życia łatwo ulegają kontuzjom (np. zeskakując z fotela czy wchodząc do klatki), często miewają zapalenia oczu (należy wówczas przemywać je np. rumiankiem), nasz królik bywał czasami osłabiony i przeziębiony (dostawał wówczas witaminy zmieszane z wodą).

    Z reguły króliki miniaturki mają też delikatny żołądek, dlatego należy zwracać uwagę na to czym je karmimy. Figo dostawał mieszanki zbożowo – owocowe przeznaczone dla gryzoni,  sianko, świeże warzywa, skórki chleba, owoce np. jabłko, kostki soli dla gryzoni, płatki zbożowe. Uwielbiał orzechy i…. czekoladę (ale to chyba lubią wszyscy;))) Jak był już sędziwym stworzonkiem, twarde rzeczy musieliśmy mu rozgniatać, bo już nie mógł ich gryźć, a nadal za nimi szalał;)

    Nie należy zapominać  o toalecie królików – regularnie należy obcinać im paznokcie i czyścić uszy.

    Mimo swej delikatności to niezwykle łagodne i przytulne zwierzątka. Królik bardzo chętnie czeka na to, aż się go będzie głaskać  - rozciąga się wówczas maksymalnie i błogo po cichu mruczy. To zwierzę pieszczoch- idealne dla dzieci. Młode króliki są bardzo szybkie i skaczą po całym mieszkaniu, należy więc być czujnym czy akurat nie obgryzają nam np. kabli;)

    Nasz króliczek mieszkał w dużej klatce z otwieranym wejściem, klatka wysłana była siankiem, miał swoją miskę z wodą i miseczkę na ziarna. Gotowe kolby dla gryzoni wieszaliśmy mu na klatce. W trakcie podróży Figo siedział w specjalnym zamykanym mini koszyku, który poprzez dziurki umożliwiał oddychanie królikowi i pozwalał mu co nieco widzieć (byle nie za dużo, bo króliki nie lubią podróży).

    Jak wspominałam wcześniej nasz Figo przeżył z nami blisko 10 lat (z reguły króliki żyją około 7-10 lat, zdarzają się przypadki nawet 13-14 letnich królików). Niestety w końcowej fazie życia Figiego okazało się, że nasz króliczek ma ciężką chorobę, która w ostatnim miesiącu dała się mu we znaki, dodatkowo miał problem z nóżką i nie mógł ją już poruszać. Weterynarze stwierdzili, że nie da się niż z tym już zrobić i musieliśmy zdecydować się na jego uśpienie. To był dla nas ciężki moment, bo traktowaliśmy go jak członka rodziny (i myślę, że każde zwierzątko domowe, które jest kochane jest tak traktowane i równie mocno boli jego odejście). Na pewno z czasem strata pupila będzie mniej bolała, zawsze jednak kochany zwierzak będzie pozostawał w pamięci jego rodziny i nawet jak potem pojawi się kolejny będzie nadal wspominany jako członek rodziny.

    Najważniejsze, by decydując się na zwierzaka zapewnić mu właściwy byt, rozwój i „dopasować” go do swoich możliwości i potrzeb, by potem nie pozbywać się go jak mebla zostawiając np. w schronisku. Każde zwierzę odczuwa ból, smutek i radość i należy zawsze o tym pamiętać. Szczególnie decydując się na niego.