Artykuł promocyjny Opublikowany przez: Redakcja Familie Redakcja 2021-10-14 09:50:35
Autor zdjęcia/źródło: mat. partnera artykułu
Proces wyrzynania zębów obejmuje długotrwałe zmiany w obrębie jamy ustnej u dziecka, które dotyczą zębów i tkanek go otaczających. Ze względu na objawy, jakie dziecko może prezentować w tym czasie, jest to trudny okres zarówno dla malucha jak i rodziców. Najczęściej dziecko prezentuje objawy ogóle takie jak: wzmożona płaczliwość, rozdrażnienie i częste zmiany nastroju, problemy z zasypianiem, stan podgorączkowy lub gorączka oraz zmniejszona chęć na jedzenie. Z kolei bardziej charakterystyczne dla ząbkowania będą objawy miejscowe związane z wyrzynaniem się zębów: rozpulchnione i obolałe dziąsła, które objęte są procesem zapalnym, ucisk i parcie w obrębie szczęk oraz zwiększona produkcja śliny[1].
Ząbkowanie to świetny wyznacznik prawidłowego rozwoju fizycznego u dziecka. Nieprawidłowości lub zaburzenia w jego przebiegu mogą wskazywać na ogólnoustrojową patologię, dlatego bardzo ważne jest, aby rodzice bacznie obserwowali i odnotowywali wyrzynanie się poszczególnych zębów. Jako pierwsze u dziecka pojawiają się dolne, przyśrodkowe siekacze, tzw. jedynki. Zazwyczaj ma to miejsce między 6, a 10 miesiącem życia. Kolejnymi zębami są górne siekacze, a następnie górne i dolne drugie siekacze. Po nich, czyli ok. 13 - 14 miesiąca życia wyrzynają się zęby trzonowe, przy czym górne zwykle szybciej od dolnych. Ostatnimi są kły oraz dolne drugie trzonowce. Zakończenie ząbkowania najczęściej ma miejsce miedzy 30 a 36 miesiącem życia dziecka, które w sumie powinno mieć 20 zębów mlecznych[2].
Warto wiedzieć, że nie każde dziecko musi rozpocząć proces ząbkowania w terminie. Wpływ na to mają uwarunkowania genetyczne, hormonalne i immunologiczne, które mogą być przyczyną zbyt wczesnego lub późnego wyrzynania się zębów. Niepokojąca może być sytuacja, gdy ząb nie wyrżnie się do 18 miesiąca życia dziecka. Wtedy, należy pilnie skonsultować się z lekarzem, w celu znalezienia przyczyny opóźnionego ząbkowania. Wyróżnia się wiele czynników, które mogą mieć w tym udział, w tym niedobór witaminy D, który jest przyczyną krzywicy oraz może powodować zaburzenia w rozwoju zębów[3].
Obecnie nie ma zbyt wielu badań naukowych, które oceniają skuteczność poszczególnych metod stosowanych w łagodzeniu procesu ząbkowania u dzieci. W celu zmniejszenia dolegliwości bólowych leczenie może opierać się na metodach farmakologicznych i niefarmakologicznych. Do metod farmakologicznych zalicza się m.in. żele łagodzące ból i dyskomfort związany z bolesnym ząbkowaniem. Należy do nich np.: Anaftin Baby Żel na ząbkowanie, który działa na 3 sposoby. Po pierwsze - chroni przed bólem dzięki zawartości poliwinylopirolidonu oraz kwas hialuronowego, które szybko tworzą niewidoczną warstwę chroniącą dziąsła przed uczuciem dyskomfortu i bólu. Po drugie - łagodzi podrażnienia za sprawą zawartego aloesu zwyczajnego, który pomaga zmniejszyć ból i zaczerwienienie. Po trzecie - umożliwia masaż obolałych dziąseł, dzięki miękkiej szczoteczce, w którą wyposażony jest aplikator. Natomiast wśród niefarmakologicznych metod znajdują się: gumowe gryzaki chłodzące, masowanie dziąseł za pomocą specjalnej nakładki lub czystego palca oraz podawanie półpłynnych i wystudzonych pokarmów.
Referencje:
Bogatko M., Nowy gabinet stomatologiczny 2018; 5 (104): 34-42.
Pawlik M., Forum pediatrii praktycznej (19)/2018; 48-54.
Turska-Szybka A., Olczak-Kowalczyk D., Świat Medycyny i Farmacji 11 (186)/2016.
[1] M. Pawlik, Forum pediatrii praktycznej, (19), 2018, s. 48-54.
[2] M. Bogatko, Nowy gabinet stomatologiczny, (104), 2018, s. 34-42.
[3] A. Turska-Szybka, D. Olczak-Kowalczyk, Świat Medycyny i Farmacji 11 (186), 2016.
Nie masz konta? Zaloguj się, aby pisać swoje własne artykuły.