Dzieci indygo: na czym polega aura indygo? Wyjątkowe jednostki czy z cechami ADHD?

Opublikowany przez: Monika C. 2019-07-04 12:56:19

Autor zdjęcia/źródło: Dzieci indygo przejawiają zdolność do empatii i są niezwykle kreatywne @Pixabay

Twoje dziecko sprawia problemy wychowawcze, nie słucha, nie podporządkowuje się regułom, które uważa za nudne? Może jest jednym z Dzieci Indygo? Co to znaczy i czy trzeba się martwić?

Czasem myślisz, że dziecko jest trochę inne od rówieśników? Nie słucha i kwestionuje polecenia, nie podoba mu się w przedszkolu i w szkole – często ucieka, wie lepiej jak coś robić, a może nawet uważa się za lepsze od innych, wybrane? Zauważasz u niego także szereg innych cech, które są powodem problemów w nowym w otoczeniu? Może to po prostu symptomy ADHD?

Co oznacza określenie Dzieci Indygo i skąd się wzięło?

Dzieci Indygo – to termin pochodzący z publikacji Lee Carroll & Jana Tober, z 1999 r.: The Indigo Children: The New Kids Have Arrived, dwojga amerykańskich spirytystów. Według nich Dzieci Indygo mają za zadanie wprowadzić ludzkość w Erę Wodnika (pamiętacie hippisów w musicallu Hair?) - czasu pokoju i dobrobytu oraz uzdrowienie życia na Ziemi. Charakterystyczne dla nich jest to, że od wczesnego dzieciństwa przejawiają zdolności paranormalne, a odcień indygo (granatowo-fioletowy) jest kolorem ich aury (widzą go specjaliści i uważają za istotny element w parapsychologii). Dorosłe już Dzieci Indygo czasem określają samych siebie jako” osoby ze starymi duszami”.

Cechy określające Dzieci Indygo

Rodzą się z poczuciem królewskiej godności – i często tak się zachowują.
Poczucie własnej wartości jest dla nich istotną kwestią – często podkreślają „kim są”.
Trudno jest im uznać bezwarunkową władzę i konieczność podporządkowania się, zwłaszcza kiedy nie mają możliwości wyboru.
Są rzeczy, które wyprowadzają je z równowagi, np. czekanie w kolejce jest dla nich zbyt trudne i bez sensu.
Są uparte i wielozadaniowe – jeśli są do czegoś przekonane, dążą do celu.
Doświadczają frustracji w sytuacjach opartych na rytuałach nie wymagających twórczego myślenia, nie lubią zachowywać się szablonowo – czują, że wtedy ich twórcze zdolności i wysoki iloraz inteligencji się marnują.
Są przeciwnikami wszelkich systemów, co bywa problematyczne nie tylko w domu ale przede wszystkim w szkole. Tłumaczą to tym, że są lepsze sposoby na zrobienie tego czegoś...
Sprawiają wrażenie aspołecznych, chyba, że są w towarzystwie podobnych do siebie. Jeśli czują, że są nierozumiane zamykają się w sobie i mają skłonności do depresji.
Dyscyplina oparta na poczuciu winy nie robi na nich wrażenia - nie tolerują wszelkich systemów.
Mówią czego im potrzeba, zupełnie ich to nie krępuje, nie są nieśmiałe.

Teraz się mówi, że po roku 2000 przestały się rodzić Dzieci Indygo, a nastała era Dzieci Kryształowych, czyli osób otwartych na postrzeganie świata pozazmysłowo...

Aura indygo czy ADHD?

Wiele z wymienionych wyżej cech Dzieci Indygo, takich jak: nadpobudliwość, trudności z koncentracją, niechęć do wszelkiego podporządkowania, wielozadaniowość czy niecierpliwość, to cechy, które skłaniają rodziców i psycholgów do badania dzieci pod kątem ADHD.