Prawa kobiet - czy równouprawnienie jest możliwe? - Forum

Bardzo mądrze napisane- zgadzam się w 100 %. Wydaje mi się, że te wszystkie wojujące feministki próbują leczyć swoje kompleksy, a najgorsze jest to, że powielają utarte na swój temat stereotypy.

Przez całe swoje życie nigdy nie czułam się gorzej traktowana przez mężczyzn, żadna z moich znajomych również nie ma podobnych doświadczeń.

Wydaje mi się, że to kolejny temat zastępczy.

Teraz kobiety mogą się realizować w każdej dziedzinie. Widać to np. na technicznych kierunkach na uczelniach. Wiadomo jest, że jako "słaba płeć" kobieta nie będzie wywijać kilofem w kopalni (choć na innych stanowiskach nawet w kopalni pracują kobiety). Myślę, że tutaj się rozchodzi o coś innego... a mianowicie - mężczyźni są chętniej przyjmowani do pracy, gdyż nie biorą urlopów macierzyńskich, sporadycznie biorą opiekę nad chorym dzieckiem, mogą być bardziej dyspozycyjni jeśli chodzi o pracę w nocy czy wyjazdy służbowe.

Mówi się także o wynagrodzeniu, że jest niższe w przypadku kobiet... z tym też się zgadzam, ale nie do końca. My mieliśmy taką sytuację w firmie. Na kilku mężczyzn była jedna kobieta. Od początku ciąży była na zwolnieniu, potem na macierzyńskim i 3 miesiące na urlopie wychowawczym. Po powrocie do pracy okazało się, że pracownicy dostali podwyżki, a ona nie i zaczęła się awanturować, że też powinna dostać, bo jest pracownikiem. Wówczas szef jej wyjaśnił, że podwyżka została przyznana za ostatnie projekty, które firmie przyniosły duży zysk. Ona przez ostatnie 1,5 roku była nieobecna i nawet nie widziała tych projektów więc nieuczciwym byłoby przyznanie jej podwyżki. Oczywiście przez kilka dni była "obraza majestatu" ale potem jej przeszło.

Więc z tym wynagrodzeniem też różnie bywa - w zależności od firmy i włożonej pracy :)

Nikt nie zastąpi kobiety w ciąży czy połogu ale po tym czasie może iść do pracy i nie brać co chwila zwolnień. Znam takie kobiety. I chyba tu nie chodzi o to, że KOBIETA tylko, ze MATKA.  Jak matka ma mozliwosc i chec zostawienia dziecka z kims to to robi. proste. Do tego niczego nie brak poza rozsądkiem.

Zgadzam się z Tobą - bardzo fajnie napisałaś.

Jednak niestety wciąż większość firm patrzy bardzo krzywym okiem na kobiety i wciąż z racji bycia matką kobieta jest dyskwalifikowana. I ja się temu teoretycznie nie dziwię, bo oczywiście kochająca mama zostanie z chorym dzieckiem w domu (a moja córka potrafiła przez 3 miesiące niemalże non stop chorować). Mam jednak urazę do tych pracodawców którzy tak bardzo są z góry uprzedzeni do kobiety że nawet nie dadzą szansy aby spróbowała odnaleźć się na danym stanowisku, a nie raz mama posiadająca dziecko da z siebie dużo więcej niż młody kawaler bez zobowiązań, bo taka mama zdaje sobie sprawę, że jeśli nie zarobi, to nie zapewni dziecku przyszłości - to proste i tak bardzo zależne jedno od drugiego.

Kobiety mogą realizować się zwodowo, robić karierę... Nie widzę tu żadnej dyskryminacji. Jeśli czegoś się pragnie, to mozna to osiągnąć. Tylko trzeba naprawdę chcieć.

Alu ale znam tez takich mezczyzn ktorzy co rusz biora zwolnienie,  chociazby moj ojciec, gdy budowal dom poza Krakowem, po prostu siedzial non stop na l4, zreszta sporo osob moglabym wymieniac w moim otoczeniu plci meskiej ktore tak robia, ale jak juz kobieta w ciazy czy na urlopie macierzynskim jest to juz wielkie halo?

Mozna to osiagnac Żanetko, ale to nie takie proste, bo tez mialam w swojej firmie przyklad, ze kobiety na tym samym stanowisku zarabialy mniej niz mezczyzni. Ja na swoja posade naprawde ciezko pracowalam, wywalczylam ja, ale zeby sie do zlobu dopchac musialam z wielu rzeczy zrezygnowac, a facetom bylo o wiele lzej. 

Cieszę się dziewczyny, że nie dostrzegacie nierówności w traktowaniu kobiet i mężczyzn. Jesteście dzięki temu szczęśliwsze. Ale czy tak jest naprawdę? Popatrzcie tylko na reklamy: kto walczy z mopem? Kto stoi przy kuchni ze ścierą? Kto pochyla się nad błyszczącym sedesem? Świat nie traktuje nas równo. To my, kobiety, zobowiązane jesteśmy przede wszystkim do dbania o czystość domu, o gotowanie, pranie, zajmowanie się dziećmi.  Nie widzicie tego  naprawdę? Ze w naszych domach to nasi mężowie mają lżej, wygodniej, spokojniej.. Ze to my zobligowane jesteśmy do tych ogłupiających czynności domowych, a gdy w domu nie błyszczy czystością, nie pachnie domowym obiadkiem, a nawet, gdy nasz mąż chodzi w pogniecionej koszuli- to opinia społeczna wini tylko nas, nawet wówczas, gdy podobnie jak pan mąż pracujemy na pełnym etacie..  Fakt- różnimy się. Ale tak naprawdę poza ciążą i karmieniem piersią w innych zajęciach, również tych z dzieckiem, mężczyźni mogą nas doskonale zastąpić, a w ogromnej większości tego nie robią. Dlatego też tak mało nas w polityce, również tej lokalnej, mało na naprawdę eksponowanych stanowiskach… Bo nam się tam naprawdę trudniej wdrapać.. bo dzieci, bo mąż, bo dom…

Ellenai ale nikt nie każe Tobie abyś utożsamiała się z kobietami w reklamach. Nie wiem czy jest sens marnowac energię na to, że w reklamach jest wiecej kobiet albo, ze są przypisane do czynności domowych. Przecież to jak Ty masz w domu czy stoisz w garach czy na mopie szalejesz zalezy tylko od Ciebie. I gdakanie nad sensem takich reklam jest bez sensu. Poza tym ogłupiające czynności - no tak nie chcesz nie rób, nie gotuj, nie sprzątaj. A cała reszta ogłupionych kobiet będzie jeszcze bardziej ogłupiona. I taka biedna bo MUSI sprzątac, gotowac czy poza porodem i ciąża OPIEKOWAC się dzieckiem. Jak jest to dla kogos problem, ujma na kobiecości to ja juz nie wiem.

ojej... nikt mi nie każe utożsamiać się z kobietami w reklamach... Oczywiście. Ale nawet, gdyby kazał- to sobie może ;-) Nie jestem cudowną Matką i Zoną- Polką i dobrze mi z tym, moi bliscy też nie narzekają. Dzięki temu- nie jestem przemęczona, nie jęczę, ze padam na twarz i nie mam sił nawet na wieczorną toaletę;)  Mam mnóstwo czasu na rzeczy, które lubię, i dla swoich bliskich, mimo że zawodowo pracuję bardzo intensywnie i w większym niż 8 godzinnym zakresie.


Ja czułabym się nieszczęsliwa i wykorzystywana, czułabym się służącą we własnym domu,  gdyby tylko  na mnie ciązył obowiązek dbania o czystość, prania, gotowania. To nie są wyłącznie damskie czynności, równie dobrze może je wykonywać facet. Ale jesli któraś z kobiet woli inaczej.... ;)  kto biednemu zabroni czuć się bogatym ;)  

Jak to miło, że sztandarowa forumowa feministka dostrzega, że jednak się różnimy! Natomiast następne zdanie doskonale tłumaczy różnice w uposażeniach; otóż masz rację, mężczyzna może zastąpić kobietę w zdecydowanej większości jej zajęć, nie działa to jednak w drugą stronę i przykład z wniesieniem szafy na czwarte piętro jest tutaj jak najbardziej na miejscu. Jest wiele czynności, z którymi kobiety sobie nie poradzą, albo z powodu mniejszej siły fizycznej, albo z powodu innej konstrukcji psychicznej. I większość rozsądnych, mądrych kobiet, takich przez duże -K-, doskonale to rozumie i dlatego też w wyborach nie głosują na startujące w nich kobiety...

po typowym samcu niczego innego nie ośmieliłabym się spodziewać;)

Kobiety teraz mają wolny wybór. Nie muszą wychodzić za mąż, nie muszą rodzić dzieci - te czasy kiedy ojciec wybierał mężą, a mąż był "panem i władcą" już się skończyły.

Ale pomimo, że teraz kobiety mogą żyć tak jak chcą, to czasami same stają się męczennicami i służącymi dla swoich rodzin. Nie potrafią być asertywne, nie mają odwagi powiedzieć nie, a potem biadolą, że cały dom jest na ich głowie i jeszcze pracować muszą.

Każda kobieta, która jest żoną i matką powinna też być troszkę egoistką. Nie powinna zapominać, że ona też jest ważna, a nie tylko mąż i dzieciaki.

Teraz kobieta może wybierać, czy chce poświęcić się rodzinie, czy chce realizować się w pracy (choć rodzina nie wyklucza kariery i odwrotnie) i wszystko zależy od niej.

Nieszczęśliwa kobieta= nieszczęśliwa rodzina. Oddanie się bezkrytycznie roli matki i żony w narzuconym od wieków przez mężczyzn schemacie powoduje zepchanie SIEBIE na najniższy szczebel w rodzinnej hierarchii, a to nikomu nie służy, ani kobiecie, ani jej bliskim. Za domową, rodzinną atmosferę nie jest odpowiedzialna wyłącznie kobieta, w równym stopniu odpowiada mąż, tym samym winien przejąć proporcjonalnie część domowych obowiązków. Niestety, większość kobiet wciąż jeszcze godzi się na rolę domowego popychadła. Ostre sformułowanie? Ostre, bo to one gnają po pracy do domu, po drodze robiąc zakupy, one kończą gotować dzień wcześniej podgotowany obiad, one zmywają, piorą, prasują, sprawdzają lekcje dzieciom, podczas gdy mąż głównie odpoczywa po pracy. A jeśli od czasu do czasu ów małżonek raczy pozmywać czy przez godzinę zająć się dzieckiem- to już pełnia szczęścia. Wiele kobiet oszukuje się, że jest im dobrze. Może nawet nie zdaje sobie sprawy z samooszustwa. Wówczas niemal histerycznie reagują na feminizm, bo on im przypomina, ze nie jest tak dobrze, jak myślą.

Ja jakoś nie traciłam przez to ze jestem kobietą. Nie chciałam być górnikiem, czy budowlańcem . Wiem,ze w zawodzie jaki mam kobiety tez sobie dobrze dają rade ale to ze w nim nie pracuje jest związane z brakiem miejsc pracy a nie to, ze jestem kobieta.  Chociaż raz miałam nie mila sytuacje jak starałam się do typowo kobiecej pracy ( sklep odzieżowy) gdzie spytano sie mnie(pytanie padło z ust kobiety ) czy planuje ciąże w najbliższym czasie. smutne ale Panowie też nie maja lekko bo pracownicy wyłapują takich ci maja kredyty i rodziny na utrzymaniu i korzystają z ich sytuacji.

W dzisiejszej radiowej trójce Kuba Strzyczkowski zadał bardzo podobne pytanie i w wypowiedziach przeważały opinie, że nie można nierówności w traktowaniu obu płci nazywać dyskryminacją kobiet, bo to wynika z naturalnych różnic w konstrukcji organizmów kobiet i mężczyzn. Trudno nazywać dyskryminacją takie procesy życiowe, w wyniku których przeciętna życia kobiet jest o 10 lat wyższa niż mężczyzn.
Jeden z dyskutantów podał przykłady prawdziwej dyskryminacji, która ma miejsce np. w Arabii Saudyjskiej

No to i ja wtrącę słówko!!!

Nigdy nie miałam zamiaru robić kariery. 

Pracowałam zawodowo, bo po skończeniu szkoły wszystkie młode dziewczyny pracowały a młode matki musiały dołożyć się do utrzymania domu. 

Dzieci moje chodziły do żlobka i przedszkola. Opiekunki były zatrudniane tylko w zamożnych domach. 

Gotowałam i sprzątałam sama. Ba, nawet teściową w tych czynnościach wyręczałam. 

I nigdy, powtarzam nigdy nie czułam się gorsza od kobiet, które robiły karierę i pieniądze. 

Nie wierzę w 100% -owe uprawnienie kobiet i mężczyzn. Jest to nie możliwe!!!

Ani kobiety nie są w stanie wykonywać zawodów typowo męskich , ani mężczyźni zawodów typowo kobiecych.

Inna psychika, budowa i odczucia. 

Wiem , że wiele kobiet wmawia sobie i otoczeniu iż świetnie sobie radzi łącząc życie rodzinne z zawodowym. 

Ale z moich spostrzeżeń i doświadczeń wiem, ze jest to nie możliwe. No, chyba, że ma się w domu babcię ( matkę), osobę sprzątającą, kucharke i opiekunkę do dzieci. Tak, to wówczas można powiedzieć, ze jestem świetnie zorganizowaną matką. 

A ja cale życie lubiłam mężowi i dzieciom gotować, sprzątać po nich i prać i prasować dla nich. 

Byłam i jestem z tego powodu szczęśliwa. I nie nazywam siebie kurą domową .

Pokażcie mi mężczyznę, który pracuje zawodowo i wykonuje wszystkie prace domowe na czas i bez proszenia.

A wówczas uwierzę w równouprawnienie!!!

Wiem, że takich kobiet jest mnóstwo i marzy o równouporawnieniu w okazywaniu im szacunku z racji całkiem kobiecego spojrzenia na życie jakie one tworzą. Bo to one właśnie są kapłankami domowego ogniska.

Mnie na przyklad ciesza domowe obowiazki, ale oburza nieraz musze mojego zapedzic do sprzatniecia bo u niego w domu wszystko robila i robi mama, no i synus tak nauczony z domu. Czasem to nic tylko rece czlowiek by rozlozyl :/

Ale w pracy tez doswiadczylam tego, zachowania nie fair wobec kobiety, co do zarobkow na tym samym stanowisku, i to chyba najbardziej boli. Wiadomo, ze kobieta nie bedzie z kilofem w kopalni pracowac, chociaz i takie Panie napewno by sie znalazly, co do sily, ale jezeli ktos obejmuje takie samo stanowisko, ma takie same obowiazki? to dlaczego nie ma takich samych praw do zarobkow? nadmienie tutaj, ze ta kolezanka nie byla na zadnym urlopie macierzynskim itp.  

U mnie nie ma podziału ról jako takich w domu. Jesli trzeba to mąż gotuje i sprzata. I nie ma z tym problemu. Ale z drugiej strony, jak trzeba pomóc wrzucac drzewo, czy pomóc przy cięciu (typowo męska robota) to ja tez potrafię zakasać rękawy i pomóc mężowi. Tak, jak On mi zresztą. Mąz nie boi się kobiecych zajęć, pozmywa, posprząta, ugotuje. Ja pomagam w domku Jemu, w typowo meskich zajęciach, i jest ok., Uzupełaniamy sie i jest równouprawnienie u nas;)