Statystyki wskazują, że co szósta polska para nie ma dziecka i to nie z powodu bezpłodności, a z powodu świadomego wyboru. Świadoma rezygnacja z posiadania potomstwa to wybór pewnego stylu życia.
Dobrowolnie wyrzekające się dziecka osoby, to najczęściej dobrze wykształceni mieszkańcy miast, nastawieni na samorealizację, pracujący na wyższych stanowiskach (często specjaliści) i osiągający wysokie dochody.
Przyznają, że rodzina, przyjaciele i współpracownicy wywierają na nich presję, nieustannie namawiając do prokreacji, przedstawiając bezdzietnych jako samolubnych i nieodpowiedzialnych, goniących za przyjemnościami hedonistów.
Czy tak jest naprawdę? Niekoniecznie.
Okazuje się że na bezdzietność decydują się także osoby prezentujące specyficzną, altruistyczną postawę wobec świata: nie chcą mieć potomstwa ze względu na przeludnienie czy problemy ekologiczne.
Specjaliści twierdzą, że niechęć do posiadania dziecka może być spowodowana również doświadczeniami wyniesionymi z dzieciństwa.
Czynnikiem zniechęcającym kobietę do posiadania dziecka może być lęk przed psychofizycznymi aspektami ciąży i porodu.
Dobrowolnie bezdzietni chcą, aby najbliższe otoczenie przestało wtrącać się w ich osobiste sprawy, a społeczeństwo nie wpędzało ich w poczucie winy. Domagają się uznania ich prawa do wyboru.
W Stanach Zjednoczonych „wolni od dzieci” idą nawet dalej – zarzucają własnemu państwu, że ich dyskryminuje, a niektórzy stwierdzają wręcz, iż dotyka ich społeczne wykluczenie. Stowarzyszają się i żądają równouprawnienia, ponieważ trudno im żyć w kulturze „dzieciocentrycznej”, faworyzującej model rodzice plus potomstwo.
Chodzi im nie tylko o podatkowe przywileje dla rodzin, ale także o sprawiedliwy podział obowiązków w miejscu pracy. „Ciężarne kobiety dostają lepsze miejsca parkingowe, matki urlopy wychowawcze, a od nas oczekuje się, że będziemy zostawały po godzinach” – oburzają się na jednym z forów dyskusyjnych.
http://charaktery.eu/artykuly/Rodzina/533/Bezdzietni-z-wyboru/2/
Odsyłam do artykułu.
