Gdy wali się cały świat... - Forum

napewno dasz radę!!!! My tu wspólnie się wspieramy i radzimy, jak możemy!!!! I Tobie pomożemy. hoć nie tak normalnie, to wirtualnie!!! Jesteś silną Kobietką!!! Dasz radę!!! A jeśli ie, tood czego masz nas????

Miłość macierzyńska potrafi góry przenosić, przekonasz się o tym niedługo

Dokłanie!!! I daje dużą siłe:))) Monikczka może coś na ten temat powiedzieć!

Mnie już cieszy moja dzidzia buszująca w brzuszku :) i nie żałuje i wiem, że nie będę żałowała żadnej swojej decyzji, które podjęłam od kąd dowiedziałam sie że jestem w ciaży.

A co do ojca mojego dziecka, to na początku jeszcze czekałam, jeszcze walczyłam, chciałam normalnej rodziny dla małej, ale nie można nikogo zmusić, żeby był kimś kim nie chce być.

Myśle, że teraz jest szczęśliwy, choć "życzliwi" donoszą, że to ona (jego nowa dziewczyna) nie pozwoli mu się ze mną kontaktować, ale przecież gdyby chciał to by chociaż zadzwonił, napisał smsa.

Miałam przyjemność kiedyś usłyszeć od niej, że niezniszcze jej tego co z nim stworzyła. Zastanawiam się co mogła stworzyć, przez dwa miesiące (tedy byli tyle razem).

Ona ma 19 lat uważa się za bardzo dorosłą i mądrom dziewczyne, wywnioskowałam to ze słów"trzeba się było zabezpieczać", "on zrobi badania" itd 

Dalsze rozmowy i jakikolwiek kontakt z Nim jest dla mnie więc bez sensu, boje sie tylko wojny o alimenty i tego, że kiedyś sobie o Nas przypomni, gdy zdąże sobie ułożyć życie.

Nie szukaj kontaktu z nim, to jemu powinno na tym kontakcie zależeć, przecież nosisz jego dziecko! Skoro nie chce, trudno, wierzę że sobie poradzisz i spotkasz kogoś wartościowego. Alimenty musi płacić, to jego obowiązek.Jeśli nie będzie miał takiego zamiaru idź do komornika

Nie ma zamiaru płacić, wogóle to pracuje na czarno itd. Już widzę jego skruszoną twarz przed sądem, że utrzymuje się z emerytury chorego ojca itd. A ja to mam super, bo moi rodzice oboje pracują itd, szkoda tylko że nikt nie bierze pod uwagę, że moi rodzice już dawno nie mają obowiązku mnie utrzymywać itd

Gdybym mogła to bym była honorowa i bym grosza nie chciała, żeby nie widzieć tej całej komedi którą odegra w sądzie, a znam go na tyle ze wiem, ze tak będzie, ale ja nie mam pracy, skończył się staż akurat wtedy gdy zaszłam w ciąże i dalej mnie nie przyjeli.

Zresztą jakomś odpowiedzialnośc też powinien ponieść, może go to czegoś nauczy.

Jeśli nie będzie płacił, zwrócisz się do komornika, jeśli on nie będzie umiał wyegzekwować pieniędzy, będzie Ci płacił Fundusz Alimentacyjny, a jego dług będzie rósł. Myślę, żedla sądu nie będzie ważne, że rodzice mogą Was utrzymać i tak przyzna alimenty. Obowiązkiem ojca jest łożyć na swoje nieletnie dziecko

Muszę udać się chociaz do Mopsu po poradę prawną, choć już raz mnie z kwitkiem odesłali.

Dzięki za informacje, zobaczymy jak to rozegra się wszystko.

DOBRANOC :)

Zgadzam się z Tobą, też na początku walczyłam. Teraz się sobie dziwie. Jest dobrze jak jest.

Wojnę o alimenty mam teraz, dawca liczy każdy grosz własnemu dziecku, i szczerze też mam podobne obawy jak Ty.

Chce robić badania to proszę bardzo, jak go na to stać (koszt jest wysoki).

Jeśli nie będzie płacił alimentów to fakt wtedy komornik i Fundusz alimentacyjny , a szacowny tatuś będzie miał dług wobec państwa, a państwo już tak łatwo nie popuści.

U wszystkich się sprawdza, Trzeba tylko to zauważyć, Rok temu i kilka miesięcy wcześniej miałam ogromny dylemat. Córka z córeczką trzyletnią i w ciąży była za granicą. W domu moja 84 letnia mama. Byłam potrzebna bardzo jednej i drugiej. Jeśli wyjechałabym pomagać córce, to została by mama w domu. Jeśli zostałabym w domu to córka byłaby sama za tą granicą. Rozwiązanie bardzo przykre poczatkowo okazało się najlepszym wyjściem. Córkę przywieźliśmy tok temu do domu. Miałam możliwość opiekowania się dziewczynami i nie musiałam zostawiać mamy. A czas pokaże jak będzie dalej.

U wszystkich się sprawdza, Trzeba tylko to zauważyć, Rok temu i kilka miesięcy wcześniej miałam ogromny dylemat. Córka z córeczką trzyletnią i w ciąży była za granicą. W domu moja 84 letnia mama. Byłam potrzebna bardzo jednej i drugiej. Jeśli wyjechałabym pomagać córce, to została by mama w domu. Jeśli zostałabym w domu to córka byłaby sama za tą granicą. Rozwiązanie bardzo przykre poczatkowo okazało się najlepszym wyjściem. Córkę przywieźliśmy tok temu do domu. Miałam możliwość opiekowania się dziewczynami i nie musiałam zostawiać mamy. A czas pokaże jak będzie dalej.

Dla mnie też jest swojego rodzaju odskocznią.Można się wygadać, nikt cię nie wyśmieje a a wysłucha, pocieszy.

Dzisiaj kobieta samotna w ciazy nie jest dramatem , napewno sobie poradzisz a opieka spoleczna powinna udzielic ci porady  Ja wychowuje sama wnuka juz 13 lat i tez zostalam sama z chorym dzieckiem bo rodzice sie zabrali i wyjechali za granice Zabrali starsza wnusie i slad po nich zaginal Nie byla to rodzina patologiczna ...zdrowa i z przyszloscia Myslalam ze swiat mi sie zawalil Dziecko bylo chore musialam sobie radzic Tyle ze to co mialam do tej pory stracilam ...2sklepy ,samochod 4 pok .mieszkanie Ale niczego nie zaluje , choc niektorzy mowili ..oddaj do domu dziecka Ty tez dasz sobie rade uwierz wsiebie A dawca musi placic alimenty  Jak sie nie wstydzi ze utrzymuje go chory ojciec !!! musi isc do pracy  i zapewnic dziecku min. egzystencji Nie upokarzaj sie i o nic go nie pros jak trafisz na dobrego sedziego to mu uswiadomi gdzie jest jego miejsce Zycze ci z calego serca jak najmniej trosk

Przyglądam się ludziom i z pozoru wydaje się że są tacy szczęśliwi, że wszystko w ich życiu cudownie się układa ale czasami jak tak zajrzeć głębiej to widać ilu ludzi cierpi i przeżywa tragedie. Każdy ma jakiś swój problem, ból.

Jak to dobrze że wszystko przemija..i złe i dobre chwile..

STOKROTKO!!!!  Przed toba jeszcze wiele trosk ...ale musisz myslec o dziecku nie skupiaj sie na sobie Jestes mu bardzo potrzebna Przyjdzie czas ze zycie wroci na dobry tor

Oczywiście była jedna rozmowa kiedy dowiedziałam się, że będzie dziewczynka, zadzwoniłam do niego chciałam mu powiedzieć, nie wiem czego oczekiwałam, byłam szczęśliwa i to chyba był taki impuls, ale nie dowiedział się, odebrał telefon i powiedział mi co chcę? Już mi się podniosło ciśnienie, powiedziałam chciałam z Tobą porozmawiać, a on do mnie nie mam teraz czasu, ja że nigdy nie ma czasu itd, zaczeliśmy się kłócić i wtedy mi powiedział, że ustalił z Patrycją, że zrobi badania, a płacić państwo za niego będzie, myślałam że mnie rozerwie cos w środku, nie poznawałam człowieka, z którym byłam którego kiedyś kochałam itd. Potraktował mnie wtedy tak strasznie źle (i nie dowiedział się, że będzie miał córkę) że od tego momentu obiecał sobie, że nigdy więcej nie dam się tak upokorzyć,  że o nic nie będę prosić itd.

Dla mnie nie konfortową sytuacją jest również to, że mamy bardzo wielu współnych znajomych i zdażyło mi się zawieść na mojej bardzo dobrej koleżance (która jest również samotną matką) która twierdziła, że to nie mozliwe, żeby on mnie zostawił, że on tak lubi dzieci, że napewno mnie coś przez hormony odbiło.

To był dla mnie cioś, duży cioś. Pierwszy raz zwierzyłam się komuś ze swych problemów i myślałm, ze mi pomoze jakos psychicznie to ogarnąć, bo znajdowała się kiedyś w  takiej samej sytuacji, a tu takie rozczarowanie ;/

Ale dzięki Wam dziewczyny łatwiej wierzyć w człowieka :) i w to że można dostac wsparcie tak po prostu

Wiem, że on będzie wzbudzał we mnie litość, że co zrobi jego ojciec jak on pujdzie siedzieć za nie płacenie alimentów, albo powie mi dogadajmy się będę płacić ile będę mógł, ale ja na takie coś nie pujde, nie potrafię mu zaufać już. Co do jego ojca, to bardzo dobry i kochany człowiek, zawsze był mi życzliwy, chciał żebyśmy zamieszkali z nim, bardzo się cieszył że będzie dziadkiem itd, ale na synka wpływu nie ma żadnego. Czasem synek robił mu takie przykrości, że dziwiłam się że ojciec go nie wyrzuci na zbity pysk, żeby poszedł do pracy, pomógł mu trochę, a nie żerował na Nim. Zawsze w takiej sytuacji jego ojciec mówił mi: "wiesz to dobry chłopak, sam go wychowałem, brakowało mu matki i go za bardzo rozpieściłem..."(bo miał 2 lata gdy jego mama zmarła) a ojciec poświęcił mu całe życie, nigdy nie związał się z żadną kobietą, bo synuś nie chciał, a dziś ma do ojca pretensje o śmierć matki i zero szacunku ;/

Czasem boje się, że i ja tak rozpieszcze swoją małą, że potem będzie rządać ode mnie wielu rzeczy wogóle mnie nie szanować i winić, że nie ma ojca, ale ja byłam inaczej wychowana, miałam jakieś zasady, obowiązki itd.

Titusia powiem Ci szczerze że rozbawił mnie ten tatusiek. On uważa że państwo za niego będzie płacić?? hahaha, no i tak będzie ale on wtedy będzie miał dług wobec państwa, jak go nie spłaci to pójdzie siedzieć. Jacy oni są bezmyślni. Oczywiście dziecko potrafił zrobić ale odpowiedzialości za siebie już nie potrafi wziąść. Dasz sobie radę bez tego, sorry za wyrażenie, dziada.

Rozmawiałam z nim wtedy przez tel ale czułam jakby on śmiał  mi się w twarz, twierdząc że państwo będzie za niego płacić i zastanawiając się kto mu tak "pierze mózg" zdecydowałam, że to była nasza ostatnia rozmowa, kolejna dopiero w sądzie, może wtedy ja mu się za śmieje w twarz. W tym przypadku"dziad" to świetne określenie.

Do dziś się zastanawiam, czy byłam z człowiekiem którego kompetnie nie znalam, czy inna miłość (kobieta) potarafi tak zmienić człowieka, nadać mu inny tok myślenie, zmienić wartości.

Rozumiem Cię doskonale. Też bardzo się zawiodłam. Ojciec mojego dziecka z 3 dni po tym jak naz zostawił już zalogował się na sympatii i szukal kolejnej kobiety, ciążą się nie interesował, a teraz w sądzie kłamie w żywe oczy. Najbardziej przykre jest to że nie walczy o dobro syna tylko o swoje pieniądze. Kiedyś dostanie od życia po czterech litarach.