Mentalność faceta- ponarzekajmy na naszych chłopów! - Forum

Ponarzekam na wesoło. Mój mąż to bałaganiarz. A nie, przepraszam, to twórca artystycznego nieładu, jak sam się określa. Jego wygląd jest bez zarzutu, ale otoczenie, no coż... Wygospodarowałam mu jeden pokój na ten "artyzm", żeby przypadkiem ta "kultura" nie rozniosła się po całym domu.

Jeśli widzę, że sprawy zaszły za daleko i bałagan już sam otwiera drzwi mężowskiego pokoju, to mówię głośno: "Jeśli nie zaczniesz sprzątać, to odezwie się we mnie wredna baba i zacznie narzekać". A On mi na to z przekorą: "Kochanie, sama mówiłaś, że przy sprzątaniu odpoczywasz, więc ja dbam, żebyś wciąż była wypoczęta..." 

Świtnie to napisałaś :) U nas jest podobnie, mąż ma swój "gabinet" i tam ma swój artystyczny porządek.

Poza tym na chłopa mego narzekać nie mogę. Przeszkadza mi jeszcze to, że zawsze i na wszystko ma czas.

Otóż to, na wszystko ma czas. Tak jak w tym dowcipie.

Mąż mówi do żony: "No przecież zaraz zawieszę tę półkę, wcale nie musisz mi tego przypominać co pół roku" 

Wady? Ojj każdy je ma. U Dominika denerwuje mnie to, ze ciagle mówi "zaraz", ze gra w jakieś gry na kompie, że jak budzik zadzwoni, to on jeszcze chwile lezy/siedzi na łóżku zamiast wstac, ze robi niektore rzeczy wolno ( ale jak twierdzi, ze on woli zrobic wolniej ale dokladniej), ze nie umie robic kilka rzeczy jednoczesnie, ze ciagle sie unosi.. i wiele wiecej. Ale.. kocham go nad zycie, bo mimo swoich wad, wiem, ze bedzie fantastycznym ojcem naszych dzieci (widze jaki ma stosunek do dzieci z naszej rodziny), oraz ze bedzie swietnym mezem, na ktorego mimo wszystko bede mogla zawsze liczyc :)

ooo! z tym czasem to nie jestem sama w takim razie!! Mój Maciek też ma czas, wiecznie się spóźnia co mnie do nerwicy doprowadza. Ostatnio ja już stałam gotowa i czekałam. Wkońcu się wkurzyłam i wyszłam z domu. Teściowa się śmiała,że ja już gotowa a on nie. Ja zawsze mówię że on się jeszcze maluje i wymienia ubrania na inne!!

Nie lubię tego że wiele przydasiów trzyma których i tak nigdy nie wykorzysta. Bo po co np trzymać połamaną doniczkę? On zawsze twierdzi że jak będzie miał swoją działkę ( co pewnie nigdy nie nastąpi) to mu się naprwno przyda. Drażni mnie też jego perfekcja w pieczeniu i gotowaniu. Bo jeśli napisali że trzeba dać  2 szklanki mąki to tak ma być i ani grama więcej!!

Ale tak jak i Daga, mimo wad kocham go bo jest naprawdę wspaniałym facetem. Ja też nie robię wszystkiego na czas, też robię jedne rzeczy lepiej inne gorzej

Narzekać nie będę , bo ja też mam wady i on mógłby narzekać jeszcze bardziej ode mnie .

Nie ma co narzekać. Przezyliśmy 40 lat to się przyzwyczailiśmy do swoich wad.

A ja ponarzekam, mój raczej się nie przejmuje, jeszcze i mnie przetłumaczy że duperelami nie warto się przejmować. Wiem że mnie rozumnie w wielu sprawach. Bałaganiaż z niego też jest i na zakupy jeździć nie lubi( choć to robi, czasami nawet sam) Po za tym jest uparty jak osioł, co sobie postanowi to chocażby nie wiem co być musi! I za to jestem mu wdzięczna, bo wielu rzeczy dzięki temu dokonał. Ma swoje wady, ciężko mi z nimi ale za ma i swoje dobre strony, wielkie pokłady cierpliwości i spokoju. Chyba się przyzwyczaiła do takiego gatunku 

Ja już nie narzekam. Każdy ma swoje zalety i wady. Ja też. I skoro on nie narzeka na mnie, to ja też nie mam powodu aby narzekać na męża. Przez tyle lat już dotarliśmy się i znamy swoje dobre i złe strony. Skoro wiem kiedy należy sobie odpuścić, to tak robię aby wytrącić jemu argumenty z ręki. A spokojem i tak osiągam zamierzony cel. 

Na wesoło lubię ponarzekać na męża.  Zwłaszcza, że różnimy się jak ogień i woda . Jesteśmy jednak ze sobą od czternastu lat, po ślubie niemal od ośmiu. Najbardziej kocham te nasze różnice.

Jasne, każdy ma swoje zalety i wady. Różnimy się, bo jesteśmy innymi ludźmi. Miłość jednak uczy akceptacji takich różnic.

Mój dziś przeszedł samego siebie, oczywiście w dobrą stronę na plus! :)

Czasami trzeba chyba porządnie chłopem wstrząsnąć 

Mój też jest strasznie uparty i ciężko mu czasami niektóre rzeczy wytłumaczyć.