Styl Życia
3 grudnia 2013 18:23 | ID: 1050537
Ja w tamtym tygodniu miałam niemiłą przygodę! Chłopiec, który jest upośledzony chciał mi podstawić nogę pod koło , gdy ruszałam autem..Matko, jak ja się zlękłam wtedy!!!! Przecież mogłam Mu zrobić krzywdę!!!!!
A kiedy Wy ostatnio odczuwaliście taki strach? Kiedy się baliście i jaka była tego przyczyna?
9 grudnia 2013 22:21 | ID: 1053163
Dziś się przelękłam na maxa... Dzwoni do mnie Pani z sekretariatu i powiada, ze jest u Niej Patryk i prosił o telefon... Myślałam, ze coś się stało. Aż mi kolana zmiękły. Okazało się, że młody [poprosił Panią o telefon, bo szybciej kończyli lekcje a na kulach do domu nie dojdzie...
Czasami dzieci lubią tak wystraszyć nas jakimś tekstem lub tak jak u Ciebie telefonem. Czasem się zastanawiam czy nie robią tego z premedytacją czy ja jestem już tak przewrażliwona
10 grudnia 2013 00:03 | ID: 1053183
Jechałam samochodem z męzem. Razem z nami moi rodzice i syn. Wjechalismy w ogromna burze. Centralnie samochód wbil sie w sciane wody. Niesamowite uczucie ale zaraz znikło, jak co chwile widzielismy tylko swiatło a po chwili niesamowity huk. Było to jakoś na koniec wakacji. Bałam sie strasznie. Zawrócilismy i zaraz widzielismy na drodze powalone drzewo. to znaczy,ze chwile tylko nas od tego powalonego drzewa dzieliły.
10 grudnia 2013 09:07 | ID: 1053214
Dziś się przelękłam na maxa... Dzwoni do mnie Pani z sekretariatu i powiada, ze jest u Niej Patryk i prosił o telefon... Myślałam, ze coś się stało. Aż mi kolana zmiękły. Okazało się, że młody [poprosił Panią o telefon, bo szybciej kończyli lekcje a na kulach do domu nie dojdzie...
Czasami dzieci lubią tak wystraszyć nas jakimś tekstem lub tak jak u Ciebie telefonem. Czasem się zastanawiam czy nie robią tego z premedytacją czy ja jestem już tak przewrażliwona
Ja jestem okropnie przewrażliwiona... Aż czasem mi się nogi trzęsą. I choć w innych sprawach staram sie byc opanowana, to akurat w tej mi nie wychodzi...
12 grudnia 2013 15:30 | ID: 1054339
Ja się przelękłam ostatnio i to nie na żarty. Mąż wyjechał do swojego rodzinnego miasta, bo musiał sprawy pozałatwiać. Zwykle jak się nie widzimy dzwonimy do siebie przed spaniem. No to dzwonię. Raz, jeden, drugi, trzeci. Nic. Nie odbiera. Myślę sobie, no trudno, on z reguły jest głuchy i rzadko kiedy słyszy telefon. Tym bardziej, że ja się kładę zwykle ok.23, a wtedy dzwoniłam wcześniej ok.21.30, bo zmęczona już byłam chciałam do łóżka iść i nie szukać potem zasięgu by zadzwonić. Myślę sobie jak zobaczy, że dzwoniłam milion razy to oddzwoni albo napisze smsa. Rano wstaje, a tam żadnej wieści. Dzwonię do niego ponownie naście raz i cisza...nie odbiera. Dzwonię do teściowej, a ta mówi, że nie ma go u niej, na noc nie wrócił...wtedy to już mi cała krew z ciała odpłynęla. Jechałam do pracy z sercem w gardle, chyba nigdy tak się nie denerwowałam, błagałam by nic mu się nie stało, że nawet nie bede się złościć na niego za to, że nie odbierał byle był cały i zdrów. Dojechałam do pracy, lecę po notes w której mialam zapisane numery jego kolegów i dzwonię do jego przyjaciela z dzieństwa. Jaka była moja ulga jak usłyszałam, że oczywiście jest, śpi u niego słodko, wieczorem grali na gitarach, nie słyszeli telefonu, ani nic...jak mi go kolega dał do telefonu to się spłakałam jak głupia. Ale słowa nie dotrzymałam - później dostał opieprz, że tak nie może być, że jak widzi, że dzwoniłam to oczekuje smsa "nie mogłem odebrac, jestem tu i tu".
12 grudnia 2013 15:39 | ID: 1054343
Ja się przelękłam ostatnio i to nie na żarty. Mąż wyjechał do swojego rodzinnego miasta, bo musiał sprawy pozałatwiać. Zwykle jak się nie widzimy dzwonimy do siebie przed spaniem. No to dzwonię. Raz, jeden, drugi, trzeci. Nic. Nie odbiera. Myślę sobie, no trudno, on z reguły jest głuchy i rzadko kiedy słyszy telefon. Tym bardziej, że ja się kładę zwykle ok.23, a wtedy dzwoniłam wcześniej ok.21.30, bo zmęczona już byłam chciałam do łóżka iść i nie szukać potem zasięgu by zadzwonić. Myślę sobie jak zobaczy, że dzwoniłam milion razy to oddzwoni albo napisze smsa. Rano wstaje, a tam żadnej wieści. Dzwonię do niego ponownie naście raz i cisza...nie odbiera. Dzwonię do teściowej, a ta mówi, że nie ma go u niej, na noc nie wrócił...wtedy to już mi cała krew z ciała odpłynęla. Jechałam do pracy z sercem w gardle, chyba nigdy tak się nie denerwowałam, błagałam by nic mu się nie stało, że nawet nie bede się złościć na niego za to, że nie odbierał byle był cały i zdrów. Dojechałam do pracy, lecę po notes w której mialam zapisane numery jego kolegów i dzwonię do jego przyjaciela z dzieństwa. Jaka była moja ulga jak usłyszałam, że oczywiście jest, śpi u niego słodko, wieczorem grali na gitarach, nie słyszeli telefonu, ani nic...jak mi go kolega dał do telefonu to się spłakałam jak głupia. Ale słowa nie dotrzymałam - później dostał opieprz, że tak nie może być, że jak widzi, że dzwoniłam to oczekuje smsa "nie mogłem odebrac, jestem tu i tu".
Faceci.... My mozemy się wykończyć z niepokoju, a oni zapytają,czy coś się stało....
Nie masz konta? Zaloguj się, aby tworzyć nowe wątki i dyskutować na forum.
Tworzymy społeczność rodziców
Adres redakcji:
ul.Białowieska 7/9 lok. 34
04-063 Warszawa
Napisz do nas:
info@familie.pl
Familie.pl – Internetowa Społeczność Rodziców. To Portal dla rodziców tworzony przez rodziców. Szczegółowy opis ciąży – tydzień po tygodniu, fazy porodu – przełam swój strach i nie bój się pytać. Na specjalnym forum dla rodziców znajdziesz rozwiązania wszystkich swoich problemów. Nasi eksperci – lekarze, prawnicy i wielu innych za darmo udzielają porad dla rodziców. Ślub i wesele, Ciąża, Rodzice – to tylko niektóre tytuły naszych serwisów. W każdym z nich znajdziesz coś dla siebie. Przyłącz się do nas!
Partner serwisu: 
