Bezgraniczna kocia miłość - Forum

Mój kot płacze [miuaczy przeciagle], kiedy płacze mój synek...

Moja kotka gada z nami po swojemu ;) i potrafi tak czasem po dobre 10min hihihi.

Czytałam historię tego kota - wzruszająca...

Każde zwierze ma swój rozum.  Czasem mądrzejsze są od ludzi...I wierzę, że ta historia jest prawdziwa. 

Kochane, kochane. Mieliśmy kotkę Pitę jak siedziałam w domu (ciąża szef mnie w 3mc wywalił na zwolnienie), to ją rozpieszczałam, tuliłam na kolankach trzymałam. Potem do domu wróciłam z Urszulką i się zaczęło.... strasznie była zazdrosna, robiła rózne numery (coś czego nigdy wcześniej nie robiła) np. posunęła się do zrobienia kupy do umywalki, nasikania mi do nowych butów, na książki (weszła na regał) ręce mi opadły jak skoczyła na Urszulkę i oddałam ją w dobre ręce. Do dzisiaj mam wyrzuty sumienia, ale nie dawałam rady nerwowo. 

Znam podobny przypadek, ale nie z dzieckiem... Siostrzeniec bardzoi lubił psotować się kotu./... No i kot go pozbadł. Sikał mu w buty, na łózko, podarł koszulkę;) Odpłacił pieknym za nadobne:L) Nikomu więcej z domowników tego nie robił:)))

Myśmy Kitty wzięli ze schroniska, nie mając pojęcia jak była wychowywana wcześniej. Do wakacji mieliśmy proces adaptacyjny że tak powiem:

- sikanie do butów Grześka, w okolice moich butów (Dośki o dziwo nie ruszała), sikanie do wanny, na poduszkę w jej mieszkanku, załatwianie się w łazience i podrapanie mi całej firanki z haftem, że o rozwaleniu dwóch doniczek (jednej tak jakby niechcący) nie wspomnę.

Oj... czego myśmy nie robili, żeby przestała... żadne kulturalne sposoby nie działały. Dopiero metoda szokowa zastosowana przez Grześka gdy my byłyśmy z Dośką na wyjeździe poskutkowała. Teraz wprawdzie jest nieufna do Grześka, ale nie tylko podczas tego wyjazdu przytyła i to solidnie, to jeszcze przestała mieć takie fochy (gorsze miała tylko przy rujce, ale po sterylizacji w schronisku wszystko minęło). Teraz funkcjonujemy w miarę zgodnie - czasem tylko dostaje szmyrgla i potrafi skakać pionowo do wysokości mojej klatki piersiowej i biegać a raczej latać.

Uwielbiam koty . Jak mieszkałam w Olsztynie to miałam 2 - Freda i Zuzię. Zuzka była bardzo pociesznym kociakiem i inteligentnym. Jak coś zbroiła to od razu przychodziła przepraszać. Ale straszny szkodnik z niej był. Jak w kuwecie było nieposprzątane (bo akurat wcześniej Fred korzystał) to potrafiła załatwić się do miski w łazience. Taka dama z niej była, że brzydziła się wchodzić do kuwety - siadała tylko na krawędzi, przez co często ją przewracała i bałagan gotowy. Rwała firanki, zrzucała doniczki. I z tego powodu przed przeprowadzką została oddana znajomym na wieś. No i tam była w swoim żywiole, mogła hasać dowoli.

Fredek natomiast był spokojnym kotem. Takim dostojnym - dawał się głaskać tylko wtedy gdy miał na to ochotę. Mój S. go nie lubił, ale ze względu na jego chore nerki postanowiliśmy go ze sobą zabrać. Przed przeprowadzką ledwo go uratowaliśmy tak nam się pochorował. Po 2 dniach w nowym miejscu wyskoczył nam z balkonu (I piętro). Wrócił po  3 tygodniach z nawrotem choroby. Znowu walczyliśmy o jego życie. Od tego czasu stał się łagodny i juz każdemu dał się głaskać (nawet S. zaczął go lubić). Po kolejnej przeprowadzce znowu nam uciekł no i już nie wrócił 

Koty to bardzo inteligentne zwierzaki i mają swoje charakterki . Moim marzeniem jest posiadanie Norweskiego Leśnego - moze kiedyś się uda.

A u mnie bylo odwrotnie jesli chodzi o dziecko... Tak sie zlozylo ze jak ja wrocilam do domu z Kubusiem ze szpitala to nasza kicia miala male kocieta...No moze mialy 2 tygodnie,moze 3... I wyobrazcie sobie ze jak Kuba plakal w nocy to zostawiala swoje mlode (a spala z nimi w specjalnym pudelku) i leciala do nas do pokoju,stawala na tylnych lapkach przy naszym lozku,kolo mojej glowy (spie z brzegu) i miauczeniem mnie budzila (choc ja i tak nie spalam bo zawsez najmniejsze kwilenie dziecka mnie budzilo).I tak bylo bardzo dlugo,pol roku,moze dluzej...Przychodzila mnie informowac ze moje dziecko mnie potrzebuje..Teraz Pusia ma 13 lat i az strach mi myslec ze juz niedlugo pewnie bedzie z nami...:(

Powiem szczerze, że nie przepadam za kotami. Wolę psiaki. Ale takie historie są możliwe i zawsze wzruszają.

ale fajnie :-)

ja nie lubie kotów w domu( koty maja miejcie na wsi w stodole) dlatego tez nie przywiązuje sie do nich ....jedynie jeden kot przywiązał sie do mojego Syna a Syn do niego.... Niestety kota nie ma...a syn nawet wczoraj wspominał Rudaska...

{wymoderowano}

ja uwielbiam koty i nigdy nie zgodze się ze stwierdzeniem, że koty sa fałszywe lub nie moga byc przyjacielem człowieka, gdy byłam mała mój kot był moim najwierniejszym towarzyszem i gdy ludzie mnie zawiedli on zawsze pozostawał ze mną