szeflera
Opis:
Ta bardzo popularna roślina, należy do rodziny Araliowate (Araliaceae) i pochodzi z tropikalnych i subtropikalnych części Azji (Tajwan), Australii, Nowej Gwinei. Jej nazwa wywodzi się od niemieckiego botanika J. Schefflera. Szeflery mają postać wiecznie zielonych krzewów lub drzew o dłoniastych i bardzo błyszczących liściach. Do rodzaju Schefflera zalicza się bardzo wiele gatunków, choć najbardziej popularne są dwa gatunki szeflera ostrolistna i szeflera drzewkowata. Szeflera ostrolistna (Schefflera actinophylla) nazywana również ze względu na kształt liści szeflerą parasolowatą. Oprócz tego można się również spotkać z nazwą Brassaia actinophylla. W warunkach naturalnych osiąga nawet 30 m wysokości a w doniczkach o wiele mniej, do 200 cm. Ma ona sprężysty wzniesiony pień, z którego na długich ogonkach pojawiają się palczaste liście szerokości nawet 30 cm z początku czteroklapowe a z biegiem lat nawet szesnastoklapowe. W naturze wytwarza ona drobne kwiaty, zebrane w długie kwiatostany. Kwitnienie w warunkach domowych się nie pojawia. Bardziej popularną jest szeflera drzewkowata (Schefflera arboricola) zwana także Heptapleurum arboricola, pochodząca z Tajwanu. Jest ona mniejsza od poprzedniej, osiąga do 1,5 m wysokości, o ciemnozielonych dłoniasto złożonych liściach, składających się z 7-9 listków o długości do 20 cm. Prace hodowlane pozwoliły na uzyskanie form o liściach z plamami, cętkami np. S. arboricola „Gold Capella”, S. arboricola”Carolien”, czy też form o różnych wariantach liści, „Renate”, „Compacta”
Uprawa:
Szeflera wymaga stanowiska od jasnego po półcieniste, w okresie letnim osłonięte przed pełnym słońcem, które powoduje żółknięcie liści. Regułą jest, że formy o barwnych liściach powinny mieć zapewnione jaśniejsze stanowiska. W końcu maja możemy sobie pozwolić, po wcześniejszym zahartowaniu, na umieszczenie szeflery na wolnym powietrzu, wybierając stanowisko zaciszne i osłonięte od prażącego słońca. Temperatura w okresie letnim powinna być w granicach 15-21ºC a w zimie 12-16ºC, przy czym pstre odmiany wymagają wyższych temperatur. Odpowiednie podłoże, to substrat torfowy lub ziemia znormalizowana, którego pH powinno mieć 5,5-6,5. Schefflery wymagają systematycznego, umiarkowanego podlewania tak, aby podłoże było zawsze lekko wilgotne. Oczywiście unikamy zalania, ponieważ ta roślina jest bardzo na to wrażliwa. Zimą należy ograniczyć podlewanie. Szeflera nie ma wielkich wymagań odnośnie wilgotności powietrza, jednak, gdy trzymamy ją w pobliżu kaloryfera powinniśmy ją od czasu do czasu zraszać miękką wodą. Od marca do sierpnia nawozimy, co dwa tygodnie, a w okresie późniejszym zdecydowanie je ograniczamy. Przesadzanie, co roku lub, co dwa lata. Zbyt rozgałęzione rośliny dobrze przycinać, co pobudzi je do rozgałęziania. Rozmnażanie zależnie od gatunku. Schefflerę actinophylla rozmnażamy poprzez nasiona, w temp. 20-25ºC, rozmnażanie poprzez sadzonki raczej nieskuteczne. Szeflerę drzewkowatą dość dobrze rozmnożyć, poprzez sadzonki wierzchołkowe (tniemy w miejscu już nieco drewniejącym), pędowe (z jednym, dwoma liśćmi, przycinamy około 0,5cm pod liściem dolnym i około 0,5-1 cm nad górnym liściem, a następnie stosujemy ukorzeniacz). Ukorzeniające się sadzonki wymagają wilgotnego i ciepłego podłoża (25ºC). Należy okryć pojemnik z sadzonkami folią z kilkoma otworami. Zastosować też można rozmnażanie poprzez powietrzne odkłady. Szeflera znakomicie się nadaje do uprawy hydroponicznej, a jej popularność jest widoczna na każdym kroku. Biuro, klatka schodowa, wejściowy hall, ogród zimowy, to miejsca gdzie najczęściej można napotkać te rośliny.
Uwagi:
Szeflera zawiera substancje, które mogą drażnić skórę i błonę śluzową. Roślina podatna na tarczniki, przędziorki, zwłaszcza przy zbyt ciepłym i suchym stanowisku. Blaknięcie liści na skutek niedoboru składników pokarmowych a opadanie liści zbyt niskiej temperatury. Autor opisu – Sargon.
Ja chętnie pomogę, jeśli będę umiała.
