Kiedy zwierzatko odchodzi - Forum

Jestem pod wrażeniem że ktoś w końcu na równi traktuje zwierzęta i myśli o tym żeby pochować je w godnych warunkach. 

Jako dziecko rodzice przeważnie chowali nasze drobne zwierzęta do słoika i do ziemi a niestety rybki akwariowe wrzucali do ustępu. U nas w Polsce wciąż ludzie wstydzą się tego że zakopują zwierzęta więc najczęsciej wyrzucają je do kosza (małe gryzonie) bo nie mają co z nimi zrobić i niestety nie ma u nas wielu cmentarzy dla zwierząt a ci co chowają zwierzeta w takich miejscach uznawani są za szaleńców. Dla mnie każde zwierzę bez różnicy na wielkośc to członek rodziny któremu należy się szacunek jak w trakcie i po śmierci. 

Śmierć jest przykra ale wszechobecna. Nie chce nawet myśleć co będzie za kilka lat z moim prawie 11 letnim psem Nitrem, wiem że któregoś dnia gdy nadejdzie czas poprostu zamknie oczy wtedy oddam go do kremacji a prochy rozrzuce w naszym ulubionym miejscu, gdzie od szczeniaka spędzalismy każdy dzień...chyba że powstanie cmentarz dla zwierzat wtedy urnę pochowam. Troche smutne. Nie potrafimy zatrzymać czasu...

U nas dziadek chowal na koncu swojego ogrodu psy,ktore odeszly,ja z kolei mieszkajac w bloku po prostu oddalam psa do gabinetu wterynaryjnego aby tam zostal skremowany i tam juz pozostal-bardzo bolala mnie ta strata,kotke nasza ktora kcohalismy pochowlaismy w ogrodku-ja juz nie chce na razie wiecej zwierzat,jak odchodza to boli czlowieka, ja strasznie dlugo dochodze do siebie,a jeszcze mam male dzieci. Moze na stare lata,jako szczesliwi emeryci zdecydujemy sie ponownie zaopiekwoac jakims kotkiem czy pieskiem a tak na razie dosc zwierzat.

W przypadku konia zawsze można zastrzec w jego paszporcie, że zwierzę nie jest przeznaczone do uboju (np. ze względu na stosowane w przeszłości leki) i wtedy żaden rzeźnik już się do niego nie może dobrać. Dla koni po śmierci zdecydowanie najlepsza jest kremacja. 

ja mam swoje koszatniczki w ogrodzie pod sosną pochowane

pozostałe zwierzaki na razie mają się dobrze i mam nadzieję, że jeszcze długo pożyją

Ja na szczescie mam ogród, i tam zostala pochowana moja suczka;-(

Moj kroliczek też w ogrodzie spoczywa blisko nas, cmentarzy u nas nie ma, a napewno chętni by byli.

Moj brat naszą Aidę pochował w ogrodzie na działce. Pomiędzy iglakami.

Według mnie są i tacy co na pochowaniu zwierzat też chcieli by zarobić, słyszałam o jednym cmentarzu dla zwierząt ale koszt pochowania zwierzaka nie jest tani, ja rozumiem wszystko kosztuje ale myslę że taka możliwość powinna być dla każdego nie tylko dla bogatych!

My też straciliśmy kiedyś psa - bokserka Kubę. Był tak ciężko chory, że musieliśmy go uśpić. Tata zakopał go na końcu ogrodu, pod brzozą.

Od tego czasu stwierdziliśmy, że już nie chcemy mieć psa - strata za bardzo boli :(

Mam ogród i myślę, że gdyby zaistniała taka sytuacja, zwierzątko pochowałabym pod bzem. Jednak do tej pory nasze psiaki mają się dobrze i niech tak zostanie jak najdłużej.

Nie słyszałam o żadnym cmentarzu dla zwierząt w najbliższej okolicy. U nas po prostu usypia się zwierzę i zostawia u weterynarza lub samemu zawozi do krematorium. Nielegalne jest zakopywanie zwierząt w miejscach do tego nie przeznaczonych. Nie mam pojęcia jak to się ma do ogrodów przydomowych...

Ja moje myszki i chomiki zakopywałam w pięknych miejscach. Szukałam zawsze jakiegoś wyjątkowego i czasem nawet je odwiedzałam. Dzieckiem wtedy byłam. Mój pies - właściwie moich rodziców jest zbyt wielki, by móc tak zrobić... Zostanie uśpiony i zostawiony u weterynarza :( Mam nadzieję, że jeszcze kilka lat będzie z nami...

rok temu musiałam uśpić swego 15 letniego psinę . Zakopaliśmy go w ogrodzie u siostry mojego męża / czy to zrobiliśmy legalnie - nie wiem / ...

Ja długo nie mogłam się pozbierać po zaginięciu mojej pseudojamniczki Pajdy. Miała 12 lat, cierpiała na padaczkę i musiała 2 razy dziennie przyjmować leki. Spryciula z niej była, potrafiła sobie sama otwierać drzwi skacząc na klamkę. Lubiła sobie robić samodzielne spacery po okolicy, nie potrafiliśmy jej tego oduczyć, nie było na nią sposobu, zawsze udało jej się uciec. Zawsze po takim godzinnym spacerku wracała. Pewnego dnia nie wróciła. To było z jakieś 6 lat temu. Nie wiemy co się z nią stało, serce mnie do tej pory boli na samo wspomnienie. Szuakaliśmy jej, ale nikt nic nie widział. Ja mam podejrzenie, że zagryzła ją suka sąsiadów (pseudo owczarek niemiecki, która często uciekała i zagryzała wszystko co stanęło jej na drodze i było mniejsze od niej), bo wcześniej 2 razy bardzo dotkliwie ją pogryzła. Być może sąsiedzi bali się nieprzyjemności i to jakoś zataili. Albo dostała gdzieś w lesie (mieszkaliśmy niedaleko lasu) ataku padaczki, którego nie przeżyła. Do dziś zastanawiam co się stało i bardzo żałuję, że nie mogłam godnie jej pochować. To była straszna strata, dorastałam z ta sunią i strasznie byłam z nią zżyta.

Ja swojego psa i kota pochowalam w ogrodzie.Zreszta ogromnie przezywam każdą taka stratę.W ósmej klasie szkoły podstawowej tak płakałam po tym jak odszedł mój ukochany pies,że cała byłam zapuchnięta i nie poszłam do szkoły.Strasznie wrazliwa jestem w tej kwestii.

Wszystkie zwierzaki pochowane są pod jabłonią w ogrodzie mojego taty.  Dwa lata temu zdechł nasz jamnik. Był z nami 12 lat. Byłam przy nim jak umierał. To był cudowny piesek. Taki mądry. Zawsze mnie pocieszał. Patrzył swoimi oczkami, tak jakby rozumiał mnie doskonale.

My nie mamy zadnego zwierzata oprócz rybek , choć wiem żebysmy zadnego nieskrzywdzili i pochowali tak jak przystało. P. Rainer gratuluje takiej postawy i to ze wszytsko potarfi Pan tak ogarnąć

Nasze zwierzaki.Psa Amika,kotkę Domestoskę,zakopaliśmy w naszym starym ogródku,także nowi właściciele naszego domu mają mały cmentarzyk za domem.