Gdy rodzice nie tolerują partnera swoich dzieci - Forum

Ja swojego zięcia zaakceptowalam może nie od razu,ale nie dawalam córce poznać tego po sobie .Uważalam ze to jej wybór to ona bedzie z nim żyć budzić się zasypiac itp.Człowiek uczy się na bledach wlasnych.Mówiłam bym córce on jest nie dobry dla ciebie miałaby żal do mnie potem a tak mamy super kontakt.Trzeba czasem pozwolć dziecku na popełnienie błedu niech samo decuduje o swoim losie ale z rozwagą to czynić nie podejmujac za niego dezyxzji a wysłuchac ,powiedzieć co myślimy o tym itp.

Ja tez uwazam, ze rodzice nie powinni ingerowac w wybory swoich dzieci. Oczywiscie, nie mowie tu o sytuacji w ktorej dziecko zaczyna zmieniac swoje zachowanie pod wplywem tego partnera, zaczyna palic papierosy, pic alkohol, czy pogarsza sie w nauce. Wtedy owsem nalezy interweniowac jednak bardzo delikatnie i spokojnie.

Wiadomo,że rodzice chcą dobrze dla swoich dzieci.Myslę,że takie wybieranie dziecku partnera/ki nie jest dobre.Mi rodzice nie wybierali partnera.Ja miałam 4 ,,chłopaków''z którym chodziłam i JA sama widziałam co jest w nich złego a co dobrego.Jeżeli z nimi nie chciałam być to znaczyło,że coś jest nie tak...Myślę,że nikt nie wybierze sobie takiej osoby w zwiąku która będzie źle traktowała,nie będzie nas rozumiała itd...Chociarz niektóre rzeczy wychodzą dopiero po Ślubie.

Ja wybrałam mojego męża ponieważ jest wyjątkowy...Nigdy nie zrobił mi nic złego.Jest mi przy nim dobrze.Uważam,że każdy z Nas jeżeli jest z kimś wie Że to jest ta OSOBA na całe Życie.

Rodzice nie przebywają na codzień z partnerem/ką na codzień nie wiedzą jaki/a jest do końca.Zresztą RODZICE NIECH POMYŚLĄ JAK TO Z NIMI BYŁO.CZY ktoś Im wybierał partnera/kę?

W życiu przychodzi czas na to by ułożyć sobie życie po swojemu.Uważam,że takim wtrancaniem się można nieźle zranić syna czy córkę a nawet doprowdzić do kłótni rodzinnej.Może po prostu warto przypomnieć sobie swoje lata młodości i naszą reakcję na takie zachowanie ze strony rodziców.Osobiście nie popieram wtrącania się rodziców.

Nawet któregoś razu Ksiądz mi powiedział teraz już słuchać rodziców nie musisz skup się na rodzinie i mężu.

Nikt nie ingerował w moje życie uczuciowe i całe szczęście.

Chyba zależy od tego, o jakim dziecku mówimy - jak mamy na myśli nastolatka, to chyba rodzice pewne prawa jednak mają. Ja bym miał jakieś obiekcje, gdyby moja 15-letnia córka przyprowadziła 25-letniego typa. I nie patrzyłbym wtedy na to, że jej się może moje zachowanie nie podobać. Sorry, ale dzieciaki nie wszystko rozumieją, a przede wszystkim, coraz rzadziej myślą chłodno i perspektywicznie.

Rodzice raz w życiu nie tolerowali mojego chłopaka i koleżanki. Kiedyś przez to buntowałam się przeciwko Nim teraz to rozumiem i dziękuję im za to :)

zgadzam się,

swoboda i wolnośc wyboru TAK, ale wszystko w swoim czasie.

No właśnie... O jakim dziecku mowa..? Słusznie to Bartek zauważył...

Moja córka jest w wieku, gdy zaczynają kształtować się pierwsze sympatie... Ale ja nie czuję niepokoju... Od dawien dawna rozmawiamy na te tematy i Karolka ma naprawdę poukładany ten świat... Ma ukształtowaną hierarchię wartości i wiem, że zanim podejmie jakąs decyzję przeanalizuje ją dobrze... Miałam przykład:

podobał się Jej chłopak, ale dowiedziała się, że taki dość lekki jest w kontakatch z dziewczynami i często zmienia sympatie... moja opinia nie była potrzebna... komentarz Karolki powiedział wszystko: "skoro tak traktuje swoje dziewczyny to i ja tak potraktowana zostać mogę, no i co mi po kimś kto skacze z kwiatka na kwiatek?"

Jagienko Masz Rację...Jeżeli z dzieckiem dużo się rozmawia na takie tematy to myślę,że problemów nie będzie.

Moi rodzice zawsze dużo nam tłumaczyli i mówili na temat życia,sexu itd.a szczególnie mama.A to ma duży wpływ na rozwój dziecka.Dzięki temu mam Wspaniałego i Kochanego męża

Również uważam, że wszystko zależy od wieku dziecka. Rozumiem ingerowanie w zwiazki nastolatków i sama pewnie będe kontrolować córke pod tym wzgledem.

Jednak nie rozumiem juz wtrącania siew  życie uczuciowe dwudziestokilkulatków czy starszych dzieci, nawet jeśli wiażą sie ze sporo starszym czy mlodszym partnerem.

Szczerze to Ja nie wiem jak bym zareagowała na związek np: Syn ma 20 lat a wiąrze się z 35 letnią kobietą po przejściach z dwójką dzieci.

A znam taki przypadek.

W moim związku tak było, że teściowa mnie nie tolerowała - choć nie wiem dlaczego, bo powodów nie miała. Ale robiła to cichaczem - mi nic nie mówiła (jedynie podczas kłótni dwa razy mi wiele niestworzonych rzeczy wykrzyczała). Za to mojego męża stale nastawiała przeciwko mnie. no i doporowadziła w końcu do rozpoadu maszego małżeństwa. teraz ma synka tylko dla siebie - może jej o to wlaśnie chodziło? Nie mam pojęcia.

Wtrącać się a wyrażać wyważoną troskę to dwie różne kwestie... Żeby nie wiem jak moje dziecko było "dorosłe" nie będę umiała milcząco patrzeć jak robi coś niezbyt mądrego... Nie chodzi oto, że będę krzyczeć, rwać włosy czy szatażować emocjonalnie... Po prostu: będę ROZMAWIAĆ! Będę zderzać argumenty obu stron... Bo mam w głowie, że też mogę się mylić... Ale myślę też, że moje dziecko nie zamknie się nagle na mnie i nie powie mi o czymś co może być trudne... I to jest chyba njaważniejesze - DIALOG WZAJEMNY! A w tym dialogu szacunek i próba zrozumienia jak również prawo do własnego zdania...

No to współczuję

I jeszcze coś: jeśli ma się dobry kontakt z dzieckiem od samego początku, to nie wyobrażam sobie sytuacji gdy nagle mówimy: no to Ty dziecko już jesteś duże i rób sobie samo co chcesz... ja zajmę się swoim życiem i już nie będę traktować Cię jako matka... Toż to byłaby krzywda wielka dla obu stron!

Znam dziewczyne w moim wieku, która zwiazała sie z 40 latkiem po rozwodzie. Rodzice mimo początkowych obiekcji, zaakceptowali to, bo widzą, ze ch córka jest szcześliwa... czyż nie to jest najważniejsze?....