Znalazłam wreszcie swoje dawno pisane wiersze, oto kilka z nich :)
Podmuch Jesieni !
Za oknami kolorowo
To drzewa w swej jesiennej krasie
Zielone, pomarańczowe, żółte i czerwone
Cała gama ta kolorów
To jak tęcza na złocistym niebie.
Z drzew i krzewów spadają liście kolorowe
Ścieląc pod nogami tęczowy kobierzec
A my po nim chodzimy jak po jedwabnym dywanie
Który szeleści jak ptak w szuwarach.
Bo to jest przecież
Prawdziwa polska, złocista jesień.
12.10.1990r.
Ten wiersz napisałam na cześć swojej nowo narodzonej córeczki w maju 1986r. i od niego się zaczęło:
ANIA
Mała Ania jest malutka,
Oczka ma jak dwa węgielki,
Rączki ja bułeczki,
Nóżki jak wstążeczki,
A uśmieszek jak gwiazdeczki.
Oto nasza ANIA !!!
Święto BABCI !!! (21.01.1990r.)
Naszej Babci dzisiaj święto.
Więc gromadka wnucząt,
Śpiesz złożyć jej życzenia.
Ania w laurce kreśli pozdrowienia.
Mariusz biega po sklepikach,
Kupić coś ładnego na prezencik.
Tylko Piotruś mały,
Jeszcze nie kojarzy,
Co za święto dzisiaj.
Bo ten brzdąc malutki,
Roczku jeszcze nie ma,
Ale jak urośnie to pierwszy poleci,
Złożyć dla Babci życzenia.
Urodziny PIOTRUSIA. (25.01.1990r.)
Dziś Piotrusia urodziny.
Ma już roczek ten nasz szkrab.
Mocno stawia krok za krokiem.
Dumnie kroczy tak jak paw.
Figlarnymi oczętami wszystko wypatruje.
Psoci, szkodzi, krzyczy tupie...
.... Jednolatek nasz.
Rozmyślania nad sensem życia... (24.05.1993r.)
Czy warto sie uczyć ?
Czy warto kochać ?
Czy warto pracować ?
Czy warto... ?
Nauka sensu nie ma.
Miłość pozostawia rany.
Praca nie daje zadowolenia.
Czy warto więc - żyć ?
Na pewno warto !
Nie wszystkie nauki idą w las.
Nie każda miłość kończy się źle.
Nie każda praca budzi wstręt.
Więc ucz się, kochaj, pracuj.
Życie - to piękna, ciekawa i wielka tajemnica.
A więc warto... !
