KONKURS Pokaż swoją kobiecą stronę wraz z firmą Axami - Forum

W sobie najbardziej kocham moje długie włosy, piękną twarz, jędrne piersi. Dlaczego bo są one dla mnie idealne nic bym w nich nie zmieniła, są one piękne i jedyne w swoim rodzaju. Zaoewniają mi one ogromną pewność siebie i poczucie seksualności.

Przechodzę przez sklep w którym pracuję od ponad roku (uwielbiam swoje zajęcie), spódniczka kończy się w połowie uda, opinając seksownie pośladki wyrobione codziennymi dojazdami rowerem (10 km), długie nogi przyćmione błyszczącymi rajstopami w kolorze nero, górę podkreśla dobrze skrojony fartuszek w barwie głębokiej czerwieni (heh, szef chyba wiedział że dla brunetek to kolor idealny), włosy rozpuszczone, spadają z ramion, sięgając pasa, co chwilę poprawiam niesforny kosmyk (idealna fryzura by ukryć pąs słysząc komplement) i wodzę piwnymi oczami spod wachlarza rzęs i czarnej kreski na powiece, obsypuję klientów uśmiechami (kocham kontakt z ludźmi) wprawiając ich w dobry nastrój, wyróżniając się wielką dozą cierpliwości, zrozumienia i taktu. To kocham w sobie najbardziej - dziewczynę zwykłą, która uwielbia życie, docenia swoje mocne strony i potrafi dawać z siebie 100% na każdym kroku. Jestem pewna siebie, jak już coś robię - wkładam w to część serca. Podobam się sobie! A inni widzą ten entuzjazm, pasję, zaangażowanie - miłe słowa, czy gesty innych sprawiają że kocham siebie taką jaka jestem. 

W sobie kocham piękne zielone oczy, zmysłowe usta, długie, gęste włosy . A kocham je dlatego ,że dzięki nim czuję się pewniejsza siebie a tym samym piękniejsza. Oczy przyciągają spojrzenia i uwodzą, usta obiecuja namiętne pocałunki a piękny i szczery uśmiech zapewnia ,że jestem osobą godną zainteresowania.  Natomiast włosy dodają mi kobiecości i są moją tajną bronią bo nic nie działa na mego męża bardziej jak zmysłowe odgarnięcie ich przeze mnie.A poza tym kocham w sobie zdolność doceniania małych rzeczy, cieszenia się z drobnych sukcesów i umięjetność ciężkiego pracowania nad sobą.Bo nikt nie rodzi się idealny ale przecież można dożyć do niego przez całe życie i ja tak czynię. Tak więc lubię w sobie tą motywację i nadzieję na lepszą przyszłość.W końcu wiara we własne sily to podstawa każdego piękna:)

*** KOBIECOŚĆ ***

Polubić siebie jaką się jest

To najważniejsza sprawa jest...

Czy to nóżka ciut koślawa

Czy to ciut za duży biust

Kochaj siebie taką jaką jesteś

A świat wyda się piękniejszy...

...  niźli jest...

Ja tam siebie pokochałam

I nadwagę swoją też

Bo mam coś innego do zaoferowania

Niźli tylko wygląd zewnętrzyny jaki jest

Moje serce mankamenty urody nadrobi

Bo kocha ludzi i zwierzęta też...

Uroda przeminie... dobro pozostanie

To moje motto na kobiece wdzięki jest...

Najseksowniejsza jest moja inteligencja, błyskotliwość, poczucie humoru i ... skromność . Wiem, że mężczyźni zawsze to we mnie doceniali i ja również to kocham.

Wygląd no cóż ... po prostu lubię siebie. Przez długi czas moja buzia miała wyglad dziecka, bardzo mnie to złościło. Dziś gdy jestm grubo po trzydzistce, doceniam ten typ urody. Myslę, że wyglądam młodo. Gdy patrzę w lustro, to widzę kobietę przed trzydziestką, gdy w lustro nie patrzę, to widzę kobietę przed dwudziestką .

Co ja kocham w sobie hmm...

Poczucie humoru,to jest najważniejsze i dystans do swoich kilogramów.

To,że patrzę swoje odbicie w lustrze i widzę,że jestem ok.

To według mnie mój największy atut :-)

Mam dystans do siebie i czuję się z tym bardzo dobrze.

A kiedy ja jestem wesoła to wszyscy wokół mnie też się do mnie uśmiechają.

Zarażam wszystkich swoją dobrą energią.

Jeśli tylko spotkam jakiegoś smutasa wystarczy,że pogadamy,pośmiejemy się i już jest lepiej.

Polecam moją pozytywną energię :-)

Ha ha ha ha....

Najbardziej lubię w sobie, to, że umiem żyć w zgodzie ze soba, nie robię nic wbrew sobie, umiem się przed sobą przynać do błędu, mam zasady których się trzymam i mimo wielu pokus - ciaglę trwam:)

Lubię w sobie to, że mimo lekkiej nadwagi, wdrapałam się na Babią Górę, to cierpliwość i upartość:), że urodziłam dziecko nie będąc pierwszej młodości:), zdrezygnowałam z pracy mimo szyderstw otoczenia i wychowuję córusię.

Lubię siebie za to, że potrafię się wzruszyć: na przedstawieniu przedszkolnym, na 40 rocznicy ślubu nieznajomej pary:)

Kocham w sobie najbardziej:

- poczucie humoru rodem z Benny Hilla 

- moc działania Supermena

- empatię i umiłowanie bliźniego Marka Kotańskiego

- dydatns i odpowiedzialność za podejmowane działania w życiu!

Zacznę od tego, że kocham być kobietą!

A co w sobie kocham najbardziej? Trudne pytanie... Podobno  jestem kobietą urodziwą :)
Od zawsze miałam wielu adoratorów, którzy często mi powtarzali, że jestem piękną dziewczyną. Przyznam szczerze, że jest to baaardzo miłe. Jednak kiedy byłam już starsza i moje myślenie nieco się zmieniało przyznam szczerze, że kiedy chłopak powiedział mi prosto w twarz, że jestem "najpiękniejsza", "śliczna" itp.nieznając mnie zbyt długo, trochę tracił u mnie zainteresowanie. Nie chciałam, by chłopcy "latali"za mną z powodu urody, a raczej chciałam by dostrzegli moje wnętrze...

No dobrze, to był taki mały wstęp :)

Najbardziej kocham w sobie wrażliwość, łatwość w nawiązywaniu nowych znajomości, intuicję, która zazwyczaj mnie nie zawodzi, zamiłowanie do sztuki, z którym już się urodziłam, opiekuńczość, a czasami nawet i nadopiekuńczość oraz odwagę, która bardzo pomaga mi stąpać twardo po Ziemi. Przez te cechy czuję się prawdziwą, kochającą, spełniającą się kobietą.

Jeżeli chodzi o urodę, to uwielbiam swoje usta. Jak dla mnie są one idealne. Mają piękny kształt, są pełne i zmysłowe :) I oczywiście oczy, których za nic w świecie bym nie oddała. Brązowe, nieduże, skośne, oryginalne, piękne, wyjątkowe, takie moje, tylko moje :)

Pozdrowienia dla wszystkich Pań :)

Oj, bardzo trudno pisze się o swoich zaletach :) Takie już chyba jesteśmy skromne kobietki...

Wszyscy mówią że mam ładne włosy a ja całe życie próbuję je wyprostować, przygładzić i polubić.. Talia kiedyś ładna i zgrabna zagubiła się gdzieś po ciążach.. Oczy... kurcze jakieś zmarszczki pomalutku się pojawiają.. Jedynie co zostało mi bez zmian to chyba moje stopy.. zawsze takie same.. Ale w sumie chyba lubię we mnie to wszystko, bo moje, bo dało mi tyle szczęścia.. To nic że brzuch porozciągany, jakieś blizny zostały ale mam moje skarby, moje dzieci a piersi po prostu je wykarmiły. Zmarszczki najfajniejsze to te od uśmiechu..

Kazda z kobiet jest wyjatkowa. Nie chodzi tutaj o tyle o wizerunek, bo kazda kobieta rozni sie od siebie czesto kolorem wlosow, stylem, jak rowniez innymi zewnetrznymi cechami. Najwazniejsze bowiem jest, to co znajduje sie w srodku i czyni ta kobiete dla innych osob - ta najwazniejsza. 

To, co kocham w sobie najbardziej to swoj wewnetrzny wizerunek. Nie chodzi tu o narzady i uklady ciala czlowieka ;p Na swiat lubie patrzec w sposob optymistyczny, a na pojawiajace sie problemy mam sprawdzona recepte. Myslenie pozytywne powoduje iz kazdy moze odnalezc w sobie sile, by zmierzyc sie z napotkanymi przeciwnosciami. Kazdy ma jedno zycie, ktore jest po to, aby cieszyc sie z kazdego "wstajacego" dnia, by przezyc je - tak aby niczego nie zalowac. To czego nauczylam sie przestrzegac w zyciu, to czego nauczyli mnie rodzice to przede wszystkim - pracowitosc i sumiennosc (gdy chcesz osiagnac cos w zyciu - musisz dawac z siebie wszystko, to co najlepsze: gdyz nic samo nie jest w stanie do Ciebie przyjsc), oraz dotrzymywanie slowa i wiarygodnosc (czyni Cie to osoba, ktorej mozna zaufac). 

Kazda kobieta i nie tylko, w swoim wnetrzu jest w stanie odnalezc dobre cechy, takie ktore sa w stanie ulatwic jej zycie, takie z ktorych jest dumna i najblizsi je zauwazaja (chociaz sa niewidoczne dla oka) i doceniajac "ubieraja" mianem niezwyklej (jednej w swoim rodzaju).

Kocham siebie ja pierdziele

w każde święto i w niedziele

Trochę mniej się wielbię rano

Jak się widzę rozczochraną,

To co lubię ponad miarę,

To pomiędzy kłami  szparę.

Kocham me niezdecydowanie

i kobiece roztrzepanie....

ale jedna rzecz jest taka oto

jest mi bliższa niźli złoto

to wisieńka na torciku

mej bogatej kobiecości,

(cała wioska mi zazdrości)

Mego noska zadartego 

Równo piegami upstrzonego!!!

Generalnie to ja siebie przecież nie lubię!- pierwsze co pomyślałam czytając opis konkursu. Cięgle się odchudzam, tuszuję pierwsze zmarszczki, szukam co rusz pasujacego stylu. Ale nie!!! A właśnie, że się kocham! Nie jestem idealna, pewnie nigdy nie będę... Jak każda kobieta mam kilka oblicz, te najbardziej kobiece gdzieś tam ugrzęzło pod innymi. Spotkałam jednak kogoś kto je dojrzał i pomógł odkurzyć. Wyszło to nawet całkiem dobrze, a wiara w siebie jaką zdobywam dodaje sił. A więc kocham w sobie to, że się OBUDZIŁAM jako kobieta. Nie jestem już tylko mamą. Przypomniałam sobie co to jest sex, pożądanie, kuszenie, zdobywanie, zabawa, dbanie o siebie - od środka i na zewnątrz. Jestem szczęśliwa i daję szczęście. Dziecko tylko na tym zyskało. Dość zgorzkaniałej mamy. Ostatnio usłyszałam, że dobro które dostaję zwracam podwójnie. Dobrze mi z moim ciepłem. Jestem piękna w środku, na zewnątrz samo się dzieje... bo nagle wszystkiego się chce, jest prostsze i do zrobienia :) i jest dla kogo - dla siebie :)

Nie kocham w sobie wyglądu. Nie, żeby był zły, jest całkiem w porządku. Lubię na siebie patrzeć w lustrze, wyjść od fryzjera, czy założyć latem krótkie szorty na pohybel wiekowi. 

Ale wiem, że lubienie w sobie wyglądu - samo w sobie, jedynie i wyłącznie - jest znakiem... Znakiem czego? Pewnie pewności siebie. Może jest to znak realnej samooceny. Może dobrego, dowartościowującego wychowania. Może przesadą i pyszałkowatością... 

Nie stawiałabym w każdym razie na wygląd - bo na tym daleko się nie dojedzie, a zegar nakręcony przez Wolterowskiego zegarmistrza tyka. Nie ma co stawiać na biologię i chemię - bo to one w tym rozdaniu wygrają.

Więc ja lubię u siebie ten organ, ktory się nie starzeje, a się rozwija, z roku na rok coraz lepiej - umysł. Powinnam pewnie być wdzięczna pracy w szkole - irgan ciągle używany nie ginie a się rozwija :) Mój od czasu do czasu nawet ma fazę młodnienia, choć mąż nazywa to ogłupieniem.
Czy to jest kobiece? I owszem. Przecież czasy, kiedy w kobiecie liczył się wygląd minęły. O poprawności politycznej nawet nie wspomnę...  
Myślenie. Ono w wersji kobiecej ma przyszłość :)  

Jestem zwykłą kobietą. Zwykłą ale na swój sposób wyjątkową, bo przecież każdy jest wyjątkowy. Mam w sobie cechy które uwielbiam i takie których nie lubię. O tych drugich rzadko mówię i myślę, bo w życiu trzeba skupiać się na sprawach pozytywnych.

Z wyglądu jestem bardzo filigranowa, nie wysoka, bardzo szczupła (aż za bardzo). Mam dlugie wlosy, które bardzo lubię i nie wyobrażam sobie siebie w krótkich. Włosy to zdecydowanie mój największy atut. Lubię też swoje oczy-duże i niebieskie. Wygląd nie jest najważniejszy, ale zawsze dbam o to,żeby wyglądać dobrze. Nawet siedząc całymi dniami w domu z dzieckiem (bo pracuję jako mama na pełnym etacie;) ) zawsze ubieram się wygodnie, ale ładnie, robię też delikatny makijaż (nigdy nie wiadomo czy ktoś nie przyjdzie z niezapowiedzianą wizytą). 

Najbardziej lubię w sobie to, że jestem optymistką. W każdej sytuacji szukam pozytywnych stron. Nie wpadam w przygnębienie, nie narzekam. Jestem szczęśliwa i cieszę się z tego,co mam. Potrafię docenić "dary losu". Jestem bardzo ciepłą osobą, w pełni oddaną rodzinie-mężowi i dwuletniemu synkowi. Lubię kontakt z ludźmi, lubię pomagać, rozmawiać i umiem słuchać innych, a także wspierać i doradzać. Widzę, że te cechy  docenia wiele osób wokół mnie.

Mimo młodego wieku i teg, że wszyscy mówią, że jestem ładna dziewczyna jestem dośc zakompleksiona... Myśle więc, że ten post bedzie miała działanie terappeutyczne

Co w sobie kocham hmmm...

- Moje oczy: duże okrągłe o kolorze piwnym z przebłyskami zieleni - takie sama jak miała moja Babcia, z która wymieniłysmy sie na tym świecie
- Mój grcki typ urodny i porównywanie mnie przez rówieśników moich rodziców do Eleni (uwielbiam tą kobietę)
- Moje kruczoczarne włosy, bo wszyscy myślą, że je farbuje a tu nic z tego
- Mój uśmiech, bo jest taki sam jak mojej mamy i mojego synka
- Moje proste nogi, bo lubie spódniczki przed kolano
- I moje dłonie, które może mają poobgryzane skórki, nie zawsze zrobione paznokcie i długie chude paluchy pianisty to są stworzone to tworzenia pięknych rzeczy tulenia bliskich mi osób i niesienia pomocy tym, którzy jej potrzebują :)

.

Zamykam oczy i staram się spojrzeć na siebie przez pryzmat własnej kobiecości. Podobają mi się moje dlonie. Smukłe długie palce z paznokciami w intensywnych kolorach czerwieni, bordo czy fioletu. Wiem, że faceci podążają wzrokiem za moją gestykulacją sczególnie gdy odgarniam włosy, staram się coś wytłumaczyć, więc dłonie to z całą pewnością wiztówka mojej kobiecości.

Poza tym usta, "dobrze skrojone" jak o nich mówię, bo są najprawde niczym wycięte z magazynów poświęconych pielęgnacji twarzy. Zmysłowe, uśmiechnięte, tajemnicze czasami ....Sprawiają, ze czuję się prawdziwą kobietą.

A tak na koniec to najważniejsze jest to, jaka jestem, a nie jak wygladam bo to właśnie mój charakter decyduje o tym, że panowie uwielbiają moje poczucie humoru, błyskotliowość i dystans do świata i siebie,  a że przy okazji podoba im się kilka rzeczy w moim wyglądzie to już mi w najmniejszym stopniu nie przeszkadza :).